اوندر پویراز در تاریخ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۵، در جریان ممنوعیت رفت و آمد در منطقه جزیر از توابع شرنخ، در حالی که مجروح بود، بازداشت شد. او به اتهام «عضویت در سازمان» و «برهم زدن وحدت و یکپارچگی دولت» زندانی شد. در نتیجه محاکمه، پویراز دو بار به حبس ابد تشدید‌شده محکوم شد، اکنون او با وجود بیماری، آزاد نمی‌شود.

پویراز که در زندان شماره ۲ دوملوی ارزروم نگهداری می‌شود، به دلیل اصابت گلوله به بدنش، پلاتین در ناحیه پشت خود دارد. او با یک کلیه زندگی می‌کند و به دلیل عدم دسترسی به درمان، بازوی راستش فلج شده و انگشتانش خمیده‌اند. همچنین پای راست پویراز نیز فلج است.

فِردَوس پویراز، همسر اوندر پویراز، در مورد سهل‌انگاری‌های پزشکی و نقض حقوق همسرش با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد و از مسئولان درخواست کمک نمود. فِردَوس پویراز با تاکید بر وخامت وضعیت سلامت همسرش، گفت: «درمان او باید در خانه ادامه یابد، زندگی او اکنون تنها روی صندلی است.»

فِردَوس پویراز با اشاره به اینکه نیاز به تخت ارتوپدی توسط مدیریت زندان تامین نمی‌شود، گفت: «وضعیت او رو به وخامت است. نیاز به تخت ارتوپدی دارد، اما به او تخت نمی‌دهند. چون نمی‌تواند دراز بکشد، وقت خود را روی صندلی می‌گذراند.» فِردَوس پویراز افزود که آنها می‌خواستند خودشان برایش تخت بفرستند اما اجازه این کار را هم ندادند.

«پای راستش هم فلج شد»

فِردَوس پویراز در ادامه گفت که به دلیل عدم درمان بازوی فلج همسرش، اکنون پای راست او نیز تحت تاثیر قرار گرفته است، وی گفت: «به دلیل وضعیت تخت، فلج از ناحیه بازو به پای راست او نیز سرایت کرده است.»

فِردَوس پویراز اظهار داشت که در گزارش تهیه شده توسط بیمارستان ارزروم، آزادی همسرش مناسب تشخیص داده نشده، اما توصیه شده است که در زندان نوع R درمان شود. با این حال، او گفت که روند درمان مسدود شده است و افزود: «این روزها دوباره برای گزارش به بیمارستان برده خواهد شد. اما رفتن به بیمارستان نیز بسیار دشوار است؛ پس از چندین درخواست، او را می‌برند. زندگی او در حال حاضر تنها روی صندلی است. او نمی‌تواند نیازهای خود را برآورده کند، هیچ کاری را نمی‌تواند انجام دهد.»

فِردَوس پویراز گفت که همسرش تنها با کمک نگهبانان می‌تواند نیازهای اولیه خود را برآورده کند و اظهار داشت که شرایط زندان برای درمان مناسب نیست.

«چون کوردی صحبت می‌کردیم، ما را با هم برای ملاقات راه ندادند»

فِردَوس پویراز همچنین در مورد مشکلات جدی در ملاقات‌ها توضیح داد: «تا به محل ملاقات برسیم، دو روز را در راه می‌گذرانیم. دائما با خطر تصادف روبرو هستیم. آخرین بار که در نهم ماه رفتیم، مشکلات زیادی برایمان ایجاد کردند. ما را برهنه تفتیش می‌کنند. با خویشاوندان زندانیان هم همین کار را می‌کنند.»

او ادامه داد: «معمولا همه با هم به ملاقات می‌رفتیم؛ این بار من، پسرم و مادرشوهرم رفتیم و نگهبانان به ما گفتند: 'صحبت کردن شما متفاوت است، ما شما را نمی‌فهمیم' و مادرشوهرم را بیرون کردند. این کار را به این دلیل انجام دادند که ما کوردی صحبت می‌کردیم.»

فِردَوس پویراز اظهار داشت که تبعیضی که تجربه کردند، بر مدت زمان ملاقات نیز تاثیر گذاشت و افزود: «بعد از اینکه مادرم (مادر شوهرم) بیرون رفت، ما ده دقیقه در ملاقات بودیم. سپس ما بیرون آمدیم و مادرم وارد شد. او نیز تنها ده دقیقه در ملاقات بود. دو روز راه رفتیم، اما حتی بیست دقیقه هم با او ملاقات نکردیم.»

فِردَوس پویراز همچنین گفت که محصولاتی که در حین ملاقات از بوفه سفارش داده بودند، به آنها داده نشد.

«اگر زودتر درمان می‌شد، وضعیتش اینقدر وخیم نمی‌شد»

فِردَوس پویراز با اشاره به اینکه درمان همسرش سال‌هاست که نادیده گرفته شده، گفت: «اگر زودتر درمان می‌شد، شاید امروز می‌توانست از دست راستش استفاده کند. با وجود این همه درخواست و دادخواست، درمان نشد. فقط او را به بهداری بردند و مسکن دادند.»

فِردَوس پویراز اظهار داشت که همسرش در حال حاضر از مشکل در کلیه‌ها، پشت و دستش رنج می‌برد و گفت که همسرش باید هرچه زودتر آزاد شود.