دولت عثمانی در ٢۴ آوریل ١٩١۵/ ٣ اردیبهشت ١٢٩۴ رسما نسل‌کشی خلق‌های ارمنی، کلدانی، آسوری و و ایزدی را آغاز کرد. در نتیجه‌ی پاکسازی‌های ضد انسانی توسط دولت عثمانی بیش از ١ میلیون و پانصد هزار انسان قتل‌عام شدند. دولت عثمانی صدها هزار نفر را از خانه و سرزمینشان آواره کرد، اموال و دارایی‌های آنان را غصب کرد و زنان و کودکان را به غنیمت گرفت.

کنگره ملی کردستان در بیانیه خاطرنشان کرده است که اکنون جمهوری ترکیه همچون میراثدار دولت عثمانی پس از ١٠۴ سال نسل‌کشی‌ها را انکار کرده و از پذیرش حقایق طفره می‌رود. این امر نشان می‌دهد که خود جمهوری ترکیه در این جنایت شریک است و به نسل‌کشی ادامه می‌دهد. به مناسبت ١٠۴مین سالروز نسل‌کشی خلق‌های ارمنی، کلدانی، آسوری و ایزدی از جمهوری ترکیه می‌خواهیم که به این قتل‌عام اعتراف نموده و به تعهدات آن عمل کند.

ک.ن.ک در پایان بیانیه می‌گوید:"ما همچون کنگره ملی کردستان- ک.ن.ک قتل‌عام ١٩١۵ را بشدت محکوم می‌کنیم. از تمام سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای مربوطه می‌خواهیم که این نسل‌کشی را به رسمیت شناخته و آنرا بپذیرند."

بیانیه‌ی ک.ن.ک به شرح زیر است:

"کشتار‌جمعی ١٩١۵ توسط دولت عثمانی باید به عنوان نسل‌کشی به رسمیت شناخته شود

امپراطوری عثمانی و همدستانش در سال ١٩١۵/١٢٩۴ علیه خلق‌های مسیحی مزوپتامیا و آناطولی به نسل‌كشی دست زدند. تعداد بسیاری از ایزدی‌ها در این قتل‌عام جانباختند. سازمان اتحاد و ترقی، تشکیلات ویژه، سواره حمیدیه، ارتش عثمانی و افسران آن در این جنایت دست داشتند. همگی آنان در جنایت ضد بشری مشارکت کردند. با هدف ریشه‌کن کردن تاریخ و فرهنگ خلق‌های ارمنی، آسوری، کلدانی و سریانی منطقه نسل‌کشی بسیار وسیعی را انجام دادند. این نسل‌کشی هچمون جنایتی ضد بشری است که هرگز نمی‌توان آنرا انکار کرد. اسناد و مدارک حقوقی حاکی از نسل‌کشی بیش از یک میلیون و پانصد هزار انسان است. سرشماری ارائه شده توسط خود امپراطوری عثمانی این واقعیت را اثبات کرده است.

بیش از نیم میلیون تن از خلق‌های آسوری، سریانی و کلدانی قتل‌عام شدند. یک میلیون ارمنی به شیوه‌ای سبعانه در مناطق مختلف قتل‌عام شدند. صدها هزار نفر هم مجبور به ترک سرزمین خود شدند و ناپدید گشتند. صدها هزار انسان از جمله زنان، دختران و کودکان را به غنیمت گرفته، با زور مجبور به پذیرش اسلام کردند و آنها را وادار به ازدواج کردند. هزاران مکان تاریخی، مدرسه، کتابخانه، کلیسا، کارگاه ویران شدند. تعدادی بیشمار خانه و تمام دارایی خلق‌های مذکور مصادره و غارت شد. قتل‌عام خلق‌های آسوری، سریانی، کلدانی و ارمنی و غارت دارایی‌های آنان [از سوی عثمانی‌ها] حلال گردید. تمام این جنایت‌ها در لوای جهاد و پاکسازی فرهنگی و دینی انجام گردیدند.

امپراطوری عثمانی [اینچنین] خاک مزپوتامیا و آناطولی را اشغال کرد و صدها سال آنرا غارت کرد و سرانجام در ١٩١۵ به نسل‌کشی این خلق‌ها که صاحبان واقعی این سرزمین‌ها بودند پرداخت. هنوز هم از زخم‌های این قتل‌عام خون می‌چکد. جنایتی که بر این خلق‌ها تحمیل شد یکصد و چهار سال است که همچون تراژدی دردناکی روح و روان بازماندگان این جنایت را می‌آزارد. اکنون دولت جمهوری ترکیه همچون میراثدار عثمانی‌ها علی‌رغم ١٠۴ سال از این نسل‌کشی آنرا انکار کرده و به آن اعتراف نمی‌کند. این امر نشان می‌دهد که ترکیه هم در این جنایت شریک است و به نسل‌کشی ادامه می‌دهد. در ١٠۴مین سالروز نسل‌کشی سال ١٩١۵ جمهوری ترکیه را فرامی‌خوانیم با اعتراف به این جنایت، مسئولیت‌های آنرا بپذیرد.

ما همچون کنگره ملی کردستان- ک.ن.ک قتل‌عام ١٩١۵ را بشدت محکوم می‌کنیم. از تمام سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای مربوطه می‌خواهیم که این نسل‌کشی را به رسمیت شناخته و آنرا بپذیرند."