رئیس انجمن پزشکی کنیا، سیمون کیگوندو، روز چهارشنبه به خبرگزاری فرانسه گفت که این تعداد قطعی نیست و ممکن است افزایش یابد.

کیگوندو گفت: «تاکنون حداقل ۱۳ کشته وجود دارد، اما این رقم نهایی نیست. ما شاهد خشونت پس از انتخابات ۲۰۰۷ بودیم، اما هرگز این سطح از خشونت را علیه افراد غیر مسلح تجربه نکردیم.»

علل خشم عمومی

اعتراضات که هفته گذشته در کنیا آغاز شد و عمدتاً توسط جوانان انجام شد، علیه مالیات‌های جدید پیش‌بینی‌شده در بودجه ۲۰۲۴-۲۰۲۵ بود. در حالی که هزاران نفر در نایروبی و دیگر شهرها راهپیمایی مسالمت‌آمیز داشتند، تنش‌ها به طور ناگهانی در روز سه‌شنبه افزایش یافت. تظاهرکنندگان با شکستن موانع پلیس وارد ساختمان پارلمان شدند و خسارات جدی وارد کردند. برای اولین بار از زمان استقلال کنیا در سال ۱۹۶۳، ساختمان پارلمان مورد حمله تظاهرکنندگان قرار گرفت.

اعتراضات خشونت‌آمیزی در شهرهای دیگر نیز وجود داشت. ساختمان‌ها در الدورت به آتش کشیده شد.

دولت ارتش را وارد عمل کرد

پس از پایان تظاهرات با خشونت، دولت ارتش را برای حمایت از نیروی پلیس مستقر کرد. رئیس جمهور ویلیام روتو تهدید کرده است که اقدامات سختی را علیه «خشونت و هرج و مرج» انجام خواهد داد و گفت «جنایتکارانی که خود را به عنوان تظاهرکنندگان صلح‌آمیز نشان می‌دهند» تاوان اعمال خود را خواهند داد.

شرایط اقتصادی و اجتماعی

اساس اعتراضات در افزایش مالیات برنامه‌ریزی‌شده دولت نهفته است. به خصوص جوانان متولد سال ۱۹۹۷ که «نسل Z» نامیده می‌شوند، واکنش تندی به این افزایش‌ها نشان می‌دهند. مشکلات اقتصادی، بیکاری و افزایش هزینه‌های زندگی در کنیا از عوامل اصلی خشم جوانان است.

واکنش‌های ملی و بین‌المللی

رایلا اودینگا، رهبر ائتلاف اصلی مخالف آزیمیو، از دولت به دلیل استفاده بیش از حد از زور علیه «کودکان صلح‌جو و غیرمسلح» انتقاد کرد. سازمان‌های غیردولتی مانند عفو بین‌الملل-کنیا استفاده پلیس از گلوله واقعی را محکوم کرده و اعلام کردند که در ۲۴ ساعت ۲۱ نفر توسط پلیس ربوده شده‌اند. پلیس هنوز به این ادعاها واکنشی نشان نداده است.