در استان‌های شرق کردستان هم رژیم ایران همانند رژیم ترکیه به سیاست سدسازی بی‌رویه و بیش از حد روی آورده. درحالی که این علمکردهای دولت نه تنها دارای وجه اقتصادی نیست, بلکه صرفا جهت فشار اجتماعی بر مردم و بر ضد اکولوژی و محیط‌زیست مناطق کردنشین است.چرا باید تنها دی یک استان کردنشین, سنه ساخت 11 سد دیگر در دستور کار قرار گرفته است. احمدی‌نژاد در کنار سد گاران مریوان دست خود را به نشانه پیروزی استثمارگرانه بلند کرده که به زعم وی پیروزی سیاست‌های رژیمش علیه ملت‌کرد است.

درحالی که استان سنه دارای رودخانه های پرآب و منابع غنی روان آب است, اما از چند سال اخیر به بهانه خروج این سرمایه ملی، توسعه کشاورزی و دامپروری و اشتغالزایی، غیر از سدهای موجود, ساخت 11 سد در دستور کار رژیم قرار گرفته است. این سیاست, رژیم نوعی اشغال مناطق با استفاده از «آب» و دولتی کردن آن است. گذشته از اینکه در منطقه‌ای چنان کردستان که پر آب است, هیچ نیازی به سدسازی ندارد, به بهانه‌های آبادانی, شمار زیادی از روستاها و شهرستان‌های کوچک شرق کردستان را زیر آب می‌برند. این جمعیت هم ناچار می‌شود که به شهرها کوچ کند که با از بین‌رفتن فرهنگ «تولیدی روستایی» , فرهنگ سرطانی «مصرف‌گرایی» شهری بیش از پیش افزایش می‌یابد. چه بسا چنین سیاستی در شمال کردستان و ترکیه برای رویارویی نظامی با «نیروی مدافع خلق, ه.پ.گ» هم است.

سیاست قدرت‌طلبانه و استثماری سدسازی در شرق کردستان بویژه, سنه گذشته از کوچاندن اجباری بخش عظیمی از جمعیت روستایی, که فرهنگ کردی را حفظ کرده, از سوی دیگر تخریب جبران‌ناپذیر طبیعت و اکولوژی مناطق کردنشین هم هست. پروژه‌های هیدروالکتریکی بزرگترین دشمن رودخانه‌ها و برهم زدن تعادل طبیعت است که با جریان یافتن رودخانه‌ها نوعی تنظیم طبیعی می‌یابد.

برای ساختن دهها سد در استان‌های شرق کردستان سرمایه‌داران ایرانی که اکثر آنها سپاه پاسداران می‌باشند, تمامی پروژه‌های سدسازی را برعهده می‌گیرند و سهم شهروندان کرد, هم صرفا کارگری است. این سرمایه‌داران بویژه, سپاه پاسداران در دهها مورد این پروژه‌ها حقوق کارگران را پایمال کرده و گذشته از ماهها عدم پرداخت حقوق آنها, به ضرب و شتم این کارگران هم پرداخته‌اند. همچنین تاکنون دهها کارگر کرد بر اثر فقدان ایمنی محل کار جان خود را از دست داده‌اند. از جمله این سدها که با نارضایتی کارگران کرد و مردم رودرو شد, سدهای «ژاوه», «سنگ‌سیاه», «گاوشان» و غیره است که از سوی دستگاه‌های اجرایی دولت بصورت بی‌حاصل اما بخاطر منافع سیاسی سرکوبگرانه ساخته شده‌اند و شرکت‌های مشاور و سازنده‌ وابسته به دولت, سپاه پاسداران و سرمایه‌داران مزدور آن را مفید جلوه می‌دهند, درحالی که بی‌رویه و فراتر از نیاز کنونی مناطق کردنشین می‌باشد.

با فرارسیدن انتخابات ریاست جمهوری رژیم ایران, بازهم دولت با کبکبه و دبدبه همیشگی خود برای فریب اذهان و جهت کسب آرای انتخاباتی, به استان‌ها سفر می‌کنند و از آنچه منفعت مردمی و سرمایه ملت‌ها است, برای مقاصد قدرت‌طلبانه خود سود می‌برند. سفر فردی همچو «محمدرضا رحیمی» که سالها نماینده شهرستان قروه و استاندار شهر سنه بود, نوعی سیاست عوامفریبانه دولت کنونی درقبال کردها است.

معاون اول رییس جمهور صبح جمعه و قبل از احمدی نژاد وارد سنه شد.

سفر محمد رضا رحیمی در راستای سفر محمود احمدی نژاد رییس جمهور به استان سنه در روز جمعه صورت گرفته است. در این راستا احمدی‌نژاد هم امروز به استان سنه سفر کرد و از نیروگاه برق سنه, سد گاران مریوان و زیویه کامیاران بهربرداری کرد.

بهره برداری از بخش بخار نیروگاه سیکل ترکیبی تولید برق سنه عصر امروز با حضور احمدی‌نژاد آغاز شد.

در این سفر بخش بخار نیروگاه سنه با قدرت 320 مگاوات به بهره برداری رسید.

سد خاکی زیویه با ارتفاع 52 متر از پی و با هسته رسی در 26 کیلومتری شمال غربی کامیاران با حضور احمدی‌نژاد امروز آبگیری شد.

ادعا می‌شود که این سد علاوه بر تامین آب 2 هزار و 500 هکتار اراضی کشاورزی ، توسعه کشاورزی ، افزایش اشتغال و بهبود وضعیت دامداری را در منطقه موجب می شود.

سد زیویه شهرستان کامیاران است که از سال 84 عملیات اجرایی آن آغاز شد.

دولت اعلام کرده که تنها در استان سنه پروژه ساخت 11 سد دیگر را هم در دستور کار قرار داده است و این امر به معنای زیر آب بردن یک جمعیت و سرزمین و اشغال آن با چنین ترفندی است که موجب زیر آب‌رفتن هزاران روستا می‌گردد. روستائیانی که ناچارخواهد شد بر اثر فقدان فرصت شغلی و بخاطر از دست دادن زمین‌های کشاورزیشان که تنها منبع معیشتی آنهاست, به کلان‌شهرهای ایران رو کنند که همانا نوعی تبعید جمعیت‌‌هایی از ملت‌کرد است.