همزمان با تلاش‌های پ.د.ک برای آنکه با زور اسلحه به شنگال بازگردد، یک بار دیگر نام آشتی کوچر بر سر زبان‌ها افتاده است. پارت دمکرات کوردستان پس از کنار زدن قادر قاچاخ مسئول شعبه ۱۷ پارتی در شنگال، آشتی کوچر را جانشین او کرده و از آغاز ماه جاری می‌خواهد با نیروی اسلحه و فشار و تهدید جامعه ایزدی، او را به شنگال بازگرداند.

پ.د.ک صبح روز اول اکتبر/ ٩ مهر، با همکاری نیروهای نظامی وابسته به عراق قصد ورود به شنگال را داشتند. در مقابل آنها مردم علیه بازگشت نیروهای مسلح پ.د.ک در کوچه‌ها و خیابان‌ها تجمع کرده و اعتصاب کردند.

شورای خودگردانی دمکراتیک شنگال بیانیه‌ای منتشر کرد و گفت، آنها در مقابل دخالت‌های پ.د.ک مواضع لازم را اتخاذ خواهند کرد. مردم خیابان‌های اصلی شهر را بسته و در راه‌ها و در مسیرهای اصلی مانع درست کردند و اجازه نداد نیروهای پ‌.د.ک وارد شنگال شوند.

آنچه در این میان و در وضعیت موجود قابل توجه می‌باشد نام یک فرد است. آشتی کوچر، که از پنجم ژوئیه امسال توسط پارت دمکرات کوردستان به عنوات مسئول شعبه ۱۷ پ.د.ک در شنگال منصوب شده است. آشتی کوچر سرپرستی نیروهای پ.د.ک برای ورود به شنگال را به عهده داشت.

در حقیقت منصوب کردن آشتی کوچر به عنوان رئیس شعبه ۱۷ پ.د.ک در شنگال ادامه نیات پلید پ.د.ک علیه مردم ایزدی است. چون این فرد دارای گذشته‌ای مالامال از مزدوریگری، بی‌ارادگی و اعمال شنیع است. آشتی کوچر از عناصر فاسد پ.د.ک می‌باشد. در پس از قیام مردم باشور کوردستان به عنوان عضو پاراستن پ.د.ک کار کرده و دست وی به خون هزاران هموطن بی‌گناه آغشته است.

فیصل داغلی نویسنده و محقق درباره جنگ داخلی خلق کورد کتاب تحقیقاتی با عنوان" برادرکشی" نوشته است و در این کتاب از زبان یکی از مسئولین ی.ن.ک در مورد جنایات فاضل میرانی صحبت می‌کند که در سال ۱۹۹۲ مسئول جبهه‌ی کوردستانی در دهوک بوده است. یکی از قاتلان حرفه‌ای و مردان فاسد فاضل میرانی نیز همین آشتی کوچر بوده است. وی در مورد آشتی‌ کوچر داستانی را تعریف کرده و می‌گوید: روزی جوانی دختر عموی خود را می‌بیند که به دفتر پ.د.ک می‌رود. جوان نیز از نگهبانان در مورد دختر عمویش سوال می‌کند. اما نگهبانان به او می‌گویند که چنین دختری را ندیده و به آنجا نیامده است. پس از آن که جوان مسئله را پیگیری می‌کند، نگهبانان او را گرفته و به شدت کتک می‌زنند. جوان نیز این مسئله را با عموی خود در میان می‌گذارد و پس از آن که دختر عمویش به خانه باز می‌گردد، پدرش وی را کتک می‌زند. صبح روز بعد مردان فاضل میرانی که یکی از آنها آشتی کوچر بوده است، پدر و پسر عموی دختر را دستگیر کرده و به هر کدام از آنها گلوله‌ای شلیک کرده و آنها را تهدید به قتل می‌کند، چون آن دختر معشوقه‌ی فاضل میرانی بوده است.

در بخش دیگری از این کتاب یک بار دیگر در مورد آشتی کوچر صحبت شده و می‌گوید: در منطقه آشتی کوچر و یونس بیداوی افرادی تبهکار و مزدور هستند و هیچ کس نمی‌تواند در مقابل کارهای آنها ممانعت کند. در میان مردم خود را به عنوان نیروی پاراستن معرفی کرده و هیچ کس نمی‌تواند در کارهای آنها دخالت کند. نمی‌توانم دقیقا مشخص کنم که دست آنها به خون چند تن آغشته است.

همچنین در این کتاب اشاره شده است که فاضل میرانی برای استخبارات بین‌المللی و به ویژه میت ترکیه کار می‌کند. در این کارهای جاسوسی نیز یکی از مردان معتمد و قاتلان فاضل میرانی، آشتی کوچر است. بدون شک او نیز در همین جنایات دست دارد.

آنچه جای پرسش دارد این است که آیا قتل‌عام پ.د.ک در سوم آگوست ۲۰۱۴ علیه ایزدی‌ها کافی نبوده است، اکنون چرا می‌خواهند قاتل و فاسدی مانند آشتی کوچر را به شنگال بازگردانند. خلق شنگال این حقایق را می‌دانند و به همین دلیل اجازه ندادند پ.د.ک و مسئولین تبهکار و مزدورش به شنگال بازگردند.

آشتی کوچر در سخنان و مصاحبه‌هایش به شدت با جنبش آزادیخواهی کوردستان به پیشاهنگی پ.ک.ک مخالفت می‌کند. همزمان همراه با مخالفت شدید وی با پ.ک.ک در ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱ در برنامه حزبش برای انتخابات می‌گوید، ما اکنون به شنگال باز نمی‌گردیم و شرایط شنگال اکنون برای بازگشت ما مناسب نیست و به همین دلیل ما برنامه‌ای برای بازگشت به شنگال نداریم. اما علی‌رغم آن فقط سه روز پس از این سخنان با یک نیروی نظامی به سمت شنگال رفته و قصد داشتند با اسلحه به زور وارد شنگال شوند و خود را بر مردم ایزدی تحمیل نمایند. این امر نشان می‌دهد که به جای آنها و خارج از اراده‌ی آنها طیف‌ها و کشورهای دیگر برایشان برنامه‌ریزی کرده و آنها ناچار هستند این برنامه‌های کشورهای اشغالگر و به ویژه ترکیه را اجرا کنند، چون آنها مدتهاست که تکلیف خود را مشخص کرده و می‌خواهند خدمتگزار با وفای دولت ترکیه و اشغالگران باشند و در این راه نیز آماده هستند تا جنگ‌افروزی کرده و فرزندان کوردها را شهید کنند.