ابتکار هنر برای آزادی در خانه فرهنگ و هنر ناظم حکمت در منطقه شیشلی استانبول با موضوع «تله فرهنگی در فشار سانسور و خودسانسوری» برگزار شد. بسیاری از هنرمندان و فرهیختگان در این نشست حضور داشتند. ثریا کاراجابَی نویسنده در افتتاحیه این نشست گفت که این ابتکار عمل علیه سیاست‌های ممنوعیت و سانسور ایجاد شده است. ثریا کاراجابَی با بیان اینکه حتی ابتدایی‌ترین حقوق و آزادی‌ها در کشور به حالت تعلیق درآمده است، تاکید کرد که باید در برابر این امر مبارزه مشترکی صورت گیرد.

«به اندازه ممنوعیت‌ها، مقاومت نیز تاریخچه‌ای دارد...»

ثریا کاراجابی گفت: «اگر ممنوعیت و فشار تاریخچه‌ای دارد، مقاومت هم تاریخچه‌ای دارد. ما گفتیم بیایید به هم انگیزه بدهیم! زیرا فقط اگر با هم باشیم، پتانسیل قدرت ما ظاهر می‌شود. این نقطه شروع ابتکار است. ما نمی‌توانیم با هم نفس بکشیم، ما در وضعیت گروگان هستیم، اما باز هم چیزی وجود دارد که ما را وادار می‌کند تا چیزهای جدیدی را کشف کنیم. بنابراین ما باید به نحوی این مبارزه را صورت‌بندی کنیم. به همین دلیل است که ما ابتکاری ایجاد کردیم که بتوانیم با هم رشد کنیم. هدف ما این است که با هم فکر کنیم. به همین دلیل این جلسه را برگزار کردیم. به این ترتیب به این فکر خواهیم کرد که چگونه می‌توانیم سانسور را بشکنیم. اما این را هم بدانید؛ آنچه ما راه حل می‌نامیم دسته‌جمعی‌بودن است.»

نمایند‌گان «سانسور»ی دولت

پس از سخنرانی افتتاحیه، اولین جلسه برنامه آغاز شد. آکادمیسین سونای بان سخنرانی با عنوان «سانسور فیلم در ترکیه پس از سال ۲۰۰۰: تغییر/متغیر مکانیسم‌ها و بازیگران» ارائه کرد. سونای بان گفت: «سانسور در یک عرصه تنگ، فشار دولت است. اما دیگر در یک عرصه تنگ نیست. در دوره‌های قبل از سال ۲۰۰۰، دولت تنها قدرت در امر سانسور بود. وقتی به دوره پس از ۲۰۰۰ نگاه می‌کنیم، قدرت دولت هنوز پابرجاست. اما در عین حال، برخی از نهادها به عنوان نمایندگان دولت، سانسور را اعمال می‌کنند. نمایندگان دولت موسسات هنری، جشنواره‌های فیلم، سازمان‌های حرفه‌ای، سازمان‌های مجری قانون، سازمان‌های تامین مالی، ادارات دانشگاه و ادارات قیم هستند. دولت در پس‌زمینه باقی می‌ماند و سانسور را از طریق نمایندگان خود اعمال می‌کند. گاهی اوقات نیز دولت در خط مقدم سانسور اعمال می‌کند.»

«از آنکارا در فیلم‌ها مداخله صورت می‌گیرد»

تهیه‌کننده یاماچ اوکور سخنرانی با عنوان «سانسور-خودسانسوری در حوزه دیجیتال: مبنای اقتصادی و قانونی» ارائه کرد. اوکور با یادآوری اینکه تولیدکنندگان فیلم توسط قانونی که در سال ۲۰۱۴ تصویب شد، حمایت شدند، گفت که هیئت‌های مربوطه تشکیل شده و بودجه هیئت از طریق هزینه بلیت فیلم تامین می‌شود. اوکور گفت: «۱۰ انجمن حرفه‌ای در حوزه سینما وجود دارد. من همچنین در هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان بودم. در اینجا چند کلمه و یادداشت وجود داشت. با احساس شرم اولین هیئت را ترک کردم. بسیاری از فیلم‌هایی که می‌توانستند مورد حمایت قرار بگیرند، هیچ حمایتی دریافت نکردند. ده‌ها و صدها فیلم بود که من شاهد بودم که مورد حمایت قرار نگرفتند. در آنکارا مداخلات جدی در فیلم‌ها صورت می‌گیرد. به شکل 'حذف این جملات، از این کلمه استفاده نکنید'. همچنین سینما هزینه‌ی زیادی می‌طلبد، بنابراین به حمایت نیاز دارد. اما همیشه این شمشیر کنترل بالای سر ما وجود دارد.»