تجمع «دموکراسی و آزادی» که توسط پلتفرم نهادهای دموکراتیک در اِلح با مطالبه آزادی جسمانی رهبر آپو و حل مسئله کورد برگزار شد، با شور و شوق ادامه دارد. پس از سخنرانی رئیس مشترک حزب مناطق دموکراتیک (دب‌پ) کسکین بایندر، شهرداران مشترک شهرداری‌های مردین، الح و خلفتی که به جایشان قیم منصوب شده بودند، روی صحنه رفتند. در همین حال مردم شعارهای «باتمان به شما افتخار می‌کند» و «ژن، ژیان، آزادی» را یکصدا سر دادند.

آیلا آکات آتا، فعال جنبش زنان آزاد (ت‌ژآ) بعداً در سخنانی اظهار داشت که مردم به قیم «نه» گفتند. آیلا آکات آتا با بیان اینکه برای راه‌حل دموکراتیک و مسالمت‌آمیز مسئله کورد تجمعی ترتیب داده‌اند، گفت: «آیا کسانی که این تصمیم (قیم) را گرفته‌اند الح را می‌شناسند؟ آیا آن را می‌دانند؟ بیایید کمی در مورد الح صحبت کنیم. این مردم در دهه ۱۹۷۰ گفتند: 'ادیب سولماز'. این شهری است که علیرغم قیم‌ها و بازداشت‌ها از سال ۲۰۰۹ مردمش می‌گویند 'من وجود دارم، من کوردستانی هستم'. الح همان آمد است، سِرت است، مردین است. ولی الح مجموع همه آنهاست. الح جگرخوینی است که گفت: 'ما کیستیم'. این شهری است که با قتل‌های «فاعل‌شان مجهول» نمی‌توان آن را مرعوب کرد یا ساکت کرد. امروز الح برای کسانی که اراده مردم را غصب می‌کنند کابوس است.»

«قیم دشمن اراده آزاد زنان است»

آیلا آکات آتا گفت: «قیم دشمن اراده زنان است. آیلا آکات آتا پرسید: «آیا گلستان، شهردار مشترک ما فقط به این دلیل که شما قیم تعیین کرده‌اید، از پا نشسته است؟» و سخنان خود را اینگونه ادامه داد:

«دو هفته است با هم مقاومت می‌کنیم، قیم را قبول نداریم. چرا قیم زن‌ستیز است؟ در سال ۲۰۱۶ درب تمام موسسات زنان ما را قفل کردند. این موسسات زنان را با بی‌شرمی تبدیل به قهوه‌خانه مردان کردند. ذهنیتی که پشت آن است دلیل مبارزه ماست. این دلیل ت‌ژآ برای مبارزه است. ما می‌خواستیم زنان در آن نهادها گرد هم آیند، به اشتراک بگذارند، تولید کنند، آزاد شوند، سازماندهی کنند، آگاه شوند و زندگی آزاد بسازند. این ترس آنها بود. این ترس آنها بود؛ این واقعیت مردمی بود که می‌گوید 'ژن، ژیان، آزادی'. این ترس‌ها از واقعیت مردمی بود که می‌گوید تا 'زنان آزاد نشوند جامعه آزاد نمی‌شود'. مبارزه خواهیم کرد، بازآفرینی خواهیم کرد، سازماندهی خواهیم کرد، آگاهی را افزایش خواهیم داد.

«امرالی راهی به سوی راه‌حل دموکراتیک است»

در حالی که بهایی که جوانان ما پرداخته‌اند آشکار است، کسانی هستند که می‌خواهند به دور از دستور کار مردم، به موضوع صلح بپردازند. ما با مقاومتی که ۱-۲ هفته است و با وجود تروریسم دولتی که ادامه دارد با صدا و کلام خود در این میدان هستیم. ما با هم هستیم تا حرف خود را بگوییم. باید از همین میدان به این سیاست پاسخ داد. ت‌ژآ یک جنبش زنان است که برای سال‌ها هزینه‌های زیادی پرداخت کرده است. سال‌هاست که همه جا به عنوان پویاترین نیروی این مردم حرف زده است. امرالی راه‌حلی دموکراتیک و در نهایت صلح است. مسیری که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان گشوده، راهی است که این مردم می‌توانند دست در دست یکدیگر با هم طی کنند. چه چیزی کم است؟ این واقعیت قدرت سیاسی است که شهامت گام برداشتن در این راه را ندارد.

این مردم گفتند 'آقای اوجالان اراده سیاسی من است' و راه را به شما (دولت) نشان دادند. گفت اراده او اراده ماست و تو را هدایت کرد. ندیدی، سکوت کردی. خودت به جزیره رفتی و ملاقات کردی. اکنون مقداری مسافت طی شده است. هیچ کس حق ندارد اشتباه کند، هیچ کس حق ندارد این مردم را گمراه کند. این مردم، زنان و مادران کورد اینجا هستند. جنبش زنان کورد که در سال ۲۰۱۳ پشت میز نشست و بخشی از مذاکرات بود، اینجا حضور دارد. آماده پرداخت هزینه برای راه‌حل است. این کار آسانی نخواهد بود، اما صرف نظر از هزینه‌ی آن برای ما حرام است که غیرمسئولانه این واقعیت را رد کنیم که گویی این اتفاقات رخ نداده است و ما اطلاعی نداشته‌ایم. ما تا آخر مبارزه می‌کنیم و از حاکمان دعوت می‌کنیم تا به راه‌حل برسند. زنان، مادران آماده هستند. مخاطبین آماده باشند. آن در را باز کنید، این مردم می‌خواهند صدای آقای اوجالان را بشنوند. این انسان‌ها می‌خواهند صدای همه کسانی را که برای راه‌حل صحبت می‌کنند بشنوند. این انسان‌ها به سخنان آقای باغچلی، اردوغان و اوزر گوش دادند. به صدای همه گوش می‌دهد، اما این اراده را دارد که بداند چه کسی دروغ می‌گوید، چه کسی اشتباه می‌کند، چه کسی مردم را گمراه می‌کند، چه کسی حقیقت را نمی‌گوید و چه کسی قدرت سازماندهی حقیقت را دارد.»