زندانیان پاژک و پ.ک.ک: ما به افکار عمومی اطلاع می‌دهیم که در زندانها هیچ تدبیری گرفته نشده است. تمامی درها برای انتقال و شیوع کووید۱۹ در زندانها[ی ترکیه] باز بوده و زمینه به تمامی مهیا است.
یکی از پرخطرترین مناطق برای شیوع و انتقال ویروس کوید-۱۹ زندانها هستند. در رابطه با تهدیدهایی که جان زندانیان را در خطر قرار می‌دهد دنیز کایا به نمایندگی از زندانیان پاژک و پ.ک.ک بیانیه‌ای را منتشر نمود. در این بیانیه آمده است:
هر روز بیشتر قابل درک و مشاهده است که ائتلاف آ.ک.پ/م.ه.پ در مقابله با خلق‌های ترکیه و کوردستان همچون غده‌ای همچنان بزرگ شده و در مقابل توسعه سیاسی و اقتصادی و دمکراسی به عنوان بزرگترین مانع به شمار می‌رود. رهبری این کشور که در وضعیت دیکتاتوری قرار گرفته است، به منظور آنکه حاکمیت و منافع بخش قلیلی را حراست کند، به هر اقدام و تهدیدی دست زده و تهدیدی بزرگ برای آینده خلق‌هاست. حکومت آ.ک.پ/م.ه.پ با ارتجاع خود، با سیاستهای یکه خواهانه، با سیستم اقتصادی تاراجگر خود، در عرصه اجتماعی با نژادپرستی و فاشیسم، ترکیه را در ابعاد جسمی و فکری به سوی قطب بندی سوق داده و به مهره‌ی کم ارزش نیروهای امپریالیستی و هژمون تبدیل شده است. این حکومت که از هیچ برنامه و طرحی برای سیاست برخوردار نیست، صرفا از طریق دشمنی با کورد و دمکراسی عمل نموده و تلاش می‌کند تا بقای خود را تداوم بخشد. این فرایند سیاسی سالیان درازی است که پیوسته سطح دمکراسی و غنای کشور را تقلیل داده است. با قوانینی خارج از چارچوبهای پذیرفته شده جهانی حتی هیچ نیازی برای لاپوشانی و مخفی نگاه داشتن این فرهنگ مستقر و کین خواهانه که خارج از چارچوب عمومی حقوق است نمی‌بیند. فرمول جهان‌بینی این سیستم نیز بجز شعار چیز دیگری نیست. رهبری، حقوق و قوانین برای آینده این حاکمیت از سوی بوروکراسی اشغال شده است. ارزش‌های جهانی در سیستم حقوقی آنان نیز با همکاری این نیروها نقض گشته و کشور به شیوه‌ای غیر قانونی و دلبخواهی اداره می‌شود.
اخیرا علیه صدها نفر از رفقای ما با بازجویی‌های بی‌اساس، پرونده‌های جدید گشوده شده است، این فرایند، فرایندی‌ست غیر قانونی. اکثریت رفقای ما به رغم مجازات غیر عادلانه که از سوی دادگاه‌های امنیت دولت ترک و دادگاه مجازات سنگین صادر شده‌اند، می‌بایست اکنون آزاد می‌شدند، اما با این اقدام کیفری، تلاش می‌شود تا از آزادی آنان ممانعت به عمل آید. بسیاری از وکلایی که ما موکل آنان محسوب می‌شویم نیز دستگیر شده و از این طریق حق دفاع را از ما نیز گرفته‌اند. در چنین سیستمی که حملاتی علیه ما در جریان است، نمی‌توان از حقوق و قانون و حاکمیت قانون سخن گفت. با این محاکمات و ادعاهای بی‌اساس، حکومت تلاش دارد تا سیستم شکنجه و ستمگر را گسترش دهد.
در تمامی زندان‌هایی که ما زندانی هستیم، در تمامی ابعاد با شکنجه‌ای تمام عیار مواجه هستیم. شمارش زندانیان در حالت ایستاده، لخت کردن زندانیان و تماشا کردن وحشیانه از جمله موارد آن بوده و از این طریق تلاش می‌کنند تا سیستم شکنجه و سرکوب را بر ما اعمال کرده و ادامه دهند. با این رفتارها که در دستورالعمل قانونی جایگاهی ندارند، با مجازاتی خارج از عرف، با تهدید به اعدام و حملات مداوم فیزیکی سعی دارند ما در برابر این بیعدالتی‌ها سر خم کرده در مقابل این سیستم شکنجه تسلیم شویم. ارتباط ما را با جهان خارج به شیوه‌ای دلبخواهانه قطع می‌کنند. بیشتر نامه‌های ما را بدون هیچ دلیل موجهی به ما نمی‌رسانند، و بیشتر نامه‌ها را بعد از چند ماه در اختیار ما می‌گذارند. بیشتر کتابهای ما را ضبط می‌کنند، از این طریق می‌خواهند که بر افکار ما تاثیرگذار باشند. به جای روزنامه، مجله و نشریات وابسته به خود را توزیع می‌کنند. مکالمات تلفنی و ملاقات خانواده به شدت محدود شده است، با نوع رفتارهایشان خانواده‌ها را از ملاقات با ما پشیمان می‌کنند. با صدور احکام ناعادلانه، صدها نفر از رفقای ما نزدیک به یک سال است که موفق به ملاقات با خانواده‌هایشان نشده‌اند و حتی موفق به مکالمه تلفنی با آنها نیز نشده‌اند. تحت عنوان نظارت، بدون آنکه به زمان توجهی داشته باشند، به اتاق‌ها حمله‌ور می‌شوند، وسایل ما زندانیان را مصادره و بندهای زندانیان را غارت می‌کنند.
ستم و سرکوب شدید بر امرالی اعمال می‌شود. در سیستم زندان امرالی که با عقلانیت دولت‌های توطئه‌گر و بین‌المللی و نیز عقلانیت ژاندارمری ترکیه طراحی شده است و ۲۱ سال است که ادامه دارد. رهبری ما که امید دمکراتیک شدن، آزادی و حل مسئله است، در انزوایی مطلق به سر می‌برد. توطئه بین‌المللی روزانه و با سیاستهای انزوای مطلق ادامه می‌یابد و در سیستم امرالی هیچگونه حقوقی به رسمیت شناخته نمی‌شود. درهای امرالی بعد از اعتصاب غذا و روزه مرگ، با پیشاهنگی مقاومت ما در زندان آغاز و درهای امرالی را بعد از یک ماه گشود و باعث شد که وکلا و خانواده با رهبری ملاقات داشته باشند. اما حاکمیت فاشیست آ.ک.پ/م.ه.پ بعد از چند دیدار انزوای مطلق را مجددا برقرار کرد. در امرالی متعاقبا آتش‌سوزی روی داد و با مقاومت خلق کورد که بپا خاسته بود و با مقاومت نیروهای دمکراسیخواه سرانجام خانواده رهبری موفق شد در ۲ مارس با وی ملاقات داشته باشد. از ان زمان به بعد تمامی درخواستهای ملاقات از سوی خانواده و وکلا بدون پاسخ مانده است. اصرار بر انزوا، اصرار بر جنگ، شکنجه و مرگ و عدم دستیابی به راه حل است.
غیر از این اقدامات دلبخواهانه و غیر حقوقی، عملیات پاکسازی سیاسی همچنان ادامه دارد، بسیاری از افراد با ادعاهای بی‌اساس و بدون پرونده دستگیر و زندانی می‌شوند. در این روزها که ویروس کرونا در رویارویی با ما نیز قرار گرفته است، مهمترین دستور کار جهانی را بُعد سلامت و بهداشت تعیین می‌کند و رژیم نژاد‌پرست ترکیه در این راستا با عملیاتهای پاکسازی نژادی و سیاسی خود، اقدامات همیشگی خود را بدون وقفه ادامه می‌دهد، اکنون بار دیگر نیز با اقدامات خود به جهان نشان داده است که دشمن کوردهاست. با سیاستهای خود مبنی بر نصب گماشتگان سلامت اجتماعی و اراده خلق کورد و نیروهای دمکراسیخواه را غصب کرده و فاشیسم خود را کاملا مستقر می‌کند. سیاستهای حکومت آ.ک.پ/م.ه.پ برای خلق کوردستان و ترکیه واقعیت سیاسی خود را از دست داده است و مشروعیت حقوقی خود را نیز از دست داده است. این حکومت که در مواجهه با آینده حیاتی دمکراتیک و آزاد قرار گرفته است، به یک دیکتاتوری تمام عیار و فاشیسمی تبدیل شده است که ناگزیر باید از آن عبور کرد.
در فرایندی قرار گرفته‌ایم که جهان با تهدید ویروس کووید۱۹ مواجه شده است. با گسترش این بیماری به تهدیدی جهانی، تمامی کشورهای جهان اقدامات گسترده‌ای را برای رویارویی با آن گرفته‌اند و تلاش‌های فراوانی را برای حفظ سلامت اجتماعی در پیش گرفته‌اند. در این فرایند، زندانها به دلیل شمار فراوان زندانیان و امکانات محدودی که برای بهداشت در اختیار دارند، در مقابله با ویروس کرونا جولانگاهی بسیار پر خطر محسوب می‌شود. زندانها به محلی تبدیل شده‌اند که از کمترین تدابیر و تمهیدات سلامتی و بهداشتی برخوردارند و کمترین حقی برای حیات در این شرایط پر از خطر ندارند. تغییر در خصوص لغو حکم اعدام به حبس ابد که در پی فشار افكار عمومی و جامعه میسر شده بود ماهیت ریاکار این حکومت فاشیست را آشکار کرده است. پافشاری رژیم بر اجرای حکم زندان ابد به معنی اجرای قتلعام در زندان‌هاست. این اقدام در ضدیت با مبانی برابری است و بویژه افراد سالمند محبوس در زندانها را هدف قرار داده است. ما به عمق این موضوع آگاهیم. ما در اینجا به اطلاع افکار عمومی جهانی می‌رسانیم که در زندانها هیچ تدبیری اعمال نشده است. برای گسترش و شیوع کووید۱۹ در زندانها، تمامی زمینه‌ها مهیا و تمامی درها باز شده‌اند. در زندانها، حکومت و وزرای مسئول گسترش ویروس و زمینه‌سازی برای مرگ زندانیان هستند. حکومت و وزارت بهداشت با این برخورد خود تلاش دارند تا از این ویروس بهره گرفته و آن را به پاکسازی و جنایتی سیاسی تبدیل کنند. در درجه نخست لازم است که خانواده‌ها و افکار عمومی با دقت در این رابطه عمل کرده و درخواست می‌کنیم که در مقابل زندانیان با مسئولیت رفتار کنند.
ما زندانیان پ.ک.ک و پاژک اعلام کنیم که از سنت و فرهنگ ۴۰ ساله مقاومت در زندان برخوردار هستیم، ما زندانیان سیاسی در مقابل این حملات تسلیم نشده و از آزادیخواهی خود قدمی عقب نمی‌نشینیم. سیاستهای شکنجه، ستم و سرکوب سیستم در مقابل فروپاشی سیستم حکومت دوامی نخواهد آورد، مانند سال‌های دهه ۸۰ و ۹۰ در مقابل این ستمگران مقاومت کرده و به پیروزی می‌رسیم.
