اندر ایمرک، روزنامه‌نگار و نویسنده اظهار داشت که تصمیم پرونده توطئه کوبانی یک بار دیگر محدودیت‌های نظام حاکمه را به مردم یادآوری می‌کند و این باید به عنوان اعلامیه قرن دوم دولت ترکیه علیه مسئله کوردها تعبیر شود.
اندر ایمرک، روزنامه‌نگار و نویسنده به پرسش‌های خبرگزاری فرات (ANF) درباره پرونده توطئه کوبانی و تحولات ترکیه پاسخ داد.
اندر ایمرک با بیان اینکه دولت با تصمیم پرونده توطئه کوبانی نشان داده است که بر «طرح تخریب» پافشاری خواهد کرد، گفت: «تصمیم پرونده توطئه کوبانی بار دیگر محدودیت‌ها را به ما یادآوری کرد. این یک پرونده سیاسی بود و تصمیم آن نیز نشان می‌دهد که تمام جزئیات آن حساب شده و سیاسی بوده است. در عین حال، این تصمیم را باید به عنوان اعلام قدرت آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ علیه مسئله کوردها در قرن دوم جمهوری تعبیر کرد. این نشان می‌دهد که خشونت و فشار بر مردم، ممنوعیت سیاست دموکراتیک کوردها و سوسیالیست‌ها، انزوا و عملیات خارج از مرزها ادامه خواهد داشت. با این تصمیم گفتند هیچکس نباید دچار توهم اعتدال و نرمش شود».
مقاومت مردم کورد و مردم ترکیه را مجازات می‌کنند
ایمرک از اصرار دولت بر حق سیاسی مردم کورد در یک وسیله دائمی و «طرح تخریب» خبر داد و ادامه داد: «این تصمیم دادگاه مستقل نیست. پیام اقتدار سیاسی از طریق دادگاه داده شد. روند رسیدگی به این پرونده روشن می‌کند که در اساسنامه دادگاه و نحوه اداره آن دخالت سیاسی وجود دارد. چون خلق کورد و سوسیالیست‌ها در انتخابات می ۲۰۲۳ علیه حکومت آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ موضع گرفتند، آنها را مجازات کردند. انتقام شکستی که در انتخابات محلی ۳۱ مارس متحمل شدند را گرفتند. آنها مقاومت مردم کورد و مردم ترکیه را مجازات می‌کنند».
روزی که کوردها را مجازات کردند، ژنرال‌های زندانی در غروب همان روز آزاد شدند
روزنامه‌نگار ایمرک با بیان اینکه با تصمیم کوبانی مرزهای «نرمش» مشخص شد، ادامه داد: «خشم طبقاتی و سیاسی آنها علیه مقاومت گزی و کوبانی که مقاومت بزرگی را که پتانسیل دموکراتیزه شدن را به نمایش گذاشت، کم نمی‌شود. اصرار بر جرم انگاری این دو مقاومت که نفوذ آنها مرزها را درنوردیده است، اصرار اقتدارگرایی است. این دو مقاومت بزرگ دموکراتیک که قدرت مردم را به نمایش گذاشت هدف قرار گرفت و به دو توطئه تبدیل شد. اگرچه برخی از مردم آزادی ژنرال‌های بازنشسته را سیگنالی برای ج‌ه‌پ می‌دانند، اما حقیقت این است که این یک بازی قدرت است. به نظر می‌رسد در روزی که نمایندگان خلق کورد و نیروهای چپ، سوسیالیست و انقلابی در داخل ه‌د‌پ به حبس ابد محکوم شدند، ژنرال‌های زندانی در شامگاه آزاد شدند. این یک تصمیم حساب شده سیاسی بود. در واقع محاسبات زیادی در اینجا وجود دارد.
یک مبارزه قوی برای قانون و عدالت مورد نیاز است
دادگاه هرگز واقعاً مستقل نبوده است. قضیه کوبانی و گزی این را نشان داد. پرونده سینان آتش و آیهان بورا کاپلان سطح روابط قدرت با سازمان‌های جنایتکار مافیایی و وابستگی قوه قضاییه به اقتدار را آشکار کرد. یک ارتباط سیاسی - مافیایی دیگر وجود دارد. شرکای قدرت و تبهکارانی که دور آنها جمع شده‌اند آشکار می‌شوند. ما شاهد نبرد نیروهایی هستیم که وارد دادگاه‌ها و وزارتخانه‌ها شده‌اند. آنچه در قوه قضائیه اتفاق می‌افتد نشان دهنده سازوکاری است که تعادل فرقه‌ها و گروه‌های مختلف نیروهای غیرقانونی را تضمین می‌کند. سطح شبکه روابط پراکنده در سراسر مکانیسم از دادگاه‌های محلی تا دیوان عالی نیز ماهیت قدرت را به ما نشان می‌دهد. جنگ داخلی در حال داغ شدن است. به نظر می‌رسد به جای جدایی و استقلال، با هم جمع می‌شوند. ما به یک مبارزه قوی برای حقوق، قانون و عدالت نیاز داریم.»
