بسه هوزات، رئیس مشترک شورای اجرایی ک‌ج‌ک تاکید کرد که تصمیمات دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک تنها با آزادی جسمانی عبدالله اوجالان عملی خواهد شد و اظهار داشت: «تنها رهبر آپو می‌تواند سلاح را از دست مبارزان بگیرد.»
بسه هوزات، رئیس مشترک شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) با بیان اینکه به عنوان بخش دیگری از این فرایند، حق سیاست دموکراتیک باید به رسمیت شناخته شده و قوانین و مقررات قانونی وضع شود، تاکید کرد: «بدون به رسمیت شناخته شدن حق سیاست دموکراتیک، بدون وضع قوانین و مقررات قانونی و بدون ایجاد شرایطی برای اوجالان که بتواند آزادانه کار و زندگی کند، اجرای سالم، هدایت و عملی کردن تصمیمات این فرایند امکان‌پذیر نیست.»
بسه هوزات، رئیس مشترک شورای اجرایی ک‌ج‌ک، در یک برنامه ویژه تلویزیونی مدیا هابر، اظهارات زیر را درباره رویدادهای جاری بیان کرد:
«من ابتدا یاد و خاطره همه شهدای ماه می، به ویژه رفیق حقی کارَر، و شهدای انقلاب آزادی را با احترام و قدردانی گرامی می‌دارم.
ماه می، ماه شهداست و نام خود را از تاریخ شهادت رفیق حقی کارر گرفته است. رفیق حقی، اولین رفیق راه رهبر آپو است. او یکی از رفقایی بود که ویژگی‌های رهبری برجسته‌ای داشت و رهبر آپو را به بهترین و قوی‌ترین شکل درک می‌کرد. رهبر آپو در رابطه با رفیق حقی کارر، او را 'روح پنهانم' توصیف کرد. از این رو، تشکیل حزب نیز به یاد رفیق حقی کارر توسعه یافت و مبارزه در مسیر او تا به امروز ادامه پیدا کرد. او واقعا جایگاه بسیار ویژه‌ای در تاریخ مبارزه ما دارد.
در همان روز، ۱۸ می، سالگرد شهادت ابراهیم کایپاک‌کایا نیز است. او مقاومت بسیار بزرگی را در زندان آمد توسعه داد و به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسید و به شهادت رسید. از این رو، من دوباره یاد و خاطره همه شهدای انقلاب کوردستان، ترکیه و جهان را، به ویژه رفیق حقی و ابراهیم کایپاک‌کایا، با احترام و قدردانی گرامی می‌دارم.
آنها الهام‌بخش سوسیالیسم جامعه دموکراتیک خواهند بود
در دوازدهمین کنگره حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)، شهادت رفیق فواد و رفیق رضا اعلام شد. این رفقا نیز از اولین رفقای راه رهبر آپو هستند. آنها جستجوگران بزرگ حقیقت، مسافران راه حقیقت و خودِ حقیقت هستند.
آنها زحمات بسیار زیادی برای مبارزه کشیدند. ارزش‌های بسیار بزرگی را خلق کردند. واقعا مبارزه در مسیر این رفقا پیشرفت‌های بسیار بزرگی داشته است. به گفته رهبر آپو، در فرایند جدید صلح و جامعه دموکراتیک، آنها الهام‌بخش سوسیالیسم جامعه دموکراتیک خواهند بود. مبارزه در مسیر این رفقا قطعا به پیروزی خواهد رسید. ما قطعا این آرزوهای بزرگ این رفقا، یعنی سوسیالیسم جامعه دموکراتیک را با تحقق و ایجاد آن، به دست خواهیم آورد. ما به آرزوها، خواسته‌ها و خاطرات آنها پایبند خواهیم ماند.
البته اعلام شهادت آنها با استقبال بسیار قوی مردم ما مواجه شد. در سراسر کوردستان و خارج از میهن مراسم یادبود بسیار بزرگی برگزار شد. مشارکت‌های گسترده‌ای صورت گرفت. مردم ما با احترام، محبت و قدردانی فراوان یاد آنها را گرامی داشتند. این بسیار معنادار بود. در مراسم یادبود نیز مشاهده کردیم که رفقای ما در قلب مردم ما جای گرفته‌اند. مردم ما اهمیت ارزش‌هایی را که رفقا خلق کرده‌اند، هم از نظر خودشان، هم از نظر مردم ما و هم از نظر بشریت، به خوبی درک کرده‌اند. آنها این را به زیبایی بیان کردند.
پس از مراسم یادبود، خانواده‌های هر دو رفیق نیز بیانیه‌ای صادر کردند که در آن مشارکت مردم ما را تبریک گفته و درود فرستادند. آنها در این زمینه از مردم ما تشکر کردند. پیام تبریک و سلامی که به نمایندگی از خانواده‌ها داده شد، واقعا بسیار معنادار و پرمحتوا بود.
رفیق فواد قدرت زندگی و معنا بود
رفیق فواد در ۳ جولای ۲۰۱۸ به شهادت رسید. او در حین تدریس در یک آکادمی آموزشی، مورد حمله هوایی قرار گرفت. او در محل آموزش به همراه گروهی از رفقا به شهادت رسید. او از اولین رفقای راه رهبری ماست. زحمات او در مبارزه واقعا بسیار زیاد است.
رفیق فواد، وجدان بشریت و مردم کورد است. می‌توانیم این گونه نیز بگوییم. او واقعا خودِ حقیقت است. در این زمینه، چگونه باید رفیق فواد را توصیف کرد؟ او رفیقی بود که خشم بزرگی نسبت به اشتباه و بدی داشت؛ و عشق عمیقی نسبت به درستی، خوبی و زیبایی. در برابر هر تحولی می‌گفتیم: 'فکر رفیق فواد چگونه است، چگونه ارزیابی می‌کند؟' همیشه مشتاق ارزیابی‌ها و نظرات او بودیم. او رفیقی بود که جای او همیشه خالی بود. او رفیقی بود که چشمان همیشه به دنبال او بودند. در سخت‌ترین فرایندها، او یک روحیه‌ی بزرگ، انرژی زندگی و یک قدرت بود. در این مفهوم، او آگاهی و معنا بود. واقعا قدرت زندگی و قدرت معنا بود. او جایگاهی کاملا متفاوت در تاریخ مبارزه ما دارد.
برخی شهادت‌ها واقعا جایگزین‌ناپذیرند. این رفقا نیز چنین رفقایی بودند. در این زمینه، برای تحقق خاطرات، آرزوها و خواسته‌های این رفقا، باید بسیار تلاش کنیم و بسیار مبارزه کنیم. تنها در این صورت می‌توانیم پایبندی و رفاقت واقعی خود را به آنها ابراز کنیم.
رفیق رضا، رفیقی بود که می‌توانیم او را نابغه بنامیم
رفیق رضا نیز رفیقی بسیار ارزشمند بود. او واقعا ذکاوت بسیار بالایی داشت. او رفیقی بود که همیشه بین خطوط را می‌خواند، چیزی را می‌دید که هیچ‌کس نمی‌دید؛ بسیار باهوش بود، تقریبا می‌توانیم او را 'نابغه' بنامیم.
قدرت سازماندهی و تاثیرگذاری او بسیار بالا بود. توانایی متقاعد کردن او بسیار توسعه یافته بود. او رفیقی بود که در هر شرایط و اوضاعی، می‌توانست روحیه بدهد، انگیزه ایجاد کند و به حرکت درآورد.
از نظر رفیق فواد و رفیق رضا نیز، سطح فکری، ایدئولوژیک و سازمانی آنها بسیار عمیق بود. در این زمینه، آنها تعداد زیادی از رفقا را آموزش دادند. واقعا این رفقا به معنای عمیق، ارزش‌های بزرگی را خلق کردند. ما به یاد آنها پایبند خواهیم ماند و قطعا برای تحقق آرزوها و خواسته‌های آنها مبارزه خواهیم کرد.
بسیاری از رفقا نیز ارزیابی‌های بسیار معناداری انجام دادند. واقعا در تمام آن ارزیابی‌ها، رفقا را بسیار زیبا توصیف کردند. می‌توانم بگویم که آنها دقیقا چنین هستند.
همچنین در دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک، یاد سری ثریا اوندر را نیز با احترام و قدردانی گرامی داشتیم. همانطور که می‌دانید، او در ۳ می جان خود را از دست داد. او نیز انسانی بسیار ارزشمند بود. او انسانی بود که به خواهری-برادری خلق‌ها بر اساس آزادی و برابری اعتقاد داشت و جان خود را در این راه فدا کرد. او واقعا فدایی و پیشرو فرایند صلح و جامعه دموکراتیک بود. او زحمات بسیار بزرگی کشید. من می‌خواهم دوباره یاد او را با احترام و قدردانی گرامی بدارم.
تحولات خاورمیانه دولت ترکیه را نگران کرده است
در سال ۲۰۲۵، در واقع تحولاتی از پایان سال ۲۰۲۴ آغاز شد. در سال ۲۰۲۵ این تحولات ادامه یافت. ما واقعا وارد یک فرایند بسیار تاریخی شدیم. در منطقه، در خاورمیانه، جنگ جهانی سوم شدت یافت. طراحی منطقه به شدت در دستور کار قرار گرفته است. ما نمی‌توانیم تمام این تحولات و فرایند را جدا از این تحولات در نظر بگیریم. نمی‌توانیم آن را مستقل از سطح جنگ جهانی سوم، تحولات در جهان و منطقه، جنگ و درگیری و تضاد بین قدرت‌های هژمونیک، درگیری‌ها با قدرت‌های استاتوگرا در منطقه و مبارزه مردم بدانیم.
در این مفهوم، سیستم سرمایه‌داری-امپریالیستی واقعا با بحران ریشه‌ای روبرو است. سیستم در حال لرزش است. از این لحاظ، سیستم در حال بازسازی خود است و این بازسازی از طریق منطقه توسعه می‌یابد.
در مرحله کنونی، توازن و سیستم سیاسی قرن ۲۱ در حال بازسازی است. در این زمینه، طراحی منطقه نیز بر اساس امنیت و منافع اسرائیل مورد بررسی قرار می‌گیرد و بر این اساس بازسازی می‌شود. اسرائیل به تدریج به قدرت هژمونیک اصلی در منطقه تبدیل می‌شود. نفوذ آن در سراسر منطقه نیز به تدریج افزایش می‌یابد. این با حمایت جدی آمریکا، بریتانیا و غرب اتفاق می‌افتد.
این تحولات مستقیما کوردها را نیز درگیر می‌کند. زیرا کوردها نیز در تمام این طراحی حضور دارند. آنها در مرکز این تحولات و جنگ قرار دارند. اسرائیل، آمریکا و در مجموع تمام این قدرت‌ها، برنامه‌ها و نقشه‌های جدی در مورد کوردها دارند. در این طراحی، سیاستی دنبال می‌شود که می‌خواهد به کوردها جایگاهی بر اساس منافع خود، و بر اساس امنیت اسرائیل بدهد. یک استراتژی دنبال می‌شود.
تمام این تحولات البته دولت ترکیه را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داد و نگران کرد. به ویژه در میان اقشاری که به شدت نگران بقای دولت هستند، و در میان برخی محافل درون دولت، نگرانی بسیار جدی ایجاد کرد. زیرا مبارزه آزادی ۵۲ ساله، ارزش‌های بسیار بزرگی را ایجاد کرده بود. در سراسر کوردستان و منطقه، ارزش‌های بسیار مهمی را برای بشریت، برای همه خلق‌ها و جوامع ایجاد کرده بود. و با وجود تمام حملات، با وجود تمام حملات نابودی و جنگ نسل‌کشی که دولت ترکیه انجام داد، جنبش آزادی از بین نرفت. برنامه‌های نابودی بی‌نتیجه مانده بود. در این معنا، دولت ترکیه ضربه بسیار جدی نیز خورده بود. جنبش محکم سرپا بود.
با این تحولات، ایستادگی کنونی جنبش، که خود را سرپا نگه داشته و مبارزه را به شکلی پویا و قدرتمند ادامه می‌دهد، نگرانی‌ها را عمیق‌تر و ترس‌ها را افزایش داد. از این لحاظ، تمام این تحولات البته منجر به برقراری مجدد گفتگو با رهبر آپو شد. فرایند گفتگوی مجدد هیئت دولتی با رهبر آپو در امرالی آغاز شد.
رهبر آپو نمی‌خواهد ارزش‌های خلق شده توسط کوردها علیه مردم دیگر استفاده شود
رهبر آپو این وضعیت را ارزشمند دانست. فراخوان‌هایی از سوی دولت باغچلی وجود داشت. دولت باغچلی نیز بیانگر خرد دولت است. سیاست صد ساله انکار و نابودی در مسیر و ذهنیت دولت باغچلی اجرا می‌شود. اکنون، چنین فراخوانی از سوی چنین شخصی - که در واقع تنها یک شخص نیست، بلکه بیانگر خرد صد ساله دولت، فلسفه تاسیس دولت و ایدئولوژی رسمی دولت است - رهبر آپو آن را مهم دانست و به آن پاسخ داد.
نقشه‌ها و برنامه‌های زیادی در مورد کوردها وجود دارد. هر کس بر اساس منافع خود یک سیاست، یک استراتژی را دنبال می‌کند. رهبر آپو البته نمی‌خواهد این همه ارزش‌هایی که کوردها ایجاد کرده‌اند، توسط این قدرت‌ها علیه مردم و مردم منطقه، مردم ترکیه استفاده شود. رهبر آپو یک میهن‌دوست بزرگ کوردستان و ترکیه است.
در این راستا، او رهبری است که بر اساس منافع مردم، اساس آزادی، دموکراسی منطقه و ترکیه عمل می‌کند و در این زمینه حساسیت و دقت بالایی دارد. به همین دلیل، رهبر آپو این فرایند را ارزیابی کرد و ابتکار عملی را توسعه داد. او به جنبش فراخوان داد.
جنبش نیز به این درخواست و فراخوان پاسخ مثبت داد. رهبر آپو می‌خواست جنبش را وارد فرایند تغییر و تحول اساسی کند. رویکرد جنبش به این فرایند نیز مثبت بود. بر این اساس کنگره تشکیل شد: دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک بین ۵ تا ۷ می برگزار شد. دیدگاه‌های مهم رهبر آپو بر این کنگره حاکم بود. می‌توان گفت که دیدگاه‌های رهبر آپو تا حدی کنگره را هدایت و اداره کرد. درخواست اساسی ما قبل از کنگره نیز همین بود. گفته بودیم: 'بدون رهبر آپو نمی‌توانیم این کنگره را تشکیل دهیم. تنها رهبر آپو می‌تواند این کنگره را تشکیل دهد، اداره کند و هدایت کند. 'این درخواست مورد قبول قرار گرفت. در این راستا، می‌توان گفت که رهبر آپو به اندازه کافی در کنگره شرکت کرد، کنگره را اداره کرد و هدایت کرد. بر این اساس، کنگره بر اساس این دیدگاه‌ها بحث‌های بسیار گسترده‌ای انجام داد. و مهمترین تصمیم کنگره، پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و پایان دوره مبارزه مسلحانه بود. در این مورد نیز بحث‌های گسترده‌ای صورت گرفت. اجرای این فرایند، یعنی پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و تصمیم به توقف مبارزه مسلحانه، عملی شدن آن، تنها به آزادی جسمانی رهبر آپو وابسته است.
این به فراهم آوردن شرایطی برای رهبر آپو برای کار و زندگی آزادانه، و از این لحاظ، به هدایت این فرایند توسط رهبر آپو وابسته است و تنها با این کار البته عملی شدن و اجرای آن تصمیمات ممکن است. و البته این نیز بخشی از این فرایند و لازمه آن است. این یک شرط ضروری است.
قطعا به رسمیت شناختن حق سیاست دموکراتیک و در این راستا، وضع قوانین و مقررات قانونی ضروری است. بدون به رسمیت شناخته شدن حق سیاست دموکراتیک، بدون وجود قوانین و مقررات قانونی، و بدون ایجاد شرایطی برای رهبر آپو که بتواند آزادانه کار و زندگی کند، و بدون اینکه رهبر آپو این روند را آزادانه هدایت و رهبری کند، پایان یافتن فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و تصمیم به توقف مبارزه مسلحانه نمی‌تواند عملی و اجرایی شود.
پس از کنگره و رویکرد رسانه‌های دولتی
پس از کنگره، در رسانه‌های دولتی و رسانه‌های جنگ ویژه بحث‌های زیادی در جریان است. آنها با اشتیاق فراوان بحث‌های زیادی را بر سر سلاح پیش می‌برند. من بار دیگر با تاکید فراوان زیر آن خط می‌کشم، با تاکید فراوان می‌گویم که اجرای تمام این تصمیمات پ‌ک‌ک به آزادی جسمانی رهبر آپو، تامین شرایط کار و زندگی آزادانه او، به رسمیت شناخته شدن حق سیاست دموکراتیک و وضع قوانین و مقررات قانونی بستگی دارد. البته این امر با یک قانون اساسی دموکراتیک، آزادی‌بخش و تضمین‌کننده برابری مردم امکان‌پذیر خواهد بود. این قانون اساسی هویت مردم کورد و تمام اقشار ساکن ترکیه را تضمین می‌کند. شاید این کار فورا و در روزهای آینده انجام نشود، اما باید گام به گام پیشرفت کند. این کار با یک قانون اساسی دموکراتیک و آزادی‌بخش امکان‌پذیر است. ضمانت آن نیز همین است. این اساسا با تصمیم کنگره یکپارچه است. زیرا کنگره تصمیمی گرفت که یک ضمانت حقوقی مستحکم را خواستار شد. این البته بیانگر این موضوع نیز هست. رهبری ما نیز آن را به عنوان یک قرارداد اجتماعی بیان می‌کند، زیرا چنین دستور کاری در ترکیه نیز وجود دارد.
رویکرد حزب عدالت و توسعه و مخالفت با جنگ‌طلبان
البته دولت همیشه سعی می‌کند این را به نفع خود تفسیر کند. در این زمینه، رویکرد حزب عدالت و توسعه (آک‌پ)، رویکردی بسیار بی‌فکرانه و وقت‌کُش است. رویکردی مقاوم (مقاومت در برابر ایجاد عدم تغییر و تحول) است. همانطور که می‌گویند، «کار را معکوس کردن»؛ در واقع تمام این اصطلاحات یک معنی دارند. اما برای نشان دادن وخامت اوضاع و رویکردهای آک‌پ، می‌خواستم همین نکات را بیان کنم.
از سوی آک‌پ و دولت، رویکردی وقت‌کُش و زمان‌بر وجود دارد. رویکردی مقاوم در کار است. در بحث‌های پس از کنگره در این زمینه، مشخص می‌شود که رویکردی چقدر جدی به این روند دارند، چقدر برای زمان بازی می‌کنند و درگیر اتلاف وقت هستند. تصمیم کنگره بسیار واضح است.
پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و روش مبارزه مسلحانه پایان یافته است. کنگره با تصمیم خود به دوره مبارزه مسلحانه پایان داده است. اما اجرای این امر تنها با آزادی جسمانی رهبر آپو، به رسمیت شناخته شدن حق سیاست دموکراتیک و وضع قوانین و مقررات قانونی امکان‌پذیر است. عملی شدن این امر با اینها ممکن است.
در حالی که پس از کنگره، دولت باید بلافاصله گام‌های جدی در این زمینه برمی‌داشت - از آزادی جسمانی رهبر آپو گرفته تا به رسمیت شناخته شدن حق سیاست دموکراتیک و مقررات قانونی - بحث بی‌مورد و بی‌جای سلاح به راه افتاده و از کنترل خارج شده است. کنگره رویکرد خود را در واقع اعلام کرده است. تصمیم چیست؟ این را به دنیا اعلام کرد. واضح است. در این مورد اعلام اراده کرده است. اکنون در این زمینه نیز مشخص می‌شود که یک بحث سالم و یک دستور کار صحیح ایجاد نشده است. البته باید سریعا بر این موضوع غلبه کرد.
فقط رهبر آپو می‌تواند سلاح را از مبارزان بگیرد
این بسیار واضح است، ما این را آشکارا بیان می‌کنیم. فقط رهبر آپو می‌تواند سلاح را از دست مبارزان بگیرد. این امر تنها با تامین آزادی جسمانی رهبر آپو و فراهم کردن شرایط کار آزادانه او امکان‌پذیر است. این افراد چه خواهند کرد؟ بله، این افراد به روش مبارزه مسلحانه پایان دادند، پ‌ک‌ک این تصمیم را گرفته است، به آن پایان خواهد داد، مبارزه مسلحانه نخواهد کرد. اما سیاست دموکراتیک جایگزین مبارزه مسلحانه خواهد شد. این افراد خواهند آمد، سیاست دموکراتیک انجام خواهند داد، جامعه دموکراتیک را سازماندهی خواهند کرد. در کار جامعه دموکراتیک مشارکت خواهند داشت. قطعا این افراد نخواهند آمد تا مانند گوسفندهای قربانی، خود را تسلیم نابودی کنند. آنها نخواهند آمد تا زندان‌ها را پر کنند.
زبان سیاست و مطبوعات، زبانی است که جامعه را مسموم می‌کند
یعنی در این زمینه، رویکرد بسیار بی‌توجهانه است. واقعا باید دستور کار را در این زمینه به درستی تعیین و بحث کرد. این به معنای تلف کردن زمان و اتلاف وقت است. باید از این وضعیت رها شد.
همچنین باید از این زبان سمی خلاص شد. ما در یک روند بسیار جدی قرار داریم. کل ترکیه تغییر خواهد کرد. فقط در کوردها تغییر ایجاد نخواهد شد. این به معنای یک روند کلی تغییر و تحول در ترکیه است. به معنای دموکراتیک شدن ترکیه است. باید جامعه را برای این امر آماده کرد و در آن مشارکت داد. باید در جامعه حس صیانت‌مندی قوی ایجاد کرد. چه کسی این کار را انجام خواهد داد؟ سیاست این کار را انجام خواهد داد، مطبوعات این کار را انجام خواهند داد.
اکنون زبان سیاست نیز زبان مناسبی نیست. زبان مطبوعات نیز زبان مناسبی نیست. زبان مطبوعات تبلیغات جنگی است. زبانی است که دائما جنگ را تحریک می‌کند. زبانی است که جامعه را مسموم می‌کند. زبانی است که ناسیونالیسم و نژادپرستی را شعله‌ور می‌کند. زبانی است که دشمنی با کوردها را توسعه می‌دهد. این زبان چه ارتباطی با خواهری-برادری خلق‌های ترک و کورد بر اساس برابری و آزادی دارد؟ با این زبان نمی‌توان دموکراتیزه شدن ترکیه را تضمین کرد. جامعه را نمی‌توان برای روند صلح و جامعه دموکراتیک آماده کرد. آماده کردن جامعه به این شکل امکان‌پذیر نیست. بیست و چهار ساعته جامعه را مسموم می‌کنند. آن قلم‌های جنگ ویژه و آن تیم‌هایی که صحبت می‌کنند نیز هرگز تغییر نکرده‌اند.
یعنی سال‌هاست که افرادی که دشمنی با کوردها و سودجویی از جنگ را انجام می‌دهند، تا به امروز نیز دائما در تلویزیون‌ها بحث می‌کنند. جنگ ویژه انجام می‌دهند، جامعه را مسموم می‌کنند. در این مورد حتی یک مقررات هم وجود ندارد. حتی در مطبوعات نیز یک طراحی و مقررات وجود ندارد. این در مردم خشم بزرگی ایجاد می‌کند. واقعا همه از این وضعیت خشمگین هستند. این نیز باید برطرف شود، این رویکرد بی‌توجهانه نیز باید به سرعت اصلاح شود.
سودجویان جنگ
این روند نشان داد که چقدر سودجو در ترکیه وجود دارد. واقعا در ترکیه گروه‌های زیادی از سودجویان بوده‌اند. ظاهرا افراد و گروه‌های زیادی از این جنگ ارتزاق می‌کرده‌اند که اکنون این روند آنها را به شدت ناراحت می‌کند. زیرا اگر این روند صلح و جامعه دموکراتیک توسعه یابد، اگر قانونی برای خواهری-برادری بر اساس آزادی و برابری مردم ایجاد شود، واقعا جیب این سودجویان خالی خواهد شد. زندگی پر زرق و برق این سودجویان از بین خواهد رفت. این سودجویان نمی‌توانند با گرفتن آن ترکه‌ها جلوی صفحه‌های نمایش، تحریک جنگ کنند، خودخواهی‌های زشت خود را به رخ بکشند و شغل پیدا کنند. تمام این روند برای آنها به پایان خواهد رسید.
اکنون به همین دلیل، آنها بسیار خشن و مخالف این روند هستند. آنها از خون فرزندان مردم ارتزاق می‌کنند. چگونه یک سیاست که طرفدار توسعه این روند است، به این سودجویان امکان می‌دهد که بیست و چهار ساعته در این تلویزیون‌ها صحبت کنند؟ چگونه به این گروه‌های سودجو که از دهانشان زهر می‌ریزد، این باندهای جنگ، این اربابان جنگ، این جمعیت‌های خونخوار امکان می‌دهد که اینگونه صحبت کنند؟ آنها را در برنامه‌های تلویزیون‌های مختلف مشارکت می‌دهند. این نیز خشم جدی ایجاد می‌کند.
درک کردیم که این جنگ پنجاه ساله؛ به خصوص این روند جنگ چهل و یک ساله در ترکیه فروپاشی بسیار جدی را ایجاد کرده است. فروپاشی اخلاقی، فروپاشی در سیاست، فروپاشی در تمام زمینه‌های زندگی به طور کامل، تخریب جدی را ایجاد کرده است. و از درون آن نیز گروهی از افراد بی‌وجدان، بی‌اخلاق، بی‌احساس و بی‌خرد پدیدار شده‌اند که از جنگ، خون و هرج و مرج تغذیه می‌کنند، خود را زنده نگه می‌دارند و جیب‌هایشان را پر می‌کنند. این روند این را نیز آشکار کرد. اینکه چه کسی واقعا طرفدار خواهری-برادری مردم، صلح، دموکراسی، برابری و عدالت است، اما چه کسی نیز خون‌آشام است، از خون تغذیه می‌کند، از جنگ تغذیه می‌کند، هیچ اخلاق و ارزش قضاوتی ندارد. در واقع، دموکرات واقعی را از فاشیست و نژادپرست تفکیک و آشکار کرد.
نقش احزاب اپوزیسیون
البته در مقابل این نیز انتقادات جدی وجود دارد. به ویژه در محافل دموکراتیک و رسانه‌های آزادی‌خواه باید این انتقادات را تشدید کرد. باید همیشه این گروه‌ها را افشا کرد و در برابر آنها مبارزه جدی انجام داد. اینها روند را بسیار مسموم می‌کنند. نقش مخربی بسیار جدی ایفا می‌کنند. بزرگترین مانع در راه اجتماعی شدن روند صلح و جامعه دموکراتیک هستند.
احزابی مانند حزب ظفر (Zafer Partisi) و حزب خوب (İYİ Parti) و امثالهم - که خود را اپوزیسیون تعریف می‌کنند، اینها هیچ ربطی به اپوزیسیون ندارند. و به غیر از اینها، واقعا حزب جمهوری‌خواه خلق (ج‌ه‌پ) و دیگر احزاب اپوزیسیون رویکردی مثبت داشتند. از این روند حمایت کردند. اظهارات مثبتی بیان کردند. در این زمینه، رویکردهای آنها تا به امروز خیلی بد نیست. اما آیا کافی است؟ کافی نیست. مثلا در میان اپوزیسیون نیز کسانی هستند که ناراحت هستند. کسانی هستند که از این روند انتقاد می‌کنند. یک گروه می‌گوید: 'کوردها و آک‌پ توافق کردند، جمهوری را از بین خواهند برد، سکولاریسم را از بین خواهند برد. 'واقعا این ارزیابی‌ها بسیار غیرمنطقی است.
به چنین افرادی با تعجب نگاه می‌کنیم. اگر نیت آنها بد نباشد، اگر به دنبال حساب و کتاب‌های دیگری نباشند، واقعا در آن صورت کاملا جاهل هستند. چگونه می‌توانند اینگونه فکر کنند؟ مبارزه‌ای که رهبر آپو انجام داد، ابتکار عملی که توسعه داد، فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک، همگی به دنبال دموکراتیزه شدن ترکیه به طور کامل هستند. هدف آن ایجاد جمهوری دموکراتیک است. هدف آن زندگی خواهرانه-برادرانه کوردها و ترک‌ها بر اساس برابری و آزادی است. هدف آن زندگی مشترک دموکراتیک مردم است.
این روند زمینه و سنگ بنا را برای ج‌ه‌پ و دیگر اپوزیسیون فراهم می‌کند تا بتوانند آزادانه مخالفت کنند، مبارزه کنند و حتی در این مبارزه با قدرت، موفقیت‌های بزرگی کسب کنند. در واقع، بزرگترین کمک به کسانی است که برای آزادی، دموکراسی، عدالت و حاکمیت قانون مبارزه می‌کنند.
برنامه ج‌ه‌پ نیز در این راستا است. این حزب رویکردی دارد که این روند را عملا با سنگ بناهایش حمایت می‌کند. اکنون ج‌ه‌پ تلاش می‌کند خود را به عنوان مبلغ دموکراسی معرفی کند. احکام صادر می‌شود. چه ربطی دارد؟ اگر امروز ج‌ه‌پ می‌تواند شجاعانه صحبت کند، اقدام کند، تظاهرات و راهپیمایی برگزار کند، به سیاست‌های مختلف اعتراض کند، این نتیجه مقاومت و مبارزه بی‌امان نیروهای دموکراتیک کوردها در برابر هرگونه حمله فاشیستی است. باید این را دید و حق آن را ادا کرد. در این معنا، البته رویکردهای اپوزیسیون خیلی منفی نیست. اما در این زمینه می‌تواند شجاعانه‌تر باشد. می‌تواند سیاست رادیکال‌تری را دنبال کند. واقعا می‌تواند یک برنامه بسیار قوی برای دموکراتیزه شدن ترکیه ارائه دهد. می‌تواند رویکرد قوی‌تری برای حل دموکراتیک مسئله کورد و ایجاد جمهوری دموکراتیک ارائه دهد و گام‌های عملی بردارد. مثلا می‌تواند برای تشکیل یک کمیسیون در مجلس که دارای اختیار، ابتکار عمل و این موضوع را در دستور کار خود قرار دهد، گام‌های عملی قوی‌تری بردارد. بله، در سخن حمایت می‌کند، در این زمینه رویکردهای مثبتی دارد. اما این می‌تواند به گام‌های عملی تبدیل شود. همچنین در مورد رهبر آپو؛ در مورد رفع کامل انزوای تحمیلی، انحلال سیستم شکنجه و انزوای امرالی، فراهم کردن شرایط کار آزادانه رهبر آپو، توانایی او برای حرکت آزادانه در این روند، و توانایی او برای ملاقات با همه اقشار، ج‌ه‌پ و اپوزیسیون می‌توانند شجاعانه‌تر عمل کنند. آنها می‌توانند گفتگو با رهبر آپو را به رسمیت بشناسند. باید به رسمیت بشناسند. زیرا این روند تنها با این امر توسعه می‌یابد.
البته، حقوق سیاسی دموکراتیک باید به رسمیت شناخته شود و بر این اساس، مقررات قانونی نیز باید وضع شود. بدون به رسمیت شناخته شدن حقوق سیاسی دموکراتیک، بدون مقررات قانونی، و بدون ایجاد شرایطی که رهبر آپو بتواند آزادانه کار و زندگی کند و بدون اینکه رهبر آپو این روند را آزادانه اداره و هدایت کند، پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و تصمیم به توقف مبارزه مسلحانه نمی‌تواند عملی و اجرایی شود.
جامعه دموکراتیک، جامعه زنان است
واقعا این روند، روند زنان است. روند صلح و جامعه دموکراتیک روندی است که در آن زن خود را آزادانه بیان می‌کند، آزادانه زندگی می‌کند و زندگی می‌بخشد، زندگی و سیستم خود را می‌سازد. جامعه دموکراتیک شکل امروزی تمام ارزش‌های اجتماعی و کمونیستی است که زنان در طول هزاران و ده‌ها هزار سال خلق کرده‌اند. جامعه دموکراتیک، جامعه زنان است.
این مجموع و انباشت تمام ارزش‌هایی است که زنان در طول هزاران و ده‌ها هزار سال خلق کرده‌اند. این سیستم و زندگی آنهاست. بنابراین، زن به طور کامل و قطعا در مرکز، درون، قلب و روح این روند قرار دارد. او فاعل (سوبژه) این روند و نیروی محرکه آن است. به قول رهبری ما، او پیشگام این روند است. به همین دلیل زنان باید این روند را بسیار قوی به عهده بگیرند. باید بسیار قوی در این روند مشارکت کنند. باید بسیار قوی پیشگام باشند و در همه جا بسیج شوند. این مهم است. در این زمینه حساسیت مشخصی وجود دارد. به ویژه زنان کورد و زنان ترکیه... اما باید این را بیشتر تقویت کرد.
به طور کامل، توضیح این روند به زنان ترکیه، به جنبش زنان ترکیه، درک آن، ایجاد صیانت‌مندی قوی از این روند و مشارکت در آن بسیار مهم است.
در این زمینه، جنبش زنان کورد باید قوی‌تر کار کند. باید قوی‌تر مبارزه کند. باید در همه جا بسیار قوی سازماندهی شود. همچنین در سراسر جهان، در منطقه و به طور کلی در خاورمیانه، جنبش آزادی کورد، جنبش زنان کورد باید این گونه فعالیت‌ها را تشدید و تقویت کند. باید بتواند مشارکت و صیانت‌مندی تمام زنان در منطقه و جهان را از این روند ایجاد کند. این امر چگونه اتفاق می‌افتد؟ با کار قوی‌تر اتفاق می‌افتد. با مبارزه اتفاق می‌افتد. با توضیح قوی و قابل فهم روند جامعه دموکراتیک و صلح به تمام زنان اتفاق می‌افتد. با سازماندهی، تاثیرگذاری و مشارکت دادن آنها در روند اتفاق می‌افتد. باید این را توسعه داد.
در غیر این صورت، واقعا دنیای کنونی از دیدگاه زنان جهنم است. در همه جا جنگ، خشونت، هرج و مرج، این تمدن مردسالارانه، تمدن مادی، فرهنگ و ذهنیت مردسالارانه واقعا سیاره ما را تقریبا ویران کرده، از بین برده است. زندگی را از بین برده و آن را به صحرا تبدیل کرده است. زن را از خود بیگانه کرده است. جامعه را از خود بیگانه کرده است.
زندگی را خشک و بیابانی کرده است. جامعه دموکراتیک نیز به طور کامل به معنای بازسازی، بازسازی آزاد، بازسازی دموکراتیک، آزاد و برابر، تاسیس یک زندگی آزاد، سازماندهی آزاد، سیاست و مبارزه است. در این زمینه نیز زنان، جوانان، علویان، کارگران و زحمتکشان، تمام نیروهای دموکراتیک اساسی‌ترین اجزای جامعه دموکراتیک هستند. آنها فاعل، پیشگام هستند. این زندگی، زندگی آنهاست. زندگی مردم است.
زندگی زنان، جوانان، کارگران و علویان است. و به همین دلیل نیز تمام این اقشار باید به شدت از این روند حمایت کنند. در رأس آنها البته زنان و جوانان... و برای موفقیت این روند نیز همه باید بسیج شوند. این با انتظار از دولت و حکومت اتفاق نمی‌افتد. آنها به دنبال بازی هستند. واقعا به دنبال اتلاف وقت هستند. این روند برای کوردها، مردم، زنان، کارگران و زحمتکشان، علویان، آنقدر ارزشمند و مهم است که نمی‌توان آن را به این دولت واگذار کرد. اگر به دولت واگذار شود، این روند تباه خواهد شد. نتیجه آن باز هم خشونت، جنگ، هرج و مرج، خون، درد و اشک خواهد بود. برای جلوگیری از این، کل جامعه باید از این روند حمایت کند، تمام پویایی‌های اجتماعی باید به حرکت درآیند، بسیار قوی کار کنند، در همه جا سازماندهی شوند، مبارزه کنند و این دولت را به روند بکشانند. این با مبارزه سازماندهی شده، با کار کردن اتفاق می‌افتد. و با کار بزرگ، با مبارزه بزرگ اتفاق می‌افتد.
ادامه حملات و دفاع مشروع
در مناطق حفاظتی مدیا، در مناطقی که در هم تنیده شده‌اند، درگیری‌ها ادامه دارد. حملات نیز ادامه دارد. این نیز مصرانه نشان می‌دهد که وضعیت جنگی وجود دارد. البته نباید این کار را کرد. تا زمانی که این حملات ادامه دارد، البته دفاع مشروع نیز در برابر آنها توسعه می‌یابد. دفاع از خود را انجام خواهیم داد. این نیز به تدریج جنگ و درگیری را تشدید می‌کند.
ما از همان ابتدا به این روند با آتش‌بس پاسخ دادیم. در این زمینه نیز آن حساسیت نشان داده می‌شود و ادامه خواهد یافت. پس از کنگره و پس از تصمیم پ‌ک‌ک مبنی بر پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و توقف مبارزه مسلحانه، اصرار بر جنگ و حملات را به افکار عمومی و مردم خود واگذار می‌کنیم.
یعنی همه باید این وضعیت را ارزیابی کنند. چه کسی چه می‌خواهد؟ چه کسی جنگ می‌خواهد، چه کسی صلح می‌خواهد؟ چه کسی ترکیه دموکراتیک را می‌خواهد؛ چه کسی ترکیه سودجو، جمهوری سودجو را می‌خواهد که از جنگ، هرج و مرج و سود تغذیه می‌کند. همه باید این را ارزیابی کنند.
در برابر چشم همه است؛ تا زمانی که حملات وجود دارد، البته دفاع مشروع نیز در برابر آنها توسعه می‌یابد. درگیری‌ها اتفاق می‌افتد. وضعیت حمله شدید و جنگی مانند گذشته وجود ندارد. در این زمینه کاهش قابل توجهی وجود دارد. اما همچنان در مناطق درهم‌تنیده، در خطوط مقدم اتفاق می‌افتد. پرواز پهپادها نیز انجام می‌شود. پهپادها بر فراز تمام مناطق پرواز می‌کنند.
عراق با مخمور چه مشکلی دارد؟
بر روی قندیل نیز، اگرچه نه به طور مکرر و شدید، اما پرواز پهپادها انجام می‌شود. در مناطق مختلف، جهت‌گیری‌ها بر روی سیاست کوردها ادامه دارد. یکی از اینها، حملات عراق به اردوگاه مخمور ادامه دارد. این رویکردها نسبت به مخمور، به ویژه پس از دیدار سودانی-اردوغان توسعه یافت. این وضعیت بسیار قابل توجهی است. ترکیه همچنان بر حملات و جنگ اصرار دارد. سعی می‌کند هر نیرویی را در این راه به کار گیرد. سعی می‌کند هر نیرویی را به سیاست خود بکشاند. ما از همان ابتدا همواره از این رویکرد عراق انتقاد کرده‌ایم.
بر اساس منافع خود و منافع مردم خود عمل نمی‌کند. واقعا بر اساس منافع محافل سودجو در ترکیه که از جنگ و سود تغذیه می‌کنند، بر اساس منافع دولت در ترکیه عمل می‌کند. وضعیت عمل کردن بر اساس منافع ترکیه نیز در کار نیست؛ وضعیت رویکرد و عمل کردن بر اساس منافع دولت در کار است. ما همیشه این را گفته‌ایم. این هیچ فایده‌ای برای عراق ندارد.
پس از بیانیه ما نیز، عراق اعلام کرد که از این روند حمایت می‌کند. مقامات عراق گفتند که اهمیت زیادی برای فراخوان رهبر آپو قائل هستند و کمک‌های لازم را به این روند ارائه خواهند داد. خب، اگر قرار است به این روند کمک کند، پس عراق نباید ابزار چنین بازی‌هایی شود.
راه حمایت از این روند، اعمال فشار بر مخمور، دستگیری و بازداشت سه نفر از مدیریت مخمور نیست. برعکس، حمایت از این روند، پایان دادن به تمام این فشارهاست. و ابزار نشدن برای فشارهای ترکیه و منافع کثیف و سیاست‌های کثیف آن است. زیرا این سیاست‌های کثیف منجر به خرابکاری در این روند می‌شود. در این روند نقش خرابکارانه ایفا می‌کند. عراق نباید بخشی از این باشد. عراق باید بخشی از راه حل باشد. باید بخشی از صلح باشد. باید بخشی از روند صلح و جامعه دموکراتیک باشد. برای اینکه بخشی از آن باشد، باید تمام این فشارها را از بین ببرد و ابزار چنین چیزهایی نشود. اینها مهم هستند.
با مخمور چه مشکلی داری؟ این یک اردوگاه پناهندگان با وضعیت تحت مسئولیت سازمان ملل است. اکنون این اردوگاه دائما تحت فشار است. ترکیه قبلا نیز بمباران‌های شدیدی انجام داده است. تعداد زیادی از مردم غیرنظامی جان خود را از دست دادند. حملات جدی داعش صورت گرفت. در سال ۲۰۱۴ داعش به آنجا حمله کرد و مخمور به طور کامل تخلیه شد. تلفات بسیار جدی داد. اکنون نیز خطر داعش، تهدید حمله در میان است. البته مردم مخمور تدابیر خود را خواهند اندیشید. در برابر یک حمله، پناهگاه خود را خواهند داشت. در برابر حمله احتمالی داعش، البته تونل و پناهگاه خود را خواهند داشت. اکنون، چرا تدابیر اتخاذ شده توسط مردم مخمور در برابر این حملات به یک مشکل تبدیل می‌شود؟ چرا این بهانه‌ای می‌شود تا مخمور تقریبا جنایت‌کار جلوه داده شود؟ ما این را رد می‌کنیم، آن را صحیح نمی‌دانیم و سیاست دولت و حکومت عراق را به شدت مورد انتقاد قرار می‌دهیم. این هیچ فایده‌ای برای روند جدید ندارد. ضرر می‌رساند. اگر واقعا می‌خواهد که این روند از سوی عراق توسعه یابد، باید از این کار دست بردارد.
سیاست آلمان در قبال کوردها
سیاست آلمان نیز مشابه است. اما آلمان از همان ابتدا نیروی اصلی ناتو بوده است و در این جنگ نیز از همان ابتدا در کنار ترکیه، دولت ترکیه در جنگ علیه کوردها قرار گرفت. هرگونه حمایتی را ارائه داد.
در حملات اشغالگرانه به روژاوا نیز آلمان حمایت بسیار جدی داشت. تانک‌های آلمان وارد عفرین شدند، وارد سرِکانی شدند. هرگونه حمایتی را ارائه داد. در باشور و باکور کوردستان نیز به همین ترتیب. آلمان از همان ابتدا رویکردی بسیار کثیف و بد را علیه کوردها به پیش می‌برد. آلمان باید از این کار دست بردارد.
در حال حاضر که چنین روندی در حال شکل‌گیری است، بازداشت یوکسل کوچ که ریاست مشترک یک نهاد مدنی-دموکراتیک را برعهده دارد و انسانی است که زندگی خود را وقف مبارزه برای حقوق دموکراتیک کرده، و نیز بازداشت میهن‌دوستان کورد، چه معنایی دارد؟ این نشان‌دهنده رویکرد آلمان به این روند است. ظاهرا آلمان و اروپا نمی‌خواهند این روند زیاد پیشرفت کند. آنها نیز از جنگ سود می‌برند. با نگه‌داشتن مداوم ترکیه در بی‌ثباتی، در جنگ، و با تضعیف آن، سیاست‌های خود را بر ترکیه تحمیل می‌کنند. با گرفتن امتیازات مداوم از ترکیه، خود را سرپا نگه می‌دارند. باید این را درک کرد و در برابر چنین رویکردهایی مبارزه کرد.
سوریه تحت هدایت اسرائیل خواهد بود، ترکیه جایی در سوریه نخواهد داشت
در عربستان سعودی نیز دیدار ترامپ و شاهزاده سلمان صورت گرفته بود. اردوغان هم احتمالا در چارچوب آن حضور داشت. سپس ماکرون با الشرع دیدار کرد. اکنون بلافاصله پس از دیدار در عربستان، الشرع به ترکیه رفت. مذاکراتی با ترکیه در جریان است. ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفت تحریم‌ها علیه سوریه-دمشق را برای شش ماه لغو کند یا کاهش دهد.
یک سیاست بین‌المللی با هدف مشروعیت بخشیدن و تقویت دولت کنونی دمشق در جریان است. این سیاست به تدریج مدیریت دمشق را به اسرائیل نزدیک‌تر می‌کند، روابط با اسرائیل را عادی‌سازی می‌کند، و استراتژی و سیاست شکل‌دهی و طراحی یک دولت و یک سوریه در دمشق تحت هدایت اسرائیل در حال حاضر در حال اجراست. نفوذ اسرائیل و عربستان سعودی در سوریه به تدریج در حال افزایش است. سیاستی نیز در این راستا دنبال می‌شود. ترکیه هنوز هم می‌خواهد در این طراحی شرکت کند. این کشور تلاش می‌کند نفوذ خود را در سوریه حفظ کند و افزایش دهد.
بگذارید صراحتا بگوییم؛ تا زمانی که ترکیه سیاست ضد کوردی خود را در برابر کوردها و در سوریه ادامه دهد، ترکیه جایی در سوریه نخواهد داشت. اگر ترکیه می‌خواهد در سوریه مؤثر باشد، اگر می‌خواهد جایگاهی به دست آورد، اگر می‌خواهد بخشی از این طراحی باشد، و اگر می‌خواهد این نفوذ پایدار باشد، مجبور است با کوردها صلح کند. راه از آنجا می‌گذرد. این موضع ضد کوردی، ترکیه را در سوریه پایدار نخواهد کرد. این غیرممکن است. هر چقدر هم دست و پا بزند، تلاش کند، هر چقدر هم با الشرع دیدار کند، نتیجه تغییر نخواهد کرد. سوریه تحت سلطه و هدایت اسرائیل خواهد بود.»
