اردوغان می‌خواهد دستور کار را تغییر دهد، چهار سال دیگر پیروز شود و همچنان برای جامعه دردسرساز باشد. ج‌ه‌پ نباید ابزاری برای این کار باشد. اگر این اتفاق بیفتد، فرصت تاریخی خود را از دست خواهد داد. اردوغان و دار ودسته‌اش دیگر چیزی برای دادن به ترکیه ندارند.
پس از انتخابات ۳۱ مارس، اردوغان به راه راست آمد و گفت در سیاست نیاز به نرمش است! به نظر می‌رسد که این شخص دیگری بود که باعث تنش در سیاست و دشمنی مخالفان شد. گویی آنها نبودند که لینچ کردن کلیچداراوغلو را عادی می‌دیدند و این بازی‌ها را ترتیب می‌دادند. علاوه بر این، کسانی که در خیابان‌ها به خبرنگاران و مخالفان حمله می‌کردند، نیروهای دیگری بودند! او اکنون ابتکار عمل را به دست می‌گیرد و برای پایان دادن به این تنش‌ها دستور کار را تعیین می‌کند!
باغچلی از تلاش برای طراحی سیاست با استفاده از پسمانده‌های مافیایی خودداری نکرد. دائماً به چپ و راست فحش داده و تهدید می‌کرد. اردوغان در انتخابات ماه می، ج‌ه‌پ و رئیس آن را به ائتلاف با پ‌ک‌ک، قندیل متهم کرد و با تصاویر مونتاژ شده، کمپین انتخاباتی را راه‌اندازی کرد. او سال‌ها به اهریمن‌سازی و سیاه‌نمایی پ‌ک‌ک پرداخت و به مردم ترکیه عرضه کرد. او با پرکردن رسانه‌ها از پرسنل جنگ ویژه، مسئله کوردها را از بحث حذف کرد. مسئله به پ‌ک‌ک و پ‌ک‌ک به تروریسم تقلیل داده شد. او همچنین احزابی مانند ه‌د‌پ و دم‌پارتی را که مسئله کورد را در دستور کار قرار می‌دادند، به عنوان امتداد پ‌ک‌ک لینچ کرد. کوردها به عنوان گروگان و زندانی دولت دیده می‌شدند و شکار دائمی علیه آنها انجام می‌شد.
کوردها در معرض تحقیر و دگردیسی قرار گرفتند که فراتر از دوره ۱۲ سپتامبر بود. باز هم با نرخی بیش از آن سال‌ها زندان‌ها را از آنها پر کردند. پرونده‌های توطئه‌ای مانند کوبانی، ک‌ج‌ک و غیره. محاکمه‌ها صحنه‌سازی شد. در حالی که یک کشور باید از جان و حقوق شهروندان خود محافظت کند، اردوغان برعکس آن را انجام داد. قوه قضائیه، نیروهای پلیس و اطلاعات دولتی یک کمپین خصمانه علیه شهروندان کورد انجام دادند. فشارها و ترتیبات غیرمعمولی علیه نیروهای چپ و دموکراتیک صورت گرفت. حتی فردی مانند عثمان کاوالا سال‌ها توسط دادگاه در زندان نگه داشته شد.
روزنامه‌نگاران، وکلا، آکادمیسین‌ها و کسانی که در برابر فشارها سر فرود نیاوردند با احکام قانونی اخراج شدند. آنها را به زندان انداختند و سعی کردند آنها را بترسانند. در انتخابات ۳۱ مارس، ج‌ه‌پ به خیانت و «رابطه با دم‌پارتی» متهم شد. برای خودش درست می‌دید که با هدی-پار یعنی حزب-کنترا ائتلاف کند و آنها را به مجلس بیاورد، اما ج‌ه‌پ را به خاطر اینکه با سومین حزب بزرگ مجلس یعنی دم پارتی رابطه برقرار کرده است به عنوان خائن معرفی کرد. باغچلی خود را موظف کرد که همه احزاب، مطبوعات و همه مردم ترکیه را عیار بدهد. اینکه برای اردوغان منصوب شدن به عنوان قیم قابل درک است، اما او همچنان به تنظیم همه ترکیه و محافل سیاسی ادامه داد. یک چنین حزب نژادپرست و مارژینال این قدرت را از کجا می‌آورد؟
نیازی به تعمیم بیشتر این مثال‌ها نیست. مردم کورد و کل ترکیه سال‌هاست که شاهد این بازی شیطانی هستند. مردم با اینها بیگانه نیستند. اردوغان تا کنون بطور آگاهانه و عمدا تنش ایجاد کرده است. مردم را دو قطبی کرد. خشونت و جنگ را تشدید کرد. او به قتل بیش از ۴۰ هزار کورد از سال ۲۰۱۵ به این سو به خود بالید. عفرین و مناطق دیگر را اشغال کرد و علیه کوردها پاکسازی قومی انجام داد. بدتر از اینها کاری نماند که نکرده باشد. خشونت و تنش در داخل و خارج را به ابزاری مفید برای ماندن در قدرت تبدیل کرده است.
اردوغان اکنون می‌گوید که نیاز به نرمش در سیاست وجود دارد. آیا او نسبت به کارهای گذشته خود انتقادی از خود دارد؟ آیا او عذرخواهی کرد؟ خیر او یک بار گفت: «در درسیم قتل‌عام شد، اگر از طرف دولت عذرخواهی شود، عذرخواهی می‌کنم.» امروز درسیم همچنان بمباران می‌شود. برای تبدیل شدن علویان به سنی ترفندی نماند که به اجرا درنیاورد. همچنان به عدم شناختن و پذیرفتن هویت کوردها و باورداشت علویان ادامه می‌دهد.
اردوغان مصر را به دشمن تبدیل کرد. می‌گفت: «سیسی قاتل است، من با او سر میز نمی‌نشینم.» آنها ماه‌ها صدای خود را بلند کردند و گفتند شاهزاده سعودی یک قاتل است و خاشقجی را سلاخی کرده است. او برای امارات حرفی ناگفته نگذاشت. برای اسرائیل هم همینطور. پس از سرنگونی هواپیمای روسی گفت: «اگر لازم باشد دوباره آن را ساقط می‌کنیم.» او ناتو را تحریک کرد. اخیراً یونان را تهدید کرده است که «می‌توانیم یک شب ناگهان بیاییم.» بعدش چي شد؟ همه‌ی آنها به حالت یو (بازگشت به نقطه‌ی آغاز یا همان چرخش ۱۸۰ درجه‌ای) برگشتند. قدرت و گستره‌ی خودش را ديد و چرخيد. همین اتفاق اکنون در سیاست داخلی هم می‌افتد. وقتی اردوغان در انتخابات ماه می پیروز شد (؟) دوباره همان حرفهای قلمبه را صرف کرد. گرفتن استانبول را هدف قرار داد. الان بالونش خاموش شده است. برای اولين بار شکست خورد و به درجه دومين حزب سقوط کرد.
از آنجایی که اردوغان سیاست‌های قدرت‌محور انجام می‌دهد، بسیار طبیعی است که او دور بزند! غیرقابل تصور است که احزاب سیاسی و سیاستمداران ترکیه این را ندانند. اردوغان می‌خواهد با حمله به کوردها و شریک ساختن ج‌ه‌پ در این امر جلوی آن را بگیرد. کسانی که شکست می‌خورند و با کوردها دشمنی می‌کنند، هیچ شانسی برای ماندن در قدرت و پیروزی ندارند. اردوغان نه توانست در جنگ پیروز شود و نه کوردها را سرکوب کند. ج‌ه‌پ توانست به لطف مقاومت و حمایت کوردها پس از ۴۷ سال حزب اول شود. این یک نتیجه تاریخی برای ج‌ه‌پ است. همچنین خود را حزبی تعریف می‌کند که جمهوری را پایه‌گذاری کرده است. اگر قرار است نقش تاریخی ایفا کند و خود را به آینده برساند، پس باید جمهوری را با دموکراسی همراه کند. اگر جمهوری دموکراتیک شود، مسئله کورد حل می‌شود و وحدت ترکیه تضمین می‌شود.
مخالفت به دولت حمله نکرد و تنش ایجاد نکرد. اردوغان می‌خواهد دستور کار را تغییر دهد، چهار سال دیگر پیروز شود و همچنان برای جامعه دردسرساز باشد. ج‌ه‌پ نباید ابزاری برای این کار باشد. اگر این اتفاق بیفتد، او فرصت تاریخی خود را از دست خواهد داد. اردوغان و دار و دسته‌اش دیگر چیزی برای دادن به ترکیه ندارند. هر چه او بیشتر بماند، تخریب عمیق‌تر خواهد شد و ج‌ه‌پ مسئول خواهد بود.
منبع: روزنامه یِنی اوزگور پولیتیکا
