گفته شد که زندان بسته تیپ تی کارابوک در ۱۴ ژوئن مورد حمله پلیس‌های تیم‌های ضد تروریسم قرار گرفته است. خاطرنشان شد که در جریان این یورش، یک زندانی در هر بند رها شده و به مدت ۱۰ ساعت بازرسی انجام شد.

دست‌نوشته‌های زندانیان، داستان‌های کوردی، مجلات، کتاب‌ها، دفترچه راهنمای خانواده و یادداشت‌های آدرس توقیف شد. در حالی که گفته می‌شد سلول‌ها پراکنده شده بودند، یورش پلیس در حالیکه جای انجام وظیفه آنها نبود، بار دیگر شکنجه خودسرانه و سیستماتیک دولت در زندان‌ها را آشکار کرد.

اسامی زندانیانی که با وجود پایان دوره محکومیتشان آزادی‌شان به تعویق انداخته می‌شود و زندانیانی که به کمتر از ۳۰ سال محکوم شده‌اند به شرح زیر است:

- محمد ساریلاتین

- آیدین کودات

- عبدالرحمن گونَر

- علی کوچ ییل

- مصطفی کاراکایا (۸ سال)

- اژدر دوغان (۱۲ سال)

- عبدالله اوک (۶ سال) (۳+۳ تعویق)

- آدم اوکتای (۱۲ ساله)

زندانیانی که محکومیت ۳۰ ساله خود را به اتمام رسانده ولی آزاد نمی‌شوند به شرح زیر است:

- حقی آیگون (۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳)

- م. شیرین تاش‌دَمیر (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳)

- کادری آک‌کوچ (۳۱ اکتبر ۲۰۲۳)

- حسن اویوت (۲۶ ژانویه ۲۰۲۴)

- علی حیدر الیاقوت (۱۴ ژوئن ۲۰۲۴)

- محی‌الدین پیرینج‌اوغلو (۵ ژوئیه ۲۰۲۴)

- خلیل تَمَل (۳۰ سال)

زندانیان اظهار داشتند که قانون دشمن در مورد کسانی که در زندان بوده و حکم آنها به اتمام رسیده اعمال شده و هیچ زندانی آزاد نشده است. زندانیان و خانواده‌های آنان با فراخوانی به افکار عمومی، به پایان دادن هرچه سریع‌تر به این اعمال خودسرانه توجه کرده و اعلام کردند که در صورت ادامه بی‌قانونی در مقابل زندان دست به اعتراض خواهند زد.