با صدای پدر روحانیش شعر گفتن را یاد گرفت
نوشین بِجرمانی به شدت تحت تاثیر آوای پدر روحانیش بود، او حالا خودش شعر می‌سراید و امیدوار است همه بتوانند به زبان خود و از راه هنر، احساسات جامعه خود را بیان کنند.
شاعر و نویسنده نوشین بجرمانی در سال ۱۹۵۶ در روستای تل برهم از توابع ترب‌سپی به دنیا آمد. نوشین بجرمانی تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه روستا و تحصیلات متوسطه و مقدماتی را در ترب‌سپی به پایان رساند. وی در مقطع لیسانس آموزگاری فارغ التحصیل شد. نوشین عاشق شعر گفتن است و در مورد تجربه شعری خود با آژانس خبری ما صحبت کرد و احساساتش را به اشتراک گذاشت.
نوشین بجرمانی در ابتدای سخنان خود با بیان اینکه بسیار تحت تاثیر صدای پدر روحانیش بوده است گفت: «شعر را از صدای پدر روحانیم آموختم. پدرم روحانی روستا بود و بارها اشعار «ملای جزیر» و «فقی تیران» را با لحن زیبا می‌خواند. این حس در دلم بود. وقتی پدرم شعر می‌خواند خوشحال می‌شدم. وقتی وارد کلاس دهم شدم، چون درس ما به زبان عربی بود، عربی‌ام خیلی خوب بود. از آن زمان شروع به سرودن شعر کردم و شعرهایم درباره عشق، طبیعت، پهلوانی و بهار بود.»
از کلاس دهم شروع به سرودن شعر کرد
نوشین بجرمانی درباره اتفاقی که باعث شد شروع به سرودن شعر کند و احساساتش بیشتر شود گفت: «وقتی بچه بودم، همسر پدرم مرا بزرگ کرد. خیلی دوستش داشتم، مثل مادرم بود. وقتی برای ادامه تحصیل وارد کلاس دهم شدم، در ترب‌سپی خانه‌ای گرفتیم و به آنجا نقل مکان کردیم. بعد از مدتی همسر پدرم در تصادف قطار فوت کرد. مرگ او مرا بسیار متاثر کرد و بسیار ناراحت شدم. از آن زمان به بعد تمام حرف‌ها و احساساتم در چهارچوب یک معنا قرار گرفت و اینگونه شروع به سرودن شعر به زبان عربی کردم.»
زبان کوردی را در دهه ۸۰ آموخت
نوشین بجرمانی با بیان اینکه خودش در دهه ۸۰ زبان کوردی را آموخته است ادامه داد: «تا آن زمان شعرهایم را فقط به زبان عربی می‌نوشتم. اما در دهه ۸۰ مخفیانه زبان کوردی را یاد گرفتم. سعی کردم به زبان کوردی شعر بنویسم. همانطور که می‌دانید به دلیل فشار رژیم آن زمان نمی‌توانستیم مطالبی به زبان کوردی منتشر کنیم، زیرا ممنوع بود. با این حال من همچنان به کوردی می‌نوشتم و نوشته‌هایم را نزد خودم نگه می‌داشتم. با گذشت زمان موسسه‌ای به نام «آموزش و حفاظت از زبان کوردی» افتتاح شد. بعد از آن زمان بود که به زبان خود بیشتر اهمیت دادیم ولی همه چیز در خفا بود. به دلیل فشار و اجبار رژیم، نوشته‌های ما به زبان کوردی قابل چاپ نبود.»
شعرهای مختلف می‌نویسد
نوشین بجرمانی با بیان اینکه با انقلاب روژاوا فرصت سرودن اشعار مختلف را پیدا کرده است گفت: «در زمان فشار رژیم به زبان کوردی شعر می‌نوشتم و نزد خود نگه می‌داشتم. با انقلاب روژاوا صدها کتاب در کتابخانه‌های کوردی منتشر شد و غنی شد. از آن زمان تاکنون ۴ مورد از نوشته‌های من منتشر شده است. اولین کتاب من به نام «همه آوازها برای چشمان تو بود» در سال ۲۰۱۰ تهیه و در سال ۲۰۱۱ منتشر شد و در سال ۲۰۱۴ با تأسیس اتحادیه نویسندگان به صورت عمومی توزیع شد. کتاب دوم به نام «اسمر» در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. کتاب سوم به نام «من یک خلق هستم» در سال ۲۰۱۷ و چهارمین کتاب من به نام «قلم آزاد یتیم است» در سال ۲۰۱۸ منتشر شد. علاوه بر این اثری به نام «نقد و شبکه کوردی» در دست انتشار دارم که در آینده نزدیک منتشر خواهد شد.»
نوشین بجرمانی در پایان سخنان خود از نویسندگان خواست به زبان کوردی اهمیت بیشتری دهند و سخنان خود را با این جمله به پایان برد: «انتظار من از همه نویسندگان و شاعران این است که اشعار و نوشته‌های خود را به زبان کوردی بنویسند تا این زبان را غنی کنند. همچنین به همه می‌گویم که همه باید احساسات جامعه خود را از طریق هنر به زبان خود بیان کنند.»
