انزوای تحمیلی بر رهبر آپو ادامه دارد. وکیل مصطفی اوزورال عضو انجمن وکلای آزادی (OHD) در مورد انزوای تحمیلی و «حق امید» با خبرگزاری فرات (ANF) گفتگو کرد.

مصطفی اوزورال گفت که تحمیل انزوا برای اولین بار از امرالی شروع شد و در سراسر کشور گسترش یافت و گفت: «دولت ابتدا اقداماتی را علیه کنوانسیون اروپایی حقوق بشر در امرالی انجام داد. چون صدای کافی و مخالفت جدی ایجاد نشد، به زندان‌های دیگر سرایت کرد. نه تنها ممانعت از ملاقات با خانواده، بلکه ممانعت از بیان نظر افراد به معنای تحمیل انزوا است. عبدالله اوجالان ۲۵ سال است که در زندان بوده و در این مدت اجازه نداده‌اند افکار و ایده‌های خود را مطرح کند. این یک عمل جدی انزوای تحمیلی است.»

اوزورال در مورد اظهارات اخیر دولت باغچلی رئیس MHP گفت: «اظهارات باغچلی در ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴ اعتراف به انزوا بود. باغچلی گفت که اگر پ‌ک‌ک منحل شود، انزوای تحمیل برداشته خواهد شد. این پذیرش تحمیل انزوا است که سال‌ها ادامه دارد. اگر صحبت از روند صلح بدون حذف انزوا باشد، این روند نمی‌تواند به درستی مدیریت شود. اگر عبدالله اوجالان حق ملاقات با خانواده و وکلای خود را نداشته باشد، روند صلح و حل و فصل به خوبی پیش نخواهد رفت.»

مصطفی اوزورال در مورد حق امید نیز گفت: «قانونا هیچ حق امیدی در ترکیه وجود ندارد. حتی اگر رئیس جمهور اجازه عفو داشته باشد، این به معنای حق امید نیست. کنوانسیون اروپایی حقوق بشر که ترکیه نیز آن را امضا کرده است، تصریح می‌کند که شرایط حبس ابد باید دوباره ارزیابی شود. دادگاه اروپایی حقوق بشر (DMME) اعلام می‌کند که مجازات باید با هدف اصلاح افراد اعمال شود و حبس ابد خلاف فلسفه حقوق کیفری است. به همین دلیل می‌گوید بعد از ۲۵ سال باید پرونده افراد مجددا بررسی شود و شرایط آزادی آنها در نظر گرفته شود.»

مصطفی اوزورال گفت: «عبدالله اوجالان ۲۵ سال زندان را به اتمام رسانده است، ترکیه باید قوانین خود را مطابق اتحادیه اروپا تغییر دهد و حق امید را به رسمیت بشناسد.»

اوزورال با بیان اینکه رهبر آپو سال‌ها برای کمک به صلح تلاش کرد، گفت: «۱۱ سال پیش با فراخوان اوجالان جنگ متوقف شد. این نشان می‌دهد که اوجالان اراده‌ای جدی برای خدمت به صلح دارد. با این حال، شرایط انزوای تحمیلی کنونی مانعی برای دموکراسی و صلح است. این نوع حکومت در خدمت صلح نیست.»

اوزورال در پایان سخنان خود خواستار تغییر قانون حبس ابد شد و گفت: «حق امید نه تنها برای عبدالله اوجالان، بلکه برای همه زندانیان سیاسی ضروری است. چنین تغییری پیش نیازی برای ساختن یک جامعه دموکراتیک و ایجاد امید برای صلح است.»