انتخابات شهرداری‌ها در شمال و شرق سوریه برگزار خواهد شد. انتخابات در ماه ژوئن است. زمان بسیار کمی باقی مانده است، پس از دو هفته دیگر مردم به پای صندوق‌های رای می‌روند. در این مدت، نهادهای خودمدیریتی، محافل و احزاب مرتبط در حال بحث و گفتگو هستند و مقدمات را فراهم می‌کنند. اعلام شد که مقدمات تکمیل شده، نامزدها درخواست داده و تبلیغات انتخاباتی آغاز خواهد شد. در شرایط فعلی با وجود کاستی‌ها شرایط برای انتخابات مناسب است. اما باید دانست که اوضاع آنطور که به نظر می‌رسد نیست. 

خودمدیریتی و ادارات دموکراتیک ایجاد شده در شمال و شرق سوریه توسط هیچ دولتی به رسمیت شناخته نمی‌شود. این خودمدیریتی نه خود یک دولت است و نه ادعایی هم برای دولت بودن دارد. هدف آن باقی ماندن در خاک سوریه و دموکراتیک کردن رژیم است. این درخواستی است که هم بسیار آسان و هم بسیار دشوار است. برای کشوری که سنت دموکراسی در آن مشکلی ندارد، خیلی راحت انجام می‌شود و سازش می‌شود. اما در کشوری مانند سوریه، تایید و حل آن بسیار سخت است. زیرا در سوریه نظام تک حزبی وجود دارد. مهم نیست چند درصد مردم پای صندوق‌های رای می‌روند. در هر صورت کاندیداهای بعث با رای تقریبا صد در صدی انتخاب می‌شوند! 

نیروهایی که می‌خواهند خودمدیریتی را از بین ببرند نیز فعالانه در حال کار و فعالیت هستند. ترکیه اداره خودمدیریتی را دشمن اعلام کرده است. مناطق عفرین، سرکانی و گره سپی را اشغال کرده است. همچنین مناطقی را که اشغال نکرده است را به طور مداوم مورد حمله قرار می‌دهد. این کشور در بحبوحه جستجوها و تدارکات چند جانبه برای نابودی اداره خودمدیریتی و نابودی کوردها است. خود مدیریتی کوردها را تهدیدی برای خود می‌دانند. به همین دلیل است که با تمام نیروهای تاریک از جمله داعش، ائتلاف می‌کند و در تلاش است تا اعراب را جذب کند، بین کوردها و اعراب درگیری ایجاد کند و اتحاد آنها را از بین ببرد. به طور خلاصه، دولت ترکیه در تلاش است تا در این روند تمامی تاریکی‌ها را سازماندهی کند. 

وضعیت در سمت دولت دمشق نیز متفاوت نیست. آنها همچنین برای عدم بقای اداره خودمدیریتی، نابودی و شکست آن تلاش می‌کنند. آنها ایجاد یک آلترناتیو و فرهنگ دموکراتیک در سوریه را یک تهدید می‌دانند. به جای ارزیابی اهداف دموکراتیک خودمدیریتی و گرد هم آوردن کشور، سعی در به دست آوردن زمان و نابودی خودمدیریتی دارد. چون با فکر دولت فکر می‌کنند، هیچ وقت استقرار و آلترناتیو خارج از دولت مرکزی را نمی‌پذیرند. آنها قانون اساسی جدید، سوریه دموکراتیک را پایان حکومت خود می‌دانند. همه به خوبی می‌دانند که اگر قدرت دولت دمشق کافی باشد، اجازه نمی‌دهد چنین انتخاباتی برگزار شود، بلافاصله پلیس و ارتش را مستقر می‌کند. 

جدای از این موانع و خطرات، مسائل دیگری نیز وجود دارد که باید برای انتخابات مورد توجه قرار گیرد. از آنجا که انتخابات آزاد در سوریه برگزار نشده است، سنت و آموزش دموکراتیک در میان مردم وجود نداشته است. در دوران نظام تک حزبی، هیچ رقابت و فعالیت انتخاباتی زنده وجود نداشت. نامزد بعث چگونه برنده می‌شد؟ این تضمین شده بود. آن وقت شور و نشاط انتخاباتی ایجاد نمی‌شد. برگزاری انتخابات در چنین کشوری و جامعه‌ای که در اثر جنگ از هم پاشیده شده است، خود یک انقلاب است. این یک قدم شجاعانه تا پایان است. اول از همه، مردم شمال و شرق سوریه باید این را درک کنند. 

اگرچه اداره خودمدیریتی توسط دولت‌ها به رسمیت شناخته نمی‌شود، اما باید دانست که گام‌هایی که برمی‌دارد و روند سیاسی آغاز شده، کل سوریه و خاورمیانه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خاورمیانه به اندازه نان و آب به دموکراسی نیاز دارد. در شرایط کنونی نیروی دیگری برای برقراری دموکراسی وجود ندارد. مردم خاورمیانه به دلیل حکومت‌های مستبد نمی‌توانند صلح داشته باشند. جنگ اسرائیل و فلسطین، درگیری‌ها و جنگ‌های بی‌پایان، ظهور تبهکارانی مانند داعش به دلیل فقدان دموکراسی است. به همین دلیل است که آینده خاورمیانه گزینه‌های دموکراتیک است. حتی با وجود اینکه اداره خودمدیریتی متواضع است، اما در این زمینه رهبری می‌کند و داده‌ها و اطلاعات را ایجاد می‌کند. 

مهمترین نشانه مشروعیت در انتخابات مشارکت مردمی است. البته بسیار مهم است که انتخابات در شرایط عادلانه، برابر و آزاد برگزار شود. تدارکات و مبارزات انتخاباتی باید در یک محیط دموکراتیک انجام شود. این گفته درست است، کشور باید به مکان جشن تبدیل شود. باید در یک جشن دموکراتیک کارزاری انجام شود. برای این کار همه احزاب، نامزدها، نهادها و شهروندان باید در حالت بسیج کار کنند و مردم پای صندوق‌های رای بروند. هر چه مشارکت مردم بیشتر باشد، سطح نمایندگی و مشروعیت بیشتر خواهد بود.  

منبع: روزنامه روناهی