جایگاه و نقش زن در میان دروزی‌ها
در جامعه دروزی، زنان نه تنها اعضای خانواده هستند، بلکه حافظان باورداشت‌ها و اخلاق نیز به شمار می‌روند. آنان می‌توانند به دانش باورداشتی دست یابند، به طبقه عُقّال بپیوندند و نقش فعالی در زندگی اجتماعی ایفا کنند.
هرچند دروزی‌ها هم از نظر باورداشتی و هم از نظر اجتماعی دارای ساختاری بسته و سنتی هستند، اما نگرش آنان نسبت به زنان همسان‌تر از بسیاری از جوامع خاورمیانه است. زنان به ویژه در زمینه آموزش، مسئولیت اخلاقی و انتقال دانش باورداشتی از حقوق برابری برخوردارند. این وضعیت ناشی از آن است که جنبه‌های عرفانی و فلسفی دروزی‌ها یک نظام اخلاقی را بنا نهاده که زنان را در بر می‌گیرد.
نقش زنان در جامعه و فرهنگ
در جامعه دروزی، زنان برای کسب آموزش خوب تشویق می‌شوند، زیرا مادر اولین مسئول آموزش اخلاقی و اجتماعی کودکان است. زنان نه تنها در خانواده، بلکه در ساختار اجتماعی نیز به عنوان یک پیشاهنگ اخلاقی دیده می‌شوند. دروزی‌ها فقط در میان جامعه خود ازدواج می‌کنند. اگر زنی با فردی غیر دروزی ازدواج کند، ممکن است از جامعه طرد شود. زن به عنوان ستون خانواده دیده می‌شود. حفظ وحدت، شرف و هویت باورداشتی خانواده وظیفه اوست. چندهمسری به طور قطع پذیرفته نیست و تک‌همسری اساس ازدواج برای آنان است.
زنان می‌توانند در مدیریت جوامع محلی، نهادهای آموزشی و حتی عرصه‌های سیاسی جایگاه داشته باشند. به ویژه در لبنان و اسرائیل، زنان دروزی مدرن نقش فعالی در احزاب سیاسی، آموزش و بهداشت ایفا می‌کنند. زنان دروزی به عنوان پزشک، معلم، مهندس، وکیل و سیاستمدار کار می‌کنند. در اسرائیل زنان دروزی در ارتش نیز حضور دارند. سطح تحصیلات آنان بسیار بالاست و در توسعه خانواده و جوامع خود نقش فعالی ایفا می‌کنند.
نقش زنان دروزی در جنبه باورداشتی
عُقّال (عاقل/طبقه دانشمندان): در اینجا زنان از اختیار خواندن و تفسیر متون دینی و پیشاهنگی جامعه برخوردارند. جُهّال (طبقه خلق): در اینجا نیز زنان طبق قواعد اساسی اخلاقی رفتار می‌کنند، اما از اسرار دینی بی‌اطلاع هستند. زنان ممکن است در طبقه عُقّال جای گیرند و این امر می‌تواند آنان را به سطح پیشاهنگی دینی برساند. این وضعیت در بسیاری از مذاهب عالم اسلام دیده نمی‌شود. زنان می‌توانند در جلسات نماز و گفتگوهای دینی شرکت کنند. در جلسات، زنان و مردان معمولا جدا از هم می‌نشینند اما نقش‌های برابری ایفا می‌کنند. از آنجا که مسئولیت باورداشتی بر اساس اخلاق فردی است، بدون تفاوت جنسیتی، وظایف اخلاقی بر اساس جنسیت تفکیک نمی‌شوند.
شیوه پوشش زنان دروزی بر اساس سن و وابستگی دینی آنان تغییر می‌کند: زنان عُقّال یک چادر سفید ساده (طرحه) می‌پوشند و معمولا لباس‌های سیاه به تن می‌کنند. زنان جوان و طبقه اجتماعی ممکن است لباس‌های مدرن‌تری بپوشند، اما معمولا برای حفظ تواضع دقت می‌شود. لباس نه تنها یک نماد باورداشتی است، بلکه نشانه وضعیت اخلاقی نیز هست.
در میان دروزی‌ها، زنان نه تنها در خانواده، بلکه در زمینه‌های اجتماعی و دینی نیز شخصیت‌های فعال، محترم و مسئولیت‌پذیر هستند. توانایی آنان در پیوستن به طبقه عُقّال، تقسیم برابر مسئولیت اخلاقی، آموزش و مشارکت اجتماعی، آنان را در وضعیتی برابرتر از بسیاری از جوامع دینی قرار می‌دهد. این جایگاه قوی زنان یکی از پایه‌های توانایی جامعه دروزی در حفظ آرامش و هویت خود است.
