دوازدهمین کنگره حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در تاریخ ۵ تا ۷ می در مناطق حفاظتی مدیا برگزار شد. بیانیه پایانی و تصمیمات اتخاذ شده در این کنگره دیروز با افکار عمومی به اشتراک گذاشته شد.

نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ) و یژا استار نیز به طور موازی نشست مشابهی در منطقه تمرکز خود برگزار کردند. مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک، در سخنرانی افتتاحیه کنگره گفت که پایان دادن به مبارزه مسلحانه پایان نیست، بلکه آغازی نو است.

مراد کاراییلان با اشاره به وجود بخشی در دولت ترکیه که خواهان ادامه جنگ است، اظهار داشت که ذهنیتی که می‌گوید «با سلاح نابود می‌کنیم، ما در واقع تمامش کرده‌ایم، به نقطه‌ای رسانده‌ایم که نمی‌توانند بجنگند، با عملیات و حملات به نتیجه می‌رسیم»، ذهنیت راه‌حل نیست. کاراییلان با تاکید بر اینکه رهبر آپو از دهه ۱۹۹۰ تلاش زیادی برای حل مسئله کورد از طریق سیاسی انجام داده است، یادآور شد که به همین دلیل تورگوت اوزال، اشرف بدلیسی و تمام تیمشان تصفیه شدند.

مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک، در دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک این ارزیابی‌ها را انجام داد:

پ‌ک‌ک حزب شهداست

«دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک با تلاش و آمادگی رهبر آپو برگزار شد. رهبر آپو تلاش زیادی برای برگزاری این کنگره انجام داد. ابتدا به نام نمایندگان کنگره، به رهبر آپو و مقاومت امرالی درود می‌فرستم و احترام و پایبندی خود را ابراز می‌دارم. یاد و خاطره تمام شهدای انقلاب را در شخص رفقا فواد-علی حیدر کایتان، علی-رضا آلتون و سری ثریا اوندر گرامی می‌داریم. یاد آنان راه ما را روشن خواهد کرد. ماه می ماه شهداست. یاد و خاطره تمام شهدای ماه می و شهدای انقلاب را در شخص حقی کارر و رفیق فواد با احترام و تکریم گرامی می‌داریم.

رهبر آپو، پ‌ک‌ک را حزب شهدا توصیف کرد؛ زیرا پ‌ک‌ک در جغرافیایی که حتی نام آن ممنوع بود، به صحنه آمد. همه چیز را با تلاش، مقاومت و خون بنا کرد. به همین دلیل پ‌ک‌ک، 'حزب شهدا' نامیده شده است. همه چیز با تلاش‌های رهبر آپو و مقاومت شهدا به دست آمده است. اگر امروز می‌توانیم این کنگره را در این دوره تاریخی برگزار کنیم، به یمن تلاش‌های شهدای قهرمان و رهبر آپو است. از بدو تاسیس تا به امروز، نقش پیشرو را شهدا بر عهده داشته‌اند. هر چه در مورد شهدای‌مان بگوییم، کم خواهد بود.

رفقا فواد و رضا ستون‌های تاسیس جنبش هستند

شهدای اخیر ما شباهت زیادی به شهدای اولیه ما دارند. اولین شهید ما، رفیق حقی، اولین کسی بود که رهبر آپو را شناخت، رفیق حقی و رفیق کمال پیر بودند. اولین کسی که به عنوان کورد شناخته شد، رفیق فواد بود. هر دوی آنان در سال ۱۹۷۲ یکدیگر را شناختند و این آشنایی پایه و اساس اولین گروه را تشکیل داد. به همین دلیل بسیار معنادار است. پس از آشنایی، رابطه رفاقتی عمیقی بین آنان شکل گرفت. این امر پایه و اساس تشکیل گروه و سپس تاسیس پ‌ک‌ک شد. هم نقش انترناسیونالیستی رفقا حقی و کمال، و هم نقش رفیق فواد از کوردستان، از منطقه‌ای مانند درسیم که از نسل‌کشی عبور کرده بود، در تشکیل گروه، پیشبرد فعالیت‌های گروه و تا آخرین روز بسیار مهم بود. او نیروی معنویت و روح پ‌ک‌ک بود.

همانطور که می‌دانید، پ‌ک‌ک در سال ۲۰۰۲ منحل شد. وقتی بازسازی پ‌ک‌ک مطرح شد، رفیق فواد بار دیگر عضو کمیته بازسازی شد. رفیق فواد به همراه رفقا دوغان، ویان و نودا تلاش زیادی در فعالیت‌های کمیته انجام دادند.

رفیق رضا نیز از بنیانگذاران اولیه پ‌ک‌ک بود. در دوره فعالیت‌های ایدئولوژیک، ابتدا با رفیق حقی در آنکارا آشنا شد. سپس رهبر آپو را شناخت. گروه هنوز کوچک بود، رفیق رضا در آنکارا توزلوچایر محیط و محفلی داشت. برای شکل‌گیری کامل گروه و داشتن امکانات، هم رفیق رضا، هم مادرش و هم تمام خانواده نقش بزرگی ایفا کردند. رفیق رضا تلاش زیادی در تشکیل گروه و حزب داشت. او جایگاه مهمی در تاریخ ما دارد. هم در مقاومت زندان و هم در فعالیت‌های مختلفی که در خارج از زندان انجام داد، در مبارزه شرکت کرد و تلاش کرد. تلاش‌های بزرگ این رفقای ما از بدو تاسیس پ‌ک‌ک تا به امروز هرگز فراموش نخواهد شد. آنان ستون‌های تاسیس این جنبش هستند.

سری ثریا اوندر شهید صلح و دموکراسی است

رفیق سری ثریا اوندر فرد خاصی بود. انسانی بود که می‌خواست پ‌ک‌ک را خوب بفهمد و رهبر آپو را به خوبی بشناسد. او بسیار به رهبر آپو پایبند بود و از او بسیار تاثیر پذیرفته بود. او از قبل سرطان داشت و به رفقا گفته بود که بین ۲ تا ۵ سال دیگر عمر دارد، اما می‌خواهد به انقلاب خدمت کند و راه‌حل ارائه دهد. او نقش مهمی ایفا می‌کرد و انسان بسیار فعالی بود. سبک و روش او در بحرانی‌ترین لحظات و بحران‌ها فضا را آرام می‌کرد و راه‌حلی پیدا می‌کرد. او در برقراری ارتباط متخصص بود و عمق فرهنگی او راه را برای صحبت با همه باز می‌کرد. او یک سوسیالیست بود و زندگی‌اش نیز چنین بود. او از خانواده‌ای ترکمن آمده بود و از آرمان مردم کورد، ارمنی، آسوری-سریانی و کارگران حمایت می‌کرد. او نقش بسیار مهمی داشت. درگذشت او ضایعه بزرگی برای ماست. رهبر آپو دو بار برای سری ثریا اوندر پیام منتشر کرد. اولین پیام را هنگام بیماری و دومین پیام را پس از شهادت او منتشر کرد. او شهید دموکراسی، صلح و آزادی است. او تلاش زیادی برای این امر انجام داد. یاد و خاطره شهدای‌مان را بار دیگر در شخص این رفقا با احترام و تکریم گرامی می‌داریم.

پ‌ک‌ک حماسه‌ها آفرید

برگزاری دوازدهمین کنگره ما در ماه شهدا معنادار است. ما در ۵ می به یاد شهدای قهرمان‌مان گرد هم آمدیم تا کنگره خود را برگزار کنیم.

رفقای گرامی، دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک یک کنگره معمولی نیست. این مهم‌ترین و تاریخی‌ترین حلقه در تاریخ مبارزه ماست. ۵۲ سال و یک ماه و دو هفته از ظهور رهبر آپو می‌گذرد. رهبر آپو از یک میهن معمولی به راه نیفتاد. رهبر آپو از میهنی به راه افتاد که در آستانه نابودی بود و سیاست آسیمیلاسیون و نسل‌کشی به ویژه مردم باکور را به آستانه مرگ رسانده بود. جامعه کورد در بستر مرگ بود، در دوره‌ای که هیچ‌کس نمی‌توانست نام آن میهن را به زبان آورد، رهبر آپو در چنین شرایط دشواری راهپیمایی مبارزه را آغاز کرد. او رفقا حقی و فواد را نیز به همین ترتیب شناخت و با هم به راه افتادند. همانطور که می‌دانید، فعالیت‌های ایدئولوژیک به مدت ۵ سال با تلاش‌های بزرگ، ایمان و اصرار انجام شد. پایه‌های حزب بدین ترتیب گذاشته شد و پ‌ک‌ک رسما در ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸ تاسیس شد. ۴۷ سال است که با این نام فعالیت می‌کنیم. پ‌ک‌ک با تاسیس خود، مقاومت را در کوردستان توسعه داد. مبارزه را در هیلوان، سِوَرَگ و بسیاری از مناطق کوردستان ارتقا داد.

کودتای ۱۲ سپتامبر فاشیستی رخ داد، اما این کودتا نیز نتوانست مانع راهپیمایی پ‌ک‌ک و تلاش‌های رهبر آپو شود. پس از آماده‌سازی در منطقه فلسطین، بازگشت به میهن رخ داد و کارزار تاریخی به پیشاهنگی فرمانده جاودان رفیق عگید در ۱۵ اوت ۱۹۸۴ انجام شد. پیش از آن، مقاومت زندان‌ها صدای بلندی داشت و برای صیانت از یاد شهدای زندان به راه افتاده بودند. مقاومت بزرگی در زندان به پیشاهنگی رفقا مظلوم، خیری، کمال و فرهادها به نمایش گذاشته شد.

پ‌ک‌ک با تاسیس خود حماسه‌ها آفرید، هم در زندان‌ها و هم در کوه‌ها. این امر انقلاب رستاخیز را محقق ساخت. انقلاب رستاخیز در کوردستان رخ داد. مردمی که در بستر مرگ بودند، برخاستند، از خود دفاع کردند، به خیابان‌ها آمدند و در برابر تمام خطرات ایستادند. یعنی یک جامعه جدید خلق شد. انقلاب ذهنی، اجتماعی و سیاسی رخ داد. یک انقلاب دموکراتیک در جامعه رخ داد و انقلاب زنان به وجود آمد. با انقلاب، زنان دیگر در صفوف مقدم به میدان آمدند.

رهبر آپو هرگز از تغییر و تحول دست نکشید

در سال ۱۹۹۳ اولین آتش‌بس اعلام شد، اما عناصر دولت پنهان در داخل دولت مداخله کردند. تورگوت اوزال، اشرف بدلیسی و تمام تیمشان تصفیه شدند. رهبر آپو حتی در دهه ۱۹۹۰ خواستار تغییر بود. تغییرات سیاسی رخ داده بود، اما تمام تلاش‌های او برای تغییر سازمانی با حملات دولت مواجه شد. تلاش‌های سال‌های ۱۹۹۵-۹۶ نیز بی‌نتیجه ماند. نامه‌هایی بین اَرباکان رد و بدل شد، اما بعدا ارباکان به نوعی برکنار شد. اعلام آتش‌بس سال ۱۹۹۸ همانطور که می‌دانید با توطئه بین‌المللی پاسخ داده شد. اما رهبر آپو در رویکرد خود به تغییر اصرار داشت و از آن دست نکشید. همانطور که می‌دانید در سال ۱۹۹۹ جنگ مسلحانه متوقف شد و سپس در سال ۲۰۰۲ پ‌ک‌ک منحل شد. هدف تغییر و تحول و آغاز یک دوره جدید بود. اما دیدیم که مداخله گسترده‌تری صورت گرفت، تصفیه‌طلبی آشکار شد و خطر بزرگی برای جنبش ایجاد شد، هم در داخل و هم در خارج. بخش دیگری از توطئه رخ داد.

همانطور که با اسیر کردن رهبر آپو در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ خواستند جنبش را نابود کنند، بعدا نیز از طریق تصفیه‌طلبان خواستند این کار را انجام دهند. آنان خواستند جنبش را از خط رهبری جدا و دور کنند. به همین دلیل رهبر آپو بار دیگر مجبور شد پ‌ک‌ک را بازسازی کند. کمیته بازسازی پ‌ک‌ک نیز بدین ترتیب مطرح شد. هدف آن یافتن راه‌حلی برای مشکلات و تصفیه تصفیه‌طلبان بود. از آنجا که تمام تلاش‌های تغییر و تحول و راه‌حل با رویکردهای تصفیه‌طلبانه مواجه شد، کارزار تاریخی اول ژوئن ۲۰۰۴ مطرح شد.

سپس تلاش‌های سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۳-۲۰۱۵ نیز با حملات دولت و حکومت حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ) مواجه شد. به همین دلیل تغییری که رهبر آپو در دهه ۱۹۹۰ می‌خواست انجام دهد، محقق نشد. دلیل اول حملات دولت است. دولت از این مراحل تغییر و تحول به عنوان فرصتی برای خود استفاده کرد و خواست جنبش را تصفیه کند. دلیل دوم خود ما بودیم. ما نیز نتوانستیم آنطور که باید به تلاش‌های رهبر آپو برای تغییر و تحول پاسخ دهیم. همه چیز را نیمه‌کاره گذاشتیم و تغییر و تحول مورد نظر را تکمیل نکردیم. ما نیز بخشی از این بن‌بست شدیم. دلایل کلی را می‌توان بدین صورت بیان کرد.

طرح فروپاشی فقط طرح دولت ترکیه نبود، ناتو نیز از آن حمایت کرد

البته تمام مشکلات سوسیالیسم در شخص پ‌ک‌ک و کوردستان مورد بررسی قرار گرفت. به همین دلیل خط مشی جدیدی توسعه یافت. رهبر آپو از سال ۲۰۰۳-۲۰۰۴ تا دفاعیه پنجم یعنی سال ۲۰۱۰-۲۰۱۱ پارادایم جدید را توسعه داد. ساخت مدرنیته دموکراتیک در برابر مدرنیته سرمایه‌داری، و ساخت ملت دموکراتیک و سوسیالیسم اجتماعی در برابر سوسیالیسم دولت-ملت. چنین خط مشی جدیدی را توسعه داد. این خط مشی دیگر نمی‌توانست تحت تاثیر رئال سوسیالیسم پیش برود. دولت ترکیه در ۱۰ سال گذشته یعنی پس از روند امرالی – که قبل از آن نیز روند ۲.۵-۳ ساله اسلو وجود داشت – در واقع آن زمان نیز توافقی حاصل شد. پروتکل نامیده شد، اما وقتی به دولت نشان دادند، دولت و حکومت ترکیه آن را نپذیرفتند و پاسخی ندادند. بعدها توافق دولما باغچه نیز به همین سرنوشت دچار شد. دولت طرح «فروپاشی» را علیه ما به اجرا گذاشت. این طرح فقط طرح دولت ترکیه نبود، بله دولت ترکیه آن را توسعه داد درست است، اما ناتو نیز از آن حمایت کرد. بعدها با تلاش‌های ناتو، شاخه کورد همدست و مزدور را نیز تشکیل دادند.

پس از مقاومت خودمدیریتی دموکراتیک در شهرها و مقاومت تاریخی سال ۲۰۱۶، با مداخله خارجی نیز در سال‌های ۲۰۱۷-۲۰۱۹ مقاومت‌های تاریخی صورت گرفت و تلفات سنگینی دادیم. دشمن می‌خواست ما را با استفاده از فناوری نابود کند. ما فناوری‌هایی را توسعه دادیم که پاسخگوی قدرت فنی دشمن باشد. یعنی هم روحیه فدایی در گریلا‌های کوردستان شکل گرفت و هم تغییراتی در راه و روش‌ها ایجاد شد. به همین دلیل دولت ترکیه به بن‌بست رسید و نتیجه‌ای نگرفت. وگرنه می‌خواستند ما را کاملا نابود کنند. هدفشان همین بود و آشکارا نیز آن را بیان می‌کردند. می‌خواستند در صدمین سالگرد جمهوری پیروزی خود را اعلام کنند، اما به این هدف نرسیدند. به همین دلیل دولت به نمایندگی دولت باغچلی فراخوانی داد. مجبور شدند راه دیگری جستجو کنند. تلاش‌های رهبر آپو برای تغییر نیز همانطور که گفتم وجود داشت. رهبر آپو گفت که به ویژه در ۱۰ سال گذشته بر آن بسیار تاکید کرده است. رهبر آپو نیز در واقع برای تغییر آماده است. پس از سخنان باغچلی، رهبر آپو فکر کرد که این یک فرصت است و خواست از آن استفاده کند و روندی را که مدتها بر آن متمرکز بود، آغاز کند.

مقاومت‌های تاریخی رخ داد، شهدای بزرگی دادیم

انحلال پ‌ک‌ک بدین ترتیب مطرح شد. رهبر آپو خط مشی جدیدی را توسعه داد. سوسیالیسم دموکراتیک و اجتماعی را با ملت دموکراتیک توسعه داد. بر این اساس دیگر باید تغییر رخ می‌داد. پ‌ک‌ک باید تغییر می‌کرد. همین امر در مورد روش‌های مبارزه نیز صدق می‌کند. ما رسما به مدت ۴۱ سال روش مبارزه مسلحانه را پیش بردیم. شهدای بزرگی را دادیم، از رفیق حقی گرفته تا ساراها، دلیل‌ها، آتاکان‌ها، عادل‌ها، نوداها، رشیدها، روژین‌ها، رفقا فواد و رضا، و همچنین آخرین شهدای‌مان رفقا گابار، بسه و میترا. مقاومت‌های تاریخی رخ داد. حدود ۳۵ هزار کادر و مبارز شهید دادیم. وقتی غیرنظامیان و وطن‌دوستان را نیز حساب کنیم، ۴۵-۵۰ هزار شهید داریم. روحیه مبارزاتی توسعه یافت. شاید نظیر آن در جهان بسیار کم باشد. می‌دانیم که در منطقه و خاورمیانه وجود ندارد. داعش ظهور کرد، دولت‌ها از داعش فرار می‌کردند، اما این روحیه، این خط فدایی داعش را شکست داد. پایتختشان را نیز نابود کردند، از کوبانی شروع کردند و در همه جا داعش را شکست دادند.

جنگ مبارزه مسلحانه تاریخ بزرگی آفرید، تاریخی حماسی و با حروف طلایی نوشته شده. آن را به تاریخ کوردستان و بشریت سپرد. چنین مقاومتی به نمایش گذاشته شد. گریلا‌ها و پ‌ک‌ک به موفقیت دست یافتند، حتی در دهه ۱۹۹۰. بعدا دشمن خواست نابود کند اما نتوانست. پ‌ک‌ک شکست‌ناپذیری خود را نشان داده است، یک نیروی شکست‌ناپذیر است. اما فقط شکست‌ناپذیری کافی نیست، باید موفق نیز شود. این روند هنوز محقق نشده است. این جنگ نتایج زیادی به بار آورد. پیش از هر چیز نسل‌کشی را متوقف کرد و خلق کورد را از نیستی به هستی آورد. مردمی را خلق کرد که با ایده ملت دموکراتیک و سوسیالیسم اجتماعی مبارزه خواهند کرد. بزرگترین دستاورد این است. همچنین راه‌حل سیاسی را باز کرد. اگر تلاش‌های پ‌ک‌ک، گریلا‌ها، مقاومت زاپ، مقاومت آپویی در تمام مناطق کوردستان و فداکاری‌های خلق و دوستان‌مان نبود و اگر حول رهبر آپو متحد نمی‌شدند، آیا دولت به سراغ رهبری می‌رفت؟ نمی‌رفت. موضع معنادار، مصرانه و مقاومتی رهبر آپو، مقاومت گریلا‌ها و فداکاری خلق، دولت را به سوی رهبری فرستاد.

فراخوان رهبر آپو فراخوانی برای توسعه مبارزه دوره جدید است

دولت باغچلی از طرف دولت یا شاخه‌ای از دولت این فراخوان را مطرح کرد. او گفت: 'خطری متوجه ترکیه است، بنابراین باید در داخل صلح برقرار کنیم. 'فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو یک فراخوان تاریخی است و این فراخوان مربوط به توسعه عصر جدید است. این یک دوره جدید است. این فراخوانی برای تغییر سوسیالیسم دولت-ملت، توسعه ملت دموکراتیک و سوسیالیسم اجتماعی، و جنبش کنفدرالیسم دموکراتیک و سوسیالیسم دموکراتیک است. ما نیز باید فراخوان رهبر آپو را بدین گونه در نظر بگیریم. این فراخوانی برای توسعه مبارزه دوره جدید است.

می‌دانم که بسیاری از رفقا رویکردی احساسی دارند، اما همانطور که گفتم، در گذشته نیز مسئله را بدین گونه بررسی می‌کردیم. اما با گذشت زمان و توسعه مبارزه، آنچه رهبر آپو در آن زمان گفت، درست از آب درآمد. اکنون نیز چنین است. رهبر آپو می‌بیند که آنچه رخ داده از مرزها فراتر رفته است، بر این اساس تمرکز می‌کند و گام برمی‌دارد. این فراخوان و این روند یک دوره جدید است. این فراخوان نه تنها برای کوردستان، بلکه برای تمام بشریت نقش تاریخی دارد. دیگر از مرزهای کوردستان فراتر می‌رود. برای موفقیت مدرنیته دموکراتیک در برابر مدرنیته سرمایه‌داری، باید زنجیرهایی را که ما را عقب نگه داشته و فقط در داخل کوردستان صدا ایجاد می‌کند، رها کنیم. رهبر آپو این را از ما می‌خواهد. انحلال پ‌ک‌ک را باید بدین گونه درک کنیم.

حال که از صلح می‌گویند، باید به دشمنی پایان دهند

بی‌تردید، ایجاد یک پارادایم گسترده و سوسیالیسم اجتماعی در عصر حاضر مانند گذشته با سلاح امکان‌پذیر نیست. بله، ما تغییراتی را که از دیدگاه ما رخ خواهد داد، درک می‌کنیم و می‌دانیم. همانطور که رهبر آپو نیز اشاره کرد، در واقع عمر پ‌ک‌ک در دهه ۱۹۹۰ به پایان رسید. در مورد فراخوان دولت باغچلی تردیدهایی وجود داشت، اما تلاش‌های رهبر آپو، شهید گرانقدر سری ثریا اوندر و هیئت امرالی، و مذاکرات با مقامات دولتی و نهادهای سیاسی و مدنی، زمینه‌ای برای تغییر ایجاد کرد. تغییر ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. تصمیمات تاریخی در این کنگره اتخاذ خواهد شد. تصمیم انحلال اتخاذ خواهد شد، حداقل ما چنین اعتقادی داریم. برای اجرای تصمیم کنار گذاشتن سلاح، تغییرات قانونی لازم است. همانطور که شهید گرانقدر سری ثریا اوندر در یادداشتی که با دست خود نوشته و در کنفرانس مطبوعاتی تاریخی ۲۷ فوریه قرائت کرد، اشاره کرد، حقوق سیاسی قانونی و دموکراتیک باید وجود داشته باشد.

این جنبش سال‌هاست که با مبارزه مسلحانه از خود دفاع می‌کند، اما باید به قوانین، قانون اساسی و قانون اعتقاد داشته باشد. به همین دلیل باید گام‌های قانونی برداشته شود و تغییراتی ایجاد شود. حال که از صلح داخلی می‌گویند، باید به دشمنی پایان دهند. اما هنوز حملات وجود دارد. هنوز حملات شیمیایی وجود دارد. رفقا بسه و میترا در ۱۱ آوریل در تپه جودی در زاپ با سلاح شیمیایی به شهادت رسیدند. با وجود اعلام آتش‌بس، این حملات ادامه دارد. باید تغییری در ذهنیت انکار و نابودی دولت ایجاد شود. تا زمانی که این ذهنیت تغییر نکند، صلح داخلی بر چه اساسی برقرار خواهد شد؟ کسانی که می‌گویند صلح داخلی برقرار خواهیم کرد، ابتدا باید این ذهنیت انکار و نابودی را تغییر دهند. باید یک صلح داخلی واقعی وجود داشته باشد. قوانین موجود نیز قوانین دشمن هستند، قوانینی که خلق کورد و جامعه کورد را رد می‌کنند. به همین دلیل، با فراهم شدن تغییرات قانونی و حقوقی از سوی دولت، این جنبش می‌تواند خلع سلاح را به اجرا بگذارد. در غیر این صورت بسیار دشوار خواهد بود.

برای کنار گذاشتن سلاح‌ها، دولت نیز باید اعتماد ایجاد کند

هدف اول همه، به ویژه گریلا‌های مبارز مسلح، آزادی جسمانی رهبر آپو است. درست است، رهبر آپو در حال حاضر خواسته‌هایی از ما دارد و ما تا آخر به رهبر آپو اعتماد داریم. اما برای اینکه واقعا سلاح‌ها را کنار بگذاریم، باید به دولت نیز اعتماد کنیم. اما رویکرد دولت ترکیه در حال حاضر چندان اعتمادساز نیست. ما رویکردی ساده، محدود یا دائما مشکوک نداریم، بلکه رویکردی واقعی داریم. پیش از هر چیز باید تغییرات قانونی صورت گیرد. همانطور که گفتم، با تلاش‌های رهبر آپو، مبارزات او، تلاش‌های هیئت و مبارزات جنبش، تا حدودی پایه‌های آن شکل گرفته است. به همین دلیل کنگره ما می‌تواند تصمیماتی اتخاذ کند. کنگره با وجود رویکردهای فعلی دولت، که از یک طرف رویکردهای منفی و از طرف دیگر رویکردهای مثبت وجود دارد، می‌تواند تصمیماتی اتخاذ کند.

کسانی که می‌خواهند جنگ را ادامه دهند بدانند که نمی‌توانند ما را شکست دهند

دولت می‌خواهد از جنگ سود ببرد، جنگ را ادامه دهد و با جنگ به نتیجه برسد، اما یک بار دیگر می‌گویم؛ با جنگ نمی‌توانند به نتیجه برسند. چرا؟ زیرا ما نیز ۴۱ سال تجربه داریم، تاکتیک‌های جدیدی توسعه داده‌ایم و جنگ را به زیر زمین، روی زمین و آسمان رسانده‌ایم. نمی‌توانند ما را شکست دهند، نمی‌توانند ما را تصفیه کنند. مبارزه‌ای که بر اساس دکترین جنگی جدید مطرح شده در نشست شورای فرماندهی ه‌پ‌گ در حال اوج گرفتن است، شکست‌ناپذیر است. ۱۰۰ سال دیگر هم بگذرد، همین نتیجه حاصل خواهد شد. به همین دلیل منطقی عمل می‌کنیم، رهبری ما درست می‌گوید، اگر اینگونه ادامه دهند، نمی‌توانند ما را شکست دهند. آنها قبلا ما را با نیروی فنی تحت فشار قرار می‌دادند، اما اکنون ما نیز می‌توانیم در برابر آنها فناوری توسعه دهیم. فرزندان و دوستان این مردم نه تنها روحیه فدایی را ارتقا دادند، بلکه فناوری را نیز توسعه دادند و مردم ما نیز با ما هستند. به همین دلیل بار دیگر به طرفداران جنگ می‌گوییم؛ نمی‌توانید ما را شکست دهید.

این جنبش شکست‌ناپذیری خود را ثابت کرده است و این مردم نیز شکست‌ناپذیر هستند. این مردم به رهبری رهبر آپو برای صلح نیز آماده هستند. واقعا برای برقراری صلح داخلی آماده هستند. به همین دلیل رویکرد دولت نیز باید بر این اساس باشد. ذهنیتی که می‌گوید 'با سلاح نابود می‌کنیم، ما در واقع تمامش کرده‌ایم، به نقطه‌ای رسانده‌ایم که نمی‌توانند بجنگند، با عملیات و حملات به نتیجه می‌رسیم'، ذهنیت راه‌حل نیست و صحیح هم نیست. گریلاها می‌توانند جنگ را بر اساس روش‌های دوره ادامه دهند و بار دیگر شکست‌ناپذیری خود را نشان دهند. اما همانطور که رهبر آپو نیز بیان کرد، دیگر دوره آن گذشته است. به همین دلیل نیاز به تغییر وجود دارد و ما به آن اعتقاد داریم. ما معتقدیم که باید استراتژی جنگ مسلحانه را پایان دهیم. اما اگر دولت این را نپذیرد و تغییرات قانونی لازم را برای آن انجام ندهد، در عمل این امکان‌پذیر نخواهد بود. این یک پایان نیست، بلکه یک آغاز است. آغازی نو برای آزادی، برای جنبش آپویی، برای مردم ما و مردم منطقه. باید بدین گونه آن را درک کنیم و بدین گونه به آن نزدیک شویم.

برای اینکه کنگره ما در امتداد خط‌مشی رهبر آپو به موفقیت و نتیجه برسد، هر رفیق خود را مسئول خواهد دانست و با احساس مسئولیت رفتار خواهد کرد. ما به خط شهدا و رهبر آپو پایبندیم. ما نمایندگان شهدا هستیم. صدها رفیق در کنار هر یک از ما به شهادت رسیده‌اند. این برای ما بسیار معنادار و مسئولیت بسیار سنگینی است. به همین دلیل نمی‌توانیم رویکردی معمولی داشته باشیم. مسئولیت‌های ما سنگین است. چگونگی پاسخگویی به حقیقت رهبر آپو و چگونگی نمایندگی خط شهدا برای ما اهمیت دارد. من معتقدم که هر رفیق با این احساسات و این مسئولیت در فعالیت‌های کنگره شرکت خواهد کرد. کنگره ما در چارچوب دیدگاه‌های رهبر آپو موفق خواهد بود. در این چارچوب برای همه رفقا آرزوی موفقیت دارم.»