افرادی که به کار هنری می‌پردازند احساسی را که زندگی می‌کنند از طریق هنر با جامعه به اشتراک می‌گذارند. آنها همچنین به احساسات و افکار جامعه جان می‌دهند. به ویژه خلق کورد شادی‌ها، دردها و رنج‌های خود را با هنر خود بیان می‌کنند. هر کلمه‌ای که گفته می‌شود و نوشته می‌شود معنای تاریخی، فرهنگی و هنری خاص خود را دارد. زن کسی است که عمیق‌ترین احساس را دارد. چون جامعه را زنان می‌سازند و رابطه بیت اجتماع و زن قوی است. پس از انقلاب ۱۹ ژوئیه -انقلاب روژاوا- زنان جایگاه خود را در همه عرصه‌های زندگی یافتند. به ویژه زنان در فعالیت‌های فرهنگی و هنری پیشقدم شدند. زنان از طریق هنر زبان جامعه خود شدند. یکی از این زنان، نویسنده و کارگردان، فاطمه احمد است. فاطمه احمد اهل سرکانی است. پس از اشغال شهرش توسط دولت ترکیه، اکنون او به زندگی خود در شهر حسکه ادامه می‌دهد.

از یک خانواده هنری می‌آید

فاطمه احمد که شروع به نوشتن شعرهای کوتاه کرده است، در مورد آن روزها چنین می‌گوید: «قبل از انقلاب روژاوا صحبت کردن و نوشتن به زبان کوردی ممنوع بود. اگر هم بود پنهانی و نادر بود. مردمی که به زبان کوردی صحبت می‌کردند نمی‌توانستند واضح احساساتشان را بیان کنند. همان زمان عشق من به ادبیات کوردی بیشتر شد. چون در خانواده‌ای ادبی بزرگ شدم. پدرم بازیگر بود. برادرم هم عاشق شعر بود. این روی من هم تاثیر گذاشت. شروع کردم به نوشتن شعرهای کوتاه. از طرفی به تحصیل خود هم ادامه دادم. هرگز تصور نمی‌کردم که بتوانم برای جامعه‌ام نویسنده، شاعر و کارگردان شوم. چون موانع زیادی در مقابل زنان وجود داشت. هیچ راهی برای پیشرفت زنان وجود نداشت.»

هنر را با درد مهاجرت آغاز کرد

فاطمه احمد در ادامه سخنان خود به زمان شروع داستان نویسی و کارگردانی اشاره کرد و ادامه داد: «به دلیل جنگ سال ۲۰۱۳ به باکور کوردستان مهاجرت کردیم. حدود ۴ ماه آنجا ماندیم. از فرط درد مهاجرت و دلتنگی خواستم با چیزی خودم را آرام کنم اما پیدا نکردم. وقتی به سرکانی برگشتیم، وضعیت سرکانی و کودکانش را دیدم. آن زمان فکر می‌کردم باید تئاتر به بچه‌ها ارائه شود تا دلشان شاد شود. از آن زمان بود که شروع به نوشتن نمایشنامه کردم و به بچه‌ها بازیگری یاد دادم. کم کم وارد مسائل اجتماعی شدیم و مسائل جامعه را بازی کردیم. بعدا وارد مسائل زنان شدیم، چون انقلاب روژاوا به انقلاب زنان معروف است. اینگونه بود که سطح نمایشنامه نویسی خودم را توسعه دادم. دو سال با داستان‌های «به خانه بر می‌گردیم» و «کوچبری» در جشنواره شرکت کردم. من در هر دو سال جایزه اول را دریافت کردم.»

او دو اثر منتشر شده دارد

فاطمه احمد از آثارش گفت و گفت: «اولین کتابم «سرقت باغ» نام داشت. با نمایشنامه‌های کودک شروع کرده بودم و ۱۲ نمایشنامه‌ای که نوشتم منتشر شد. کتاب دومم هم «به خانه بر می‌گردیم» نام دارد. این نیز با چند داستان کوتاه منتشر شده است. هنوز چند کار دیگر دارم که در آینده نزدیک منتشر خواهند شد.»

با آمدن انقلاب روژاوا، زنان به سوی آزادی رفتند

فاطمه احمد با بیان اینکه با انقلاب روژاوا تحولات بزرگی در فرهنگ و هنر زنان به وجود آمد، سخنان خود را اینگونه پایان داد: «زنان قبل از انقلاب نمی‌توانستند به راحتی احساسات خود را بیان کنند، بنویسند و صحبت کنند. او از همه چیز محروم بود. پس از انقلاب روژاوا، زنان رهبر شدند و به سمت آزادی خود رفتند. حالا زن نویسنده و راوی تاریخ است و برای تمام جهان به واقعیت تبدیل شده است. وقتی داستان یا شعر می‌نویسم هیچ وقت از جامعه‌ام دور نمی‌شوم، چون جامعه ما پر از داستان است. یک زن باید خودش