مبارزان مقاومت‌گر در تشرین، تمامی حملات و تهدیدهایی که علیه سد وجود داشت را خنثی کردند و جسارت تبهکاران اشغالگر را بی‌اثر کردند. هرچه حملات تبهکاران علیه سد افزایش می‌یابد، تجربه و عملکرد مبارزان در شیوه جنگ تونل، جنگ شهری، جنگ دشت و با پهپادهای انتحاری ق‌س‌د، جنگ هوایی بیشتر می‌شود. با این جنگ مقاومتی، مبارزان سد تشرین، به الهامی جدید برای کل شمال و شرق سوریه تبدیل می‌شوند.

مقاومت مبارزان در سد تشرین که ۳۱ روز است ادامه دارد، نشان داد که شیوه جدید جنگ تونل از جایگاهی استراتژیک برخوردار است. از سوی دیگر، مبارزان تشرین، تمامی ساختمان‌ها و سازه‌ها را به عنوان سنگرهای جنگ و به عنوان مکان‌های خوددفاعی استفاده می‌کنند. صدها تبهکار دولت اشغالگر ترکیه، در جنگ تونل و شهری در سد تشرین، در روزهای اولیه کشته شدند.

زمانی که تبهکاران با کمک خودروهای زرهی و پهپادهای شناسایی دولت اشغالگر ترکیه خواستند گام بزرگی از حمله را علیه سد تشرین آغاز کنند، محاسبات آنها درست از آب درنیامد و علیه خودشان معکوس شد. تبهکاران دولت اشغالگر ترکیه از ۳ جناح حمله بزرگی را علیه مواضع مبارزان تشرین ترتیب دادند. در نتیجه جنگ بین تبهکاران و مبارزان قهرمان ق‌س‌د-ی‌پ‌ژ، نه تنها حملات آنها درهم شکست، بلکه برعکس، روستاهای اطراف سد از تبهکاران پاکسازی شدند. به همین دلیل، این امر، وحشت جدی در میان گروه‌های تبهکار ایجاد کرد و از نظر روانی ترس زیادی را به وجود آورد.

در روز بیست و ششم مقاومت، تبهکاران اشغالگر شکست خوردند

تبهکاران با حدود ۵۰۰ نفر به مواضع مبارزان شورای نظامی منبج حمله کردند. جنگ شدیدی بین تبهکاران دولت اشغالگر ترکیه و مبارزان مقاومت‌گر سد تشرین درگرفت. در نتیجه، ۷۲ کشته و تعداد زیادی زخمی برای تبهکاران دولت اشغالگر ترکیه برجای ماند. یک تانک و تعداد زیادی خودروی زرهی توسط مبارزان شورای نظامی منبج منهدم شدند. تبهکاران فرصت پیدا نکردند که اجساد کشته‌شدگان و زخمی‌های خود را جمع‌آوری کنند. به همین ترتیب، سلاح، مهمات و خودروهای زرهی آنها به دست مبارزان شورای نظامی منبج افتاد. یکی از دلایل تلفات زیاد تبهکاران این بود که مبارزان فدایی مقاومت‌گر، تونل‌ها، ساختمان‌های روی زمین، دشت و پهپادهای انتحاری یگان شهید هارون را به صورت هماهنگ علیه تبهکاران به کار بردند. یعنی با شیوه جنگ هماهنگ، گاهی زیرزمینی و گاهی از روی زمین با هماهنگی تاکتیکی، مبارزان به تبهکاران ضربه زدند. به همین دلیل تبهکاران اشغالگر، دیگر نمی‌دانستند که مبارزان ق‌س‌د-ی‌پ‌ژ از کدام طرف حمله می‌کنند. شیوه استفاده مبارزان از تونل‌ها و ساختمان‌ها، ترس بسیار زیادی در دل تبهکاران ایجاد کرد و این امر باعث ایجاد پراکندگی و آشفتگی در بین تبهکاران می‌شد. ۴۰۰ تبهکار با تعداد زیادی زخمی و با ۷۲ کشته خود از سد تشرین عقب‌نشینی کردند. جمله «سواره آمدند، پیاده رفتند» توصیف درستی از نتیجه مقاومت آن روز است. بزرگترین حمله تبهکاران با آن تعداد زیاد، در نتیجه پاسخ مبارزان درهم شکست و آنها فرار کردند.

جنگ مقاومت «زَندورا» در تشرین

برای درک درست سطح مقاومت مبارزان مقاومت‌گر تشرین، به برخی تشبیه‌ها نیاز داریم. همانطور که می‌دانیم در کوهستان‌های آزاد در تاریخ نزدیک، گریلاهای آزادی با مقاومت‌های تاریخی خود اراده ارتش اشغالگر ترکیه را درهم شکستند. یکی از آن مقاومت‌هایی که گریلاهای ه‌پ‌گ و یژا استار انجام دادند و در صفحات تاریخ ثبت شد، مقاومت زندورا بود. تبهکاران دولت اشغالگر ترکیه با پهپادهای شناسایی و پهپادهای انتحاری می‌خواستند حرکت مبارزان را در برخی از نقاط تشرین متوقف کنند تا تبهکاران بتوانند خود را به تونل‌ها برسانند. زمانی که تبهکاران خود را رساندند، روی ورودی‌های تونل‌ها نیز با بمب‌های دستی، با سلاح‌های RPG-7 به تونل‌ها حمله کردند. از سوی دیگر نیز با بنزین، گازوئیل و سوزاندن لاستیک‌ها می‌خواستند مبارزان را در تونل‌ها خفه کنند. بدون شک این شیوه حمله، شیوه تبهکاران نیست. این شیوه سربازان دولت اشغالگر ترکیه است که در کوهستان‌های آزاد علیه گریلا‌های آزادی کوردستان انجام می‌شد. یکی از نمونه‌هایی که ما شاهد آن بودیم، مقاومت تونل‌های زندورا است. مقاومتی با آن شکل در تونل‌های تشرین انجام شد. تا به امروز یعنی روز سی‌ام مقاومت نیز هیچ مبارزی تسلیم تبهکاران نشده است. هیچ مبارزی نیز زنده به دست تبهکاران نیفتاده است. اما برعکس، مقاومت بسیار بزرگ و تاریخی انجام می‌شود. به همین دلیل است که من به عنوان عضوی از رسانه‌های آزاد، لازم می‌بینم که تشبیه مقاومت زندورا را به عنوان نمونه ذکر کنم.

دولت ترکیه با حملات هوایی شکست تبهکاران را پنهان می‌کند

پس از مقاومت ۲۶ روزه مبارزان قهرمان شورای نظامی منبج، دیگر نیرو و روحیه‌ای برای تبهکاران باقی نمانده است که دوباره حمله کنند. سردرگمی و ترس روانی جدی در بین تبهکاران ایجاد شده است. جسارت آنها درهم شکسته است. آن اراده حمله دیگر در آنها وجود ندارد. مبارزان جوان و زن مقاومت تشرین، شکست بسیار شدیدی را در قلب و ذهن تبهکاران و ارتش ترکیه ایجاد کردند. مبارزانی که عقب‌نشینی تبهکاران را می‌دیدند، با شعار و خنده‌های خود به فرار تبهکاران نگاه و آن را جشن گرفتند. به همین دلیل است که دولت اشغالگر ترکیه هواپیماهای جنگی و پهپادهای شناسایی خود را به پرواز درآورده است. ۳ روز و ۳ شب است که بی‌وقفه دولت اشغالگر ترکیه با هواپیماها و سلاح‌های سنگین دوربرد به مواضع مبارزان حمله می‌کند. در روستاهای تشرین و مساکن جایی نمانده است که پهپادهای شناسایی، هواپیماهای جنگی، تانک، توپ‌های طوفان و غیره دولت اشغالگر ترکیه هدف قرار نداده باشد. حملات هوایی و توپباران با تانک و توپ‌های دوربرد اکنون ۳ روز است که بی‌وقفه ادامه دارد. با وجود این حملات نیز با روحیه و انگیزه بسیار زیاد، مبارزان مقاومت‌گر با تدابیر زیرزمینی خود بار دیگر مقاومت خود را در صفحات تاریخ می‌نویسند.

حملات هوایی نشانه ضعف آنهاست، نه اینکه آنها قدرتمند و پیروز هستند

در تاریخ جنگ‌های جهان، همچنین دولت‌های اشغالگر، فاشیست و سلطه‌گر زمانی که قدرت آنها در برابر مقاومت مردم و انقلابیون کافی نبوده است، در آن زمان با تمام قدرت خود حمله کرده‌اند. به ویژه استفاده بی‌حد و مرز از هواپیماهای جنگی و سلاح‌های فناوری پیشرفته آخرین راه نجات دولت‌های سلطه‌گر بوده است. آنچه که در این ۳ روز در تشرین و روستاهای آن انجام می‌شود نیز همین است. دولت اشغالگر ترکیه برای روحیه دادن به تبهکاران خود و برای فریب رسانه‌ها و افکار عمومی چنین حملاتی انجام می‌دهد. دولت اشغالگر ترکیه با این حملات می‌خواهد بیشترین زمان را در جنگی که آن را باخته است، به دست آورد.