در بیانیه‌ی جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) از افزایش تعداد کودکان کار و کودک‌آزاری خبر داد و ضمن اینکه آنرا به فقر ذهنیتی-فرهنگی و همزمان سیاست‌گذاری غلط دولت ایران مربوط ساخت، با اشاره به واقعه‌ی کودک‌آزاری در مریوان گفت: «آنچه در مریوان روی داد تنها بخشی از  اعمال خشونت و فقر سیستماتیکی است که بر جامعه‌ی ایران تحمیل میشود و سعی بر آن دارد که از این طریق نسل آینده را به زانو درآورد.»

مشروح بیانیه‌ی کژار به شرح زیر است:

«افزایش تعداد کودکان کار و اعمال خشونت علیه  آنان، نشان از سیاست‌گذاری غلط جمهوری اسلامی ایران دارد.

سه روز است که خبر کودک آزاری در میان کودکان کار، این بار در مریوان بسیار مطرح شده است، کودکانی که نان را به قیمت جان می‌خرند و برای دستمزدی کوچک، هزینه‌ی گرانبهاتری می‌پردازند.

اینکه وادار کردن کودکان به کار تا چه اندازه بر روحیه و جسم آنان تاثیر می‌گذارد، مشخص است، پس باید دست بر اصل مساله گذاشت و حال وخیمی که سیستم ناکارآمد برای گسترش چنین وضعیتی  بوجود آورده را مورد بررسی قرار داد.

قربانیان کوچکی که در سنین کودکی، ساعات طولانی از شبانه روز مشغول به انجام کارهای سنگین بوده تا به اصطلاح دردی از دردهای خانواده بکاهند، حال به درد دیگری از دردهای جامعه مبدل گشته اند. از دیگر سو افزایش بیش از حد تعداد کودکان کار در شهرهای شرق کوردستان و ایران، هم راستا با گسترش بیکاری در بین سایر اقشار جامعه است که متاسفانه تبعات بسیار خرابی بر جامعه گذاشته است. بکارگیری کودکان برای کاهش فقر، در واقع از فقر ذهنیتی-فرهنگی و در عین حال از سیاست‌گذاری غلط دولت خبر می‌دهد که توانایی ایجاد زمینه  را برای رشد و آموزش صحیح آنان نداشته و آینده را از همان آوان کودکی برایشان سیاه می‌سازد.

آنچه واضح و مبرهن است، خشونت سیستماتیک حکومت مردسالار، سرمایه دار و استثمارگر است که از حمایت قانونی برخوردار است. از دیدگاه آنان، انسان صرفا تنها یک ابزار بوده و خشونت علیه آنان نیز مشروع!!

فقری سیستماتیک در جریان است و زنان و کودکان بعنوان نیروی کار ارزان، بیشتر از هر قشر دیگری متحمل این رنج میشوند.

آنچه که در طول سه روز گذشته در شهر مریوان روی داد، در واقع هم جنایت و هم خیانتی است که علیه حال و آینده ی این کودکان صورت پذیرفت. از یک سو تبعیض نظام آموزشی حاکم و خشونت‌های خانگی و آسیب‌های اجتماعی، آنان را به کار وا می دارد، از سوی دیگر نیز علی‌رغم اینکه از کودکی محروم گشته‌اند، جانشان نیز در خطر است. دولت نیز بجای حل مشکل، کاملا چشم پوشی نموده، بطوریکه کار اجباری برای کودکان و طرز برخورد کارفرمایان را  مشروع میخواند. مشاهده گردید که کارفرمای مریوانی، علی‌رغم اعمال خشونت علیه هر سه شاگردش ، متحمل جرم سنگینی شد، اما سزا نه!!! و این دقیقا یعنی هم راستایی سیاست‌های حاکمیت پیرسالار ایران و نظام سود و سرمایه. باید در نظر داشت که آنچه در مریوان روی داد تنها بخشی از  اعمال خشونت و فقر سیستماتیکی است که بر جامعه‌ی ایران تحمیل میشود و سعی بر آن دارد که از این طریق نسل آینده را به زانو درآورد.

از آنجا وضعیت کودکان  و آینده‌ی آنان همواره از دغدغه‌های کژار بوده و از ایجاد چنین وضعیتی اعلام نگرانی نموده و ضمن محکومیت این عملکرد خشونت‌آمیز، تلاش برای رهایی کودکان از کار اجباری را وظیفه‌ی مبارزاتی خویش دانسته و از فعالین حوزه‌های مختلف بویژه حوزه‌ی کودکان میخواهیم که این مساله را بصورت جدی پیگیری نمایند، زیرا حال و وضعیت هم اکنون کودکان بر آینده‌ی جامعه تاثیر گذار است.»