پدیده‌ی گورخوابی که چند وقت پیش خبرساز شده بود همچنان به شیوه‌ای دیگر ادامه دارد. خبرگزاری‌های ایران این‌بار از پدیده‌ی کوه‌خوابی سخن می‌گویند.

رضا و سهیلا زن و شوهری اهل تبریز هستند. آنها سال گذشته را در چادری پاره گذرانده بودند. نه پتویی برای گرم کردن خود داشتند و نه وسیله‌‌ی گرمایی. تنها وسیله گرمایشی آنها زغال‌هایی بود که بیرون چادر روشن کرده و سپس به داخل انتقال می‌دادند.

چادر این زن و شوهر اما در محدوده‌ای قرار گرفته بود که شهرداری و سازمان عون بن علی اقدام به ایجاد فضای سبز و پارک کرده بودند بنابراین آنها مجبور بودند در مکانی دیگر ساکن شوند.

خانه‌ی دیگر آنها شده بود شیاری غار مانند در دل کوه، که شباهت زیادی به زندگی انسا‌ن‌های اولیه داشت!

نام کوه یا همان محل زندگی هم‌اکنونی آنها عون‌بن‌علی یا عینالی و عینال-زینال است که بر فراز رشته‌کوه سرخاب در شمال شهر تبریز و مشرف به مناطق حاشیه‌نشین این شهر قرار دارد.

رضا و سهیلا تنها با جمع‌آوری و فروش ضایعات نان شب خود را تهیه می‌کنند، محیط زندگی آنها به قدری آلوده است که تنها نامش زندگی‌ست و تنها معنایی که ندارد زیستن است.

انگار پدیده‌ی گورخوابی که تا چند وقت پیش موضوع اصلی خبرگزاری‌ها بود اینبار به کوه‌خوابی رسیده است.

کم نیستد از این رضا و سهیلا‌ها. صدها خانواده و زوج دیگر هستند که نه کسی آنها را می‌بیند و نه صدایی از آنها بلند می‌شود.