مراد کاراییلان فرمانده قرارگاه مرکزی نیروهای مدافع خلق به پرسشهای وبسایت میدیا نیوز پاسخ داد. مراد کاراییلان در پاسخ به این پرسشها اعلام نمود:
دولت اشغالگر ترگ از سلاح شیمیایی استفاده میکند و از هیاتهای بین المللی درخواست نمود که برای تحقیق در این باره به مناطقی که هدف بمباران شیمیایی قرار گرفته است بروند. در این رابطه کاراییلان با اشاره به اقدامات غیر انسانی دولت ترک، اظهار داشت که دولت ترک در مقابل مقاومت نیروهای گریلا توان حرکت را ندارد و به همین دلیل از سلاح شیمیایی استفاده میکند. در بخشی دیگر مراد کاراییلان اعلام نمود که شرایط کنونی سریعا نیازمند اتحاد ملی و سیاست مشترک کوردستانی است و بدون هیچ تردید نیرویی که بر قدرت خود اتکا دارد، به پیروزی میرسد. کاراییلان در بخش دیگری از پاسخهای خود به میدیا نیوز اظهار داشته است که نیروهای اشغالگر کوردستان همیشه دستاوردهای خلق کورد را مورد تهدید قرار میدهند و افزود:
اکنون بزرگترین تهدید، تهدیدات دولت ترک است. ۶ ماه از آغاز حملات دولت ترک در ۲۳ آپریل گذشته است. در این ماهها نبردهای سنگینی روی داده و همچنان هم ادامه دارند. نمیتوان روایت این نبردها را در چند جمله خلاصه کرد. دولت ترک سال ۲۰۲۱ توطئه ویژهای را طراحی کرد. طرح آنان این بود که امسال در باشور کوردستان تمام مواضع را اشغال کنند. نیروهای گریلا را نابود کرده و از مواضع خود بیرون برانند، مراکز ما در این مناطق تحت کنترل قرار داده و هماهنگی و ارتباط ما را از قطع کنند. همانگونه که در سال ۱۹۹۸ دولت ترک و نیروهای توطئهگر به سوریه حمله کرده و رهبر عبدالله اوجالان، رهبری ما را به اسارت درآورده و درصدد از میان برداشتن وی بودهاند، از سال ۲۰۲۱ هم درصدد دست زدن به این توطئه برآمدهاند. همچنین امریکا، آلمان و انگلستان و نیروهای هژمون هم به ترکیه کمک میکردهاند. در ابتدای سال وزیر جنگ ترکیه به بغداد رفته و سپس به هولیر آمده و پارت دمکرات را هم در این حمله شرکت دادند. آنها تصور میکردند که طی ۲-۳ ماه در تمام مناطق در کوردستان، قندیل و گاره را میتوانند اشغال کنند. چنین هدفی در سر داشتند.
ارتش ترک نمیتواند پیشروی داشته باشد
به این منظور، از ابتدای سال، از ۱۰ فوریه حمله غافلگیر کننده را علیه گاره انجام داده و در آن جا با شکست مواجه شدند. گفتند که گاره دور از مناطق مرزی است و پ.ک.ک در آنجا ضعیف است. اگر ما در منطقهای دور دست به حمله بزنیم، به پیروزی میرسیم. در این چارچوب بود که دست به حمله زدند. از خابور تا شمزینان، و در جریان حملات هوایی از سه محور نزدیک به ۱۰۰ کیلومتر دست به حمله زدند. در روزهای نخست ارتش ترک به هر جا که رسیده باشد، در همان نقاط متوقف شده است و ۶ ماه است که پیشرفتی نکرده است. و نبرد در همان مناطق جریان دارد. آنگونه که برنامهریزی کرده بودند نتوانستهاند دست به پیشروی بزنند. در مناطقی که نیروهای آنها اشغال کردهاند نتوانستهاند حاکمیت را کسب کنند. در برخی از مناطق ۶-۷ کیلومتر پیشروی کردهاند، در برخی مناطق هم ۳ تا چهار کیلومتر. همین. تا کنون نبرد در همین مناطق در جریان است. ارتش ترک از تکنولوژی مدرن جنگی استفاده میکند. خصوصا که از تکنولوژی پیشرفته هوایی استفاده میکند. به بمباران وسبعی در تمام مناطق دست زده است. تلاش میکند تا از این طریق مناطق را اشغال کند، و به پیشروی دست بزند. اما تا کنون به پیروزی دست نیافته است. چرا؟ نیروهای گریلا مدت زیادی است که خود را سازماندهی کردهاند. گریلا از راهکارهای جدیدی استفاده میکند. تیمهای کوچک و حرفهای با هم در ارتباط و هماهنگی هستند. یکی از راهکارهای دیگر مورد استفاده نیروهای گریلا برای حفظ مناطق و مواضع، در بعد جنگی، نبرد تونلهاست. گریلا با استفاده از این دو راهکار نبرد را ادامه میدهد. ابعاد تاکتیکی و مانورهای بسیاری را در این باره انجام میدهد. گویا آنها هم منتظر چنین رویکردهایی نبودهاند و در مقابل چنین وضعیتی متحیر و مبهوت ماندهاند، علیرغم آنکه هفته گذشته در رسانهها سعی کردند تبلیغات فراوانی انجام داده و در رابطه با پیروزی زیاد سخن گفتند، خواستند جوی از پیروزی بیافرینند، اما از زمانیکه دست به حمله زدهاند، مداوما با شکست مواجه شدهاند و تلاش کردهاند تا جهان و ترکیه و افکار عمومی در جریان این مسئله قرار نگیرد. اکنون هم دریافتهاند که چنین جنگی بسیار دشوار است.
دولت ترک برای آنکه خود را از این بنبست نجات دهد و مانع از شکست خود شود، علیرغم آنکه از تکنولوژی مدرن استفاه میکند، از سلاحهای شیمیایی هم استفاده میکند. قوانین بینالمللی را نقض میکند و از این طریق تلاش میکند تا خود را از شکست نجات دهد. در این چارچوب است که به مناطق آواشین، زاپ و مناطق متینا حمله میکند.
نیاز فوری به اتحاد ملی
کاراییلان در بخش دیگری از گفتگوی مکتوب خود با وبسایت میدیا مینویسد: دولتهایی که کوردستان را اشغال کردهاند، هر چند با هم اختلاف داشته باشند، در رابطه با مسئله کورد و کوردستان، هر زمان که لازم باشد توطئهها و طرحهای مشترک را عملی میکنند، تصمیمات مشترک را اتخاذ و سیاستورزی میکنند. اما متاسفانه عرصه سیاست در هر چهار بخش کوردستان نمیتواند در این باره متحد شود. نمیتوانند سیاست مشترکی را اتخاذ کنند و این مسئله دلایل بسیاری دارد. اما در هر حال در مرحله کنونی نیاز سریعی به اتحاد ملی و سیاست مشترک کوردستانی احساس میشود. در این باره هم نیروهای اشغالگر و استعمارگر کوردستان نقش دارند و ایفای نفش میکنند. بر سیاست در کوردستان هیمنه و سنگینی دارند. اکنون وضعیت اتحادیه میهنی عادی است، اما پارت دمکرات کوردستان به حمله دولت ترک برای از میان برداشتن پ.ک.ک و تمام دستاوردهای خلق کورد پیوسته است. اکنون پارت دمکرات کوردستان بخشی از این حمله دولت ترک است.
هم اکنون دست به محاصره مناطق گریلا میزنند، محاصره و تحریم را ادامه میدهند، راهها را بستهاند. از این طریق فرایند اشغالگری دولت ترک را تکمیل میکنند. اکنون میبینیم که با هم به توافق رسیدهاند و از این طریق دولت ترک زمانی که خاک کوردستان عراق را اشغال میکند، پارت دمکرات سکوت کرده است و در این باره موضعی نمیگیرد. در این میان روستائیان مورد ظلم قرار میگیرند، به دلیل حملات ارتش ترک روستائیان دچار ضرر شدهاند. و دولت ترک برای تهدید خلقمان در باشور کوردستان، برای انکه خلق و پ.ک.ک را از هم جدا کند، با قصد و نیت قبلی اهداف غیرنظامی و اشخاص مدنی را مورد حمله قرار میدهد، و به اموال و مزارع و باغات خلق آسیب میرساند. این سیاست، سیاستی اشغالگرانه است. دولت ترک با قصد و نیت قبلی دست به چنین اقداماتی میزند. پ.د.ک در عین حال که از مسئله اطلاع دارد، پ.ک.ک را مقصر اعلام میکند. این درست و واقعی نیست. بلکه سیاستی فریبکارانه است. در واقع کسی که به خلق آسیب میرساند و دست به حمله میزند کاملا مشخص است. دولت ترک است. دولت ترک در این مناطق چه کار دارد؟ چرا دست به این حملات وسیع میزند؟ با آگاهی و نیت قبلی روستائیان مورد حمله قرار میگیرند. و در مقابل، پ.د.ک به جای آنکه در مقابل دولت ترک موضع بگیرد، پ.ک.ک را مقصر این وضعیت اعلام میکند. این درست نیست.
اما علیرغم این مسائل، مبارزه آزادی کوردستان نیازمند سیاستی مشترک است. زیرا اشغالگری در خاک کوردستان توطئهها و طرحهای بسیاری در درست دارد ما برای اینه این طرحها را خنثی سازیم، برای ایجاد اتحاد ملی، دمکراتیک و سیاستی مشترک تلاش میکنیم. به این منظور بوده است که همواره تلاش میکنیم اما پ.د.ک اکنون برای آنکه با دولت ترک همکاری میکند، نشان میدهد که این مسئله به این زودی تحقق پیدا نمیکند. اما دستیابی به اتحاد ملی صمیمیانه، که دوستان کورد نیز به آن امیدوارند، برای زمانی نامشخص به تعویق افکنده شده است و در کوتاه مدت نمیتواند تحقق پیدا کند. زیرا در سیاست کوردی، منافع خانوادگی و حزبی بر منافع ملی ارجحیت دارد، و در این فرایند مرحلهای بر اساس جدایی توسعه پیدا میکند. در رابطه با وضعیت کنونی میتوان این گونه سخن گفت.
بدون هیچ تردیدی سلاح شیمیایی مورد استفاده قرار میگیرد، لازم است که در این باره تحقیقات صورت گیرد
بدون هیچ تردیدی دولت ترک از سلاح شیمیایی استفاده میکند، دولت ترک در باشور کوردستان علیه نیروهای گریلا از سلاح شیمیایی استفاده میکند. در این باره نیروهای مدافع خلق بیانیههایی را منتشر کردهاند. در این باره اسنادی وجود دارند، تصاویری از تونلها و خارج از در دسترس است، مهمات و ادواتی پیدا شده است که نشان میدهد که از گاز شیمیایی استفاده شده است، اسناد و مدارک بسیاری در دسترس هستند و نیروهای مدافع خلق بسیاری از این مدارک را با افکار عمومی در جریان گذاشته است. مشغول تحقیق بر بخشی از مهماتی هستیم که آن را در دست داریم، قطعات مهمی هستند. اما مسئولان بینالمللی هیچگاه در رابطه با این مسائل تحقیقاتی را انجام ندادهاند، علیرغم تمام درخواست و فراخوانها همیشه سکوت کردهاند، چرا؟ زیرا دولت ترکیه عضو ناتو است. مدتی پیش اعلام شد که سوریه از سلاح شیمیایی استفاده کرده است، تمام جهان در مقابل استفاده این کشور از سلاح شیمیایی بپاخاست. به سوریه هشدار دادند، به مداخله دست زدند، حمله کردند. علت این استانداردهای دوگانه چیست؟ در قابل دولتی که از سلاح شیمیایی استفاده میکند باید موضگیری شود.
اعضای ناتو دست به هر اقدامی که بزنند مشروعیت دارد، در مقابل دولتهایی که عضو ناتو نیستند، مخالفت میشود و موضع گرفته میشود. نیرو و نهادهای بینالمللی میتوانند وارد منطقه شده و در رابطه با سلاحهای شیمیایی استفاده شده تحقیق کنند، منطقهای که با سلاح شیمیایی هدف قرار گرفته است، پ.د.ک قرار داد، تمام جهان با پ.د.ک ارتباط دارد، مجامع مسئول جهانی میتوانند از باشور کوردستان به مناطق گریلا بیایند، نیروهای مدافع خلق اعلام کردهاند که در شمال، ۶ نفر از هوالان ما در منطقه تپه سور با سلاح شیمیایی به شهادت رسیدهاند. تپه سور در خط مرزی واقع شده است. بین تپه سور و پایگاه مرزی روی تپه، چند کیلومتر فاصله است، سنگرهای مرزی در تپه سور هستند. بخشی از تپه سور جزو فضای سرزمینی ترکیه است. در این منطقه تونلی وجود دارد، ما تمام نیروهای خودمان را از این منطقه خارج کردهایم. اما دولت ترک هنوز هم نتوانسته است این تونل را کنترل کند، جنازه هوالان ما هنوز هم در این تونل قرار دارد. سازمانهای بینالمللی میتوانند وارد این منطقه شوند، تحقیق کنند که آیا سلاحهای شیمیایی مورد استفاده واقع شده است یا خیر؟ در این تونلها هنوز هم آثار سلاحهای شیمیایی وجود دارد، به همین دلیل است که دولت ترک تا کنون هم نتوانسته است وارد آن شود. همه چیز کاملا مشخص است، افراد و گروههایی که اسناد دقیقتری میخواهند وارد منطقه شوند. اگر به ما اعتماد و اطمینان ندارند، همراه هیاتهای مستقل به مناطق بروند. دولت ترک در کوردستان حقوق بینالمللی جنگ را نقض میکند. دست به جنایات جنگی میزند. در صورتیکه وارد منطقه شوند میتوانند بازمانده سلاحهای شیمیایی را ببینند. پیش از این هم ما برای حضور هیاتهای بینالمللی در گاره فراخوان دادیم، هم اکنون هم دعوت میکنیم، این هیاتها میتوانند وارد منطقه شوند و مدارک و مستندات دقیقتری بیابند.