با شروع فصل تابستان بحران آب بە موضوع بحث در میان خلق و همچنین رسانهها مبدل میشود. البته این تنها خلق است کە هزینه شرایط موجود را میپردازد. دولتمداران هم برای استثمار بیشتر منابع آبی و بعضأ برای جلوگیری از عصیان خلقها گاە و بیگاە لب بە سخن میگشایند و از شکست سیاستهای خود دم میزنند. آنچە کە در ایران، عراق ، سوریه، ترکیه، افغانستان و ... میگذرد حاکی از تشدید بحرانی است کە هر چه بیشتر بر دامن آن افزودە میشود
بە گفتە معاون دفتر برنامهریزی آبفای وزارت نیرو در ایران، ٧٠ درصد منابع آبی این کشور در روژهلات کردستان [زاگرس] وجود دارد. نامبرده تصریح کرده کە ایران ٨٨ درصد منابع آبی تجدید پذیر خود را مصرف میکند و در حال حاضر در شرایط فوق بحرانی قرار دارد
بحران آب هزینههای سرسام آوری را به ایران تحمیل کرده است. از جنگ هشت ساله مابین عراق و ایران گرفته تا تحولات اخیر در رابطه با موضوع سدسازیهای مکرر در مسیر رودخانههای روژهلات کردستان. موقعیت ایران در خاورمیانه خود یکی از دلایل بحران موجود است، اما مدیریت نالایق هم در وضعیت بحرانی آب در ایران نقش اساسی دارد. ایران هم با همسایگان شرقی و هم با کشورهای همسایه غرب در رابطه با آب مشکل دارد. افغانستان در شرق، ترکیە، ارمنستان و عراق در غرب هر کدام منابع آبی خود را بر روی ایران بستهاند.
پس از آبگیری سد سردشت و آغاز فعالیت نیروگاه، آن این بار مناقشه دیگری بر مسائل مابین عراق و ایران افزودە شده است. مسئولین وزارت نیرو در اقلیم کردستان اعلام کردهاند کە دولت ایران میزان ورود آب رودخانه زی کوچک را بە خاک جنوب کردستان ٨٠ درصد کاهش دادە و صراحتا دولت عراق را بە خشک کردن آب رودخانەهای جاری بە سوی مرکز این كشور در صورت تداوم وضعیت جاری تهدید کردند.
رژیم ترکیه در ۴۰ سال اخیر به واسطه سیاستهای منفعتطلبانه و استثمارگرانه، از ورود سهچهارم آب رودخانههای شمال کردستان بە جنوب کردستان و روژاوا کاسته است . سد آتاتورک و آنچه که از آن به عنوان گاپ نام برده میشود در واقع منشأ بیابانی نمودن کشورهای عراق، سوریه و ایران است.