نخستین کنفرانس زنان کورد پارلمانتار، به پیشاهنگی جنبش زنان آزاد (تژآ) در شهر آمد برگزار شد.
این کنفرانس در دومین روز خود در مرکز کنگره فرهنگی آمد ادامه پیدا کرد. پس از برگزاری چند کارگاه، بیانیه پایانی کنفرانس قرائت شد.
این یک آغاز تاریخی است
سَمرا چاغلار گوکآلپ بیانیه را قرائت کرد. در ابتدای بیانیه اعلام شد: «در جغرافیای کوردستان که کانون جنگهای جهانی سرمایهداری و دولت-ملتها است، ما به مثابه زنان کورد با انواع قتلعام و سرکوب مواجه هستیم. جنگ حاکمان علیه زنان کورد به شکل نسلکشی زنان انجام میگیرد. ما به عنوان زنانی که هیچگاه از مبارزه در راستای زبان، فرهنگ و هویت خود عقبنشینی نکردهایم، برای ایجاد یک زندگی جدید، مقاومت خود را به تمام خاورمیانه و جهان نشان دادیم.
ندای مبارزات زنان که از باکور طنینانداز شد، در روژاوا به الگوی یک زندگی نوین مبدل گشت. به موازات گسترش مبارزات علیه قتلعام زنان در باشور، سازماندهی زنان شنگال به پاسخی برای کشتار زنان مبدل شد. با شعار 'ژن ژیان آزادی'، زنان کورد در شخص ژینا امینی در روژهلات کوردستان، خود را به تمام جهان رساندند. امروزه زنان کورد بر اساس قرن سپری شده، گامها و راههای ایجاد آزادی خود را با مدلهای دفاع از زنان گسترش میدهند.»
در ادامه بیانیه از قرن ۲۱ به عنوان رنسانس زنان نام برده شده و اعلام شد که برگزاری این کنفرانس از اهمیتی تاریخی برخوردار است؛ زیرا قتلعام، اسارت و مهاجرت زنان دیگر به پایان رسیده است.
در بخش دیگری از بیانیه اعلام شد: «در این کنفرانس، دستاوردهای زنان نظیر سازوکارهای خودمدیر و مدلهایی که ایجاد کردهایم، به پلی جدید از تجربه اتحاد مبدل خواهد شد. ما با مبارزات مشترک زنان کورد در سیاست دموکراتیک، درباره فرصتهای تغییر و تحول در سیاست مردسالار، بحث و گفتگو کردیم.»
در ادامه بیانیه ضمن اشاره به اهمیت نیروی زنان در زمینه ایجاد سیاست دموکراتیک و صلح، اعلام شد: «در مقابل خشونت مرد-دولت و سیاستهای نسلکشی زنان، مبارزاتی که ما زنان در عرصه پارلمان انجام میدهیم، نقشی اساسی در حفاظت از زندگی زنان دارد. به همان میزان که اتخاذ موضعی مشترک در مقابل قوانین جنسیتگرایانه مهم است، ضروری است که زنان کورد در عرصههای پارلمان صدای یکدیگر باشند. در برابر حملاتی که ما با آن مواجه هستیم، مانند قانون ازدواج در سنین کودکی، چند همسری، خشونت جنسیتی، نسلکشی سیاسی علیه زنان، اسارت زنان ایزدی و ختنه زنان، به محافظ و حافظه یکدیگر مبدل خواهیم شد. محاصرهای که علیه شنگال و مخمور اعمال میشود، بیش از همه بر زندگی زنان تاثیر میگذارد و ما در مقابل آن ساکت نخواهیم ماند. ما به مثابه زنان کورد، برای پایان یافتن محاصره مبارزه را گسترش خواهیم داد. در مقابل ستم، شکنجه و اعدام علیه زندانیان سیاسی زن در روژهلات کوردستان، در هرجایی که حضور داشته باشیم به مثابه زنان کورد و زنان کورد نماینده پارلمان، مبارزه را وظیفه خود تلقی میکنیم.
ما دستاوردهایی نظیر کنوانسیون استانبول، کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان (CEDAW)، اسناد انقلاب زنان روژاوا، BM 1325، ریاست مشترک و نمایندگی برابر را با سازماندهی حفظ کرده و خواهیم ساخت.
ما به عنوان زنان کورد پارلمانتار توجهها را به فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک آقای اوجالان جلب میکنیم. ما باید مسئولیت و پیشاهنگی در راستای فراخوان آقای اوجالان را بر عهده گرفته و روند صلح را مدیریت کنیم. زیرا همبستگی زنان کورد نماینده پارلمان در چهار بخش کوردستان، به ضامن اتحاد کوردها و دموکراتیک شدن جامعه تبدیل خواهد شد.»
رنسانس زنان در کوردستان
در پایان این بیانیه ضمن اشاره به مبارزات همهجانبه زنان، اعلام شد: «در برههای که فرصتهای رنسانس زنان در کوردستان گسترش مییابد، در مقابل مخاطرات، نظام مرتجع و جنسیتگرای سرمایهداری جهانی که به خشونت مشروعیت میبخشد، و همچنین در مقابل جنگهای حکومتهای پدرسالار (مردسالار)، میتوانیم با وحدت نیروی خود آزادی زنان و برابری را محقق کنیم. همانطور که پدرسالاری (مردسالاری) به صورت متحد به زنان حمله میکند، ما زنان نیز میتوانیم با سازماندهی نیرومند و مبارزات زنان که از انشقاق و جدایی گذار کرده است، این سیستم را به پیروزی برسانیم.
با مد نظر قرار دادن واقعیت جهانی وحدت و مبارزات، زنان از عرصه منطقهای گرفته تا سازماندهی کنفدرال در سطح جهانی، به سازماندهی نیاز دارند. کنفرانس ما با تصمیمی تاریخی در راستای ایجاد وحدت و شبکههای سازماندهی زنان کورد نماینده پارلمان در سطوح محلی، منطقهای و جهانی، فعالیت خواهد کرد.»
پس از قرائت بیانیه پایانی کنفرانس، بیوقفه شعار «ژن ژیان آزادی» سرداده شد.