مراد کاراییلان عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک با بیان اینکه همه باید در کارزار آزادی برای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان شرکت کنند، گفت: «رهبر آپو یک شخص نیست، بلکه یک هویت است. آزادی رهبر آپو آزادی جامعه است.»
مراد کاراییلان در گفتگو با رادیو دَنگ گَل (صدای خلق)، در مورد توطئه بین‌المللی ۹ اکتبر علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، کارزار مداوم برای آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، مقاومت گریلا، وضعیت درگیری در خاورمیانه و آخرین تحولات سیاسی در ترکیه و کوردستان صحبت کرد.
کاراییلان درباره انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان گفت: «رهبر آپو یک فرد عادی نیست. برای همه مشکلات دنیا رهنمود و راه‌حلی دارد.» وی افزود که دیگر نباید در مقابل فردی با چنین نقش و وظایفی مخالفت کرد و باید او را آزاد گذاشت. در این زمینه، کاراییلان از همه گروه‌های طرفدار دموکراسی و حقوق بشر در سراسر جهان و همچنین محافل سوسیالیست چپ، طرفدار صلح، آزادی زنان و جهان اکولوژیک خواست تا برای آزادی جسمانی عبدالله اوجالان تلاش کنند و وارد عمل شوند.
کاراییلان با بیان اینکه «رهبر آپو یک شخص نیست، بلکه یک هویت است. آزادی رهبر آپو آزادی جامعه است»، افزود: «آزادی مردم کورد، آزادی خلق‌های منطقه است. آینده مردمان ترک، عرب، فارس، آشوری-سریانی و سایر مردم منطقه نیز اینجاست. به همین دلیل است که رهبر آپو می‌گوید: 'برای خودتان مبارزه کنید نه برای من'. پس همه باید به خاطر خود از رهبر آپو صیانت کنند. صیانت از رهبر آپو همچنین به معنای صیانت از آرمان خود است. به همین دلیل، همه باید در بیست و هفتمین سال توطئه بین‌المللی، در دومین سال کارزار، فعال‌تر در مبارزات شرکت کنند که این نیز نشان‌دهنده مرحله جدیدی از این مبارزات است. این برای حل مشکلات دموکراسی، برابری، آزادی و مشکلات گرسنگی-اقتصادی که امروزه در ترکیه وجود دارد، مورد نیاز است. به همین دلیل همه باید در این کارزار شرکت کنند.»
مصاحبه کاراییلان، یکی از اعضای کمیته اجرایی حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)، با رادیو دنگ گَل (صدای خلق) به شرح زیر است:
* وارد بیست و ششمین سالگرد توطئه بین‌المللی علیه رهبر آپو می‌شویم. هدف از این توطئه یا هدف قرار دادن رهبر آپو چه بود؟
قبل از پاسخ به سوال شما؛ در این مدت اخیر شهادت‌های مهم و ارزشمندی داشته‌ایم. رفقا آلان ملازگرد، بَروار درسیم، دکتر ساریا، اورهان جیهاد بینگول، روسیدا مِردین، سَرحد پاتنوس، یلماز درسیم، خبات جودی، زَمانی آمانوس، هَبون پیرو، بوتان هوسیان و اخیرا در مردین، زردشت سوروچ، رِباز باگوک، همچنین گلستان تارا و هیرو بهاالدین که در اثر حملات دشمن به شهادت رسیدند؛ یاد و خاطره همه شهدای قهرمان‌مان در این دوران را با احترام و عشق گرامی می‌دارم و یک بار دیگر قولی را که به آنها داده‌ایم تکرار می‌کنم. ما انتقام آنها را خواهیم گرفت.
بدون شک ما رفقای بسیاری داریم که در این مدت در مبارزه ما به شهادت رسیدند. یاد و خاطره همه شهدا را در شخصیت این شهدا گرامی می‌داریم. ما اکثر این رفقا را به خوبی می شناسیم. ما سالها با رفقا روسیدا و گلستان کار کردیم. آنها زحمت کشیدند. وظیفه ما این است که همه این رفقا را بطور صحیح نمایندگی کنیم و به صورتی صحیح از خاطرات آنها صیانت کنیم.
همچنین، اکتبر یک ماه مهم در مبارزه ما است. مقاومت‌های زیادی در این ماه صورت گرفته است. مقاومت کوبانی در این ماه در بحرانی‌ترین حالت خود قرار داشت. به همین ترتیب، حمایت از کوبانی در این ماه در باکور کوردستان توسعه یافت. در این ماه مجدداً مقاومت خودمدیریتی که در شهرها شکل گرفت شدت گرفت. من یاد و خاطره همه شهدای‌مان را که در این مقاومت‌های مقدس ماه اکتبر جاویدان شده‌اند، در شخصیت رفیق بِریتان (گلناز کاراتاش) گرامی می‌دارم و بار دیگر در شخص شهدای ماه اکتبر بر عهدی که به شهدای قهرمان‌مان داده بودیم تاکید می‌کنم.
به سوال شما می‌رسیم؛ این توطئه که از ۹ اکتبر ۱۹۹۸ آغاز شد توسط نیروهای بین‌المللی سازماندهی شد. من این توطئه را به شدت محکوم می‌کنم. توطئه حمله به آینده مردم ما در شخص رهبر آپو بود. این یک حمله غیر وجدانی و خائنانه بود که برای از بین بردن مبارزه آزادی و مسلط ساختن سیاست نسل‌کشی در کوردستان به مرحله اجرا درآمد. در مقابل این، من یاد همه قهرمانان‌مان را گرامی می‌دارم که با شعار 'شما نمی‌توانید خورشید ما را تاریک کنید'، مقاومت را با تبدیل بدن خود به گلوله‌های آتشین توسعه دادند. آنها پیشگامان ما در مبارزه با توطئه هستند. آنها نشان دادند که چگونه می‌توان در مقابل این توطئه خائنانه، ظالمانه و ناعادلانه ایستاد. آن قهرمانان با شهادتشان به ما نشان دادند که در مقابل توطئه چقدر باید مقاومت کرد.
رهبر آپو بیشترین مبارزه را با توطئه انجام داد و مقاومت را توسعه داد. دشمن می‌خواست با توطئه خط رهبر آپو و جنبش ما را به کلی از بین ببرد. به همین دلیل رهبر آپو را در یک سلول انفرادی در امرالی قرار دادند و سالها او را تنها گذاشتند. آنها می‌خواستند رهبر آپو را از تولید فکر و ایده خلاق بازدارند و او را ناتوان از تفکر کنند. به این ترتیب به نوعی قصد داشتند او را که هنوز در قید حیات است، بکشند. آنها از طریق عده‌ای خائن علیه جنبش ما نقشه‌های مختلفی می‌کشیدند و هدفشان این بود که با کمک آنها جنبش ما را متلاشی و نابود کنند.
رهبر آپو به امیدی برای همه ستمدیدگان مبدل شد
از سوی دیگر، رهبر آپو با رویکردی مبتکرانه، تاریکی امرالی را به گونه‌ای که هیچ کس انتظارش را نداشت، روشن کرد و سپس نور خود را در سراسر جهان پخش کرد. رهبر آپو با تمرکزی که در امرالی انجام داد، موضعی که در آنجا نشان داد و مبارزه‌ای که انجام داد، و خلاقیت، عمق و تمرکزی که توسعه داد، پارادایم جدیدی ایجاد کرد. در زمانی که سوسیالیسم واقعی نابود شد، همه راه خود را گم کردند و جستجوهایی علیه بن‌بست وجود داشت، رهبر آپو پاسخگوی نیازهای آن دوره بود. این نشان داد که انسان‌ها در برابر مدرنیته سرمایه‌داری درمانده نیستند و پارادایم جامعه اکولوژیکی دموکراتیک مبتنی بر آزادی زنان را به عنوان راه‌حل مطرح کردند. بدین ترتیب تاریکی را که دشمن می‌خواست آن را گسترش دهد، به روشنایی تبدیل کرد و به امیدی برای همه مردم کوردستان و خلق‌های ستمدیده و استثمار شده جهان مبدل شد.
زمانی که رهبر آپو به زندان امرالی انداخته شد، به عنوان رهبر خلق کورد شناخته شد. اگرچه دیدگاه ایدئولوژیک رهبر ما بسیار گسترده‌تر بود، اما او به عنوان رهبر خلق کورد شناخته می‌شد. اما امروز رهبر آپو با مبارزات خود از مرزهای کوردستان فراتر رفته و تبدیل به یک رهبر مدرنیته دموکراتیک شده است که نه تنها مردم کوردستان، بلکه عرب‌ها، آشوری‌ها-سریانی‌ها و مردم کل منطقه نسبت به وی سمپاتی نشان داده و ستمدیدگان در مقیاس جهانی به وی توجه می‌کنند. اساساً با این موضع‌گیری و مبارزه رهبر آپو، توطئه بی‌نتیجه ماند. بدون شک علاوه بر این، فداکاری‌هایی که مردم رنج کشیده ما ۲۶ سال در راه رهبر آپو قاطعانه انجام دادند، همچنین تلاش‌های مردمی ما که در خیابان‌ها، کوه‌ها، در داخل و خارج از میهن مقاومت می‌کنند و دوستان ما که در این مبارزه از ما حمایت می‌کنند، وجود دارد. یعنی همه این گروه‌ها حلقه‌ای دور مواضع رهبر آپو تشکیل دادند و به این ترتیب این توطئه بی‌نتیجه ماند و خنثی شد. بدون شک توطئه ادامه دارد. بله، بی‌نتیجه مانده است. کارزار ما توسعه یافته است. رهبر آپو بسیار قوی‌تر شده است. ایده‌های او در سراسر جهان گسترش یافته است، اما این توطئه هنوز ادامه دارد. تا زمانی که نظام امرالی وجود دارد و رهبر آپو آزادی جسمانی ندارد، به این معناست که توطئه به پایان نرسیده و ادامه دارد. بنابراین، برای شکست کامل توطئه، لازم است مبارزه با خط توطئه در سال بیست و هفتم بیش از پیش تشدید شود.
اکنون، هرچند با تأخیر، پس از ۲۶ سال، نخست‌وزیر وقت ایتالیا، آقای ماسیمو دالما، که یکی از آگاه‌ترین افراد در مورد روند توطئه بود، مواردی را توضیح داد. وی در زمان شکل‌گیری توطئه نیز موضع‌گیری داشت و تلاش‌هایی برای رهبری انجام داد. در واقع مواردی که ایشان بیان کرد، چیزهایی است که برای ما شناخته شده است، اما برای اولین بار توسط فردی در سطح نخست‌وزیر که شخصاً به موضوع رسیدگی کرده و می‌دانست که روند توطئه چگونه پیش می‌رود، به مردم اعلام شد. دالما به صراحت اعلام کرد که بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا با او تماس گرفت و گفت: 'عبدالله اوجالان را به ترکیه تحویل خواهید داد'. با این حال او توضیح داد که این کار را انجام نداده، آسان نیست اما او این رویکرد را قبول نکرد. همانطور که اشاره کردم ما در واقع این را می‌دانستیم اما مهم این است که به طور رسمی از این طریق در دستور کار قرار گرفت.
نیروهای حامی توطئه مقصر هستند و باید عذرخواهی کنند
توطئه بین‌المللی یک حمله پیشرفته علیه اراده مردم ماست. در مجموع ۳۴ دولت از جمله آمریکا، اسرائیل، انگلیس و روسیه و یونان از این توطئه مطلع بودند و هر یک از این کشورها به نوعی در این توطئه شرکت و حمایت کردند. این حمله توطئه‌ای علیه آینده مردم ما نه تنها یک توطئه غیرقانونی، بلکه یک توطئه غیراخلاقی است. ببینیند؛ مردم ما ۲۶ سال است که این را نپذیرفته‌اند و هر روز در خیابان هستند. در سال ۲۰۱۱، مردم ما کمپین امضایی را بر اساس تأکید بر «اوجالان اراده سیاسی من است» را آغاز کردند و ۱۰ میلیون کورد در چارچوب این کمپین اراده خود را اعلام کردند. همه این امضاها در بروکسل به صورت محضری ثبت شده است. این اسناد همچنان در آرشیو نهادهای مربوطه موجود است. البته طرفداران رهبر آپو از آن زمان بسیار بیشتر شده‌اند. خلاصه چنین رهبری را با روشهای غیر اخلاقی و غیر انسانی ربودند و به ترکیه تحویل دادند. کشورهایی که این کار را کردند باید بدانند که کاری که علیه مردم ما کردند جنایت بوده و باید عذرخواهی کنند. و آنها باید دست از ادامه توطئه بردارند. این جنایت علیه مردم کورد است و آنها نباید این کار را بکنند. اکنون ثابت شده است که این توطئه جنایت علیه آینده مردم کورد است. این را کمپین امضاها، راهپیمایی‌ها و فریادهای میلیونی ثابت کرده است. به همین دلیل دولت‌های ذیربط باید حقیقت این موضوع را ببینند و گام بردارند. مردم ما از آنها انتظار عذرخواهی دارند.
رهبر آپو یک فرد معمولی نیست. رهنمود راه‌حلی برای همه مشکلات جهان دارد. این پاسخی است به تمام مشکلاتی که بر سر بشریت آمده است. به عنوان مثال؛ زمانی که داعش به عنوان یک بلا ظاهر شد و همه بشریت را گرفتار کرد، رهبر آپو نقش اصلی را در نابودی این گروه ایفا کرد. یعنی هم با فراخوان‌هایی که داد و وضعیت اضطراری که اعلام کرد و هم با ایدئولوژی‌ای که توسعه داده این را آشکار نمود. بر اساس همین ایدئولوژی، جنگ ایثارگرانه علیه داعش به راه افتاد. بدون آن موضع ایدئولوژیک، به این شکل به شنگال مداخله نمی‌شد. توسعه مقاومت تاریخی کوبانی ممکن نبود. با فردی که چنین نقش و وظایفی دارد نباید بیشتر مخالفت کرد و باید آزاد شود. بنابراین، همه گروه‌های طرفدار دموکراسی و حقوق بشر در سراسر جهان و همچنین محافل سوسیالیست چپ، حامیان صلح، آزادی زنان و همه کسانی که طرفدار جهان اکولوژیک هستند، باید برای آزادی جسمانی رهبر آپو تلاش کنند و به کمپین بپیوندند. آزادی جسمانی رهبر آپو تحولات زیادی را به همراه خواهد داشت.
رهبر آپو یک هویت است
* مبارزه با توطئه نیز وجود دارد. به طور کلی تظاهرات در سطح میهن و اروپا برگزار می‌شود و تظاهرات گسترده‌ای در ۱۳ اکتبر در آمد برگزار می‌شود. در این مورد به چه چیزی می‌توانید اشاره کنید؟
جنبش ما، رفقای ما، مردم و دوستان ما در مبارزه با توطئه و درخواست آزادی جسمانی رهبر آپو سهیم بوده‌اند و ۲۶ سال است که مقاومت بسیار شرافتمندانه‌ای از خود نشان داده‌اند. این یک واقعیت است. اما این مقاومت در مقابل تلاش، مبارزه و مقاومت رهبر آپو بسیار ناکافی است. ما باید مبارزه برای آزادی جسمانی رهبر آپو را بیشتر تشدید کنیم. سطح فعلی ناکافی است. بزرگترین شاخص این است که ۴۴ ماه است که هیچکس اطلاعی از وضعیت رهبر آپو نمی‌گیرد. اگر ما بیرون مبارزه‌ای قوی انجام دهیم، آنها نمی‌توانند چنین کارهایی را که می‌خواهند انجام دهند. در این مرحله ما به عنوان یک کارزار و به عنوان یک مردم باید کاستی‌های خود را ببینیم.
در ۱۰ اکتبر سال گذشته یک کارزار کمپین مانند بسیار ارزشمند توسط دوستان مردم ما در ۷۴ مرکز مختلف راه‌اندازی شد. این یک ابتکار واقعاً ارزشمند بود. این کمپین که هنوز هم ادامه دارد، بسیار پیشرفت کرده است. بسیاری از دانشمندان، سیاستمداران و متفکران نامه فرستادند و صیانت‌مندی خاصی ایجاد شد. مردم ما نیز در این کارزار شرکت کردند، اما هنوز ناکافی است. ما اکنون وارد دومین سال این کارزار هستیم و این نشان‌دهنده یک مرحله جدید است. ما باید این کارزار را در سال دوم آن بسیار قوی‌تر کنیم. برای توسعه یک دوره واقعاً جدید، همه میهن‌دوستان و دموکرات‌ها باید فداکاری‌های بیشتری کرده و مبارزه را بیش از پیش افزایش دهند. موفقیت کارزار به معنای آزادی جسمانی رهبر آپو است. به همین دلیل است که ما باید مبارزه خود را در این موضوع بیش از پیش افزایش دهیم.
رهبر آپو یک شخص نیست، بلکه یک هویت است. آزادی رهبر آپو آزادی جامعه است، آزادی مردم کورد، آزادی خلق‌های منطقه است. آینده مردمان ترک، عرب، فارس، آشوری-سریانی و سایر مردم منطقه نیز اینجاست. به همین دلیل است که رهبر آپو می‌گوید: 'برای خودتان مبارزه کنید نه برای من'. پس همه باید به خاطر خود از رهبر آپو صیانت کنند. صیانت از رهبر آپو همچنین به معنای صیانت از آرمان خود است. به همین دلیل، همه باید در بیست و هفتمین سال توطئه بین‌المللی، در دومین سال کارزار فعال‌تر در مبارزات شرکت کنند که این نیز نشان‌دهنده مرحله جدیدی از این مبارزات است. این برای حل مشکلات دموکراسی، برابری، آزادی و مشکلات گرسنگی-اقتصادی که امروزه در ترکیه وجود دارد، مورد نیاز است. به همین دلیل همه باید در این کارزار شرکت کنند.
امروز کمی آن را دنبال کردیم. فعالیت‌ها در این زمینه در کوبانی، رقه، تبقا، شنگال و حلب آغاز شد. واضح است که این روند فردا بیشتر توسعه خواهد یافت. من معتقدم در پایان هفته سطح آن در اروپا حتی بالاتر خواهد رفت. و همانطور که شما اعلام کردید، یک راهپیمایی جامع برای آزادی و صلح توسط سازمان‌های غیر‌دولتی دموکراتیک در ۱۳ اکتبر در آمد برگزار می‌شود.
قبل از هر چیز از همه مردم ما در هر جایی که زندگی می‌کنند می‌خواهم که این سالگرد توطئه را بسیار شدیدتر محکوم کنند و در کنش‌های سیاسی-اجتماعی قوی‌تر شرکت کنند. در این زمینه البته تجمعی که قرار است در آمد برگزار شود نیز حائز اهمیت است. ظاهراً این تجمع که توسط محافل دموکراتیک سازماندهی شده است، با هدف ارسال پیام به جامعه و جهان است. در این صورت، برای مردم کورد، دوستان ترک و دموکرات‌های آنها معنی‌دار خواهد بود که نه ده‌ها هزار، بلکه تجمعی صدها هزارنفری در آمد برگزار کنند. چنین رویدادهایی بسیار پرمعنی و ارزشمند هستند، زیرا پیامی را به کل جهان می‌دهند. همچنین شروع قدرتمندی برای دومین سال کارزار خواهد بود. از این پس باید با کنش‌های بسیار گسترده‌تری چه در داخل و چه در خارج از رهبر آپو صیانت کنیم. اگر این کار را انجام دهیم، مرحله آزادی جسمانی می‌تواند توسعه یابد. به همین دلیل همه باید بر این اساس عمل کنند.
یک مقاومت تاریخی در حال انجام است
* دولت ترکیه ۷ سال است که در مناطق حفاظتی مدیا برای اشغال باشور کوردستان حملات انجام می‌دهد. نتیجه این ۷ سال چیست؟ پیش از این مقامات دولتی ترکیه گفته بودند که «قفل در ماه نوامبر تکمیل خواهد شد». تنها زمان کمی تا نوامبر باقی مانده است، اما جنگ شدید در میدان ادامه دارد. در این مورد به چه چیزی می‌توانید اشاره کنید؟
ابتدا این را بگویم: گریلا نیز نقش خود را در مبارزات آزادی جسمانی رهبر آپو ایفا خواهد کرد. او از موضعی که نشان داده و اکنون ادامه می‌دهد دفاع خواهد کرد. همانطور که گفتید، ۷ سال پیش، یعنی در سال ۲۰۱۷، پس از برگزاری همه‌پرسی در باشور کوردستان به رهبری پدک، دولت ترکیه تصمیم به حمله به باشور کوردستان گرفت. وی دلیل آن را پ‌ک‌ک عنوان کرد، اما دولت ترکیه برای منافع خود و حفظ کنترل در کوردستان نیاز به اشغال مناطق استراتژیک باشور کوردستان داشت. بله، شاید یک دلیل می‌تواند پ‌ک‌ک باشد، اما آنها رویکرد استراتژیک‌تری دارند.
حالا ما علیه این موضع می‌گیریم. در واقع ما امیدوار بودیم که تمام قدرت‌های باشور حداقل از آن حمایت کنند. اما وضعیت در این مورد روشن است. با وجود اینکه ما تنها هستیم، اما در اینجا مقاومتی تاریخی نشان می‌دهیم. به ویژه در ۴ سال اخیر، مقاومت گریلا به راه‌ها و روشهای جدیدی در حال توسعه بوده است. از این نظر، گسترش تاکتیکی وجود دارد. جنگ زمینی مبتنی بر تیم‌های حرفه‌ای، توسعه مقاومت در تونل‌ها، توسعه تخصص گریلا و بالا بردن روحیه فدایی آپویی وجود دارد. باز هم تا حدی تسلط فنی و پیشرفت حاصل شده است. یک مقاومت بسیار تاریخی بر این اساس ادامه دارد.
اکنون دولت ترکیه به تنهایی علیه ما نمی‌جنگد. او با سلاح‌های مدرن عصری که از سرتاسر جهان آورده علیه ما می‌جنگد. او به این نیز بسنده نکرده؛ از سلاح‌های ممنوعه علیه ما استفاده می‌کند. از گازهای شیمیایی استفاده می‌کند. ناتو هم حمایت می‌کند. پدک با او عمل می‌کند. عراق راه را هموار و از آن حمایت می‌کند. النصره را آوردند. آنها همچنین با شرکت در جنگ از دولت ترکیه حمایت می‌کنند. آنها همچنین محافظان روستا (مزدوران) را از باکور کوردستان آورده‌اند و آنها نیز با تسخیر مناطق زیادی در اینجا در این روند مشارکت دارند. با همه اینها، دولت ترکیه که به خود بسیار افتخار می‌کند، تاکنون نتوانسته به نتایجی که می‌خواست دست یابد. بله آنها مناطقی را اشغال کردند، اما همه جا مقاومت و جنگ است. بنابراین نام این حمله را قفل گذاشتند. آنها اعلام کردند که منطقه را قفل کرده‌اند و قفل در ماه نوامبر بسته خواهد شد. نوامبر نزدیک است. زمان کمی باقی مانده است. برعکس آنها در زاپ حبس شدند. حالا آنها به این فکر می‌کنند که چگونه آن قفل را باز کنند. بنابراین، در این ۴ سال، دولت ترکیه نمی‌داند چگونه رودخانه زاپ را کنترل کند. این خود شکست آنهاست. در حالی که گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان در حال آتش زدن پایگاه‌های‌شان در تپه جودی، در کنار رودخانه زاپ بودند، یکی از رفقای یژا استار گفت: «آتش به دل آنکارا افتاد.» در واقع آتشی در دل آنکارا افتاده است. به همین دلیل تمام سطوح فرماندهی را تغییر دادند. اساساً آنها شکست خوردند. این وضعیت نشان از شکست آنها دارد. اما این نیز نیاز به تایید احزاب بی‌طرف دارد. ما می‌گوییم شکست خورده‌اند اما می‌گویند موفق هستند. ارتشی با این همه پشتیبانی و فناوری بسیار در دستانش هرگز نتوانسته است کنترل زاپ را حفظ کند. اکنون او از پدک کمک می‌خواهد. در حالی که پدک فعالانه از جاده‌ها محافظت می‌کند، او می‌خواهد جاده‌ای در اطراف دِرَلوک بسازد تا بر این اساس قدرت ما را احاطه کند و از سوی دیگر او می‌خواهد سمت منطقه بارزان را در خط بالیندا تحت سیطره‌ی خود درآورد. آنها روشهای زیادی را در این راستا توسعه داده‌اند اما تاکنون نتیجه‌ای نگرفته‌اند.
جنگی که ما در حال انجام آن هستیم، فقط جنگ دفاعی از باشور کوردستان نیست. بله، این جنگ در باشور کوردستان در حال انجام است، اما این فقط به این معنا نیست. این جنگ یک جنگ دفاعی برای همه کوردستان است. به همین دلیل است که ما این جنگ را یک مقاومت مقدس می‌بینیم. اگر دولت ترکیه در اینجا پیروز شود، می‌خواهد همه مردم منطقه را تحت حمایت خود بگیرد. بنابراین این جنگ برای منطقه نیز مهم است. در اینجا، ما مانعی در برابر اهداف نئوعثمانیستی اتحاد آکپ-م‌ه‌پ-اَرگَنَکون-سیب سرخ ایجاد می‌کنیم. ما در حال حاضر این پروژه آنها را در زاپ با انسداد مواجه ساخته‌ایم. و جنگ به همین منوال ادامه دارد.
ما در مقابل این حملات دولت ترکیه نه تنها در باشور، بلکه در باکور و همه جا مقاومت می‌کنیم. امروز در باکور کوردستان همه جا، در کوه‌ها، در زندان‌ها، در خیابان‌ها، در برابر استعمار و نسل‌کشی ترکیه مقاومت می‌شود. به همین دلیل است که می‌خواهیم همه مردم کوردستان و همه مردم منطقه به ویژه مردم باشور از ما حمایت کنند. زیرا این مقاومت موجه، مقاومتی بسیار مشروع، مقدس و مهم است. بدون این مقاومت، دولت ترکیه با این کانسپت شوونیستی برای مردم کورد و مردم منطقه دردسرهای بزرگی ایجاد می‌کند و ما امروز در مقابل آن ایستاده‌ایم.
یک ائتلاف برای جلوگیری از جایگیری کوردها در منطقه وجود دارد
* اخیراً در منطقه جنگ جریان دارد و احتمال گسترش این جنگ وجود دارد. استراتژی کوردها در این مرحله مهم چه خواهد بود؟
بله جنگ وجود دارد و منطقه به معنای واقعی کلمه در حال جوشش است و این وضعیت ادامه خواهد داشت. به عبارت دیگر، ظن گسترش بیشتر جنگ وجود دارد. بدون شک این وضعیت تغییراتی را در دستور کار قرار خواهد داد. زیرا طرف‌های راه‌انداز این جنگ، آن را برای طراحی مجدد منطقه به راه انداخته‌اند. این وضعیت فرصت‌هایی ایجاد می‌کند، اما جنبه‌های خطرناکی هم دارد. در چنین دوره حساسی آنچه مردم کوردستان بیش از همه به آن نیاز دارند وحدت ملی است. شما در مورد استراتژی ملی سوال کردید اما ما در حال حاضر به عنوان یک ملت استراتژی مشترک نداریم. اما قطعا باید یک استراتژی ملی ایجاد کنیم. اگر ما به عنوان مردم کورد می‌خواهیم در این سرزمین‌ها آزاد، برابر و مستقل زندگی کنیم، باید در این دوره تاریخی یک استراتژی مشترک داشته باشیم. و اکنون دشمنان ما بیشترین تمرکز را روی این موضوع دارند. به عبارت دیگر، کشورهای استعمارگر تلاش‌های شدیدی برای جلوگیری از اتحاد کوردها و رسیدن به یک استراتژی مشترک انجام می‌دهند. زیرا اگر وحدت ملی حاصل نشود و راهبرد مشترکی که همه به آن متعهد باشند پدیدار نشود، همانطور که در طراحی‌های انجام شده در جنگ‌های جهانی اول و دوم، مردم کورد کنار گذاشته شده و حتی تحت ستم قرار گرفتند و نسل‌کشی سهم مردم کورد شد، اکنون در روند جنگ جهانی سومی که ما از آن عبور می‌کنیم، بار دیگر کوردها را کنار خواهند گذاشت. خصلت جنگ جهانی سوم با جنگ‌های جهانی قبلی متفاوت است. این جنگ در هم تنیده شده و در طول زمان گسترش می‌یابد. مدام در درون خود طراحی می‌شود و همچنان ادامه خواهد یافت. یعنی در این دوره ما به عنوان کورد قبل از هر چیز باید استراتژی ملی داشته باشیم تا جایگاه داشته باشیم، در منطقه صاحب اراده باشیم و موجودیت خود را حفظ کنیم. اکنون قدرتی در منطقه که آشکارا علیه کوردها عمل می‌کند، دولت ترکیه است. دولتی که در حال حاضر در ترکیه قدرت دارد، یک دولت عادی نیست. این حکومت یک حکومت تورانیستی است که بر محور ضدکورد از راست به چپ در درون نظام ترکیه متحد شده است. در اینجا م‌ه‌پ، اَرگَنَکون، سیب سرخ و آکپ برای جلوگیری از دستیابی کوردها به حقوق خود و جلوگیری از برخورداری کوردها از جایگاهی در منطقه با یکدیگر متحد شده‌اند. این استراتژی آنهاست.
اکنون نگاه می‌کنیم؛ پدک که خود را حزبی کوردستانی می‌نامد نیز با این دشمنان سرسخت کورد اقدام و همدستی می‌کند. این یک فاجعه بزرگ است. این یک چیز معمولی نیست. این یک اشتباه بزرگ است. این به معنای تخریب تلاش برای ایجاد یک استراتژی ملی است. به همین دلیل است که آنها باید هر چه زودتر این اشتباه را کنار بگذارند. برای این کار باید از سوی مردم و گروه‌های میهن‌دوست ما مورد انتقاد قرار گیرند و باید علیه آنها موضع‌گیری کرد. بنابراین آنها باید این را رها کنند. این سیاست نه تنها به زمان حال آسیب می‌زند. خیر؛ این سیاستی که امروز پدک دنبال می‌کند، آسیب‌های دائمی و جدی به آینده مردم کورد وارد می‌کند. این را در جایی یادداشت کنید. همدستی با دولت ترکیه مانند این است که با یک خرس در یک گونی قرار بگیریم. معلوم نیست خرس کی آنها را خفه خواهد کرد. برای همین این موضوع بسیار مهمی است. ما می‌خواهیم آنها این را رها کنند. زیرا دولت ترکیه نه تنها ضد پ‌ک‌ک است. دولت ترکیه با تمام دستاوردهای کوردها مخالف است. اکنون چیزی برای من بسیار جالب است: دولت ترکیه در حال ایجاد پایگاه، تقویت مواضع خود و آماده‌سازی برای استقرار دائمی در منطقه است. پدک از صمیم قلب به آنها کمک می‌کند، به ویژه در این فعالیت‌ها. او به هر طریق ممکن از آنها حمایت می‌کند و راه را هموار می‌کند. او حتی از آنها در تقویت مواضعشان حمایت می‌کند. از آنها دفاع می‌کند. اگر فضاهای خالی وجود داشته باشد، آنها را پر می‌کنند. خیر باشد، من تعجب می‌کنم این برای چیست؟ این را نمی‌توان فهمید یا درک کرد. اگر اینجا مستقر شوند، هرگز آنجا را ترک نمی‌کنند. دولت ترکیه از باشور کوردستان عقب‌نشینی نخواهد کرد. او می‌گوید: «من آمده‌ام تا خطرات پیش رویم را از بین ببرم. او چه چیزی را خطر می‌نامد؟ یکی پ‌ک‌ک است و یکی هم موقعیت کوردستان. مگر طیب اردوغان قبلاً این را نگفت! برای همین اینجا را ترک نمی‌کند. و همیشه خطری برای کوردها خواهند بود. جاهای استراتژیک را حفظ خواهد کرد. این به وضوح قابل مشاهده است، اما همانطور که گفتم آنها دائما به این اشغالگران کمک می‌کنند. تنها یک راه برای خارج کردن دولت ترکیه از اینجا وجود دارد. آن نیز مقاومت گریلا است. به همین دلیل مهم است که مردم ما از این مقاومت مقدس حمایت کنند. مقاومت فعلی گریلاها نشان داده است که به این مهم دست خواهد یافت.
فراخوان به مردم بهدینان برای حمایت از گریلاها
این فراخوان ما به همه احزاب میهن‌دوست، سازمان‌های مردم نهاد، روشنفکران، هنرمندان و سیاستمداران مستقل است: ما باید وحدت ملی خود را در این دوره تضمین کنیم. کسانی که با این موافق نیستند، بگذار نباشند. آنهایی که موافق و وارد عمل می‌شوند نیز حتما باید وحدت ملی را تضمین کنند. این تلاش یک تلاش راهبردی است و باید آن را انجام دهیم. با این حال، روابط تاکتیکی و سیاست تاکتیکی باید کنار گذاشته شود. ما به عنوان کورد باید برای خودمان فضا ایجاد کنیم. به همین دلیل است که باید دور هم جمع شویم، سیاستگذاری کنیم و راهبرد ملی را روشن کنیم. نیاز زیادی به این امر وجود دارد. فراخوان ما برای همین است. و ما در سراسر کوردستان در برابر استعمار ترکیه مقاومت می‌کنیم. ما به مقاومت در باشور کوردستان ادامه خواهیم داد. در این راستا فراخوانی داریم به مردم گرانقدر بهدینان؛ همه چیز در مقابل چشمان آنها اتفاق می‌افتد. مردم ما می‌بینند که چه کسی با این دشمن ظالم، با این سلاح‌های مدرن، با اراده‌ای پولادین می‌جنگد. امیدواریم مردم ما از مقاومت مقدس گریلاهای آزادی کوردستان حمایت کنند. ما از مردم باشور کوردستان در شخص مردم بهدینان و همه مردم کوردستان می‌خواهیم که از ما حمایت کنند. مقاومتی که ما امروز انجام می‌دهیم برای آینده همه کوردها است و برای این امر ما از همه اقشار میهن‌دوست حمایت و همکاری می‌طلبیم. این فراخوان ما به همه مردم ما و سیاستمداران میهن‌دوست است.
مشکلات را نمی‌توان با سیاست‌های دین‌گرا – مذهب‌گرا حل کرد
* به نظر می‌رسد جنگ بین اسرائیل و اعراب بزرگتر می‌شود. این جنگ را چگونه می‌بینید؟
می‌توان گفت: جنگ بین عده‌ای از اعراب و دولت اسرائیل. چون هدف اصلی ایران است. یک سال تمام جنگ در منطقه در جریان است. این جنگ واقعاً دل مردم را به درد می‌آورد. این جنگی که برپا می‌شود طبق قوانین جنگی نیست. بگذارید ابتدا بگویم؛ ما با این جنگ مخالفیم. تا زمانی که این جنگ با این روش انجام شود، هیچ راه‌حلی به همراه نخواهد داشت، تنها باعث تعمیق خصومت بین طرفین می‌شود. به ویژه مردم فلسطین، لبنان و اسرائیل از این جنگ آسیب می‌بینند. مردم منطقه آسیب دیده‌اند و رنج می‌برند.
روش جنبش حماس به نام طوفان الاقصی اشتباه بود. باز هم روش اسرائیل برای حمله به غزه و لبنان اشتباه است و صحیح نیست. در جنگ‌هایی که با این روش انجام می‌شود، کسانی که در جنگ نیستند، یعنی غیرنظامیان، کودکان، زنان جان خود را از دست می‌دهند و این از منظر بشردوستانه بسیار دردناک است.
منطقه خاورمیانه منطقه‌ای است که میزبان تمدن بشری بوده است. بشریت ابتدا خود را شناخت و در این منطقه به توسعه تمدن پرداخت. هر سه دین آسمانی از اینجا پدید آمدند. مردمان رنگارنگ با فرهنگ باستانی در اینجا زندگی می‌کردند. اعتقادات، ادیان و ملل زیادی وجود دارد. از این رو مشکلات این منطقه با ذهنیت و سیاست‌های دولت-ملت و دین‌گرا- مذهب‌گرا قابل حل نیست، برعکس تضادهای آنها عمیق‌تر می‌شود. بر اساس پارادایم رهبر آپو، همه ملت‌ها و همه ادیان باید یکدیگر را بپذیرند. تفاوت ملل و باورداشت‌ها غنای منطقه است. هیچ کس نباید علیه کسی نسل‌کشی کند، کسی نباید به کسی حمله کند. این انسان‌ها هزاران سال است که در این منطقه با هم زندگی می‌کنند. بنابراین، پارادایم توسعه‌یافته توسط رهبر آپو، ایجاد یک زندگی آزاد بر اساس برابری و آزادی است. فرمول رهبر آپو تنها راه‌حل مشکل در منطقه است. به همین دلیل است که ما با این جنگ مخالفیم و این جنگ باید فورا متوقف شود و کشتار کودکان، زنان و غیرنظامیان باید متوقف شود. این رویکرد ما، تفکر ماست.
آکپ در حال اجرای یک سیاست فریبکارانه است
* ابتدا مشاور اردوغان، سپس نومان کورتولموش و در نهایت طیب اردوغان گفتند: بعد از لبنان، چشم اسرائیل به ترکیه است. حقیقت این چیست و هدف واقعی این گفتمان چیست؟
رژیم آکپ-م‌ه‌پ در حال اجرای یک سیاست فریبکارانه است. هدف آنها توقف خونریزی و جنگ نیست، بلکه توسعه بیشتر جنگ است. به همین دلیل آن را تحریک می‌کنند. آنها می‌خواهند اسرائیل و ایران بجنگند و می‌خواهند از آن سود ببرند. این سیاستی است که طیب اردوغان در حال حاضر دنبال می‌کند. به عبارت دیگر، او خود را طرفدار فلسطین و عرب نشان می‌دهد، اما اینطور نیست. او برای جهان عرب برنامه‌هایی دارد.
این جمله که «اسرائیل چشمش به ترکیه است» دروغ محض است، اما عمدی است، یعنی هدف دارد. با این کار هر دو می‌خواهند دستور کار را تغییر دهند و به اهداف خود برسند.
دولت آکپ-م‌ه‌پ در مورد دو موضوع اساسی ترس جدی دارد:
اولین آنها؛ روندی که در منطقه با هدایت آمریکا-ناتو اجرا می‌شود. ترکیه گفت: «چرا از طریق من هدایت نمی‌شود؟ چرا اسرائیل و اعراب به مشکلات منطقه رسیدگی می‌کنند؟ من نیز عضو ناتو هستم.» به همین دلیل واکنش او و انتقادهای تند او علیه نتانیاهو است. به عبارت دیگر، آنها از کنار گذاشته شدن‌شان از پروژه‌های منطقه می‌ترسند.
دومین ترس آنها ترس از کوردهاست. آنها گفتند: «این خارج از من در حال توسعه است. نمی‌دانم آیا آنها در طراحی جدید جایگاهی به کوردها می‌دهند یا نه؟ اگر فضا داده شود، این نیز خطرناک است.» به عبارت دیگر، او کوردها را یک خطر می‌بیند. این اساساً ترس آنهاست. به همین دلیل در وحشت هستند.
و او دائماً می‌خواهد برنامه‌های جدیدی ایجاد کند. اکنون می‌خواهد از این شرایط استفاده کند و سوریه و ایران را در ائتلاف ضد کوردی خود با عراق و پدک بگنجاند. اردوغان با ایجاد زمینه اتحاد ضد کورد می‌خواهد از بهره‌مند شدن کوردها از این اتحاد جلوگیری کند. به همین دلیل است که می‌خواهد خود را برای همیشه در باشور کوردستان مستقر کند. او بخشی از روژاوا را اشغال کرده است و می‌گوید «به اشغال خود ادامه خواهم داد». دولت ترکیه می‌گوید: «کوردستانی که بتواند توسعه یابد، برای ما مانع است، ما را کوچک می‌کند» و این اساس همه ترس‌هایش است. برای همین این حرف‌ها را می‌زند. الان مجلس جلسه غیرعلنی برگزار می‌کند اما فکر نمی‌کنم این موضوع با مجلس مطرح شود. آنها به عنوان یک دولت، این مسائل را در سطح محدودی مورد بحث قرار می‌دهند. این ترس اصلی آنهاست. به عبارت دیگر، در این دوره جدید، آشکارا می‌خواهند بر اساس دشمنی با کوردها سیاست کنند.
دولت آکپ-م‌ه‌پ به بن‌بست رسیده است
* از یک طرف در ترکیه یک روند نرمش وجود دارد. در نهایت باغچلی دست خود را به سمت اعضای دم پارتی دراز کرد و دست داد، اما از سوی دیگر گرسنگی، فقر و اقتصاد بدتر می‌شود. بنابراین این دولت می‌خواهد هر بار که به بن‌بست می‌رسد دستور کار را تغییر دهد. در این مورد چه می‌توانید بگویید؟
خیلی واضح است؛ دولت آکپ-م‌ه‌پ به دلیل عدم موفقیت برنامه‌هایش به بن‌بست رسیده است. زمانی که آنها ۱۰ سال پیش دست به کار شدند، برنامه اصلی آنها موفقیت در قضیه کوردها، شکست پ‌ک‌ک، اشغال باشور کوردستان و انحلال اداره خودمدیریتی در شمال و شرق سوریه بود. به همین دلیل پول زیادی خرج کردند اما موفق نشدند. بنابراین مشکلات اقتصادی افزایش یافت. امروز در ترکیه گرسنگی وجود دارد. این مسئله اصلی آنهاست. درست است، آنها می‌خواستند دستور کار را تغییر دهند و برای خودشان زمینه ایجاد کنند. بنابراین، سلامی که به دم پارتی داده می‌شود را نباید زیاد معنا کرد یا در مورد آن اغراق کرد. حتی برخی از مردم تعجب می‌کنند و می‌گویند که «آیا روند جدیدی آغاز خواهد شد؟» چنین چیزی وجود ندارد. هیچ کس نباید چنین رویاهایی داشته باشد. آنها هنوز هم هر روز کوردها را می‌کشند و در آنجا مستقر می‌شوند. جنگ است، رهبر آپو تحت انزوا است. بنابراین چنین چیزی وجود ندارد. اما طیب اردوغان می‌خواهد اپوزیسیون را تعدیل کند و آن را به شیوه خود طراحی کند. او حتی می‌خواهد با دراز کردن دست خود به سوی آنها بازی کند. او می‌خواهد آنها را در شک و تردید قرار دهد. گفتمان‌های عادی‌سازی مخالفان و برخی رویکردها در این زمینه نیز زمینه را فراهم می‌کند. اما این دولت به بن‌بست رسیده است و می‌خواهد خود را از این بن‌بست نجات دهد. تلاششان در این راستا است، باید اینگونه خواند. به عبارت دیگر، اپوزیسیون نباید به دام این ترفندها بیفتد. این خیلی مهم است، این یک بازی است.
امروز در ترکیه گرسنگی وجود دارد، حتی افرادی که حقوق می‌گیرند نیز گرسنه هستند. قبلاً اگر کسی کارمند دولت یا موظف بود، می‌گفتند «ثروتمند است». اکنون افرادی که در دولت کار می‌کنند باید شغل دوم پیدا کنند. همه بازنشستگان گرسنه هستند. مردم در خط گرسنگی حقوق می‌گیرند. این دستور کار اصلی است.
نتیجه چه شد؟ آنها ۱۰ سال تمام درآمد ترکیه را خرج جنگ کردند و نتیجه‌ای نگرفتند. ببینید، محمد شیمشَک را به عنوان ناجی به عنوان رئیس اقتصاد منصوب کردند و او را وزیر خزانه‌داری کردند. این شخص به پرداختن به این معضلات نزدیک نمی‌شود و صادقانه صحبت نمی‌کند. این شخص در اصل یک کورد اهل گَرجوس است، اما از ریشه‌اش فاصله گرفته است. ظاهراً او را از کودکی در مکتب‌ها به تحصیل واداشته‌اند و بدین ترتیب از ریشه و حقیقتش جدا شد و به منقورت تبدیل شده است. منقورت شدن به این معناست که انسان از حقیقت خود منحرف شود. کسی که از حقيقت خود جدا شده و حقيقت خود را نداند، نمي‌تواند چيزی را بداند. سقراط می‌گوید «خودت را بشناس». رهبر آپو همچنین می‌گوید: «شناخت خود اساس همه دانش‌هاست.» بنابراین محمد شیمشک که از واقعیت خود دور شده است، نمی‌تواند واقع‌بینانه برخورد کند. اگر طبق واقعیات عمل می‌کرد، می‌گفت: «تا این جنگ هست، این اقتصاد درست نمی‌شود.»
ببینیند؛ طی ۱۰-۱۱ سال گذشته، رژیم آکپ-م‌ه‌پ حدود ۱۰۰ هزار مزدور را استخدام کرده است. اکنون ارتش منظم در عمل و در حال جنگ نیست، ارتش مزدور در حال جنگ است. در حال حاضر ۱۰۰ هزار نفر با دستمزد بالا مشغول این جنگ هستند. علاوه بر این، نیروهای پلیسی مزدور JÖH-PÖH نیز وجود دارد. آنها هم چنین حقوق بالایی می‌گیرند. هزینه‌های انجام شده برای جابجایی آنها را حساب کنید، در مقایسه با قبل چقدر بیشتر هزینه می‌شود؟ برای درک بهتر میزان این هزینه، می‌توانم ترازنامه کوچکی از جنگ را نیز به اشتراک بگذارم: در بازه زمانی ۹ ماهه بین ژانویه تا سپتامبر، دولت ترکیه ۲۵۴۱ بار تنها به مناطق حفاظتی مدیا حملات هوایی (جنگنده‌ها) انجام داد. ۷۷۷ بار با هلیکوپتر حمله کرد. به عبارت دیگر در مجموع ۳۳۱۸ حمله هوایی انجام داد. تعداد حملات انجام شده با سلاح‌های سنگین یعنی تانک، توپ و خمپاره ۷۱ هزار و ۲۷ بار است. هر مهمات استفاده شده هزینه دارد. پرواز هر هواپیما و هلیکوپتر هزینه دارد. هزینه فقط یک مهمات توپ و خمپاره حدود ۵ هزار دلار است. هر سربازی که به اینجا می‌آورند هزینه ایاب و ذهاب، اسکان و غذا دارد. وقتی همه اینها را کنار هم بگذارید، هزینه هنگفتی به وجود می‌آید.
البته این جنگ فقط در باشور کوردستان اتفاق نمی‌افتد. تقریباً هر روز عملیات نظامی در باکور انجام می‌شود. همه اینها با پول انجام می‌شوند. در روژاوا نیز جنگ است. هر روز از ادلب تا سرکانی آتش توپخانه وجود دارد. هر روز عفرین و شهبا را بمباران می‌کنند. میت فعالیت‌های جاسوسی دارد. همه اینها با پول انجام می‌شوند. دولت ترکیه تمام درآمدهای ترکیه را صرف جنگ می‌کند. به همین دلیل است که با وجود اینکه ترکیه کشوری ثروتمند است، مردمی که در ترکیه زندگی می‌کنند اکنون گرسنه هستند. هیچ کس این حقیقت را نمی‌گوید. بزرگترین حزب اپوزیسیون، ج‌ه‌پ، به این موضوع اشاره‌ای نمی‌کند. به عبارت دیگر می‌گوید: «در ترکیه برنامه گرسنگی وجود دارد» اما دلیل گرسنگی مردم این کشور ثروتمند را ذکر نمی‌کند. اینها به خاطر هزینه‌هایی است که در جنگ انجام شده و نتوانستند در جنگ پیروز شوند. به همین دلیل است که انزوای تحمیلی بر رهبر آپو بسیار مهم است. حالا مردم برای این می‌جنگند. اگر این انزوا برداشته شود و رهبر آپو آزاد شود، همه این هزینه‌ها از بین می‌رود. تنها در این صورت است که ترکیه می‌تواند اقتصاد خود را بهبود بخشد.
محمد شیمشک ممکن است در برخی موضوعات متخصص باشد، اما حقیقت را نمی‌گوید. با اینکه این را می‌داند، نمی‌گوید. او می‌داند که تا زمانی که این هزینه‌های جنگ و سربازان اجیر شده تمام نشود، اقتصاد ترکیه بهبود نخواهد یافت. اما مردم ترکیه، کارگران و کوردها باید این را بدانند. این دستور کار اصلی است، اما آکپ-م‌ه‌پ همیشه دستور کار را تغییر می‌دهد و هر بار مانور می‌دهد. او سعی می‌کند واقعیت را بپوشاند. این حقیقت است. به عبارت دیگر جنگ است و گرسنگی جامعه در نتیجه هزینه‌های جنگی است.
فراخوان به مزدوران برای عدم شرکت در حملات
* قبلاً فراخوانی به مزدوران و ماموران داده بودید. پس از فراخوان شما، برخی از محافظان روستا از شرکت در حملات خودداری کردند. الان وضعیت چطور است؟
دولت ترکیه و سایر کشورهایی که کوردستان را اشغال کرده‌اند در این دوره تلاش زیادی برای توسعه جاسوسی در جامعه کورد دارند. قبل از پاسخ به سوال شما، می‌خواهم به چند موضوع بپردازم: جنگ ویژه، جاسوسی، فحشا و مواد مخدر در جامعه بسیار گسترش می‌یابد. در نتیجه فساد در جامعه شکل گرفت و چیزی مغایر با اخلاق اجتماعی شکل گرفت. مثلاً اطلاعاتی در مطبوعات منتشر شد. در ترکیه طی یک ماه ۴۲ زن توسط مردان به قتل رسیده‌اند و مرگ ۲۰ زن مشکوک است، آنها نیز ممکن است توسط مردان نیز به قتل رسیده باشند. امروز در ترکیه زن‌ستیزی در حال گسترش است، حملاتی علیه زنان صورت می‌گیرد. خطر وجود دارد، تجاوز جنسی، قتل وجود دارد. حمله به کودکان نیز وجود دارد. چرا نارین به قتل رسید؟ نارین به دلیل عواقب جنگ ویژه‌شان در روستایی به قتل رسید و امروز حتی قاتل او نیز شناسایی نشده است. این نشان می‌دهد که نظام جنگ ویژه باعث انحطاط اخلاقی می‌شود و جامعه را به سمت نابودی می‌کشاند، خطر ایجاد می‌کند و لومپنیسم را توسعه می‌دهد. کار به جایی رسیده است که در وسط خیابانی که ده‌ها نفر در آن حضور دارند، انواع حمله به زنان انجام می‌شود.
دلیل همه اینها رویه‌های رژیم آکپ-م‌ه‌پ است. آنها می‌خواهند با جاسوس‌سازی، کاهش ارزش را در جامعه کوردی افزایش دهند. اگر انسان برود از اطرافش شکایت کند و جاسوسی کند دیگر ارزشی در او باقی نمی‌ماند. فحشا نیز همین طور. برای جلوگیری از پیوستن کسی به پ‌ک‌ک، مواد مخدر را در جامعه توزیع می‌کنند و فحشا و جاسوسی را توسعه می‌دهند. اکنون می‌بینید که این امر تا حدودی در جامعه ترکیه توزیع شده است. کمی کلی است. جاسوسی در کوردستان بیشتر است، اما در ترکیه نیز وجود دارد. این نشان می‌دهد که سیستم فاشیستی مسدود شده است. این سیستم جنگ ویژه را نشان می‌دهد.
برای محافظان روستا؛ درست است، ما فراخوان دادیم. چیزی شنیدیم. ما می‌دانیم، آنها کورد هستند. اکثریت آنها ادعای کوردبودن خود را دارند. فراخوان ما در واقع برای آنهاست. در غیر این صورت، ما هیچ فراخوانی برای آن عوامل و کنتراهایی که خود را رسوا می‌کنند نداریم. اما ما دوباره یک فراخوان داریم برای کسانی که واقعاً بر اساس ناچاری محافظ روستا شدند. ببینید، دولت ترکیه می‌خواهد به حملات عملیاتی خود نه تنها به باکور کوردستان، بلکه به باشور کوردستان و روژاوا ادامه دهد. به عنوان مثال، او اکنون ۸۰۰ محافظ روستایی را برای نگهبانی دادن به باشور کوردستان آورده است. این چیزی است که من می‌دانم؛ شاید این عدد بیشتر از این باشد. علاوه بر این، تبهکاران النصره را به محلی به نام برواری بالا به ویژه به سمت خط قشورا آوردند. او همه را از تبهکاران سوریه، تبهکاران النصره و محافظان روستا می‌آورد و نگهبانی می‌دهد تا مزدوران خود را برای حمله به کوردها به جای دیگری بفرستد. بنابراین، محافظان روستا فقط باید مراقب باشند و در اطراف خود، در اطراف روستاهای خود حرکت کنند. هیچ کس چیزی در مورد آن نمی‌گوید. اما نباید در عملیات شرکت کنند. آنها نباید در عملیات در باکور کوردستان شرکت کنند. آنها به هیچ وجه نباید در عملیات خارج از باکور کوردستان شرکت کنند. به عبارت دیگر، هر محافظ روستایی کورد باید بداند که برای نابودی کوردها و اجرای سیاست نسل‌کشی به باشور کوردستان و روژاوا می‌رود. بنابراین هیچ کس نباید در عملیات‌های داخل یا خارج از مرز شرکت کند. البته فراخوان ما از تمامی محافظان روستا این است که در صورت لزوم اسلحه خود را زمین بگذارند. نیازی به حقوقی که می‌گیرند نیست. آنها نباید خودشان را خراب کنند. آنها به پولی که با ریختن خون دختران و پسران کورد به دست می‌آید نیازی ندارند. آن پول مثل سم است، آن را نپذیرند و در هیچ عملیاتی شرکت نکنند. این فراخوان ما به تمام محافظان روستاست.
