مناطق مختلف جهان به دلیل تغییرات اقلیمی و افزایش دما با مشکل کمبود آب روبرو هستند و شنگال نیز یکی از این مناطق است. شنگال به سمت خشکسالی پیش می‌رود و ۷۵ درصد از آب آن کاهش یافته است. همچنین، کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند که اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد، تا سال ۲۰۳۰ شنگال به طور کامل خشک خواهد شد.

تغییرات اقلیمی باعث افزایش دما و کاهش بارندگی می‌شود. این امر به نوبه خود منجر به کمبود آب می‌گردد. همچنین، هیچ سدی برای جمع‌آوری آب در خاک شنگال وجود ندارد. این موضوع باعث می‌شود که زمستان‌ها بارندگی کم باشد و تابستان‌ها نیز با سختی و کم‌آبی سپری شود.

با وجود اینکه شنگال منطقه‌ای کوهستانی است و ظرفیت ساخت سد را دارد، اما به سمت بی‌آبی پیش می‌رود. کمبود آب در شبکه‌های آبیاری و نبود برنامه‌های پایدار برای آب، این مشکل را تشدید می‌کند. همچنین، افزایش جمعیت نیز تقاضا برای آب را افزایش می‌دهد و این امر فشار بر منابع آب را بیشتر می‌کند.

تاثیر بر کشاورزی و زندگی روستاییان

کمبود آب مستقیما بر کشاورزی و دامپروری تاثیر می‌گذارد و این امر معیشت مردم شنگال را به خطر می‌اندازد.

کمبود آب خطرات زیادی را به همراه دارد و می‌تواند باعث مشکلات سلامتی و ایجاد یک بحران انسانی شود، بیماری‌های مختلفی را به همراه می‌آورد. کمبود آب خسارت بزرگی به اکولوژی منطقه وارد کرده و تنوع زیستی را کاهش می‌دهد.

برای جلوگیری از وقوع این وضعیت، لازم است اقدامات فوری و موثری انجام شود و مهمترین این اقدامات، بازسازی سدها و نجات منطقه از این بحران است.

کشت محصولاتی که نیاز کمتری به آب دارند

کشاورزان می‌توانند محصولاتی را کشت کنند که نیاز کمتری به آب دارند، چرا که منطقه شنگال یکی از مناطقی است که مردم آن معیشت خود را بر پایه کشاورزی و دامداری تامین می‌کنند.

حفاظت از منابع آب

لازم است که منابع آب موجود حفظ شده و از نابودی آنها جلوگیری شود. در زمان رژیم صدام حسین و به ویژه زمانی که مردم از کوهستان بیرون رانده شدند، بیشتر چشمه‌ها توسط رژیم وقت مسدود شدند.

مردم ایزدی باید این وضعیت حساس را در نظر بگیرند، زیرا در سالهای اخیر هزاران حلقه چاه آب حفر شده است و حفر زمین و برداشت آب به این شیوه تاثیر زیادی (در بروز خشکسالی) دارد.

وضعیت شنگال در مورد کمبود آب جدی است و نیاز به مداخله فوری دارد تا از یک فاجعه بزرگ جلوگیری شود.