سیدرا مامو گزارشگر ژن تیوی در کانتون شهبا، که پیگیر حملات دولت ترکیه و تبهکارانش به کانتون عفرین-شهبا است، درباره شرایط سخت زندگی و مقاومت کنونی با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.
سیدرا مامو با بیان اینکه مردم ۷ سال است که بدون وقفه مقاومت کردهاند، ادامه داد: «مقاومت عزتمندانه را ادامه خواهیم داد. هیچ کس امید خود را برای آزادسازی عفرین از دست نداده است. همه بدانند اگر امروز نفس میکشیم برای عفرین است. من اهل منطقه بلبله عفرین هستم. زمانی که دولت اشغالگر ترکیه در سال ۲۰۱۸ حملات وحشیانهای را آغاز کرد، ما مجبور شدیم در ۱۸ مارس به سمت شهبا حرکت کنیم. ما از مهاجران به شهبا بودیم. ما هفت سال در شرایط بسیار سخت دوام آوردیم.
ما تنها یک هدف داشتیم که در شرایط سخت و همه بدبینیها به آن پایبند بودیم و آن بازگشت به عفرین بود. ما میخواهیم در عفرین آزادانه زندگی کنیم. به همین دلیل روزهای سختی را دیدیم، روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم. البته میتوانستیم در جای دیگری زندگی عادی داشته باشیم. اما ما نتوانستیم از هدف مبارزه دست برداریم و از رویای عفرین آزاد دست برداریم و تسلیم بردگی شویم. یک زندگی معمولی برای ما مهم نبود. هدف ما عفرین است. به عفرین برمیگردیم.»
دولت ترکیه هر روز بر سر مردم بمب میریزد
سیدرا مامو با یادآوری اینکه هزاران نفر از مردمی که در سال ۲۰۱۸ پس از اشغال دولت ترکیه مجبور به مهاجرت از عفرین شدند، در شهر شهبا برای زندگی خود مبارزه میکنند مقاومت مردم در شهبا را با این جملات توصیف کرد: «ما در آنجا اسکان داده شدیم. جمعیت زیادی بود و این بیش از ظرفیت سکونت شهبا بود. به همین دلیل در روستاها، مدارس، مساجد و خانههای مخروبه که محل زندگی نبودند، ساکن شدیم. هزاران عفرینی مجبور شدند شبها بیرون بمانند. برای غلبه بر این وضعیت، پنج اردوگاه دیگر ایجاد شد. من هم به روستای تل سوسن رفتم. در دسترس نبودن مواد غذایی، تامین نشدن نیازهای اولیه مردم و زندگی اجباری حداقل ۳ یا ۴ خانواده در خانههای بدون پنجره و سقف، وضعیتی تلخ را به همراه داشت.
یافتن اجاق یا سوخت برای گرمایش غیرممکن بود. هیچ کس نمیتوانست به راحتی با این وضعیت کنار بیاید، نمیتوانست در زیر سایه مرگ از گرسنگی بمیرد و از بین برود. اما ما انتخاب کردیم که تحمل کنیم، زیرا هدفی داشتیم. به همین دلیل ما ایستادیم، سازماندهی مجدد کردیم و رویای آزادی عفرین را داشتیم. زندگی در شهبا پیامی برای دشمن و فراموش نکردن عفرین بود. این وضعیت باعث خشم دشمن شد. دشمن فکر میکرد ما از عزم خود برای دفاع از عفرین دست برداشتهایم و برای عفرین نمیجنگیم و به اهداف خود رسیدهاند. اما وقتی سازماندهی شدیم و شروع به مقاومت کردیم، دیدند که اشتباه میکنند. حتی در اینجا نیز حملات دشمن ادامه یافت. هر روز مردم عفرین را بمباران میکردند.»
برای حفاظت از امنیت مردم، تصمیم به مهاجرت دوباره گرفته شد
سیدرا مامو با بیان اینکه به عنوان خبرنگار ژن تیوی، لحظه به لحظه حملات دولت ترکیه و مزدورانش به شهبا را دنبال میکرد، گفت: «همانطور که مشخص است، تبهکاران هیئت تحریرالشام پس از تصرف روستاها و شهرهایی، به شهبا روی آوردند. آنها به روستاهای برجه قاسه و روستای مَزن در خط شِراوا حمله کردند. ما به عنوان خبرنگار وضعیت را لحظه به لحظه دنبال میکردیم. در واقع شاهد حملات بسیار گسترده و شدیدی بودیم. در مقابل این حملات، مردم و نیروهای دفاعی مقاومت بزرگی را انجام دادند. اما در برابر حملات، امنیت جان مردم در خطر بزرگی بود. بنابراین به منظور حفظ امنیت جانی مردم تصمیم به مهاجرت مجدد گرفته شد.
راههای مهاجرت مسدود بود و ما در این کاروان ماندیم. مجبور بودیم شبها بیرون بمانیم. به دلیل وضعیت ناگهانی، مردم خارج از دروازه مورد حمله قرار گرفتند. آنها شکنجه شدند، سلاخی شدند و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. سرنوشت کسانی که مورد این رفتارهای ناعادلانه و غیرانسانی قرار گرفتند مشخص نبود. به خصوص در تلرفعت به دلیل حملات تبهکاران، فرصتی برای نجات مردم وجود نداشت. به دلیل کمبود وسایل نقلیه و فرصت، با تبهکاران مواجه شدند. ۴ زن ایزدی سر بریده شدند. این فقط موارد آشکار بود، صدها رویداد پنهانی تجربه شد.
بعد از اینکه کاروان ما یک شب بیرون ماند، صبح به راه افتادیم. وقتی ما رفتیم، تبهکاران دروازه را محاصره کردند، دنبال ما بودند و ما را شکنجه میکردند. به مردم توهین کردند. از فشار روحی استفاده میکردند و از الفاظ توهینآمیز استفاده میکردند. در این مسیر یک نوزاد و یک فرد مسن بر اثر سرما جان خود را از دست دادند. چنین اتفاقاتی افتاد و ما شاهد بودیم. ما داستانهای بسیار دردناکی را در جریان روند عفرین در سال ۲۰۱۸ تجربه کردیم. اکنون با همان دردها و حتی بدتر از آن روبرو شدیم.»
قتلعام در مقابل چشم جهانیان انجام میشود
سیدرا مامو با بیان اینکه حملات تبهکاران وابسته به دولت ترکیه در مقابل چشم جهانیان انجام میشود، گفت: «وقتی صحبت از کوردها میشود همه سکوت میکنند. من در ابتدا گفتم و باز تکرار میکنم: ما برای عفرین نفس میکشیم، قلبمان برای عفرین خواهد تپید. همانقدر که در شهبا برای عفرین جنگیدیم، اینجا دو برابر میجنگیم. ما تا آزادسازی عفرین و مناطق اشغالی مبارزه خواهیم کرد.»