حالیم دنر در سال ۱۹۹۴، هنگام چسباندن پوسترهایی برای جنبش کورد، با شلیک گلوله به قتل رسید. او تلاش داشت توجه‌ها را به جنگ در کوردستان جلب کند. این مراسم با شعار «مبارزه را یکی کنیم!» برگزار شد.

نمایندگان سازمان‌های مدنی و سیاسی در این مراسم سخنرانی کردند و خواستار مبارزه مشترک علیه نژادپرستی، خشونت دولتی و جنگ‌ها شدند.

نهادهایی مانند NAV-DEM، Rote Hilfe، IL (چپ مداخله‌گر)، Juna، Women Defend Rojava و MLPD، قتل حالیم دنر را نمادی از سیستمی دانستند که خشونت دولتی را مشروع می‌داند. همچنین فروش سلاح به ترکیه و ممنوعیت فعالیت حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در آلمان مورد انتقاد قرار گرفت.

در سخنرانی‌ها تاکید شد که خشونت تنها محدود به آلمان نیست؛ از روژاوا تا فلسطین، از سودان تا آمریکای لاتین، حمایت از همه جنبش‌های مقاومت اهمیت دارد. پروژه جامعه اکولوژیک و انقلاب آزادی‌خواهانه زنان در روژاوا به‌عنوان نمونه‌ای برجسته مطرح شد.

مراسم با سر دادن شعار «مبارزه آزادی‌خواهانه حالیم دنر مرز نمی‌شناسد» به پایان رسید.

شعارهای «ژن، ژیان، آزادی» و «شهدا نمی‌میرند» سر داده شد، گل‌های میخک سرخ با همراهی موسیقی گذاشته شد و یادبودی نمادین برای دنر برگزار گردید.