زندانی وفا یلماز که در اعتصاب غذا به سر می‌برد، تبعید شد

احمد یلماز، برادر زندانی سیاسی وفا یلماز، گفت که برادرش از زندان کالکاندره در ریزه به تیپ اس سامسون تبعید شده و گفت که برادر او را در ورودی زندان بازرسی کرده و مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.

اعتصاب غذا به منظور شکستن انزوا در امرالی در چارچوب کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه حل سیاسی برای مسئله کورد» ادامه دارد. هر روز گزارش‌هایی از تبعید و شکنجه از زندان‌ها به گوش می‌رسد. یکی از این زندان‌ها، زندان کالکاندره در ریزه است. وفا یلماز، یکی از زندانیان کالکاندره ریزه، به سرعت به زندان کاواک نوع اس در سامسون تبعید شد. وی مورد بازرسی بدنی به صورت برهنه قرار گرفته و به دلیل عدم پذیرش آن، مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

احمد یلماز، برادر وفا یلماز، در این باره با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد و گفت: «برادرم را بدون اینکه به ما اطلاع بدهدند، به سرعت تبعید کردند. سپس او را مجبور به تفتیش کرده و او را مورد ضرب و شتم قرار دادند.»

او را به صورت برهنه بازرسی کردند

یلماز اعلام کرد که برادرش بدون اطلاع آنها از زندان تبعید شده است و گفت که روز سه شنبه ۳۰ ژانویه، زمانی که با برادرش تلفنی صحبت کرد، از شکنجه وی مطلع شد. یلماز با بیان اینکه برادرش تلفنی به او گفته شکنجه شده است، گفت: « برادرم به مدت ۷ سال در زندان تیپ ال کالکاندره در ریزه نگهداری می‌شد و بدون اطلاع ما به زور او را از خانواده دور کرده و به زندان کاواک سامسون فرستادند. آنها به زور در ورودی زندان او را بازرسی کردند اما چون برادرم امتناع کرد، نگهبانان او را کتک زدند.»

یلماز همچنین اعلام کرد که در آخرین مکالمه تلفنی برادرش به او گفته است که اجازه نمی‌دهند وسایلش را بردارد و گفت: « بسیار کوتاه با هم تلفنی صحبت کردیم. اجازه ندادند او وسایلش را بردارد. تمام وسایلش در زندان کالکاندره مانده است. گویا این کافی نبود، او را مورد بازرسی بدنی به صورت برهنه قرار دادند که توهین به کرامت انسانی است. ما از شرایط نگهداری او اطلاعی نداریم. اعتصاب غذا در زندان ریزه به صورت دوره‌ای انجام می‌شد. آنها اعتصاب کنندگان  را به طور کامل از هم جدا کردند. هر کدام به جایی تبعید شدند. دلیل تبعید چیست؟ ما هنوز نمی‌دانیم. پدر من بیمار است و نمی‌تواند حرکت کند بنابراین من سعی می‌کنم هفته آینده به آنجا بروم».

یلماز تصریح کرد که فشارها و شکنجه‌ها بر زندانیان سیاسی افزایش یافته است، آنها این را نمی‌پذیرند و به راه‌های قانونی لازم متوسل می‌شوند.