دوران کالکان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان مطلبی درباره مبارزه گریلاهای کوردستان در برابر هجوم حکومت اشغالگر ترکیه نوشته و می‌گوید روح کادرهای پیشگام پ.ک.ک که در دهه هشتاد میلادی در زندان‌های ترکیه با مقاومت در برابر شکنجه گران شهید شدند، اکنون در بلندای کوه‌ها در مناطق حفاظتی میدیا تجلی پیدا کرده و بزرگترین ضربه را به دولت فاشیست ترکیه زده است.

کالکان توفیق این مقاومت را در رابطه با اقدام دسته‌جمعی و برنامه‌ریزی سازمانی و فداکاری جنبش آزیخواه خلق کورد عنوان کرده و می‌گوید وقتی پای صحبت‌های مقاومت‌کنندگان می‌نشینیم، آنها از آن چه انجام داده‌اند صحبت می‌کنند و نه آن چه که قرار است انجام دهند. بنابراین نمی‌توان گفت این مقاومت فقط یک ادعای نامعلوم است. این اتفاق رخ داده است.

عضو کمیته رهبری پ.ک.ک بر اهمیت تفکیک نقش و تأثیرگذاری یکایک جنگ‌هایی که در طول چهار دهه رخ داده‌اند تأکید کرده و به سال‌های نخستین مبارزات بازمی‌گردد که کادرهای پ.ک.ک در زندان‌های ترکیه مقاومت سرسختانه‌ای در برابر شکنجه‌گران انجام دادند و شماری جان خود را از دست دادند.

کالکان می‌گوید مقاومت شهدای چهارده ژوئیه در زندان‌ها، مقاومت شهر سور و مقاومت در تونل‌های جنگی متینا و آواشین چقدر به هم شبیه‌اند. این مقاومت‌ها در زمان و مکان‌های متفاوتی رخ دادند اما معیارها یکی هستند، یک معنا و یک روح دارند. نمی‌توان که همه چیز را در یک کلمه بنام "مقاومت" خلاصه کرد. بله، مقاومت است، اما چطور صورت گرفت؟ همه چیز آنقدر ساده نیست.

کالکان توضیح می‌دهد که گریلاها سنگر به سنگر با نیروهای اشغالگر مبارزه کرده‌اند. از جمله در بلندی‌های ورخله، ماه‌ها بدون حتی یک میلی‌متر عقب‌نشینی، جنگ و مقاومتی بزرگ صورت گرفت. گریلاها از همان ابتدا بدون هیچ تردیدی گفتند که ما دشمن را شکست می‌دهیم. این همان روح و خط مقاومت کنندگان ١۴ ژوئیه است که در مکان و زمانی دیگر زنده شده است.