سوزدار اَوِستا، عضو شورای کل ریاست مشترک ک‌ج‌ک، از مردان به دلیل بی‌تفاوتی در مورد آزادی جامعه انتقاد کرد و گفت: «حمله به زنان حمله به زندگی است. اگر ما هر روز این مبارزه را انجام ندهیم، نمی‌توانیم سطح آزادی را ارتقا دهیم.»
سوزدار اوستا با اظهار اینکه؛ «قبل از هر چیز مردان باید با این خشونت مخالفت کنند، بگویند ما از این مردانگی متنفریم و آن را قبول نداریم. باید خود را نسبت به همسر و دختر و دختر عموهایشان اصلاح کنند. آنها تمام مسئولیت را بر دوش زن می‌گذارند، می‌گویند زن باید من را تغییر دهد.» از این بی‌تفاوتی انتقاد کرد و با الگو نشان دادن فدائیون روژگر هلین و آسیه علی که توانستند مبارزه جنسیتی را قویا انجام دهند گفت: «انجام مبارزه جنسیتی، مبارزه برای آزادی است. در جامعه نیز باید اینگونه مبارزه کرد.»
سوزدار اوستا همچنین در خصوص کارزار «آزادی برای رهبر آپو، راه‌حل سیاسی برای مسئله کورد» تاکید کرد: «ما سلام رهبر آپو را اساس مبارزه‌ای بزرگ برای شکستن انزوا قرار می‌دهیم. ما باید مبارزه را بیشتر به همه عرصه‌ها گسترش دهیم و آن را توده‌ای‌تر کنیم. تنها مبارزه می‌تواند آزادی جسمانی رهبر آپو را تضمین کند، تنها مبارزه می‌تواند امنیت، سلامت و آزادی جسمانی وی را تضمین کند. بر این اساس باید مبارزه خود را بیشتر تقویت کرده و گسترش دهیم. به همین مناسبت، ما باید درود فرستاده شده توسط رهبر آپو را در کنش مرکزی که در ۱۶ نوامبر در شهر کلن آلمان برگزار میشود، به میلیون‌ها نفر تعلق بدهیم.»
سوزدار اوستا، عضو شورای عمومی ریاست مشترک کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) در برنامه ویژه پخش شده از تلویزیون استرک به سوالاتی درباره دستور کار پاسخ داد.
*سال‌هاست که رهبر آپو در شرایط سخت در امرالی مقاومت زیادی در برابر نظام انکار و نابودی از خود نشان داده است. همانطور که معلوم است ۴۴ ماه از وضعیت رهبری اطلاعی دریافت نمی‌شد. سرانجام در ۲۳ اکتبر، عمر اوجالان نماینده پارلمانی رحا با رهبری دیدار کرد. هم پیام رهبر آپو و هم انزوای جاری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بعد از ۴۴ ماه خبری از رهبر آپو دریافت کردیم. ملاقاتی خانوادگی صورت گرفت. در این دیدار، رهبر آپو درود فرستاد. ابتدا ما به عنوان رفقایش هم از طرف جنبش‌مان و هم از طرف زنان از سلام و درود رهبر آپو با احترام و محبت استقبال می‌کنیم. به همین مناسبت با احترام به مقاومت و موضع‌گیری رهبر آپو درود می‌فرستم و محبت خود را تقدیم می‌کنم.
البته این دیدار به این راحتی اتفاق نیفتاد. این دیدار بیش از هر چیز حق رهبر آپو است. او باید بتواند با خانواده، وکلا، نهادهای حقوق بشری و نهادهای بین‌المللی دیدار کند. این حق قانونی رهبر آپو است. اما هم ما و هم دولت فاشیست ترکیه می‌دانیم که رهبر آپو چه نوع زندانی است و چگونه اسیر شده است. رهبری توسط توطئه بین‌المللی دستگیر و به دولت ترکیه تحویل داده شد. رهبر آپو گروگان است. در ملاقات گذشته نیز مشخص شد که رهبری گروگان بوده است. چون یک ملاقات را که یک حق است و همیشه باید صورت بگیرد به موضوع چانه‌زنی تبدیل می‌کنند. می‌خواهند از این ملاقات به عنوان سیاست اخاذی علیه مردم، جنبش و رهبر ما استفاده کنند.
رهبر آپو ۴۴ ماه است که مقاومت بی‌امانی از خود نشان می‌دهد، ۲۶ سال است که در امرالی است، مردم ما، جنبش ما هزاران شهید داده‌اند تا این انزوا را بشکنند، آزادی جسمانی، سلامتی و امنیت رهبری را تامین کنند. هزاران زندانی هستند، مردم ما هر روز در میدان هستند، زنان مقاومت می‌کنند، جوانان مبارزه‌ای بی‌امان انجام می‌دهند. دیدار با رهبر آپو در نتیجه مقاومت مردم ما، جنبش ما و بویژه گریلاهای آزادی کوردستان انجام شد که پیشاهنگی کارزاری را که برای آزادی جسمانی رهبری راه‌اندازی شده است، انجام می‌دهد. قبل از این دیدار، دولت فاشیست اردوغان-باغچلی سخنانی را در پارلمان ترکیه بیان کرد. باغچلی سلام کرد اما چنان فضایی در افکار عمومی ایجاد شد که انگار این روند دوباره شروع میشود. بعداً گفته شد که رهبر آپو «بیاید و در مجلس صحبت کند». قبل از ملاقات، آنها می‌خواستند این انتظار را ایجاد کنند که انگار چیز جدیدی وجود دارد. رهبری در پیامی که با آقای عمر اوجالان، نماینده مردم رحا و یکی از اعضای خانواده فرستادند، گفتند: «انزوا ادامه دارد. در صورت فراهم شدن شرایط، من قدرت تئوریک و عملی را دارم که این روند را از زمینه درگیری و خشونت به زمینه حقوقی و سیاسی متحول کنم.»
نقاب دولت فاشیست به سرعت افتاد
دولت در مواجهه با این موضع و نگرش رهبر آپو شاهد افتادن نقاب خود بود. چون مطالبی را به زبان می‌گویند و به اجرای عملی آن فکر نمی‌کنند. باز هم به این فکر افتادند که برای شکستن تاثیر کارزاری که برای آزادی جسمانی رهبر آپو به راه انداخته شده است، اینگونه بازی کنند تا توقعاتی را در جامعه، در بین مردم ما ایجاد کنند، اما عملا هیچ کاری انجام نمی‌دهند. زمانی که رهبر آپو چنین موضعی گرفت، یعنی اگر شما صادق هستید و می‌خواهید کاری انجام دهید، گفت من حاضرم، قدرت دارم. بلافاصله پس از آن، ریاست مشترک ک‌ج‌ک از طرف جنبش ما بیانیه‌ای صادر کرد. باز هم رفقای ما که بیانیه می‌دادند موضع جنبش ما را به وضوح آشکار کردند. ما پشت تصمیمی که رهبر آپو گرفته و روندی که او خواهد داشت ایستاده‌ایم. آنها می‌خواستند تضادهایی ایجاد کنند که آیا پ‌ک‌ک به سخنان رهبر آپو گوش می‌دهد یا ک‌ج‌ک به حرف‌های رهبر آپو گوش می‌دهد، اما نتوانستند نتیجه‌ای از این موضوع بگیرند. اکنون دوباره یک مجازات انضباطی سه ماهه برای رهبر آپو صادر کردند. در واقع این به این معنی است که سخنان آنها دروغ است و آمادگی یک روند جدید را ندارند و بر سیاست انکار و تخریب علیه مردم کورد پافشاری خواهند کرد.
کانسپت اصلی را دوباره از طریق رهبر آپو اجرا می‌کنند. مثلاً همین دیروز رهبر آپو گفت که آماده است و با خانواده‌اش یک ملاقات انجام داد. پس چرا مجازات انضباطی می‌دهید؟ یعنی برای چنین روندی آمادگی ندارند. ما در واقع می‌دانستیم؛ ما شاهد حملات به مناطق حفاظتی مدیا هستیم، شاهد سیاست‌های نسل‌کشی علیه عرصه سیاسی هستیم، همچنین شاهد حمله به مردم کورد و کل کوردستان هستیم. این دولت ذهنیتی برای حل مسئله ندارد. حکومتی است که دشمن مردم کورد است و می‌خواهد کوردها را نابود کند. دروغ‌ها، نیت‌های کثیف و رنگ واقعی آنها به سرعت فاش شد. ما از وضعیت رهبرمان مطلع شدیم، سلامش را دریافت کردیم، این نتیجه یک مبارزه و مقاومت بزرگ است. سلام رهبری به ما قوت داد و با احترام و محبت از آن استقبال کردیم. ما این سلام را اساس مبارزه‌ای بزرگ برای شکستن انزوا قرار می‌دهیم. ما باید مبارزه را بیشتر به همه عرصه‌ها گسترش دهیم و آن را توده‌ای‌تر کنیم. تنها مبارزه می‌تواند آزادی جسمانی رهبر آپو را تضمین کند، تنها مبارزه می‌تواند امنیت، سلامت و آزادی جسمانی وی را تضمین کند. بر این اساس باید مبارزه خود را بیشتر تقویت کرده و گسترش دهیم. به همین مناسبت، ما باید درود فرستاده شده توسط رهبر آپو را در کنش مرکزی که در ۱۶ نوامبر در شهر کلن آلمان برگزار میشود، به میلیون‌ها نفر تعلق بدهیم.
*مقاومتی که رهبر آپو در امرالی به نمایش گذاشت اساس مبارزه مردم کورد و گریلاها را نیز تشکیل می‌دهد. گریلاها هر روز در جنگ جاری در مناطق حفاظتی مدیا موفق‌تر می‌شوند. آخرین عملیات فدایی رفیق آسیه و روژگر نشان داد که گریلای مدرنیته دموکراتیک می‌تواند همه جا بر موانع غلبه کند و به هدف خود برسد. از این جنگی که گریلاها به راه انداختند چه پیامی باید گرفت؟
ابتدا یاد و خاطره قهرمانان سرافراز کوردستان، رفیق آسیه علی و روژگر هلین را که در خط فرمانده ما رفیق زیلان، الهه آزادی، عملیات فدائی انجام دادند، گرامی می‌دارم. من در برابر این اراده بزرگ و چنین موضع شجاعانه‌ای ادای احترام می‌کنم. مجدداً به همین مناسبت یاد و خاطره شهدای ماه اکتبر را در شخص رفیق دلال آمد، فرمانده نیروهای ویژه ما، رفقا رشید سردار و شیلان کوبانی گرامی می‌دارم.
هم مرحله مقاومت گریلا و هم عملیات دو رفیق فدائی ما حقیقتی را به همه نشان داد. جنبش آزادی در مسیر رهبر آپو مبارزه می‌کند. گریلاهای آزادی گریلاهای تمام کوردستان و گریلاهای مدافع رهبر آپو هستند. به ویژه گردان جاودانگان توسط فدائیون علیه رویکردهای غلط نسبت به رهبر آپو و ذهنیت فاشیستی که می‌خواهد به انزوا ادامه داده و آنرا به عنوان یک موضوع چانه‌زنی علیه مردم کورد استفاده کند، تأسیس شد. هر کدام از این فدائیون چندین بار برای پیوستن به گردان جاودانگان نامه نوشته‌اند. به همین دلیل رفقای فدائی ما علیه مرکزی در آنکارا که تمام ابزار مورد استفاده در جنگ نسل‌کشی در آن تولید می‌شد، عملیاتی انجام دادند. عملیاتی با هدف مشخص بود. سلاح‌هایی که سال‌ها در حملات نسل‌کشی مداوم علیه مردم ما استفاده میشود در آن مرکز تولید میشود. بنابراین، عملیاتی که این رفقا انتخاب می‌کنند، هدف نظامی است. چنین عملیاتی فقط توسط فدائیان قابل انجام است. این نشان می‌دهد که مبارزه گریلایی به چه مرحله‌ای رسیده است.
چند روزی است که نامه‌های این دو رفیق را در مطبوعات می‌خوانیم. این نامه‌ها مانیفست زندگی آزاد است. مبارزه رفیق آسیه و روژگر را باید درست فهمید و تحلیل کرد. نباید تنها با عنوان کردن اینکه چنین عملیاتی بود پشت‌سر گذاشت. پیش از این، در سال ۲۰۲۲، رفیق سارا و روکن دست به چنین عملیاتی در مرسین زدند. همچنین در سال ۲۰۲۳، رفیق اردال و روژهات دست به چنین عملیاتی زدند. در سال ۲۰۲۴، سطح این عملیات ارتقا یافته و به جایی رسید که هیچکس فکر نمی‌کرد به آن برسد. بنابراین هیچ کس به ویژه دشمنان خلق کورد نباید محاسبات متفاوتی انجام دهد. چنین عملیاتی درست در همان روزهایی که ملاقات برگزار می‌شد صورت گرفت. جنبش ما بیانیه‌ای داد که این دو رفیق متعلق به یک واحد خودگردان هستند، آنها اهداف خود را تعیین می‌کنند، آنها می‌دانند کجا و چه زمانی باید عملیات کنند. جنبش ما نمی‌دانست چه زمانی با رهبر آپو ملاقات میشود و چه کسی چه زمانی عملیات انجام می‌دهد. تا زمانی که اعلام شد که این دیدار برگزار شده است، هیچکس اطلاعی نداشت. بنابراین اینگونه نیست که برخی دولت‌ها می‌گویند، این عملیات‌ها تحت امر برخی نیروها انجام می‌شوند، و اینکه روند به بهانه عملیات پیش نمی‌رود، این یک تقلب و ریاکاری بزرگ است.
در واقع این عملیات چهره واقعی آنها را آشکار کرد. نقاب‌هایشان را سریعا انداخت. بنابراین این عملیات عملیاتی مناسب و به موقع است. علاوه بر این، این عملیات علیه غیرنظامیان نیست. این در تمام قوانین جنگ گنجانده شده است، مردم کورد هر روز با سلاح‌های ساخته شده در این مرکز قتل‌عام می‌شوند، قتل‌عام در شمال و شرق سوریه انجام میشود و همین روزها خانواده‌ها در شهبا قتل‌عام شدند. بار دیگر، رفیق روژگر در نامه خود بیان می‌کند که دشمن بین سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ چه نوع وحشیگری را در جزیرا بوتان، هَزَخ، نسیبین و سور انجام داده است. بنابراین، گفتن چیزی غیر از این عملیات، بی‌احترامی به مبارزات آزادیخواهانه مردم کوردستان و اراده این قهرمانان است. این رفقای فدائی الگوی زندگی آزاد را به ما نشان دادند، به همه نشان دادند که زندگی آزاد چگونه خواهد بود. آنها با عشق فراوان به ما نشان دادند که چه زمانی، کجا و چه نوع موضعی اتخاذ کنیم. ما این را بسیار مهم می‌بینیم. تا زمانی که این سیاست، این کشتارها و حملات علیه مردم کورد ادامه داشته باشد، هیچکس نمی‌تواند جلوی فدائیون را بگیرد. ۴۴ ماه است که از وضعیت رهبر آپو اطلاعی در دسترس نیست، البته که گریلاهای آزادی هم در مقابل این موضع‌گیری خواهند کرد. رفقا در واقع در نامه‌های خود هر آنچه را که لازم بود در مورد عملیات خود بیان کرده بودند. همه باید این نامه‌ها را بخوانند و رویکرد خود را با توجه به پیام داده شده تنظیم کنند.
خانواده‌های شهدا پیام دادند: «نمی‌توانید ما را وادار به عقب‌نشینی کنید»
امسال نیز مقاومت زیادی در مناطق گریلایی صورت گرفت و این مقاومت همچنان ادامه دارد. مقاومت با عملیات‌های مختلف ادامه خواهد داشت. در منطقه باکور، درسیم، سرحد، باگوک، بوتان، آمد و مناطق حفاظتی مدیا مبارزه بی‌امان و مقاومت بزرگی جریان دارد. به همین مناسبت با احترام و قدردانی به گریلاهای آزادی کوردستان درود می‌فرستم و محبت خود را ابراز می‌دارم. اخیرا فرمانده منطقه ما مَمَد جودی در مردین به شهادت رسید. از رفیق مَمَد جودی با احترام و سپاس یاد می‌کنم. مقاومت زیادی از خود نشان داد. قبل از اینکه در درگیری به شهادت برسد به یک کار مقدس مشغول بود. اگر (دشمن) در برابر گریلاهای آزادی کوردستان اندکی نتیجه می‌گیرند، خیانت در این امر نقش بسزایی دارد. مزدوران، تبهکاران و کسانی که با دشمن همدستی می‌کنند نیز در باکور نقش دارند. در مناطق حفاظتی مدیا، خانواده بارزانی-حزب دمکرات کوردستان در خیانت شرکت کردند و همه مناطق را به روی دولت ترکیه گشودند. آنها برای دولت ترکیه پیشتازی می‌کنند، آنها هر روز جاده می‌سازند تا گریلاها را محاصره کنند. مبارزه بزرگی علیه این امر در حال انجام است.
دولت ترکیه که نمی‌تواند در این مبارزه به نتیجه برسد، به مناطق غیرنظامی حمله می‌کند. به بهانه عملیات در آنکارا، شمال و شرق سوریه و شنگال را مورد حمله قرار داد. ۱۸ نفر در شمال و شرق سوریه شهید و ده‌ها نفر مجروح و در شنگال ۶ نفر شهید شدند. یاد همه شهدا را با احترام گرامی داشته، به خانواده شهدا تسلیت می‌گویم و بیان می‌کنم که در درد آنها شریک هستم. من به مواضع آنها در برابر دشمن ادای احترام می‌کنم. همه خانواده‌های شهدا مانند سپری در مقابل دشمن ایستادند. آنها موضع گرفتند و گفتند: «شما نمی‌توانید با این حملات ما را وادار به عقب‌نشینی کنید، چه در شمال و شرق سوریه و چه در شنگال.» این خیلی مهم بود. مردم شنگال ما در مقابل همه هجمه‌ها و خیانت‌ها ایستادند. در واقع این حملات نشان‌دهنده بی‌احترامی دولت عراق به مردم شنگال است. حتی در زمان صدام هم این جامعه به این صراحت در اختیار دشمن قرار نگرفت. دولت عراق به جای انجام وظیفه در قبال مردمی که این همه فرمان (نسل‌کشی) را از سر گذرانده و تحت ظلم و ستم تبهکاران داعش قرار گرفته‌اند، با دولت ترکیه توافق کرد. این کشور در برابر حملات علیه جامعه ایزدی موضعی نگرفته و همچنان برای منافع خود با دولت ترکیه همکاری می‌کند. این یک وضعیت شرم‌آور برای دولت عراق است. باید این را مشخص کرد.
مردم ما چه در شنگال و چه در شمال و شرق سوریه باید در برابر این حملات سازماندهی بیشتری داشته باشند، خوددفاعی‌شان را بیشتر تقویت کنند و سیستم دفاعی خود را گسترش دهند. این مهم است. باز هم مردم ما باید حول نیروهای خوددفاعی جمع شوند. گریلا نیز به وظیفه خود در این روند عمل می‌کند و مردم ما نیز باید نقش خود را در چارچوب جنگ خلق انقلابی ایفا کنند. انقلاب از هر دو جناح قابل انجام است. گریلاها در بسیاری از مناطق از زاپ گرفته تا خاکورک، درسیم، مردین و آنکارا دست به عملیات‌هایی می‌زنند. به این ترتیب مبارزه به موفقیت می‌رسد. گریلاهای آزادی کوردستان سطح مبارزه را در امتداد خط رفیق آسیه و روژگر ارتقا داده است. رفیق آسیه و روژگر، پیشگامان این مبارزه، نشان دادند که در برابر همه حملات باید چه موضعی اتخاذ کرد.
*جنگ جهانی سوم روز به روز بیشتر و بیشتر در خاورمیانه گسترش می‌یابد. هدف آن این است که با این جنگی که ذهن مردانه به راه انداخته است، جهان را به جهنم تبدیل کند. در این جنگ بیشتر زنان به قتل می‌رسند و مورد ظلم قرار می‌گیرند، اما دنیا این را نادیده می‌گیرد. جنگ چگونه بر زنان تأثیر می‌گذارد؟
زمانی که خاورمیانه در سالهای ۱۹۹۰-۱۹۹۱ مورد مداخله قرار گرفت، رهبر آپو درباره جنگ جهانی سوم صحبت کرد. زمانی که قدرت‌های هژمونی می‌خواستند جنگ جهانی سوم را به طور کلی به خاورمیانه گسترش دهند، توطئه بین‌المللی را علیه رهبر آپو ایجاد کردند تا موانع پیش روی خود را از بین ببرند. البته ما با این جنگ بیگانه نیستیم، در میانه آن هستیم. این جنگ همچنین علیه ما انجام میشود. جنگ همه جوامع را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ذهن مردانه این جنگ را به راه انداخته است. جنگ ایدئولوژیک، سیاسی علیه جامعه، ارزش‌ها و زنان در جریان است. این جنگ علیه هرکسی که با ذهنیت مردانه مخالفت می‌کند به راه افتاده است. همانطور که گفتید، زنان، کودکان، مردم بی‌دفاع و جامعه بیشترین خطر و نسل‌کشی را در این جنگ تجربه می‌کنند. البته این موضوع بسیار مهم است و باید بر آن تاکید کرد. جنگ اسرائیل و حماس یک سال به طول انجامیده است، اما زنان و کودکان بیشترین آمار مقتولین را در این جنگ داشته‌اند. در مورد کوردستان، ما هر روز این را تجربه می‌کنیم. جنگ جهانی سوم عمدتاً در کوردستان در جریان است. چنین جنگی علیه کوردها با اسارت رهبر آپو آغاز شد. روزی نیست که در کوردستان قتل‌عام صورت نگیرد.
چه نوع مبارزه‌ای باید انجام شود تا ذهنیت کثیف این جنگ به نتیجه نرسد؟ در اینجا نیز مبارزه ما نمونه است. ابتدا زنان باید دفاع خود را به تمام معنا تقویت کنند، آگاه‌تر و سازماندهی شوند. ما به خوبی می‌دانیم که؛ یک زن سازمان‌نیافته محکوم به مرگ و انقراض است. رهبری نیز در گذشته گفتند؛ اگر زنی سازماندهی نشود و به انصاف مرد رها شود، آن زن نمی‌تواند زنده بماند. ما در حال حاضر هر روز شاهد قتل زنان هستیم. جنگ واقعی علیه زنان نه تنها در جنگ، بلکه در جامعه نیز در حال وقوع است. در جنگی که با تانک و توپ انجام میشود، زنان نیز هدف قرار می‌گیرند، اما در جامعه نیز یک حمله وحشیانه علیه زنان وجود دارد. تروریسم علیه زنان از خانه شروع میشود و تا سطح دولت می‌رود. زنان باید قویاً خود را سازماندهی کنند، متحد شوند و موضع مشترکی در برابر این حملات اتخاذ کنند. جنبش آزادی زنان تحت رهبری پاژک، سیستم ک‌ژک و نیروی دفاعی یژا استار در حال مبارزه است. به همین مناسبت سی و دومین سالگرد تاسیس یژا استار، ارتش زنان ما که به رهبری بریتان‌ها، زیلان‌ها، عظیمه‌ها، زلال‌ها، دلال‌ها، لیلاها و آخین‌ها تا به امروز رسیده است را به همه گریلاهای آزادی و زنان تبریک می‌گوییم.
امروز، قدرت‌های سرمایه‌داری که جنگ جهانی سوم را به راه انداخته‌اند، با تمام فناوری‌های خود به جوامع حمله می‌کنند، اما وقتی جوامع از خود دفاع می‌کنند، این را یک خطر می‌بینند. ما به عنوان جنبش آزادی در مقابل این نیروهای مسلط می‌ایستیم و برای این مبارزه می‌کنیم. ما بیانیه‌ای دادیم و به عنوان کمپینی علیه این ذهنیت اعلامیه‌ای منتشر کردیم. روشن است که زنان چگونه باید از خود دفاع کنند و چگونه باید متحد و سازماندهی شوند. زنان باید قدرت و سازمان خود را در هر زمینه‌ای، در روستاها، کارخانه‌ها، خیابان‌ها، مدارس، در هر عرصه‌ای از زندگی توسعه دهند. اگر اینطور نباشد، عواقب جنگ بیشتر خواهد بود. ما فقط با قدرت و مبارزه زنان می‌توانیم جلوی این جنگی را که ذهنیت مردانه آغاز کرده است، بگیریم. زنان باید به خود اعتماد کنند. زنان در صورتی می‌توانند به موفقیت دست یابند که مبارزه مشترکی را توسعه دهند. ما بیشتر از همه باید روی این تمرکز کنیم، این ذهنیت مردانه می‌خواهد چه کار کند؟ این مهم است. زیرا ذهنیت تحت سلطه مردان چیزی جز قدرت خود را نمی‌شناسد. او اراده زن را به رسمیت نمی‌شناسد، وجود او را به رسمیت نمی‌شناسد، او را برابر نمی‌بیند. تنها از طریق مبارزه مشترک علیه این امر می‌توان به نتایج دست یافت.
ما می‌بینیم که اخیراً چگونه زنان و کودکان به طرز وحشیانه‌ای در ترکیه و در سراسر جهان به قتل می‌رسند. آخرین بار در مورد تبهکاران یِنی‌دوغان (نوظهور) که نوزادان را به قتل می‌رسانند شنیدیم و اینها فقط آنهایی هستند که فاش شده‌اند، بدون شک تعداد بیشتری از آنها وجود دارد. جامعه چگونه می‌تواند زنان و جوانان را از شر این سیستم پوسیده نجات دهد؟ با چه ابزار و روشی می‌توانند از شر این سیستم پوسیده خلاص شوند؟
در این ماه، ما از ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان استقبال می‌کنیم. ۲۵ نوامبر به عنوان روزی که قتل‌عام رخ داد در تاریخ ثبت شد. خواهران میرابل، سه خواهر در جمهوری دومینیکن، به دلیل مبارزه برای آزادی و برابری برای زنان به قتل رسیدند. ما با احترام یاد تمام زنانی که قربانی ذهنیت مردانه شدند و قتل‌عام شده‌اند، در شخصیت خواهران میرابل، گرامی می‌داریم. جایی که بیش از همه زنان انقلابی و مبارز در آن به قتل می‌رسند کوردستان است. رفیق سکینه یکی از بنیانگذاران حزب ما، لیلا، روژبین، سِوِه، فاطمه، پاکیزه، ناگیهان، هَورین خلف، زهرا، دایه عقیده و هزاران زن در جامعه توسط ذهنیت مردانه به قتل رسیدند. ما نباید ۲۵ نوامبر را فقط یک روز بدانیم، مبارزه برای آزادی زنان مستلزم تداوم است. این مبارزه باید هر روز ادامه یابد. به عنوان جنبش آزادی زنان کوردستان، هر هزینه‌ای که پرداخت می‌کنیم، هر بهایی که می‌پردازیم دلیلی میشود تا مبارزه خود را بیشتر گسترش دهیم. به همین دلیل است که همه زنان می‌توانند از این قتل‌عام‌ها و حملات به عنوان پایه‌ای برای یک پیشرفت و جهش جدید استفاده کنند.
آنها هنوز در مورد قتل نارین، یک کودک ۸ ساله بحث می‌کنند، اما دولت، به ویژه حکومت، خانواده، فرقه‌های آنها و حزب الکنتراها در کوردستان همه با هم این قتل را پنهان کردند. هنوز مشخص نیست که روژین که او نیز دانشجویی در شهر وان بود چگونه به قتل رسید. این قتل‌عام هر روز در مقابل چشم جهانیان اتفاق می‌افتد. یک زن را در وسط خیابان چاقو می‌زنند و دیگران نگاه می‌کنند. به همین مناسبت توجه را به بعد دیگری جلب می‌کنم. ما دائماً می‌گوییم که زنان باید مبارزه خود را افزایش دهند. البته این درست است. دولت، حکومت، نظام مردسالار در واقع بر ضد آزادی زنان هستند. آزادی زن یعنی آزادی جامعه. هیچکس به اندازه رهبر آپو در این زمینه فرصت و امکان ایجاد نکرد. فلسفه و ایدئولوژی رهبری تحول بزرگی در زمینه آزادی زنان ایجاد کرد. حمله به زنان ایدئولوژیک است. حمله به آزادی زنان هستند.
نظام برای سرپا نگه داشتن خود دست به انواع قتل‌عام علیه زنان می‌زند. آنها کودکان و نوزادان را به نفع خود به قتل می‌رسانند. تلویزیون اینها را به تفصیل پخش می‌کند و در جامعه یک تصور ایجاد می‌کند. رفلکس‌های جامعه را می‌کشد و آنها را عادی می‌کند. اینگونه است که نظام می‌خواهد امپراتوری ترس ایجاد کند. این نظام پدرسالاری است. به همین مناسبت می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که بیشترین مسئولیت به ویژه بر عهده مردان دمکرات، انقلابی، سوسیالیست و مخالفان نظام است. حتی یکی از مردان مخالف نظام اگر به این قتل‌عام‌ها واکنش نشان می‌دهد باید صدایش را بلند کند. قبل از هر چیز او باید رویکرد خود را نسبت به زنان بهبود بخشد. مثلاً خیلی چیزها در حال وقوع است. ما نمی‌بینیم که آنها چند کلمه‌ای بگویند. ما نمی‌بینیم که غیر از جنبش آزادی کسی چند کلمه‌ای بگوید. آنها همچنین اتفاقات را عادی مورد مداقه قرار می‌دهند. این در حالی است که رویکرد به زنان، اولین اصل سوسیالیسم است.
حمله به زنان، حمله به زندگی است
اگر او از برابری در امتداد خط آزادی دفاع نمی‌کند، اگر از آزادی زن دفاع نمی‌کند، اگر این را نمی‌پذیرد، پس چگونه می‌تواند با خود بگوید که من سوسیالیست هستم، من یک دموکرات هستم، من یک روشنفکر هستم؟ فاشیسم که در واقع به انجام اعمال فاشیستی‌اش می‌پردازد، دولت در واقع بر اساس ذهنیت خود عمل می‌کند، اما سخن ما برای اقشار دیگر است، اینجا یک نقص و کمبود وجود دارد. مثلاً گروهی که به آن اشاره کردم باید ایده و اندیشه‌های رهبر آپو را مطالعه کنند. بدینوسیله فراخوان می‌دهم؛ به خصوص جوانان باید در فلسفه رهبر آپو ژرفا پیدا کنند. مثلاً رهبر آپو گفت مردانگی را در خودم کشتم. او حتی گفت مردی که مردانگی خود را نکشد نمی‌تواند با زنان رفاقتی صحیح برقرار کند و خانواده‌ای دموکراتیک و جامعه‌ای دموکراتیک ایجاد کند. نه اینکه اینها فقط حرف باشد، وی بیان کرد که باید جامعه‌ای بر این اساس ایجاد شود.
۲۵ نوامبر باید روزی باشد که به ویژه مردان از خود انتقاد کنند. اولاً باید با این خشونت مخالفت کنند، بگویند ما از این مردانگی متنفریم، آن را قبول نداریم. او باید خودش را نسبت به همسر و دختر و دختر عموهایش اصلاح کند. مردان در اینجا در میان یک بی‌تفاوتی هستند. همه مسئولیت را بر دوش زن می‌گذارند، می‌گوید بگذار من را تغییر دهد. البته ما به عنوان جنبش آزادی خود را مسئول می‌بینیم و چنین وظیفه‌ای داریم. مثلا ما به عنوان پاژک و ک‌ژک برای این کار هم آموزش می‌دهیم، ما هم وظیفه داریم جامعه را تغییر دهیم و متحول کنیم، اما مردان هم باید تلاش کنند. قتل‌عام، آزار و اذیت و تجاوز به زنان ارزش‌های انسانی را از بین می‌برد. از آنجا که زنان از ارزش‌های انسانی دفاع می‌کنند، حمله به زنان حمله به زندگی است. قدرت رهبر آپو در اینجا آشکار میشود، زیرا او رفیق واقعی زنان و درک زنان بود. ما از بدو تأسیس جنبش تا امروز مبارزه جنسیتی را اساس خود قرار داده‌ایم. اگر ما هر روز این مبارزه را انجام ندهیم، نمی‌توانیم سطح آزادی را ارتقا دهیم.
*کل جامعه باید بر اساس چه نوع زندگی با زنان زندگی کند؟
یک مبارزه جنسیتی قوی باعث ظهور رفقای واقعی مانند رفیق آسیه و روژگر میشود. انجام دادن مبارزه جنسیتی یعنی انجام دادن مبارزه برای آزادی. جامعه باید اینگونه مبارزه کند. جنبش ما سابقه مبارزاتی ۵۰ ساله دارد. به عنوان مثال، در جایی مانند آمد، پایتخت دموکراسی، زنان به قتل می‌رسند، زنان در وان و الح به قتل می‌رسند. روزی نیست که زنان در باشور قتل‌عام نشوند. البته فقط در کوردستان این اتفاق نمی‌افتد، قتل‌عام زنان در تمام دنیا از آمریکا گرفته تا آفریقا، از آمریکای لاتین تا اروپا ثبت شده‌اند. طبق آمار، خشونت علیه زنان در اروپا بیشترین رشد را داشته است. بیشتر در خانواده اتفاق می‌افتد. می‌دانید، آنها می‌گفتند که مرکز دموکراسی هستند، اما وقتی به آن نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که زنان آزاد نیستند. بنابراین مبارزه زنان باید بیشتر اجتماعی شود.
کادرهای ک‌ژک و ک‌ج‌ک باید در این زمینه از خود و خانواده خود شروع کنند. آنها ابتدا باید پارادایم آزادیخواهانه زنان را که توسط رهبری توسعه داده شده است، اجرا کنند. این کار درستی است. اگر آنها این را توسعه ندهند، فقط به کنش‌های ۸ مارس روز جهانی زن و در ۲۵ نوامبر محدود خواهند ماند. این قابل قبول نیست. مثلاً رهبری گفتند؛ زن آزاد برای من از یک میهن ارزشمندتر است. ما هم بر اساس این فلسفه مبارزه می‌کنیم. البته باید در ۲۵ نوامبر تظاهرات گسترده برگزار شود، مردم باید به خیابان‌ها بروند، اما کل جامعه باید بر این اساس باشد که مردان چه نوع زندگی با زنان داشته باشند. باید بر این اساس باشد که چگونه یک رفیق واقعی باشیم و چگونه در امتداد خط آزادی زنان مبارز باشیم. در اینجا قهرمانان پ‌ک‌ک و پاژک نمونه هستند. به عنوان مثال، رفیق روژگر در نامه خود نوشت: «این عملیات من نیز انتقادی از خود نسبت به رفقای زنم است.» چه چیزی ارزشمندتر از این می‌تواند باشد؟ در حالی که خودش را تکه‌تکه می‌کند ولی در عین حال از خودش انتقاد می‌کند. کسانی که در مسیر این رفقا گام برمی‌دارند و می‌گویند بر اساس این اندیشه و فلسفه جامعه آزاد ایجاد می‌کنند باید بر اساس این معیار عمل کنند.
زنان سازمان‌یافته بزرگترین قدرت هستند
معیار چیست؟ او باید آگاهانه به خانواده، همسر، خواهر و رفقای زن خود نزدیک شود. او نباید بر زنان مسلط شود یا آنها را مورد آزار و اذیت قرار دهد. حتی کسی که خود را دمکرات می‌داند به یک زن می‌گوید که نباید از مرزهای من فراتر بروی. وقتی زنی حتی اندکی از مرزهای مردانه فراتر می‌رود، از لباسش گرفته تا گفتارش، سعی می‌کنند به او شکل دهند. واضح است که اردوغان رئیس فاشیست در مورد زنان چقدر فاشیست است. کنوانسیون استانبول، قانونی که تا حدودی از حقوق زنان دفاع می‌کرد، در نیمه‌های شب لغو شد. او هر روز جلوی رسانه‌ها ظاهر میشود و به زنان می‌گوید که چند فرزند باید داشته باشند یا این و آن را بپوشند. او هنوز هم هر روز برمی‌خیزد و جامعه را تهدید می‌کند. مبارزه زنان با این امر البته بسیار مهم است. اما همان طور که گفتم گروه‌هایی که نام بردم از این نظر کاستی‌هایی هم دارند.
به عنوان مثال؛ من در این مورد به مردم کوبانی‌مان درود می‌فرستم. سال‌هاست که مردان به خیابان‌ها می‌آیند و در تظاهرات ۲۵ نوامبر شرکت می‌کنند. البته نباید فقط در ۲۵ نوامبر باشد. هر جا خشونت باشد، مبارزه باید تقویت شود و اجازه وقوع خشونت را ندهند. وقتی خشونت علیه زنان را در خیابان می‌بینند، وقتی می‌بینند که فردی به خانواده آنها خشونت وارد می‌کند، باید مداخله کنند و حتی در مقابل کسانی که با استفاده از زنان تجارت غیراخلاقی می‌کنند، بایستند. باید سازماندهی کنند و موضع بگیرند، این شجاعت و مردانگی است. با اینکه شاهد آن میشود، چشم بستن به روی خشونت علیه زنان به معنای نادیده گرفتن آن نیست. از این نظر، هیچکس نباید نقش سه میمون (کر، کور و لال) را بازی کند. من معتقدم وقتی علیه خشونت علیه زنان از این طریق اقدام شود، جامعه‌ای مبتنی بر آزادی زنان ایجاد خواهد شد. جامعه از طریق زنان آزاد و مردان آزاد ایجاد میشود. معیار آزادی اینجاست.
مثلاً شکست‌ناپذیری پ‌ک‌ک جنبش آزادی زنان است، جوهر پ‌ک‌ک حزب آزادی زنان است. رهبر آپو در همان ابتدا گفت: «پ‌ک‌ک باید حزب زنان باشد». در اینجا پ‌ک‌ک حزب زنان است، حزب آسیه، روژگر، روکن، سارا، روژهات و اَردال است. فراخوان من به همه زنان و همه کسانی که مخالف نظام مردانه هستند اینست؛ آنها باید قوی‌تر و گسترده‌تر در تظاهرات ۲۵ نوامبر شرکت کنند و هر روز را صرف مبارزه کنند. یک اعلامیه ک‌ژک و پاژک برای همه زنان وجود دارد. باز هم زنان باید خوددفاعی‌شان را تقویت کنند و حتی یک زن بدون سازماندهی را در جایی نگذارند. زنان سازمان‌یافته بزرگترین قدرت هستند و دفاع از زنان تنها از طریق سازماندهی حاصل میشود. آنها باید هر آنچه را که برای سازماندهی لازم است فراهم کنند، باید بر اساس علم ژنئولوژی آگاهی را افزایش دهند. ما نیز به عنوان جنبش آزادی بر این اساس مبارزه می‌کنیم و البته مبارزه ما برای جامعه آزاد، ملت دموکراتیک و جهانی دموکراتیک است. این مقدس‌ترین چیز در قرنی است که ما در آن زندگی می‌کنیم.
*پ‌ک‌ک که در ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸ تأسیس شد، ۴۶ سال را پشت سر گذاشته و وارد چهل و هفتمین سال خود میشود. به مناسبت چهل و هفتمین سالگرد تاسیس پ‌ک‌ک چه می‌خواهید بگویید؟
۲۷ نوامبر روز رستاخیز ماست، رهبر آپو ایده و اندیشه‌هایش در سال ۱۹۷۳ را در سال ۱۹۷۸ به حزب و برنامه تبدیل کرده و به جامعه ارائه نموده است. این روز مبارک را به رهبر آپو تبریک می‌گویم. ما از رهبر آپو سپاسگزاریم که این ایده و اندیشه و افتخار را به ما و مردم ما داد. ۲۷ نوامبر بر همه مادران، زنان، مردم و دوستانمان که هم اکنون برای آزادی جسمانی و هستی رهبر آپو در همه عرصه‌ها مبارزه می‌کنند مبارک باد. مردم و جنبش ما در مورد پ‌ک‌ک چیزهای زیادی می‌گویند، اما اکنون حقیقتی فراتر از سخن وجود دارد. حقیقت رهبر آپو در پ‌ک‌ک و پاژک آشکار شده است. در قهرمانی‌های پ‌ک‌ک و پاژک ظاهر شده است. در قرن بیست و یکم بشریت به رهبر آپو بسیار نیاز دارد. زیرا رهبر آپو رگ مقاومت است، رگ مبارزه است. این رهبر آپو است که در حال حاضر نماینده آزادی زنان، آزادی همه موجودات زنده و آزادی طبیعت است و برای این مبارزه می‌کند و سیستمی که او ایجاد کرد کنفدرالیسم دموکراتیک است. پیشگامان این پ‌ک‌ک و پاژک هستند.
ما باید از ارزش‌های ایجاد شده در ۴۷ سالگی حزب‌مان بیش از پیش دفاع کنیم. پ‌ک‌ک و پاژک احزاب شهدا هستند. پ‌ک‌ک بسیار قوی‌تر از هر زمان دیگری است. حزب شهدا روز به روز گسترش می‌یابد. ما در حال حاضر شور و شوق، روحیه و معنویت سالگرد تأسیس حزب خود را تجربه می‌کنیم. مردم ما هم تجربه می‌کنند. به این مناسبت باید شایسته مواضع رهبر آپو و خط مبارزاتی که پ‌ک‌ک و پاژک ایجاد کرده‌اند باشیم. به همین دلیل است که ما باید با پشتکار بیشتری در امتداد خط‌مشی حزب مبارزه کنیم. امسال سال ساختن سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک است. پ‌ک‌ک امروزه امید همه ستمدیدگان است. این فراخوان من به همه مردم، زنان و جوانان ماست. امسال باید جشن سالگرد حزب‌مان را پرشورتر از همیشه جشن بگیریم. ما باید در امتداد خط حزب حول رهبر آپو متحد شویم، این فراخوان رفیق آسیه و رفیق روژگر نیز هست. پ‌ک‌ک مانند درخت چنار ریشه دوانده و امیدهای بزرگی ایجاد کرده است. مردم ما باید با این روحیه در تمام اقدامات و کنش‌هایی که در آینده انجام میشود، شرکت کنند.
به همین مناسبت، ما باید درود فرستاده شده توسط رهبر آپو را در کنش مرکزی که در ۱۶ نوامبر در شهر کلن آلمان برگزار میشود، به میلیون‌ها نفر تعلق بدهیم. فراخوان من به همه مردم ما در اروپا، به ویژه مردم ما در آلمان، جامعه ایزدی، جامعه علوی ما، جوانان، زنان، دوستان ما و جوانان انترناسیونالیست ما که در این مسیر برای آزادی جسمانی رهبر آپو زحمت کشیدند، اینست که باید منطقه کلن را از شور و شوق و روحیه سالگرد تأسیس پ‌ک‌ک پر کنند و به همه دنیا بگویند که ما قبول نداریم که رهبر آپو حتی یک ساعت بیشتر در امرالی بماند. رهبر آپو مخاطب راه‌حل است، باید این پیام را بدهند که این انزوا هر چه زودتر شکسته شود و رهبر آپو در فضایی امن، سالم و آزادانه به مبارزه خود ادامه دهد. من معتقدم مردم ما از همین الان مقدمات خود را انجام داده‌اند و با این روحیه در این کنش شرکت خواهند کرد. من نیز از هم اکنون به همه کسانی که در این کنش شرکت می‌کنند درود می‌فرستم و برایشان آرزوی موفقیت می‌کنم.
