یاد و خاطره هنرمند بزرگ آرام دیکران که در ۸ اوت ۲۰۰۹ چشم از جهان فرو بست، در پانزدهمین سالگرد درگذشت وی توسط جنبش فرهنگی کورد در اروپا گرامی داشته شد.

جنبش فرهنگی کورد در اروپا با توصیف دیکران به عنوان «نمونه‌ای از هنر و دوستی» گفت: «این پانزدهمین سالگرد درگذشت او است. ما از استاد بزرگ با احترام و اشتیاق یاد می‌کنیم.»

این جنبش فرهنگی با جلب توجه به دوستی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و آرام دیکران اعلام کرد که به یمن این ارزش‌ها که توسط رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان توسعه یافته است، پل‌های سالمی بین کوردها و خلق‌های همسایه ایجاد شد. جنبش فرهنگی کورد در اروپا گفت: «استاد آرام دیکران نمونه‌ای از پل دوستی ارمنی و کورد است.»

جنبش فرهنگی با اشاره به اینکه این کار از مصادیق هنر نیز محسوب می‌شود، یادآور شد: «آرام دیکران از ۱۹ سالگی موسیقی را به صورت حرفه‌ای آغاز کرد و تا زمان درگذشتش ۴۳۵ ترانه ضبط کرد.»

این جنبش فرهنگی با بیان اینکه «مردم کوردستان آهنگ‌های استاد را دوست دارند و هنوز هم به آن گوش می‌دهند» افزود: «همچنین دوستی آرام دیکران و رهبر آپو را فراموش نمی‌کنیم. دوستی مثال‌زدنی بین آنها وجود داشت.»

در این بیانیه آمده است: «رهبر آپو در جوانی به صدای آرام دیکران از رادیو گوش داده بود. او بسیار تحت تأثیر قرار گرفته بود و گفت: "این صدا نباید بمیرد، باید همیشه آزاد بماند". آنها از دهه ۹۰ همدیگر را می‌شناختند. رهبر آپو همیشه برای استاد آرام دیکران احترام و ارزش قائل بوده است.

رهبر آپو در پیام کتبی که با شنیدن خبر درگذشت استاد در زندان فرستادند، چنین گفت: "صدای آرام، صدایی عمیق و غمگین بود. آن صدا مرا به کوردستان برد. این صداها نمی‌میرند. نمی توانم بگویم که آرام درگذشته است. آرام را شهید اعلان می‌کنم، جاودانه شد. من او را شهید بزرگوار می‌نامم. برای من، آرام نمرده است".»

جنبش فرهنگی کورد در اروپا با بیان اینکه آرام دیکران با وجود گذشت ۱۵ سال هنوز هم در قلب مردم و در میان هنرمندان به حیات خود ادامه می‌دهد، گفت: «یاد و خاطره استاد بزرگ فقید خود آرام دیکران را گرامی می‌داریم و می‌گوییم: او با آهنگ‌هایش همیشه با ما زندگی خواهد کرد.»