سمیه بوز: مبارزه خلق‌ها علیه انزوای تحمیلی ضروری است
سمیه بوز نماینده پارلمان دم پارتی از موش، انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان را جنایت علیه بشریت دانست و گفت: «برای پایان دادن به سیستم تحمیل انزوا، خلق‌ها باید در مقابل آن بایستند.»
مبارزه علیه انزوای تحمیلی
سمیه بوز نماینده موش از دم پارتی در مورد انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که مدت‌هاست ادامه دارد، با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.
سمیه بوز با بیان اینکه انزوای مطلق بر رهبر اوجالان تحمیل می‌شود گفت: «یک ربع قرن است بر جناب اوجالان انزوا تحمیل می‌شود؛ پنج سال است که نه خانواده و نه وکلایش نمی‌توانند او را ببینند و سه سال است که تمامی ارتباطات قطع شده و هیچ اطلاعاتی از وضعیت سلامتی او نداریم. بارها گفته‌ایم که این موضوع به هیچ عنوان وجاهت قانونی ندارد. از نظر حقوقی تخلف جدی صورت گرفته است و حق امید در نظر گرفته نمی‌شود. این موضوع جنبه اخلاقی نیز دارد؛ زیرا این موضوع به ویژه برای خلق کورد اهمیت دارد. میلیون‌ها نفر در مورد رهبر اوجالان گفتند «او اراده من است،» آنها او را به عنوان رهبر خود می‌پذیرند. بنابراین هر اقدامی که علیه آقای اوجالان انجام می‌شود مستقیماً با مسئله کورد و خلق کورد مرتبط است.»
عدم حل و فصل به نفع خلق‌ها نیست
سمیه بوز با بیان اینکه آنها با ذهنیتی مواجه هستند که مسئله کورد را لاینحل رها می‌کند و اصولاً اصرار بر عدم حل آن دارند گفت: «این به نفع خلق‌ها نیست. اگر به چیزی علاقه داشته باشند صرفا مصلحت خودشان است. اگر به منافع خلق توجه می‌شد، به جای تعمیق بحران چندجانبه‌ای که مردم در آن قرار دارند، برای حل آن گام برداشتند. مذاکرات را در سال ۲۰۱۳ به نتیجه می‌رساندند. به هر حال دیده می‌شود و می‌دانیم که با منزوی ساختن رهبر اوجالان می‌خواهند به حکومت خود ادامه دهند. اراده‌ای برای همزیستی خلق‌ها وجود ندارد و در خدمت جنگ هستند.»
مبارزه برای موجودیت خلق کورد
سمیه بوز با اشاره به اینکه خلق کورد برای هستی خود مبارزه می‌کنند گفت: «اما در مقابل این مبارزه برای هستی، صدها سال است که سیاست‌های انکار و تخریب اجرا می‌شود. در این مبارزه برای هستی، تلاش برای صلح وجود دارد؛ خواست صلح، حرف صلح اما دولت به این امر با جنگ پاسخ می‌دهد و ما می‌دانیم که این جنگ به نفع هیچ کس نیست. باید با مذاکره و گفتگو و از در صلح با این مبارزه صلح آمیز برخورد شود. اکنون انزوایی که در امرالی تحمیل می‌شود به تمام زندان‌های کشور سرایت کرده است، بنابراین جامعه را از جهات مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این سیاست، فرهنگ و امید مردم از بین می‌رود و آحاد جامعه در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرد. ارتباط بین احزاب متاسفانه به صورت مسالمت آمیز انجام نمی‌شود. فرهنگ، زبان و تاریخ مورد حمله قرار می‌گیرد. دیدیم که حتی هشدارهای ترافیکی کوردی که توسط شهرداری‌ها نوشته شده بود حذف شد. به عروسی‌ها یورش بردند و همین اقدام در مورد کسانی که دستمال‌های سبز، قرمز و زرد در دست داشتند تحمیل شد.»
انزوای تحمیلی بر همه خلق‌های ترکیه تأثیر می‌گذارد
سمیه بوز با بیان اینکه شرایط انزوای تحمیلی هر روز بدتر می‌شود گفت: «وقتی صحبت از رهبر اوجالان و کوردها می‌شود، خواست خلق کورد، مبارزه برای هستی، مسئله جایگاه سیاسی، مبارزه برای هویت، فرهنگ و آزادی خلق کورد مطرح است که البته رویکرد خصمانه و تیره‌ای در برابر آن نشان داده می‌شود. سیستم انزوا هرگز از مسئله کوردها جدا نیست. از سوی دیگر، روند جاری در فلسطین و مطالبات خلق کورد بسیار شبیه است. وقتی در این مورد انتقاد می‌کنیم، نظر خود را بیان می‌کنیم و سیاست صلح‌جویانه ارائه می‌کنیم، خیلی ناراحت می‌شوند. می‌بینیم که خصومت جدی با کوردها وجود دارد. بنابراین، جنگ اسرائیل و فلسطین، نفاق دولت را به ما نشان می‌دهد و موضع واقعی سایر احزاب سیاسی را نیز آشکار می‌کند چراکه آنها برای مسئله فلسطین دل می‌سوزانند ولی در مورد مسئله کورد دشمنی نشان می‌دهند. بنابراین، وقتی در مورد این رویکرد دوگانه صحبت می‌کنیم، آنها بسیار ناراحت می‌شوند، ما همیشه آنها را ناراحت خواهیم کرد.»
سمیه بوز با اشاره به اینکه سایر احزاب سیاسی نیز بخشی از این نفاق هستند گفت: «راه حل برای پایان دادن به این سیستم انزوای تحمیلی تنها سیاسی نیست، بلکه اساساً همه خلق‌ها باید در مقابل آن بایستند. من گفتم انزوای تحمیلی فقط علیه بخشی صورت نمی‌گیرد، به همین دلیل است که مبارزه علیه آن، وظیفه تنها بر دوش سیاستمداران نیست بلکه وظیفه همه خلق‌هاست.»
