دولت ترکیه کاملا دولت جنگ ویژه است. تاوقتی که مسئله کرد حل نشود, کاراکتر آن یعنی دولت جنگ ویژه باقی خواهد ماند. این بدان معناست که دولتی است که جامعه را فریب می‌دهد. ظاهر آن با وجود واقعی آن بسیار فرق می‌کند. تمام تلاش دولت ترکیه, فریب افکار عمومی است. بارزترین مثال: چند روز پیش احمد داووداوغلو از آزادی کوبانی و بازگشت کوبانی‌های پناهنده به آنجا دم زد. دو روز پس از این ادعا, داعش از خاک ترکیه حمله کرد و تلاش کرد شمال کوبانی را اشغال کند. درهمان روز هم بود که هیأت ه.د.پ به امرالی سفر کرد. باید بنا به این حقایق در مورد ترکیه تحلیلاتی کرد. غیر از این, هرگونه تحلیلی جداگانه به معنای فریب خود و جامعه خواهد بود.

حمله داعش به کوبانی از سوی دولت ترکیه طرحریزی شده است. مسئله ضعف تدابیر امنیتی و یا اقدامات برخی جناح‌های دولت نیست. این حملات از سوی نیروهای استخباراتی وابسته به دولت مرکزی طرحریزی شد.بدون شک دستور حمله را هم طیب اردوغان و داووداوغلو صادر کرده‌اند. این وضعیت, نشاندهنده میزان دشمنی دولت ترکیه علیه کردها است. دلیل عدم حل مسئله کرد هم هیمن دشمنی‌ با ملت کرد است. تاوقتی که دولت آ.ک.پ به دشمنی با انقلاب غرب کردستان و مقاومت کوبانی پایان ندهد, غیرممکن است بتواند مسئله کرد را حل کند.

دولت آ.ک.پ ترکیه یا باید قبل از انتخابات سراسری برای حل مسئله کرد گامهایی بردارد, یااینکه مسئله کرد با ساقط‌ نمودن حاکمیت آ.ک.پ حل خواهد شد. در سایه مبارزات مشترک نیروهای دموکراتیک بر ضد آ.ک.پ, ترکیه از بلای آن نجات خواهد یافت و با حل مسئله کرد ترکیه هم دموکراتیزه خواهد شد. ترکیه بدون نابودی حزب حاکم آ.ک.پ که با حل مسئله کرد مخالف است, دموکراتیزه نخواهد شد.

اینکه درخواست حزب آ.ک.پ برای تداوم آتش‌بس و روند صلح صرفا برای کسب پیروزی در انتخابات آینده است یا خیر را بزودی خواهیم دید. یا باید در کوتاه‌ترین زمان برای حل مسئله کرد گام‌هایی برداشته شود, یا اینکه به قول معروف «کلاهش می‌افتد و کچلی برملا می شود». آ.ک.پ دیگر فرصتی برای مشغول‌سازی ندارد. اگر برای حل مسئله کرد گام‌هایی جدی برندارد, همانند انتخابات گذشته دیگر نخواهد توانست با تداوم آتش‌بس وارد انتخابات 2015 شود. زیرا اگر در کوتاه‌ترین زمان برای حل مسئله کرد گامی جدی برندارد, آشکار خواهد شد که آ.ک.پ بدنبال توطئه‌هایی بسیار خطرناک‌تر است.

آ.ک.پ در نظر دارد تا انتخابات سال 2015 وقت‌کشی کند و پس از انتخابات هم همانند سال 2011 علیه جنبش آزادی جنگی دیگر آغاز کند. برخی می‌گویند «آ.ک.پ قبل از انتخابات سال 2015 نمی‌تواند مسئله کرد را حل کند». ما هم می‌گوییم, پس از انتخابات سال 2015 هیچ‌گاه تن به حل مسئله کرد نخواهد داد. بعبارتی دیگر, دولت آ.ک.پ اگر قبل از انتخابات گام‌هایی برندارد, پس از انتخابات هیچ گامی برنخواهد داشت.

لذا اگر همه می‌خواهند برای حل مسئله کرد آ.ک.پ را مجبور به برداشتن گامی جدی بکنند, باید آن را تحت فشار قرار دهند تا قبل از انتخابات اقدامی بکند. موضع دموکراتیک و انقلابی صحیح هم همین است. اگر آ.ک.پ ذهنیت و سیاست‌های خود را تغییر دهد, در عرضه یک هفته مسئله کرد حل خواهد شد. زیرا جنبش آزادیخواهی ملت کرد برای حلی معقول و عادلانه حاضر است. در چارچوب حقوق دموکراتیک و طیبعی جهانی, در مدتی کوتاه می‌توان مسئله کرد را حل کرد. اگر حل نشود, مسئول اصلی آن, دولت آ.ک.پ و ترک خواهد بود.

آزادی چند زندانی سیاسی با این ادعا که برای حل مسئله کرد گامی برداشته‌اند, بزرگترین حقارت به زندانیان بیمار است. آنها بخاطر مبارزه در راه یک خلق و برای تحقق حیات آزاد و دموکراتیک زندانی شده‌اند. به همین خاطر خطاب به دولت ترکیه نگفته‌اند «ما بیماریم آزادمان کنید». حتی اگر بیمار هم باشند, قبول نمی‌کنند مورد معامله قرار گیرند. آزادی چند آزادی بیمار در این اواخر حمل بر خلوص نیت دولت آ.ک.پ نیست, زیرا در راستای وقت‌کشی برای ورود به انتخابات آینده است. آزادی رهبر ملت کرد و زندانیان بیمار, مرتبط با آزادی خلق کرد است و آن هم می‌تواند بخشی از روند حل مسئله کرد باشد.

منبع: روزنامه آزادی ولات