ده نفر بازداشت شده در مقابل قاضی شرع نشسته اند. نفر یازدهم زخمی روی برانکارد دراز کشیده. قاضی حکم تیرباران آنها را صادر میکند و عده‌ای برای اجرای حکم دستگیرشدگان را با خود می برند.

اعضای جوخه اعدام، تفنگهای ژ3 در دست فورا آماده می شوند. "شلیک".... صدای شلیک گلوله‌ها گوش فلک را کر میکند. یازده جسد نقش زمین میشوند و در خون خود می غلتند.

هنوز عده‌ای از آنها نفسی میکشند. یکی از محافظان قاضی "پاسدار علی کریمی "اسلحه کمری اش را از بغل درآورده‌ و به تیرباران شدگان نزدیک میشود و تیر خلاص بر سر تک تک آنها شلیک می کند.

همزمان لنز یک دوربین نیکون نیز لحظه به لحظه این صحنه را ثبت میکند. برای هر یک یک گلوله و چرق.

27 اوت سال 1979 شهر سنندج، کردستان ایران، شاهد جنایتی تاریخی بود. در آن روز یازده مبارز کرد در فرودگاه این شهر تیرباران شدند.

11 نفر ازتیرباران شدگان شهر سنه ساعت 17 روز5 شهریور 1358 به اسامی: مظفر نیازمند، سیروس منوچهری، عیسی پیرولی، ناصرسلیمی، عبدالله فوادی، احسن ناهید، شهباز ناهید، اصغر مبصری، مظفررحیمی، جمیل یخچالی، عطا زندی، منبع : « روزنامه اطلاعات ، 6 شهریور ماه 1358 » ـــ 28 اوت 1979 م .

چند صباحی پس از پیروزی انقلاب ملیتهای ایران و خیزش کردها برای آزادی در کردستان، دولت نیروهای نظامی را به کردستان اعزام کرد. طی هفت ماه اول انقلاب بنا به فرمان خمینی و با سرپرستی صادق خلخالی حدود 500 کرد توسط نیروهای دولتی کشته شدند.

در آن روزها، جهانگیر رزمی عکاس خبری روزنامه اطلاعات به همراه یکی از همکارانش راهی مناطق درگیری می شوند و کشتار مردم منطقه را با چشم خود می بینند.

تصویری از میان همه تصاویری که از آن صحنه گرفته شده‌ انتخاب شده‌ و جهت چاپ در اختیار روزنامه قرار میگیرد. روزنامه تصویر را منتشر میکند، اما بدون نام و مشخصات عکاس آن.

در مدت کوتاهی همه نسخه‌های آن شماره روزنامه اطلاعات در بازار به فروش می رسد. نمایندگی دفاتر خبرگزاریها در تهران برای خرید عکس به دفتر روزنامه هجوم می آورند.

پس از انتشار عکسها، عمر روزنامه اطلاعات نیز روی به افول نهاد و از آن پس دیگر حکومت روزنامه‌ی خاطی را در اختیار گرفت.

با انتشار تصاویر تیرباران یازده مبارز کرد اخبار مربوط به کشتار کردها توسط رژیم ایران در سراسر جهان بازتاب می باید. تا پیش از آن افکار عمومی جهان اطلاع چندانی از آنچه در کردستان روی می داد، نداشتند.

دو روز پس از انتشار عکسها در ایران، در تاریخ 29 اوت 1979 خبرگزاری یونایتد پرس در واشگتن به طور رسمی عکسها را منتشر کرد و عکس مذبور در صفحه‌ی اول بیشتر روزنامه های مطرح جهان قرار گرفت.

در تاریخ 14 آپریل 1980 جهانگیر رزمی به خاطر ثبت تصاویر تیرباران کردها در کردستان ایران، برنده جایزه معتبر "پولیتزر" شد. اما آن زمان کسی از هویت واقعی عکاس اطلاع نداشت.

جایزه آن سال رسما به "یک عکاس بین المللی بدون نام" داده شد و خبرگزاری آمریکایی که عکس را در سطح جهان منتشر کرده بود موقتا جایزه را تحویل گرفت.

در این مدت افراد زیادی از فرصت استفاده کردند و خود را به عنوان صاحب عکس "جوخه های آتش در ایران" معرفی کردند. اما هیچ یک از آنها مدرک معتبری دال بر اثبات ادعای خود در دست نداشتند.

در سال 2002 جاشوا پرایگر خبرنگار روزنامه "وال استریت ژورنال" پس از پنج سال تحقیق و جستجو توانست سرنخ عکاس "جوخه آتش" را پیدا کند.

مطلب جاشوا پریگر تحت عنوان "راز تاریخی تصویری تکان دهنده" در سرتیتر خبری بیشتر خبرگزاریها و روزنامه ها قرار گرفت.

جهانگیر رزمی عکاس 58 ساله این عکسها پس از نزدیک به سه دهه سکوت، سرانجام در سال 2007 طی مراسمی در دانشگاه کلمبیا. جایزه خود را رسما دریافت کرد.

رزمی هنگام دریافت جایزه گفت: "در واقع من 26 سال پیش این جایزه را دریافت کرده‌ام. همین که‌ تصاویر من باعث شد تا از کشتار بیشتر مردم در کردستان جلوگیری کند به عنوان یک ژورنالیست مایه‌ی خوشحالی من است. این جایزه در واقع جایزه دوم من است."

وال استریت ژورنال درباره کشتار مردم کردستان می نویسد: " دو صف موازي متشكل از 11 مرد. يك گروه چشم بسته بودند، گروه ديگر تفنگ به دست. فرمان آتش صادر شد: "آتش!".

کمی انسو تر، پشت اولين سرباز از سمت راست، دوازدهمين مرد نيز دكمه دوربين نيكون و فيلم كداكش را فشار داد و اين صحنه اعدام دسته‌جمعي را به صورت سياه و سفيد ثبت كرد."

این عکس در فهرست عکسهایی قرار میگیرد که یک شخص در طول زندگی اش تنها یکبار می تواند آنها را ثبت کند. هیات داوران جایزه پولیتز آن را به عنوان "مشهورترین عکس انقلاب ایران" معرفی کرده است.