ثریا اندر عضو هیات اعزامی به امرالی در رابطه با  وضعیت رهبر خلق کورد در امرالی اعلام کرد: "اوجالان هیچگاه وضعیت خود را مانند یک زندانی ارزیابی نکرده است. زندانی شدن در ادبیات وی به معنای امتناع از تفکر، امتناع از تعمیق و عدم خلاقیت است. اما ما شاهد هستیم که او از تمامی فرصت‌ها برای صلح منطقه ، کشور و آینده استفاده کرده و به شدت در حال تعمق و آفرینشگری است."

اوندر در رابطه با اوجالان و مسئله کورد اظهار داشت: "دمکراتیک شدن ترکیه با پیشنهاد صلح و دمکراتیک شدن اجتماعی تنها راه حل محسوب می‌شود. وی اظهار داشت: واقعیت کشور و منطقه نیازمند دور شدن از انحصار است. باید به شیوه‌ای آزاد و با تمامی طرف‌ها موضوع دمکراتیزاسیون مورد بررسی واقع شده و بر اساس واقعیات موجود قدم برداشته شود. باید پیش از هر چیز در رابطه با تبعیض‌ها گفتگو شود. تا زمانیکه تبعیض درک نشود، دست‌یابی به توافق نیز درک نمی‌شود."

تا زمانیکه سیستم هژمونیک و سلطه‌طلبانه درک نشود، تفکر در این رابطه باید ادامه داشته باشد

اوندر اظهار داشت "ایستار امرالی، تلاش برای پیشبرد عزم راسخ و این نگاه است. اوجالان تفکری فردی را در این راستا مطرح نکرده است. تمامی خواست‌ها و موضوعات مورد اشاره وی کاملا در راستای منافع آینده جامعه بوده است و در این راستا از اعتقاد و اعتماد به نفسی قدرتمند برخوردار است. با مشاهده ملاقات‌های اخیر و ارزیابیهای وی می‌بینیم که این تفکر، تعمق هر روز بیش از پیش تعمیق و گسترش پیدا می‌کند. در مقابله با اصرار بر دمکراسی، تلاشهای انکارا بر اصرار بر سلطه‌طلبی نیز گسترش یافته است. به جای درک ایستارهای اوجالان، بر عدم درک نگرش‌های وی اصرار می‌کنند. نمی‌خواهند که نگرش‌های وی را درک کنند. برای فرایندی که می‌تواند پاردایم فکری آنان را زیر و رو نماید هیچگونه امادگی ندارند. از آنجا که آنها از هیچگونه طرحی مبتنی بر صلح و دمکراسی برخوردار نیستند، صرفا به ائتلافی کور دست زده‌اند که هیچ آینده‌ای را تضمین نمی‌کند. اما تلاش‌های اوجالان سرانجام به عنوان نیت و قصدی تاریخی در تاریخ جای می‌گیرد."

حاکمان برای دست‌یابی به اهداف خود خلق‌ها را به دشمنی با یکدیگر وا می‌دارند

اوندر در پایان سخنان خود با اشاره به واقعیت موجود اظهار داشت: "مخاطب مسئله در جریان رویدادها خود را نشان می‌دهد و نشان هم داده است. با مشاهده وضعیت کنونی و فرایند امور می‌بینیم که: همه جا در شعله‌های آتش فرو رفته است. نیروهای بین‌المللی و امپریال، اختلافات خود را دستمایه ایجاد دریاهای خود کرده‌اند. در نتیجه این امر فقر، کشتار، غارت، زندان و ویران‌کاری خلق شده است. نیروهای حاکم چگونه به این نقطه رسیدند؟ زیرا آنها اعتقادات و خلق‌های منطقه را در مقابل یکدیگر قرار داده و آنها را به جنگ علیه یکدیگر وا می‌دارند. مظلومان منطقه هیچ منفعتی در این جنگ ندارند. از سوی دیگر تمامی هزینه‌های سنگین این جنگ را نیز خودشان می‌پردازند. خلق‌ها باید بیش از پیش یا یکدیگر اتحاد و انسجام داشته باشند. هیچ سیستمی که به نیروهای جهانی تکیه داشته باشد نمی‌تواند حتی ۲۴ ساعت مقاومت کند و زنده بماند. امید برای آینده و دست‌یابی به راه حل نباید هیچگاه تکیه بر میز مذاکره را فراموش کند. این فرایند به عنوان نیت و تمایلی تاریخی در تاریخ جای می‌گیرد، اما هیچگاه نمی‌تواند به عنوان راهکار بدیلی دیگر یافته و تکرار شود."

منبع: MA