نامه زندانیان در اعتصاب غذای نامحدود به بارزانی
نامه زندانیان در اعتصاب غذای نامحدود به بارزانی
46 تن از زندانیان سیاسی در زندان شهر البیستان از توابع استان مرعش نامه‌ای را به مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان فرستادند. زندانیان در این نامه به سیاست‌های ظلم، انکار و حملاتی که بر خلق کرد تحمیل می شود اشاره کرده و گفتند: " شما نیز در سیاست‌های این منطقه از مکان ویژه‌ای برخوردار می‌باشید. شما نیز شاهد تلخی‌هایی که ملت کرد در تاریخ متحمل شده است بوده‌اید" و در ادامه چنین گفته شد: "مسئولیت‌های تاریخی شما نیز وجود دارد که فریاد زندانیانی که برای صلح بدن‌های خود را فدا می‌کنند را شنیده و شما نیز فریاد آنها را بلند کنید".
زندانیان سیاسی که اکنون در اعتصاب غذای نامحدود قرار دارند نامه‌ای را به مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان فرستاده‌اند. متن نامه زندانیان که نسخه‌ای از آن به خبرگزاری فرات نیز رسیده است بدین شرح است:
"جناب بارزانی
ملت کرد در قرن اخیر، مرحله‌ای خونین و دردناک را سپری می‌کند، شما نیز خود شاهد آنید. سیستم استعمارگر با شرکای خود متحد شده و بر ملت مظلوم کرد، ظلم می‌کنند. کردها را انکار می‌کنند. می‌خواهند که موجودیت کردها را به تمامی نابود سازند. به همین خاطر نیز به کردها به عنوان ماری که سر آن باید بریده شود، می‌نگرند. سیستم‌های دیکتاتوری در خاورمیانه قتل‌عام، مرگ و درد را بر کردها تحمیل می‌دارند. هر کس بر این امر آگاه است که سیستم‌های استعمارگر با توطئه و حیله در راستای منافع سیاسی و اقتصادی کردها را به جان هم انداخته و از کردها استفاده کرده‌اند. بدین صورت کردستان را تجزیه کرده و از اتحاد ملی دور گردانیده‌اند.
به برخی از کردها تروریست گفته و برخی دیگر نیز می‌گویند رئیس عشیره
امروز نیز در راستای همان منافع سیاسی خود، اتحاد ملی کردها را قبول نداشته و درصدد نابودی خلق کرد هستند. اگر نتوانند این را انجام دهند، با استفاده از دولت‌های منطقه‌ای و شرکای خود، با نژادپرستی فرهنگی و کرد بودنی که در راستای منافع آنهاست، از رسیدن کردها به استاتوی سیاسی جلوگیری به عمل می‌آورند. با عنوان کردن برخی از کردها به مانند تروریست، برخی را نیز رئیس عشیره و برخی دیگر نیز همکار، حیله‌های خود را گسترش داده و عملی می‌سازند. کسانی که با سیاست سروکار دارند به خوبی می‌دانند که این موضع به مانند بی‌توجهی به ملت کرد و آنها را بی هویت قلمداد کردن است.
مبارزات آزادی که امروز در هر چهار بخش کردستان اجرا می‌شود، دولت‌های منطقه‌ای درصددند تا آنرا با تسلیحات نظامی نابود سازند. کردها هیچگاه جنگ را به عنوان وسیله‌ای برای موفقیت برنگزیده‌اند. کردها ظلم‌های بسیاری را متحمل شده‌اند. به همین خاطر نیز شیوه "تنها جنگ" از حقیقت کردها بسیار به دور است. کردها هربار که از صلح دم برمی‌آورد، استعمارگران و اشغالگران بین‌المللی در مقابل آنها ظاهر می‌شوند.
کسانی که می‌گویند من کرد هستم دستگیر شده و بیشترین مجازات را برای آنها در نظر می‌گیرند
جنبشمان بر این امر آگاه است که صلح تنها با مبارزه امکان پذیر خواهد بود. برای ایجاد صلح، با میانجی‌گری شما آتش‌بس‌هایی اعلان شده و دیدارهای نیز انجام گرفت، اما این خصوص به ویژه توسط فراست نظامی جمهوری ترکیه خنثی شده و بار دیگر جنگ تداوم یافت. جنگی که اکنون در جریان است به تمامی به دلیل سیاست‌های دولت و حزب عدالت و توسعه می‌باشد. حزبمان در این موضوع با فراخوان مذاکره و گفت‌وگو، از آغاز جنگی همه‌جانبه پرهیز کرد. اما تاکتیک‌های فریب دادن و انزوای شدید و سیاست‌ها ظلمی که توسط دولت بر امرالی تحمیل می‌شود، تلاش‌های رهبریمان برای صلح را مسدود می سازد. اکنون نیز شمار بسیاری از سیاست‌مداران کرد طی انجام حملات سیاسی در زندان‌ها محبوس شده‌اند. در ایام کودتای نظامی 12 سپتامبر نیز به این اندازه سیاست‌مداران کرد در زندان‌ها محبوس نشده بودند. این سیاست‌ها در چنین سطحی است که اگر کسی بگوید که من کرد هستم، زندانی شده و اشد مجازات را برای وی در نظر می‌گیرند. در قانون اساسی ترکیه گفته می‌شود که سخن گفتن با زبان کردی آزاد می‌باشد، اما در دادگاه‌ها دفاع از خود با زبان کردی مورد قبول واقع نمی‌شود. هنوز نیز سیاست‌های ژینوساید و انکار بر زبان کردی که حق اولیه انسان می‌باشد اعمال می‌شود. هیچ زندانی و یا انسان کرد نمی‌تواند در دادگاه‌ها با زبان مادری از خود دفاع کند. موضع دولت در مقابل رهبریمان که کردها وی را به عنوان اراده خود انتخاب کرده‌اند، دلیل جنگ و صلح است.
از امروز به بعد در 20 زندان ترکیه و شمال کردستان قریب 200 تن از رفقایمان در راستای پایان بخشیدن به انزوای تحمیلی در امرالی، برچیده شدن موانع پیش‌روی زبان مادری و همچنین راه صلح و مذاکره هموار شود دست به اعتصاب غذای نامحدود زده‌اند.
شما نیز شاهد ظلمی که کردها متحمل شده‌اند بوده‌اید
شما نیز در سیاست‌های این منطقه از مکان ویژه‌ای برخوردارید. شما نیز شاهد ظلمی که کردها متحمل شده‌اند بوده‌اید. شما نیز به خوبی از این امر آگاهید که چرا صلح برای کردها به تصمیمی مقدس مبدل شده و دست از آن برنمی‌دارند. به همین خاطر نیز همه ما نیز امیدواریم که شما نیز در این مرحله موضع شایسته‌ای را اخذ خواهید کرد. مسئولیت‌های تاریخی شما نیز وجود دارد که فریاد زندانیانی که برای صلح بدن‌های خود را فدا می‌کنند را شنیده و شما نیز فریاد آنها را بلند کنید.
زندانیان سیاسی که اکنون در اعتصاب غذای نامحدود قرار دارند نامه‌ای را به مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان فرستاده‌اند. متن نامه زندانیان که نسخه‌ای از آن به خبرگزاری فرات نیز رسیده است بدین شرح است:
"جناب بارزانی
ملت کرد در قرن اخیر، مرحله‌ای خونین و دردناک را سپری می‌کند، شما نیز خود شاهد آنید. سیستم استعمارگر با شرکای خود متحد شده و بر ملت مظلوم کرد، ظلم می‌کنند. کردها را انکار می‌کنند. می‌خواهند که موجودیت کردها را به تمامی نابود سازند. به همین خاطر نیز به کردها به عنوان ماری که سر آن باید بریده شود، می‌نگرند. سیستم‌های دیکتاتوری در خاورمیانه قتل‌عام، مرگ و درد را بر کردها تحمیل می‌دارند. هر کس بر این امر آگاه است که سیستم‌های استعمارگر با توطئه و حیله در راستای منافع سیاسی و اقتصادی کردها را به جان هم انداخته و از کردها استفاده کرده‌اند. بدین صورت کردستان را تجزیه کرده و از اتحاد ملی دور گردانیده‌اند.
به برخی از کردها تروریست گفته و برخی دیگر نیز می‌گویند رئیس عشیره
امروز نیز در راستای همان منافع سیاسی خود، اتحاد ملی کردها را قبول نداشته و درصدد نابودی خلق کرد هستند. اگر نتوانند این را انجام دهند، با استفاده از دولت‌های منطقه‌ای و شرکای خود، با نژادپرستی فرهنگی و کرد بودنی که در راستای منافع آنهاست، از رسیدن کردها به استاتوی سیاسی جلوگیری به عمل می‌آورند. با عنوان کردن برخی از کردها به مانند تروریست، برخی را نیز رئیس عشیره و برخی دیگر نیز همکار، حیله‌های خود را گسترش داده و عملی می‌سازند. کسانی که با سیاست سروکار دارند به خوبی می‌دانند که این موضع به مانند بی‌توجهی به ملت کرد و آنها را بی هویت قلمداد کردن است.
مبارزات آزادی که امروز در هر چهار بخش کردستان اجرا می‌شود، دولت‌های منطقه‌ای درصددند تا آنرا با تسلیحات نظامی نابود سازند. کردها هیچگاه جنگ را به عنوان وسیله‌ای برای موفقیت برنگزیده‌اند. کردها ظلم‌های بسیاری را متحمل شده‌اند. به همین خاطر نیز شیوه "تنها جنگ" از حقیقت کردها بسیار به دور است. کردها هربار که از صلح دم برمی‌آورد، استعمارگران و اشغالگران بین‌المللی در مقابل آنها ظاهر می‌شوند.
کسانی که می‌گویند من کرد هستم دستگیر شده و بیشترین مجازات را برای آنها در نظر می‌گیرند
جنبشمان بر این امر آگاه است که صلح تنها با مبارزه امکان پذیر خواهد بود. برای ایجاد صلح، با میانجی‌گری شما آتش‌بس‌هایی اعلان شده و دیدارهای نیز انجام گرفت، اما این خصوص به ویژه توسط فراست نظامی جمهوری ترکیه خنثی شده و بار دیگر جنگ تداوم یافت. جنگی که اکنون در جریان است به تمامی به دلیل سیاست‌های دولت و حزب عدالت و توسعه می‌باشد. حزبمان در این موضوع با فراخوان مذاکره و گفت‌وگو، از آغاز جنگی همه‌جانبه پرهیز کرد. اما تاکتیک‌های فریب دادن و انزوای شدید و سیاست‌ها ظلمی که توسط دولت بر امرالی تحمیل می‌شود، تلاش‌های رهبریمان برای صلح را مسدود می سازد. اکنون نیز شمار بسیاری از سیاست‌مداران کرد طی انجام حملات سیاسی در زندان‌ها محبوس شده‌اند. در ایام کودتای نظامی 12 سپتامبر نیز به این اندازه سیاست‌مداران کرد در زندان‌ها محبوس نشده بودند. این سیاست‌ها در چنین سطحی است که اگر کسی بگوید که من کرد هستم، زندانی شده و اشد مجازات را برای وی در نظر می‌گیرند. در قانون اساسی ترکیه گفته می‌شود که سخن گفتن با زبان کردی آزاد می‌باشد، اما در دادگاه‌ها دفاع از خود با زبان کردی مورد قبول واقع نمی‌شود. هنوز نیز سیاست‌های ژینوساید و انکار بر زبان کردی که حق اولیه انسان می‌باشد اعمال می‌شود. هیچ زندانی و یا انسان کرد نمی‌تواند در دادگاه‌ها با زبان مادری از خود دفاع کند. موضع دولت در مقابل رهبریمان که کردها وی را به عنوان اراده خود انتخاب کرده‌اند، دلیل جنگ و صلح است.
از امروز به بعد در 20 زندان ترکیه و شمال کردستان قریب 200 تن از رفقایمان در راستای پایان بخشیدن به انزوای تحمیلی در امرالی، برچیده شدن موانع پیش‌روی زبان مادری و همچنین راه صلح و مذاکره هموار شود دست به اعتصاب غذای نامحدود زده‌اند.
شما نیز شاهد ظلمی که کردها متحمل شده‌اند بوده‌اید
شما نیز در سیاست‌های این منطقه از مکان ویژه‌ای برخوردارید. شما نیز شاهد ظلمی که کردها متحمل شده‌اند بوده‌اید. شما نیز به خوبی از این امر آگاهید که چرا صلح برای کردها به تصمیمی مقدس مبدل شده و دست از آن برنمی‌دارند. به همین خاطر نیز همه ما نیز امیدواریم که شما نیز در این مرحله موضع شایسته‌ای را اخذ خواهید کرد. مسئولیت‌های تاریخی شما نیز وجود دارد که فریاد زندانیانی که برای صلح بدن‌های خود را فدا می‌کنند را شنیده و شما نیز فریاد آنها را بلند کنید.
