دوران کالکان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک، چهل و ششمین سالگرد تاسیس پ‌ک‌ک را تبریک گفت و اظهار داشت که اساس مبارزات چهل و هفتمین سال، آزادی جسمانی رهبر آپو است و مبارزه در این راستا در هر عرصه‌ای بسیار قوی‌تر خواهد شد.
دوران کالکان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک در برنامه ویژه‌ای که از تلویزیون مدیا هابر پخش شد، با بیان اینکه جنبش پ‌ک‌ک با آمادگی، برنامه‌ریزی و مصمم‌تر وارد چهل و هفتمین سال شده است، گفت: «مبارزه ۴۷مین سال را که هدف محوری آن آزادی جسمانی رهبر آپو است، در هر عرصه‌ای بسیار قوی‌تر توسعه خواهیم داد و ما به موفقیت‌های بیشتری دست خواهیم یافت. این ادعای ماست، این سال را اینگونه شروع می‌کنیم. بر این اساس، چهل و هفتمین سالگرد حزب خود را تبریک می‌گوییم و از همه رفقا، مردم و دوستانمان می‌خواهیم که در مبارزات چهل و هفتمین سال سخت مبارزه کرده و پیروزتر شوند.»
دوران کالکان با بیان اینکه پیام رهبر آپو مبنی بر «انزوا ادامه دارد» نشان می‌دهد که نیاز به مبارزه موثرتر با انزوا وجود دارد، خواستار مبارزه بیشتر شد.
ارزیابی دوران کالکان عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک به شرح زیر است:
«سلام رهبر آپو را هم دریافت کردیم. من نیز با اشتیاق و احترام عمیق سلام می‌کنم. وارد چهل و هفتمین سال تاسیس پ‌ک‌ک می‌شویم. جشن حزب را به رهبر آپو تبریک می‌گویم. اعلام می‌کنم که در سال ۴۷ ما قوی‌تر خواهیم جنگید و در امتداد خط رهبری و حزب به موفقیت‌های بزرگتری دست خواهیم یافت.
در ۲۳ اکتبر، عمر اوجالان، برادرزاده رهبر آپو با او دیداری انجام داد. رهبری در آنجا وضعیت را به وضوح توضیح داد. اولا، انزوا ادامه دارد. ثانیاً، اگر شرایط مناسب ایجاد شود، من این قدرت را دارم که در حل مسئله کورد و دموکراسی‌سازی نقش داشته باشم. محافل انقلابی، دموکراتیک و میهن‌دوستان این موضوعات را مورد بحث قرار داده‌اند و در تلاش برای درک آن هستند. اما محافل دیگر بیشتر به صورت منفی گمانه‌زنی می‌کنند.
فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ در یک بن‌بست کامل است
مبارزه در حال توسعه و سطح کنونی جنگ جهانی سوم در حال انجام، در واقع دولت ترکیه، فاشیسم آک‌پ و م‌ه‌پ را در بن‌بست و فروپاشی کامل قرار داده است. این فاجعه از همان ابتدا توسط ذهنیت و سیاست استعماری و نسل‌کشی ضد کورد دولت ایجاد شد، اما عمدتاً توسط دیکتاتوری فاشیستی آک‌پ و م‌ه‌پ گسترش یافت. ما بارها هشدار دادیم که 'شما ترکیه را به فاجعه می‌کشانید. 'رهبر آپو قبل از ما در دفاعیاتش تحلیل و تذکر داد. اما آنها نه گوش دادند، نه می‌خواستند گوش دهند و نه می‌خواستند بفهمند. اما وقتی واقعیت‌ها آمد و خود را تحمیل کردند، این بار بصورت وحشت‌زده از اول اکتبر گفتند: 'ای وای به خواهری-برادری کورد و ترک نیاز داریم، لازمست متحد باشیم، ما به وحدت ملی نیاز داریم. اسرائیل به ما حمله می‌کند، اوجالان بیاید در مجلس صحبت کند، البته نه صحبت کردن، بلکه انحلال سازمان را اعلام کند. ' گویی رهبر آپو در جایی است که می‌تواند به هر کجا که می‌خواهد بیاید و برود.
مطبوعات ترکیه یک مرکز کامل تبلیغات جنگ ویژه، یک سازمان جنگ روانی است. همه جور حرف می‌زنند، هر طور دلشان می‌خواهد حرف می‌زنند. به قول معروف 'زبان استخوان ندارد'. همه جور حرفی بر این مبنا گفته می‌شود. آنها سعی می‌کنند رهبر آپو را این گونه استدلال کنند. مشخص شد که آمادگی ندارند. تنها زمانی که متوجه خطر شدند، با وحشت برخی چیزها را مطرح کردند و سعی کردند دستور کار را منحرف کنند. آنها می‌خواهند افکار عمومی را سردرگم کنند.
کارزار آزادی جهانی ما که هدفش آزادی جسمانی رهبر آپو است، واقعا آنها را تحت فشار قرار داد. انزوای امرالی، نظام شکنجه و نسل‌کشی را بیش از حد افشا کرد. این افشا در سراسر جهان توسعه یافت. اکنون همه این وضعیت را می‌دانند. سیاستمداران، وکلا، هنرمندان، زنان، جوانان، آکادمیسین‌ها، محافل روشنفکری، جوامع، مردم در خیابان... و هیچکس نمی‌تواند این را در قانون و اخلاق بگنجاند. همه می‌گویند آزادی وی باید فورا تامین شود. این یک فشار بسیار جدی ایجاد می‌کند. ظاهراً آنها واقعاً می‌خواستند این فشار را کم کنند، تضعیف کنند، یعنی سطح عمل و کنشگری ما را تضعیف کنند. به صورت اینکه 'ما می‌توانیم یک بحث تصادفی مانند این داشته باشیم. اینجا چیزی می‌گوییم، آنجا چیزی می‌گوییم. ما توقع ایجاد می‌کنیم، دستور کار را مخدوش می‌کنیم، به زعم خودمان دستور کار می‌سازیم. یعنی هر چه باشد لااقل یک ذره گوش می‌دهند، کنشگری ضعیف می‌شود، سست می‌شود و آشفتگی پیش می‌آید... 'یعنی حساب همین بود.
عملیات TUSAŞ نقاب‌هایشان را برانداخت
اما نقاب‌هایشان زود افتاد. در واقع، عملیات رفقا آسیه و روژگر همه چیز را به وضوح آشکار کرد. تقلب و بازی را برملا کرد. نقاب‌ها را برانداخت. حقایق را به سادگی فاش کرد. در این رابطه، بیایید این را بلافاصله بگوییم. مردم ما، دوستان ما به اینها گوش ندهند. گوش ندهند. سخنانشان هیچ معنا و ارزشی ندارند. ربطی به واقعیت ندارد. آنها درباره ما و پ‌ک‌ک خیلی چیزها می‌گویند. هیچکدام درست نیستند. همه‌شان دروغ و اشتباه است، به وضوح می‌توانم بگویم. آنها چیزی نمی‌گویند که درست باشد. اینگونه فکر می‌کنند که به هر حال مردم نمی‌دانند، به هر حال اطلاعات کافی در مورد پ‌ک‌ک ندارند. حساب می‌کنند که اگر این را بگوییم و چهل بار تکرار کنیم، قانعشان می‌کنیم.
بنابراین، نیازی به گوش دادن نیست. رهبر آپو این را گفت. وی گفت: 'انزوا ادامه دارد. 'این به چه معناست؟ در این صورت باید با انزوا مبارزه کنیم. گفت: 'اگر شرایط فراهم شود نقش بازی می‌کنم. ' پس شرایط چگونه ایجاد خواهد شد؟ با مبارزه. پس این وظیفه به عهده ما است. بر عهده همه است، بر عهده ما است. ما هم باید سخت‌تر مبارزه کنیم.
گریلا نیز باید بیشتر بجنگد، باید مبارزه خود را بر اساس آزادی جسمانی رهبر آپو در بین زنان، جوانان، مردم، در چهار بخش میهن و خارج از میهن، در همه جا توسعه دهیم. مطلقاً نباید در این زمینه اشتباه، پسرفت یا غفلت وجود داشته باشد.
در واقع فکر نمی‌کنم که افرادی باشند که آن را اینگونه ارزیابی کنند. شاید، اما اگر افرادی هستند که در ذهنشان سؤالاتی وجود دارد، می‌خواهیم از این طریق حقیقت را بدانند. مردم ما یک بار دیگر در ۱۶ نوامبر در کلن موضع خود را نشان دادند. آن را در ۱۷ فوریه مطرح کرد و مرحله‌ای از کارزار آزادی جهانی را تعیین کرد. سطح توده‌ای‌شدن را آغاز کرد. مردم کورد، دوستانشان و کسانی که این کارزار را در خارج از میهن سازماندهی و اجرا کردند، به وضوح پایبندی خود را به رهبر آپو اعلام کردند، اینکه چقدر خواستار آزادی جسمانی رهبر آپو بودند و چقدر خود را در این آزادی می‌دیدند را به وضوح نشان دادند. الان هم همین اتفاق افتاد.
اعتراضات مردم، زنان و جوانان ما در چهار بخش کوردستان ادامه دارد. مردم روژاوا ایستاده‌اند. مقاومت در برابر این حملات قیم‌ها در باکور ادامه دارد.
دولت ترکیه حمله می‌کند. کشتارها ادامه دارد. آنها تقریباً در روژاوا سنگ روی سنگ باقی نگذاشتند. همچنین در ۶ نوامبر به رهبر آپو مجازات انضباطی دادند. قبلا در ۴ می داده بودند. ۶ ماه گذشت. ۶ ماه دیگر نیز می‌گذرد، ماه می دوباره می‌آید. همیشه این مجازات‌های انضباطی ساختگی وجود دارد.
از یک طرف شرایطی وجود دارد که خانواده را از ملاقات با رهبر آپو یا حتی ملاقات با وکیل منع می‌کند. ارگان‌هایی وجود دارند که نمی‌توان آنها را رسانه نامید چون تمام شبانه‌روز به عنوان یک ماشین شستشوی مغزی کامل کار می‌کنند. همه آنها متخصص جنگ ویژه هستند. همه چیزهایی که در دستور کار قرار می‌دهند، بر اساس جنگ ویژه است. بنابراین نباید به آنها اعتماد کرد. حقایق روشن است.
کوردها دستی را که به سویشان دراز شد، در هوا رها نکرده‌اند
ضمن اینکه این موضوع آنقدر واضح است که هرکس بخواهد کاری را انجام دهد به راحتی می‌تواند آن را انجام دهد. اگر واقعاً نظرش عوض شود، اگر دست از این ذهنیت و سیاست فاشیستی، استعمارگر، نسل‌کشی بردارد، اگر طرفدار حل مسئله کورد باشد، اگر وظیفه رهبر آپو را ببیند، مطابق آن عمل خواهد کرد. همه این را در نظر می‌گیرند، متوجه می‌شوند و پاسخ آن را می‌یابند. کوردها هرگز دست دراز شده به سوی خود را در هوا رها نکرده‌اند. الان در سطحی نیستند که نتوانند شرایط را درک کنند. به همین دلیل است که همانند مثال خودش می‌برد و خودش می‌دوزد، همیشه سعی می‌کند شرایط را به هم بزند.
ما می‌توانیم آنها را به‌عنوان برنامه‌های ساختگی تعریف کنیم که برای ایجاد زمینه‌هایی برای این حملات فاشیستی و دستیابی از طریق غصب فاشیستی به آنچه که با انتخابات نتوانستند به دست آورند، توسعه یافته‌اند. بدون اینکه فریب اینها را بخوریم، مبارزه با رهبر آپو را توسعه و تعمیق خواهیم داد. آنها وکلا و خانواده را از ملاقات منع کردند. ما باید قیامت به پا کنیم. باید در محافل حقوقی در سراسر جهان این مسئله افشا شود. پس ممکن است چنین اتفاقی بیفتد؟ هیچ توجیهی وجود ندارد. چیزی به وکلا اعلام نشده است. ممنوعیت ملاقات وجود دارد، از طرفی بسیاری از محافل بین خودشان درباره این حق و آن حق بحث می‌کنند. اینها ربطی به واقعیت ندارند. همه اینها یک بازی است، گول نخوریم. بیایید ما به عنوان کل مردم در چهار بخش کوردستان و به عنوان دوستان خود در خارج از میهن، کارزار آزادی جهانی خود را توسعه دهیم و مبارزه را به عهده بگیریم. بیایید کارزار آزادی جهانی را گسترش دهیم. بیایید کنش‌ها را در همه جا غنی‌تر، ماندگارتر و پربارتر کنیم. بیایید مسیرهای جدید کنش‌ها را توسعه دهیم. آنوقت حقایق آشکار می‌شود. همه چیز روشن می‌شود. این ترفندها و بازی‌ها نیز به راحتی شکسته می‌شوند.
دریافت خبر از رهبر آپو باعث ایجاد روحیه شد
پ‌ک‌ک با اولین کنگره که در ۲۶ تا ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸ برگزار شد، رسما تأسیس شد. اکنون چهل و ششمین سالگرد آن است. همه جا جشن است. به ویژه دریافت خبر سلامتی و سلام رهبر آپو روحیه زنان، جوانان، مردم و دوستان ما را در چهار بخش کوردستان و خارج از میهن تقویت کرد. من را هیجان‌زده و مشتاق کرد. بنابراین همه اینها در این جشن‌های ۲۷ نوامبر منعکس می‌شود.
از یک طرف، در حال حاضر رویدادهایی در ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان وجود دارد، که به معنای مبارزه برای آزادی زنان است. ماهیت مبارزات پ‌ک‌ک مبارزه برای آزادی زنان است. مبارزه برای توسعه آزادی اجتماعی بر اساس آزادی زنان. رهبر آپو ژنئولوژی را توسعه داد و به رهبر همه اینها مبدل شد. بیش از ۵۰ سال است که پیشگام بوده است. مبارزه مجموع آنها هر روز خیابان‌ها را پر می‌کند.
کوردها در سرتاسر جهان در چهار بخش کوردستان در حال توسعه این فعالیتها هستند.
اول از همه، من می‌خواهم به همه فعالیتها و رویدادهای جشن سالگرد تاسیس حزب ما تبریک بگویم. من جشن‌های حزب را به همه رفقایمان به ویژه رهبر آپو، نیروهای گریلای قهرمان، جنبش زنان و جوانان، مردم و دوستانمان تبریک می‌گویم. برای آنها در مبارزات آزادی و دموکراسی در چهل و هفتمین سال حزب کارگران کوردستان آرزوی موفقیت دارم. باز هم یاد همه شهدای قهرمان حزب و شهدای مبارزات آزادی که از رفیق حقی کارر، اولین شهید بزرگ حزب ما شروع می‌شود و تا پیشکسوتان فدائی امروز، رفقا آسیه علی و روژگر هلین امتداد دارد را با احترام، عشق و قدردانی گرامی می‌دارم. بار دیگر قول خود را برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنها و رسیدن به اهدافشان به مناسبت این سالگرد جشن تکرار می‌کنم.
پ‌ک‌ک دارای ویژگی‌های متمایزکننده است
نیاز به شناخت و درک درست واقعیت پ‌ک‌ک وجود دارد. این در واقع به معنای درک درست حقیقت رهبر آپو است. تلاش خاصی در این راستا وجود دارد. در واقع، موضوعی که بیش از ۴۰-۵۰ سال است در بسیاری از مناطق جهان در ترکیه مورد بحث قرار گرفته است، واقعیت رهبر آپو و پ‌ک‌ک است. در این سالگرد هم همین وضعیت ادامه دارد. پسرفتی وجود ندارد. این بدان معناست که پ‌ک‌ک در چهل و ششمین سال فعالیت خود مبارزه‌ای برابر با سال‌های قبل انجام داده است. او با شجاعت و فداکاری فراوان، مبارزه‌ای را توسعه داد که بر همه دشواری‌ها و موانع غلبه کرد، دستور کار را تعیین کرد و دموکراتیزه کردن خاورمیانه را بر اساس آزادی کوردها بر کل فضای سیاسی ترکیه تحمیل کرد. بحث‌ها این را نشان می‌دهد. اگر اینطور نبود امروز پ‌ک‌ک اینقدر مطرح نمی‌شد.
علاوه بر این، این همه چیزهای نادرست و غلط در مورد پ‌ک‌ک مطرح نمی‌شد. این همه تلاش برای سردرگمی جامعه، به ویژه برای تحریف آگاهی جامعه ترکیه و اطلاعات آن در مورد پ‌ک‌ک انجام نمی‌شد. اینها نتایج چهل و ششمین سال مبارزات پ‌ک‌ک است. این نشان می‌دهد که مبارزه تاثیر فزاینده‌ای بر جامعه ترکیه دارد. ما باید آن را اینگونه درک کنیم. به همین دلیل این جور کارها را انجام می‌دهند. پس این به چه معناست؟ این به معنای درک صحیح از روابط پ‌ک‌ک و ترکیه است. بله، پ‌ک‌ک در واقع جنبشی است با ویژگی‌های منحصر به فرد و متمایزکننده خود.
هرگز رهبری مانند رهبر آپو در آن زمان ظهور نکرد. تفاوت‌های زیادی وجود داشت. در حالی که با جوانان کورد پایه‌های تشکیلاتی پ‌ک‌ک را در (جلسه) سد چوبوک می‌گذاشتند، با حقی کارر و کمال پیر نیز در خانه‌ای اقامت داشتند و با دو جوان انقلابی منطقه دریای سیاه کارهای انقلابی مشترک انجام می‌دادند. در حالی که پایه‌های تشکیلاتی در کوردستان گذاشته می‌شد، هیچ اختلافی در کار و گفتگو با جوانان انقلابی منطقه دریای سیاه بوجود نمی‌آمد. این سطح رابطه است. این سطح از درک را بیان می‌کند.
دقت کنیم، این کار با ADYÖD که در بهار سال ۱۹۷۴ تأسیس شد شروع شد و بعداً به عنوان FKBDC در اوایل دهه ۸۰ ادامه یافت. امروز به ه‌ب‌د‌ه رسیده است. پ‌ک‌ک در میان تمام اتحادهایی که خواهان دمکراتیک‌شدن ترکیه هستند، وجود دارد. از واقعیت ترکیه جدا نیست. هیچ سازمان کوردی دیگری را نمی‌توانید پیدا کنید. شما نمی‌توانید شخصیت یا سازمان دیگری را در بین آنها پیدا کنید که بگوید از طرف کوردستان عمل می‌کنند. اما پ‌ک‌ک وجود دارد. واقعیت پ‌ک‌ک نشان می‌دهد که چگونه آزادی کوردها و دموکراسی‌سازی ترکیه با هم انجام می‌شوند، این دو تحول بنیادی هستند که متناقض نیستند، اما یکدیگر را تغذیه می‌کنند و به طور اجتناب‌ناپذیری با یکدیگر مرتبط هستند. این باید به وضوح دیده و درک شود.
هیچ کس نمی‌تواند بگوید که پ‌ک‌ک یک نیروی محدود است و به مشکلات ترکیه ارتباطی ندارد. کسانی که سعی می‌کنند این را بگویند حقیقت را تحریف می‌کنند. ربطی به واقعیت ندارد. همانطور که از ناسیونالیسم تنگ کوردی جدا شد و با مبارزه با ناسیونالیسم ابتدایی و ناسیونالیسم رفرمیستی و مطیع خرده بورژوایی خود را شکل داد، از آنها جدا شد و خود را به جنبش آزادی کورد تبدیل کرد که دموکراتیزه شدن ترکیه و خاورمیانه را پیش‌بینی می‌کند. بنابراین در این سطح با شوونیسم اجتماعی که در مشکل ترکیه مؤثر است مبارزه کرد. سوسیال شوونیسم چه بود؟ اینها رویکردهایی بودند که موجودیت ترک، وجود و آزادی کوردها را نمی‌پذیرفتند و به نوعی در خدمت ایدئولوژی رسمی ضد کورد ترک بودند. بنابراین آنها ترکیه را به درستی تحلیل نمی‌کردند. آنها نتوانستند خط انقلابی را به درستی در مبارزه توسعه دهند. اکنون همانطور که گسست از ناسیونالیسم کورد و مبارزه با آن گسست از کورد بودن، هستی کورد و آزادی کورد نیست، بلکه برعکس، همگرایی بهتر با آنها، گسست از سوسیال شوونیسم ترک و مبارزه با آن بود، گسست از جامعه ترکیه و دموکراسی شدن ترکیه نیست، بلکه برعکس، اتحاد قوی‌تر با آن بود.
کوردها رهایی خود را در دموکراتیک شدن می‌بینند
رهبر آپو در محیط محاکمه امرالی گفت: 'ما در ترکیه برای دموکراسی مبارزه کردیم، هیچ چیز دیگری را نمی‌توانیم بپذیریم. 'در واقع، از جنبش دموکراتیک انقلابی ترکیه پدید آمد. ما باید با نگاهی به تحولات تاریخی، پ‌ک‌ک و واقعیت رهبر آپو را از این جنبه‌ها بهتر درک کنیم. علاوه بر درک ارتباط آن با جامعه کورد، مردم کورد، تاریخ کورد، یکپارچگی آن با واقعیت کورد بودن، باید ارتباط آن را با جامعه ترکیه، دموکراتیزه شدن ترکیه، دمکراتیک شدن خاورمیانه و علاوه بر آن با انسانیت آزاد و دموکراتیک به خوبی دید و درک کرد. پ‌ک‌ک از ابتدا همواره با این موارد به صورت استراتژیک برخورد کرده است. همیشه آزادی کوردها را در دموکراتیک کردن ترکیه، دمکراتیک شدن خاورمیانه و راهپیمایی آزادانه و دموکراتیک بشریت دیده است. آنها را به عنوان متحدان استراتژیک تعریف کرد، آنها را دید و اینگونه عمل کرد.
آنچه اکنون خواهیم گفت این است: با ورود به سال ۴۷، مبارزه ۴۶ ساله این حقایق را آشکار کرده و محیط ترکیه را چنان تحت تأثیر قرار داده است که بسیاری از محافل در حال بحث در مورد آن هستند، سعی می‌کنند آن را درک کنند، و کسانی هستند که سعی می‌کنند صادقانه آن را درک کنند و واقعاً تلاش می‌کنند. ما به آنها درود می‌فرستیم و به آنها احترام می‌گذاریم. اما افراد بسیار زیادی هستند که سعی می‌کنند آن را منحرف کنند. آنها نیز مجبور می‌شوند که با ترفندها و بازی‌ها اینها را توسعه دهند. مبارزه پ‌ک‌ک بسیار تاثیر می‌گذارد.
هدف آزادی جسمانی رهبر آپو است
مبارزه سال ۴۷م چگونه خواهد بود؟ ما بر اساس کارزار آزادی جهانی که آزادی جسمانی رهبر آپو را هدف قرار می‌دهد، وارد امسال می‌شویم. و بر این اساس است که کارزار شروع به نتیجه‌بخشی عملی کرده است. ما این را اعلام کردیم: آزادی جسمانی رهبر آپو دیگر یک درخواست تبلیغاتی نخواهد بود، بلکه به واقعیتی تبدیل خواهد شد که در عمل تجربه شده و مرحله به مرحله محقق می‌شود. مبارزات سالگرد ۴۷م اینگونه خواهد بود. بر این اساس مبارزه حول آزادی جسمانی رهبر آپو را به صورت برنامه‌ریزی شده و سازمان‌یافته در هر زمینه توسعه خواهیم داد. ما به عنوان یک جنبش برای این امر آماده‌ایم. مدیریت ما، همه کادرهای ما، کمیته‌های ما در هر زمینه‌ای هیچ نقطه ضعف و مشکلی در ارزیابی گذشته، پیش‌بینی آینده و برنامه‌ریزی برای مبارزه سال ۴۷م ندارند. آنها قویا باز، روشن و قاطع هستند، قدرت درک و برنامه‌ریزی وظایف را دارند و انجام می‌دهند. بسیاری از آنها نیز انجام شده است.
بر این اساس فرض کنیم سال چهل و ششم است و بر اساس اندوخته مبارزات سال‌های گذشته وارد سال چهل و هفتم می‌شویم. ما آماده‌تر، دارای برنامه‌ریزی بهتر و مصمم‌تر هستیم. ما با عزم و برنامه‌ریزی بیشتر از مبارزه ۴۷مین سال استقبال می‌کنیم. ما مبارزه ۴۷مین سال را که آزادی جسمانی رهبر آپو در مرکز هدف آن است، در هر زمینه بسیار قوی‌تر توسعه خواهیم داد و پیروزهای بزرگی خواهیم داشت. این ادعای ماست، سال را اینگونه شروع می‌کنیم. بر این اساس، چهل و هفتمین سالگرد حزب‌مان را تبریک می‌گوییم و از همه رفقا، مردم و دوستانمان می‌خواهیم که در مبارزات چهل و هفتمین سال، بیشتر بجنگند و پیروز شوند.
جنگ با تمام شدت خود ادامه دارد
فرماندهی ه‌پ‌گ و یژا استار و قرارگاه ما در مورد جنگ اظهارات لازم را می‌دهند. این را تکرار می‌کنیم. وقتی چیزهای جدیدی اتفاق می‌افتد اطلاعاتی را ارائه می‌دهد. بیلان جنگ در پایان هر ماه منتشر می‌شود. بیلان عملیات‌های روزانه ارائه می‌شود. هر روز در غرب زاپ و متینا عملیات‌هایی انجام می‌شود. از هفتانین تا خاکورک عملیات‌هایی انجام می‌شود. قبل از هر چیز، مناطق حفاظتی مدیا قهرمانانه در برابر حمله جدید اشغالگری که در ۳ جولای با حمایت دولت عراق آغاز شد، مقاومت می‌کنند. حتی می‌توان گفت که این حملات در هم شکست و شکست خورد.
نفهمیدیم، گفتند تابستان تمام می‌شود، اگر نه، پاییز تمام می‌شود، اگر نه، تا آخر نوامبر تمام می‌شود. به پایان ماه نوامبر رسیدیم. گفته می‌شد که خبرهای خوبی می‌دهیم. هیچ یک از این چیزهایی که گفته شد به پایان نرسید. احتمالا قرار بود ستاد کل (ارتش ترکیه) بیانیه بدهد یا احتمالا وزیر دفاع بیانیه‌ای می‌داد که چطور در زاپ موفق بوده‌اند، اما احتمالا منتظر آخر نوامبر باشیم. آنها همچنین در ۱۵ اوت با حکومت عراق گفتگو کردند. ببینید، ممکن است در تاریخ ۲۷ نوامبر یک بیانیه بدهند. بگذارید توضیح دهند، عموم مردم منتظر بیانیه آنها هستند. گفتند قفل را می‌بندند. بستند، خودشان را قفل کردند؟ آیا آنها در باتلاق گیر کرده‌اند؟ خیلی عجیب است و انگار همه را وادار کردند این را باور کنند. آنها در خاورمیانه و سراسر جهان تبلیغات می‌کنند. ما نیز اطلاعات دریافت می‌کنیم. می‌گویند هنوز آنجا هستید؟ آیا در زاپ گریلا وجود دارد؟ در متینا گریلا وجود دارد؟ آیا در فلان جا وجود دارند؟ تعجب می‌کنند. وقتی می‌گوییم در اینجا یک عملیات صورت گرفته یا آن سرباز کشته شده است، می‌گویند؛ 'آیا واقعاً نیروهای گریلا آنجا هستند؟' آنها بسیاری از محافل را متقاعد کردند که 'ما به جایی رسیده‌ایم که دیگر گریلایی وجود ندارد. 'آنها بسیاری از محافل را با دروغ گفتن در مورد چگونگی نابودی پ‌ک‌ک فریب دادند. با این گونه گفتارها از همه نیرو و حمایت می‌گرفتند. معامله کردند. فرصت به دست آوردند. اما حالا که واقعیت‌ها اینطور نیست، کسانی که این را می‌دانند از حمایت خود دست خواهند کشید. به وضعیتی مضحک درخواهند افتاد. آنها همیشه به دلیل اضطراب آن را به تعویق می‌اندازند. ماه و سال خدا تمام نمی‌شود. اینگونه ادامه دارد.
وضعیت واقعی؛ جنگ ادامه دارد. جنگ در باکور نیز ادامه دارد. فرماندهی قرارگاه مرکزی ما در بیانیه‌های خود تاکید کرد که بر باکور بیشتر تاکید شده است. البته در دوره‌های آینده تحولات جدیدی رخ خواهد داد. جنگ در شهرها نیز ادامه دارد. عملیات‌ها هر روز صورت می‌گیرند. در حال حاضر عملیات‌های نظامی وجود دارد. می‌بینیم که جنگ به تدریج از مناطق حفاظتی مدیا و باکور کوردستان به شهرها کشیده می‌شود.
اما البته جنگ در مناطق حفاظتی مدیا مهم است. چقدر مهم است؟ حزب دمکرات کوردستان با هر روش ممکن از آنها حمایت کرد. در نهایت عراق نیز حمایت کرد. این حملات برنامه‌ریزی شده و حملات اشغالگری در دهمین سال خود قرار دارد. ۱۰ سال پیش در اکتبر ۲۰۱۴ بر اساس طرح عملیات فروپاشی برنامه‌ریزی و تصمیم گرفتند. بنابراین، من می‌خواهم این را بیان کنم. حدود ۱۰ سال گذشت. چه رسد به دستیابی به تمام اهداف خود، آنها حتی در محدودترین اهداف خود نیز نتوانستند به نتایج کامل برسند. آنها در برنامه‌های خود شکست خوردند. در حالی که آنها می‌خواستند در مدت زمان بسیار کوتاه‌تری به موفقیت برسند، برعکس، در طول ۱۰ سال نتوانستند به موفقیت برسند. به همین دلیل در شرایط سختی قرار دارند. آنها تمام امکانات خود را بسیج کردند تا در اینجا موفق شوند. آنها کل امور مالی ترکیه، کل اقتصاد آن، همه چیز را متوقف کردند و آن را در اینجا خرج کردند. حالا همه چیز در حال فروپاشی است.
اگر از اینجا نتیجه گرفته بودند، شاید آنها را حدس می‌زدند. از اینجا هم نتوانستند نتیجه‌ای بگیرند. بنابراین، شکست آنها در جنگ باعث فروپاشی آنها به عنوان یک سیستم، به عنوان یک حکومت فاشیستی، به عنوان یک ذهنیت و سیاست استعمارگر، نسل‌کشی می‌شود. بنابراین، آنها واقعاً در مواجهه با گریلا یک فروپاشی و بن‌بست را تجربه می‌کنند. این یک باتلاق کامل است. اثرات بیشتری از این امر در دوره آینده مشاهده خواهد شد.
هم رویدادها در این راستا پیش می‌روند و هم تأثیراتی بر آک‌پ، م‌ه‌پ و دولت فاشیستی خواهد داشت. در ابتدا، گریلاها سعی در توسعه تاکتیک داشتند، البته آنها بی‌تجربه بودند، در ایجاد تغییرات مشکل داشتند، اما اکنون در تونل‌ها و جنگ‌های تیمی متحرک تجربه زیادی کسب کرده‌اند. اکنون می‌تواند حملاتی را که دریافت می‌کند درک کند، اقدامات احتیاطی در برابر آنها ایجاد کند، و همچنین خودش حملاتی را انجام می‌دهد و دائماً ضربه می‌زند.
این اتفاق بیشتر و بیشتر خواهد شد، آنها بیشتر ضربه خواهند زد؛ زیرا قدرت ضربه گریلایی آشکار است. به عبارت دیگر، رهبر آپو واقعاً می‌گوید: 'هیچ جایی نیست که یک واحد کوچک پ‌ک‌ک که به خوبی آگاه و مجهز است نتواند آن را فتح کند، هیچ عملیاتی وجود ندارد که نتواند انجام دهد، دشمنی نیست که نتواند به آن ضربه بزند. 'این را در عملیات رفقا آسیه و روژگر دیدیم.
عملیات TUSAŞ نشان‌دهنده قدرت ضربتی گریلاها بود. به وضوح به همه نشان داد که هیچ هدف دشمنی وجود ندارد که نتواند به آن ضربه بزند، وارد شود یا ضربه بزند. این نشان می‌دهد که گریلا در مبارزات به اوج رسیده است. بر این اساس من بار دیگر به گریلاهایی که در سراسر کوردستان به ویژه زاپ و متینا قهرمانانه جنگیدند درود می‌فرستم و موفقیت آنها را تبریک می‌گویم و یاد و خاطره شهدای قهرمانمان را با احترام و عشق و قدردانی گرامی می‌دارم. برای همه آنها در زمستان پیش رو آرزوی موفقیت دارم.
باید سازمان‌های جایگزین برای شهرداری‌ها ایجاد شود
اکنون محافل سیاسی دموکراتیک در حال ارزیابی وضعیت این موضوع، افشای نگرش، تصمیم‌گیری، برنامه‌ریزی و توسعه مبارزه هستند. زنان، جوانان، مردم میهن‌دوست ما در هر میدانی حضور دارند و مقاومت بزرگی در این زمینه نشان داده می‌شود. این مقاومت از مردین، در خلفتی، در الح و در اسن‌یورت آغاز شد، مردم کورد در برابر حمله قیم مقاومت زیادی نشان دادند. حالا مردم درسیم ایستاده‌اند.
درسیم زانو نمی‌زند، سید رضا زانو نمی‌زند. لذا درسیمی‌ها سر خم نمی‌کنند، مقاومت می‌کنند. مردم کورد مقاومت می‌کنند، کوردستان مقاومت می‌کند، یعنی در برابر چنین حملاتی. البته مقاومت خواهد کرد، راه دیگری وجود ندارد. اما اگر شرایط را از جنبه‌هایی ارزیابی کنیم، این وضعیت، یعنی بحث‌هایی که در مورد این جریان و آن جریانی که شب‌ها انجام می‌شد، انگار برای باد کردن اذهان مردم بود، نشان می‌دهد که چقدر جعلی هستند. انسان نمی‌تواند اینقدر دروغگو باشد. در هیچ کجای دنیا چنین چیزی وجود ندارد. مردم کمی خسته و عصبانی می‌شوند. صورتش سرخ می‌شود و عرق می‌کند. چون می‌داند که دروغ می‌گوید. می‌بیند که یک حمله قتل‌عام صورت می‌گیرد، یک حمله غصب در راه است، از او برای این کار استفاده می‌کنند، اما او را ابزاری کرده‌اند که از آن استفاده شود. بنابراین، هنوز افرادی هستند که به این حرف گوش می‌دهند و سعی می‌کنند آن را به ما تحمیل کنند. ما باید آنها را اخراج کنیم. پایگاه سیاسی دموکراتیک نیز باید چنین شرایطی را به خوبی ارزیابی کند. خوب نیست که با عدم موضع‌گیری به موقع در برابر چنین چیزهایی، آنچه را که به دست آورده‌اید از دست بدهید. انسان باید بتواند از آنچه به دست آورده محافظت و دفاع کند. این جنبه از موضوع مهم است.
مکان مدیریت مردم، مکان خدمتگذاری مردم باید در دست مردم باشد. دولت نباید در اینجا دخالت کند. چرا دولت دخالت می‌کند، چگونه دخالت می‌کند؟ این همان چیزی است که ما باید به آن ادامه دهیم. پس مشکل اینجاست. شهرداری با ۶۵ درصد آرا پیروز شد. این ۶۵ درصد جمعیت رای‌دهنده کجاست؟ بگذار خودش را سازماندهی کند و شهرداری‌اش را اداره کند. به نظر من اشتباه است. قوانین فاشیستی آن را به این شکل ساخته است. این همان کاری است که دولت متمرکز، دولتی که چیزی برای جامعه باقی نمی‌گذارد، انجام می‌دهد. جامعه دموکراتیک نیز باید این را رد کند. او باید با این موضوع مبارزه کند. باید جایگزین خود را توسعه دهد. مدیریت مردمی دموکراتیک و مدیریت محلی باید آشکار شود. همه چیز را نمی‌توان با پول انجام داد. می‌توانند بین خود همکاری جمع کنند و خود را به عنوان شهرداری سازماندهی کنند. مثلاً می‌توانند کار خودشان را انجام دهند. این غصب به نام قیم باید با روش‌های مختلف خنثی شود. ما نباید همیشه هدف اینها باشیم. به نظر من این امر در واقع از عدم توانایی گذار از دولت‌گرایی و ناتوانی در سازماندهی و توسعه کافی مدیریت دموکراتیک و جایگزین دموکراتیک ناشی می‌شود. باید به این موارد توجه بیشتری شود.
البته من چه بگویم، امثال من چه می‌گویند؟ ما نیروی مبارزاتی هستیم. ما به آن مقاومت می‌گوییم. رفیق مظلوم دوغان گفت: 'مقاومت زندگی است. 'مقاومت منجر به پیروزی می‌شود، تسلیمیت منجر به خیانت می‌شود. مقاومت به همان اندازه که منجر به موفقیت می‌شود، موفقیت را به همراه دارد. مقاومت کردن، بیشتر مقاومت کردن، بیشتر و بیشتر مقاومت کردن. راه دیگری وجود ندارد. هیچ راه و روشی جز رشد و توسعه مقاومت در برابر اشغالگری و غصب فاشیستی وجود ندارد. قطعاً باید بیشتر سازماندهی کنیم، بیشتر مبارزه کنیم، بیشتر مقاومت کنیم.
انتخابات هیچ معنایی ندارد
اکنون برای سومین بار قیم به مردین منصوب شده است. هر پنج سال یک بار انتخابات برگزار می‌شود. این بار پانزده سال شد. برای پانزده سال انتخاب می‌شود، اما آنها قیم را منصوب می‌کنند. بازنده به آنچه می‌خواهد می‌رسد، او را شهردار می‌کنند. پس هدف آن انتخابات چه بود؟ آنوقت آیا این چیزی که در ترکیه انتخابات نامیده می‌شود معنایی دارد؟ آیا واقعاً اراده مردم را آشکار می‌کند؟ آیا انتخابات دموکراتیک برگزار می‌شود؟ همه اینها وجود ندارد. بدیهی است که انتخابات یک بازی است. مردم دیگر نباید به این موضوع احترام بگذارند، هیچ کس نباید به آن احترام بگذارد. بنابراین ما نمی‌توانیم. در واقع یک آزمون خطا انجام می‌دادیم.
اکنون در ترکیه هیچ کس به انتخابات شهرداری یا سایر انتخابات احترام نخواهد گذاشت. زیرا اراده مردم معتبر نیست. اراده حاکم، اراده رئیس فاشیست، اراده سرا (کاخ) هر طور که می‌خواهند کودتا می‌کنند. هر وقت بخواهد آن را تغییر می‌دهد. آن وقت این اتفاقات در انتخابات نمی‌افتد. چه اتفاقی می‌افتد؟ این می‌تواند با جنگ اتفاق بیفتد، می‌تواند با مبارزه اتفاق بیفتد، می‌تواند با مقاومت اتفاق بیفتد. پس حالا مردم کوردستان، کوردها، جوانان و زنان جوان چه خواهند گفت؟ ما خیلی کارها انجام می‌دهیم، انتخاب می‌کنیم، برنده می‌شویم، می‌آیند از ما می‌گیرند، ولی نمی‌توانیم چیزی بگوییم. پس باید چکار کنیم؟ ما باید دست‌هایی را که به سوی ما دراز می‌شود بشکنیم. باید مبارزه کنیم تا دست‌شان را بشکنیم. این به چه معناست؟ یعنی جنگ، یعنی خوددفاعی. خوددفاعی‌اش را سازماندهی و در خوددفاعی شرکت می‌کند. آنها آن را با قدرت اسلحه غصب می‌کنند، آن را با قدرت پلیس غصب می‌کنند. اگر با نیروی انقلابی روبرو شوند که بتواند آن نیرو را از میان بردارد و ضربه بزند، نمی‌توانند گامی بردارند.
چه حدی دارند؟ آنها حتی نمی‌توانند دست خود را بالا ببرند. به همین دلیل است که کوردها بی‌آلترناتیو نیستند. پ‌ک‌ک وجود دارد. ما به جوانان و زنان جوان می‌گوییم. به پ‌ک‌ک بپیوندید، به پاژک بپیوندید، به صفوف گریلاها بپیوندید، روی سازمان خوددفاعی تمرکز کنید، بحث کنید. ما خواستار این هستیم، ما معتقدیم که افراد بیشتری شرکت خواهند کرد.
زیرا این خط پ‌ک‌ک است که تایید می‌شود. فاشیسم، استعمار، نسل‌کشی و غیره را نمی‌توان با انتخابات از بین برد. اگر به زبانی که آنها می‌فهمند مبارزه نکنید، نمی‌توانید آنها را به عقب‌نشینی وادار کنید. مبارزه به زبانی که آنها می‌فهمند چیست؟ مبارزه گریلایی. در شهر اتفاق می‌افتد، در کوه‌ها اتفاق می‌افتد، همه جا اتفاق می‌افتد. می‌توان آن را در هر جایی توسعه داد.
به همین دلیل نمی‌خواستیم اینطوری شود. حتی اگر از راه انتخابات هم بود، رد نکردیم؛ اما طرف مقابل قبول نمی‌کند. همانطور که گفتم کوردها با آلترناتیو کار می‌کنند، پ‌ک‌ک با آلترناتیو کار می‌کند. آن وقت اگر بگویند از طریق انتخابات نمی‌شود، با جنگ و مبارزه و مقاومت جواب می‌دهیم. با قیام پاسخ خواهیم داد. ما جنگ مردمی، جنگ خوددفاعی و قیام‌های مردمی را توسعه خواهیم داد. اگر آنها کار را به زور پیش ببرند، ما می‌دانیم که چگونه نیروی انقلابی را علیه نیروی فاشیستی آنها تحمیل کنیم. کوردها این شجاعت و آگاهی را دارند.
پ‌ک‌ک نام این آگاهی است، نام این سازمان، نام این اراده است. پ‌ک‌ک این اراده را در کوردستان ابراز می‌کند. این اراده مردم کورد در روح، عاطفه، فکر، آگاهی و عمل و خوددفاعی است. او چگونه اراده خود را آشکار و محافظت خواهد کرد؟
پاسخگو کردن ضروری است
پ‌ک‌ک حتی قوی‌تر خواهد شد. مبارزه پ‌ک‌ک بیشتر خواهد شد و باید توسعه یابد. برای جلوگیری از این، آنها حملات جنگ ویژه‌ای را توسعه می‌دهند. همه جا تبهکاران هستند. آنها در تلاشند تا با توسعه انواع فساد از حضور جوانان و زنان جوان در مبارزه آزادی و گریلا جلوگیری کنند. آنها در حال توسعه مواد مخدر، فحشا، دزدی، تبهکاری و همه چیز هستند. یکی می‌گفت 'به جای رفتن به کوه نمی‌دانم چه باید بکنند. 'او مرد پست‌فطرتی بود. این خطوط آنها هستند.
ما باید در برابر اینها بیشتر به کوهستان برویم. باید آنان را پاسخگو کرد. پس امروز روز حساب‌خواهی است. با بحث صرف نمی‌توان از جنگ ویژه جلوگیری کرد. بیایید درباره آن بحث کنیم و آگاهی را افزایش دهیم، اما باید سازماندهی کنیم و در برابر آن اقدام کنیم. آنها نباید بتوانند نفس بکشند، آن تبهکاران باید نابود شوند. آنها چه کسانی هستند، چه اختیاراتی دارند؟ آنها زمانی قوی به نظر می‌رسند که هیچ اقدام سازمانی انقلابی علیه آنها وجود نداشته باشد. حتی اگر کمی با آنها برخورد شود و پاسخگو شوند، در جای خود خم می‌شوند. هیچ کاری نمی‌توانند انجام دهند. جوانان کورد آینده درخشانی برای به دست آوردن دارند. زندگی آزاد وجود دارد، زندگی جدید وجود دارد. این جوان این آگاهی را به دست آورده است. چهل سال است که می‌جنگد و پنجاه سال است که برای آزادی به رهبری رهبر آپو مبارزه می‌کند.
پس، ما تمام الزامات یک جوان آپویی را برآورده خواهیم کرد. وقت آن است که بیشتر به خود بیاییم و بیشتر آپویی شویم. چنین زمانی است. شما نباید به جای دیگری گوش فرادهید و یا نگاه کنید.
اتفاقات و تحولات نشان می‌دهد که باید نسبت به کار رویکردی درست، جدی و با انضباط داشته باشیم. در این رابطه حقایق مثل روز روشن است. مبارزه از هر نظر ادامه خواهد داشت. این یک ذهنیت فاشیستی، یک سیستم، یک نیروی استعمارگر، نسل‌کشی است... از فاشیسم آک‌پ و م‌ه‌پ چه انتظار دیگری می‌توان داشت؟ البته آنها حمله خواهند کرد، اما ما مقاومت و مبارزه‌ای را توسعه خواهیم داد که این حملات را با قدرت بسیار بیشتری در هر جبهه و در همه جا نابود خواهد کرد. این روند به نفع توسعه مبارزات انقلابی، مبارزه برای آزادی و مبارزه برای دموکراسی است. فاشیسم به تنگنا افتاده، گیر کرده و دچار دشواری شده است. او در بن‌بست قرار دارد و بن‌بست را تجربه می‌کند. پس اگر این حقایق را ببینیم و خودمان را بیشتر سازماندهی کنیم و خود را به سوی مبارزه مؤثرتر سوق دهیم، پیروز خواهیم شد. من بار دیگر همه را به چنین نگرشی دعوت می‌کنم.
ممکن است جنگ بیشتر در خاورمیانه گسترش یابد
جنگ جهانی سوم از سال ۱۹۹۰ در مراحل مختلف توسعه و گسترش یافته است. تمام دنیا درگیر این موضوع هستند. در این مرحله، فراتر از بعد ایدئولوژیک و سیاسی، بعد نظامی نیز در حال ظهور، تشدید و گسترش است. خطر نیز در آن بعد افزایش می‌یابد. بسیاری از محافل نظاره‌گر انتخابات آمریکا بودند. ترامپ با تبلیغ 'جنگ‌ها را متوقف خواهم کرد' رئیس جمهور شد. اما حتی قبل از دولت، بحث جنگ هسته‌ای در مورد اوکراین در حال انجام بود. ایالات متحده آمریکا، انگلیس، اکنون فرانسه، همه قدرت‌های دیگر دولت اوکراین را تشویق می‌کنند تا از سلاح‌های بیشتر، سلاح‌های جدیدتر استفاده کند. در نهایت فرانسه نیز به این امر پیوست. او حتی اعلام کرد که سرباز به اوکراین خواهد فرستاد. این یک وضعیت شگفت‌انگیز است.
تلاش آمریکا قابل درک است، اما این تلاش اروپا، به ویژه آلمان و فرانسه برای چیست؟ قابل درک نیست. بسیار خب ما آمریکا و انگلستان را درک می‌کنیم. آنها در واقع این جنگ را شروع کردند. آنها اروپا و روسیه را با این وضعیت جنگی عقب انداختند. صلاحیت ایالات متحده آمریکا توسعه یافت. بنابراین، آیا اروپا اینقدر بی‌اراده است؟ آیا تا این حد مطیع آمریکا است؟ درک کامل آن دشوار است.
اما در گذشته می‌گفتند ناتو باعث مرگ مغزی می‌شود. نمی‌تواند از اروپا محافظت کند. ارتش اروپایی لازم است. اروپا باید یک سیستم دفاعی جدید داشته باشد. حالا این اتفاق می‌افتد انگار هرگز چیزی گفته یا ضبط نشده است. ما نمی‌دانیم.
این احتمال وجود داشت که ترامپ به تدریج از شدت جنگ اوکراین بکاهد. اگر رئیس جمهور انتخاب شود و دولت وجود داشته باشد، به احتمال زیاد توسعه اینگونه خواهد بود. ما فکر می‌کردیم که اگر سرمایه انحصاری فراملی این را بخواهد، ترامپ را به عنوان رئیس جمهور انتخاب می‌کنند. در واقع ترامپ انتخاب شد. اما اکنون، حتی قبل از اینکه دولت بایدن به قدرت برسد، آنها در حال تشدید جنگ در اوکراین هستند. شاید آخرین چیزها در حال بازی کردن هستند. عقب‌نشینی صورت خواهد گرفت، ممکن است اتفاق بیفتد. اما این یک بازی خطرناک است. اگر اینطور است، اگر به عنوان یک بازی انجام شود، مانند بازی سلاح‌های هسته‌ای است. این خطرناک است.
ممکن است جنگ در خاورمیانه گسترده‌تر و عمیق‌تر شود. ما فکر نمی‌کنیم که ترامپ سیاست بسیار متفاوتی را در این زمینه دنبال کند. پس از حملات به لبنان و جنگ با حزب‌الله، اسرائیل به تدریج حملات خود را به سوریه افزایش می‌دهد. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که توسعه اینگونه خواهد بود. این احتمال بسیار زیاد است. آنها می‌توانند اهداف ایرانی بیشتری در سوریه را هدف قرار دهند. این موضوع که دولت سوریه چگونه خواهد بود و نظام سوریه چگونه شکل خواهد گرفت، ممکن است برجسته‌تر شود. هفته‌ها، ماه‌ها و روزهای آینده ممکن است دستور کار موثرتری داشته باشند. یک مورد آشکار برای این وجود دارد. به نظر می‌رسد ایران تلاش می‌کند تا از این امر جلوگیری کند.
اگر آزادی کوردها محقق نشود، ترکیه تجزیه خواهد شد
نگرش ایران همیشه عقب‌نشینی از جنگ بوده است. با وجود این حملات، به نظر نمی‌رسد نگرش متفاوتی وجود داشته باشد. با این حال، مشخص نیست که چقدر موثر یا پیشگیرانه خواهد بود. با حملات اسرائیل، آمریکا و ناتو از نظر نظامی در خاورمیانه کارآمدی و برتری پیدا کردند. احتمالاً اینها را بیشتر تشدید خواهند کرد. بنابراین نیروهای فرامرزی ایران را بیشتر هدف قرار خواهند داد. آنها با دست خود ایران را مجبور به سازش می‌کنند. و یا ممکن است دموکراسی جایگزین توسعه یابد.
اما همین وضعیت در مورد ترکیه نیز صدق می‌کند. ترکیه با وقوع اولین درگیری‌ها کمی وحشت کرد. جنگ حزب‌الله-اسرائیل و جنگ لبنان؛ ابتدا این را تحریک کرد. ظاهراً اسرائیل و ایران در حال جنگ هستند. او در حال محاسبه بود که هر دوی آنها در خاورمیانه به او وابسته خواهند بود و ترکیه به عنوان یک میانجی در خارج از جنگ تبدیل به یک قدرت مؤثر خواهد شد. او دید که حملات اسرائیل این گونه نیست، هدف آن ضربه زدن به وضع موجود در برابر موقعیت‌های موجود است. وقتی متوجه می‌شوند که محافظه‌کارترین قدرت موقعیت موجود هستند. وقتی متوجه شدند که مرکز جنگ به تدریج به ترکیه خواهد رفت و پایان جنگ در قبرس خواهد بود، وحشت کردند. احتمالا الان محاسبات عمیقی انجام می‌دهند. سعی می‌کنند با بحث‌ها و نوع جنگ روانی حواس‌پرتی ایجاد کنند.
باغچلی اولین بازی خود را انجام داد. گفتیم که جدی است، اما پایدار نبود. او در اظهاراتش نتوانست موضع سیاسی معادل مواضع جدی خود را نشان دهد. ما نمی‌دانیم روند آینده چگونه خواهد بود. اما وضعیت برای ترکیه خوب نیست. تا زمانی که فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ به حکومت فعلی خود ادامه دهد، تا زمانی که این حکومت در ترکیه ضد کورد، فاشیست، ضد دمکراتیک و دیکتاتوری است، ترکیه با خطرات بزرگی روبرو خواهد بود. او به فاجعه خواهد افتاد. تا آنجا که تحمیل مشابهی به ترکیه نیز خواهد رسید. یا به طور کامل تسلیم ساختار مدرنیته سرمایه‌داری در خاورمیانه جدید می‌شود که اسرائیل می‌خواهد همراه با اعراب ایجاد کند، یا اگر آلترناتیو دموکراتیک توسعه پیدا نکند، اگر آزادی کوردها و ترکیه دموکراتیک توسعه نیابد، ترکیه از هم خواهد پاشید. هیچ راه دیگری برای ترکیه در داخل نظام وجود ندارد. گزینه‌های آنها یا فروپاشی یا تسلیم شدن در برابر نظم اسرائیل است.
جدای از این، تنها راه نجات ترکیه، دموکراسی‌سازی بر اساس آزادی کوردها است. ظهور یک ترکیه دموکراتیک بدیل، با ترکیب قدرت خود و به دست آوردن قدرت برای محافظت از خود در برابر همه این حملات. روشنفکران، سیاستمداران، نیروهای دموکراتیک و میهن‌دوستان واقعی ترکیه، به ویژه کسانی که واقعا ترکیه را دوست دارند، باید این وضعیت را ببینند. باید بر این اساس با فاشیسم آک‌پ و م‌ه‌پ مخالفت کنند. بر این اساس باید با آزادی کوردها متحد شوند. باید تلاش کنند تا ترکیه را از این فاجعه نجات دهند که این امر فقط بر اساس آزادی جسمانی رهبر آپو امکان‌پذیر است.
تلاش ما همیشه بر همین اساس بوده است، اما فقط با ما قابل تحقق نیست. باید در ترکیه قیامی که این روند را متوقف کند به پا شود. انتظار و تلاش ما بر همین اساس است. امیدواریم به زودی اینها را ببینیم.
