در سالگرد توطئه بین‌المللی ۱۵ فوریه علیه رهبر آپو، تجمع و راهپیمایی گسترده‌ای در شهر استراسبورگ فرانسه انجام شد. هزاران نفر از کوردستانیان و دوستان آنان با هدف محکوم کردن توطئه بین‌المللی و مطالبه آزادی جسمانی رهبر آپو در این تجمع حضور یافتند. جدیدترین نامه وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد کوردستان (کژار) و زندانی سیاسی محکوم به اعدام، در این کنش قرائت شد، وی در نامه خود توطئه بین‌المللی را محکوم کرد و تمامی آزادی‌خواهان را به حمایت از آزادی جسمانی رهبر آپو فراخواند.

مشروح نامه وریشه مرادی به شرح زیر می‌باشد:

از پشت دیوارهای زندان اوین خطاب به همه آزادی‌خواهان

بیست و ششمین سالگرد توطئه بین‌المللی و بی عدالتی علیه رهبر آپو را محکوم می‌کنم. بی عدالتی که با هدف نابودی جسمانی رهبر آپو و نسل‌کشی خلق کورد انجام گرفت اما موفق نشد. این اقدام توطئه‌ای برای نابودی جسمانی شخصی بود که تنها جرم وی جستجوی حیات آزاد برای خود و جامعه بود؛ وی در جستجوی شیوه زیستی بود که با رنج بیگانه نباشد. او  درکی مدرن از خودبودگی، زندگی و آزادی را به جهانیان ارائه کرد، برداشتی که به‌روز و قابل اجرا است و از این رو به رهبر تمامی فرودستان جهان و سنتزی از تجربیات تمام جستجوگران حقیقت در طول تاریخ تا به امروز، تبدیل شد. رهبر ما اینگونه مقاومت کرد و به انزوای تحمیلی منحصر به فرد در یک جزیره و اتاق پاسخ داد و همچنان به این کار عظیم خود ادامه می‌دهد. توطئه‌گران چنین پنداشتند که دیوارهای امرالی می‌توانند اندیشه آزاد را به اسارت درآورند، اما رهبر آپو راه رسیدن به حقیقت را این‌گونه بازتعریف کرد و گفت: ‘زندگی در سایه حاکمیت خودفریبی و دروغ، یک زندگی از دست رفته است، حیاتی است که به آن خیانت‌شده است’.

وی با پایبندی به اصول اخلاقی و خودآگاهی، در  امرالی برای برساخت کوردستان، خاورمیانه و جهانی آزاد، پارادایمی ارائه کرد که مدلی جدید در سیر مبارزاتی او بود. او زندان را به مکانی برای یادگیری روش‌های نیرومند در راستای انجام وظایف اخلاقی و سیاسی در قبال جامعه، تبدیل کرد. با کارهای علمی، فلسفی، اخلاقی و زیبایی‌شناسانه خود در قبال زنان، به رهبر و رفیق ما در مسیر زندگی و مبارزه تبدیل شد. او راه مبارزه برای رسیدن به شخصیت، جوهره و خودبودن را به ما آموخت. او با شجاعت و قهرمانی بی‌بدیل، انتقاد از مردانگی و ذهنیت مردسالار را از خود آغاز کرد و به این ترتیب پایه‌های ایدئولوژی آزادی زن را بنیان نهاد. او با انقلاب هر روزه، در داخل زندان زندگی آفرید. سلول انفرادی امرالی را که سیاهچال مرگ بود، به عرصه زندگی تبدیل کرد.

من یکی از میلیون‌ها نفری هستم که با سوال ‘من کیستم’ مواجه شدم و پاسخ خود را در افکار، اندیشه‌ها و فلسفه آپویی یافتم. ما در خط‌مشی رهبر آپو به نگرش‌های تاریک، ستمگر و دولت‌گرا نه گفتیم. من با علم به اینکه بهای یک زندگی اخلاقی مرگ یا زندان است، برای درک معنای ‘ژن ژیان آزادی’، راه مبارزه در برابر ذهنیت انکارگر دولت‌گرا را در پیش گرفتم و اکنون به اعدام محکوم شده‌ام. ذهنیت دولت‌گرا برای تداوم‌بخشی به حیات خود راهی جز سرکوب، شکنجه، زندان و اعدام نمی‌بیند. ما نیز به غیر از مقاومت و ادامه مبارزه، راهی پیش رو نداریم. من بر روی در سلول خودم نوشته بودم ‘اینجا اتاق زندگی است نه سیاهچال مرگ’. وقتی نگهبان و زندانبانان این نوشته را دیدند، بلافاصله آن را پاک کردند. زندانبان من نمی‌دانست که رفقایم چهل سال پیش درس ‘مقاومت زندگی است’ را روی دیوارهای سرد زندان آمد نوشته بودند که هیچکس توان پاک کردن آن را نداشت. یا اینکه نگهبان نمی‌دانست که رهبر من ۲۶ سال است سیاهچال امرالی را به عرصه زندگی تبدیل کرده است. نگهبان نمی‌دانست که زینب جلالیان ۱۷ سال است با این فلسفه مقاومت کرده و مقاومت را می‌زیَد. آنان نمی‌دانستند که من و رفقایم شاگردان چنین معلم‌هایی هستیم و دیوارهای اوین نمی‌توانند مانع جستجوگری ما در راه آزادی‌خواهی شوند. ما زندانیانی که با اعدام مواجه هستیم، بی‌عدالتی سیاه در حق رهبر آپو را محکوم می‌کنیم. همانگونه که زینب جلالیان در نامه خود می‌گوید: ‘وقتی انزوای تحمیلی علیه رهبر خود را درهم بشکنیم، آنگاه نگاهمی‌توانیم تمام زندان‌ها را درهم بشکنیم’، لذا از پشت دیوارهای زندان اوین، تمام آزادی‌خواهان را به  حمایت از آزادی جسمانی رهبر آپو فرا می‌خوانم. آزادی وی سرآغاز دورانی جدید و یک زندگی جدید برای ما خواهد بود. با  امید به آزادی رهبر آپو و شروع روندی جدید برای چاره‌یابی مسائل خاورمیانه، انقلاب ژن ژیان آزادی را جهانی کرده و تا فرارسیدن آن روز به مبارزه خود ادامه خواهیم داد.

مرگ بر توطئه‌گری و بی‌عدالتی

مقاومت زندگیست

ژن ژیان آزادی

زنده‌باد رهبر آپو

فوریه ۲۰۲۵ (بهمن ۱۴۰۳)

وریشه مرادی»