نامه روژاوا از اعضای پارلمان اروپا به اتحادیه اروپا: ساکت ماندن یک گزینه نیست!
گروه دوستی با کوردها در پارلمان اروپا در نامهای به جوزف بورل، نماینده عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا در خصوص حملات دولت اشغالگر ترکیه به شمال و شرق سوریه، نامهای نوشت.
گروه دوستی با کوردها در پارلمان اروپا در نامهای به جوزف بورل، نماینده عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا در خصوص حملات دولت اشغالگر ترکیه به شمال و شرق سوریه، نامهای نوشت.
فرانسوا آلفونسی از سبزها/EFA که گروهی در پارلمان اروپا دارد، آندریاس شیدر از گروه سوسیال دموکرات و نیکولای ویلومسن از گروه چپ، در نامهشان به جوزف بورل، نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور سیاست خارجی توجه را به حملات در روژاوا جلب کردند..
اعضای گروه دوستی با کوردها اعلام کردند که بمبهای دولت ترکیه زیرساختهای غیرنظامی حیاتی را هدف قرار داده و ویران کردند و میلیونها نفر را بدون برق، آب و گاز رها کردند و تأکید کردند که «اردوغان رئیسجمهور ترکیه به وضوح قصد خود را برای ادامه این حملات اعلام کرده است.»
در این نامه موارد زیر آمده بود:
«ما به عنوان نماینده عالی اتحادیه مسئول سیاست خارجی و امنیتی، از شما میخواهیم که از طرف اتحادیه اروپا به تهاجمات و جنایات جنگی بیدلیل ترکیه علیه مردم اداره دموکراتیک و خودمدیریتی شمال و شرق سوریه اعتراض کنید. و از قدرت دفترتان برای تحت فشار قرار دادن دولت ترکیه برای توقف این حملات استفاده کنید.
علیرغم آتشبسهایی که در سال ۲۰۱۹ بین ایالات متحده و روسیه مذاکره شد، ترکیه به حملات سطح پایین خود در منطقه ادامه داده است و تلاشهای ثبات را تضعیف کرده است.
اکنون برای سومین بار در مدت سه ماه و نیم گذشته مکانهایی را بمباران کردند که برای زندگی روزمره ضروری است. از ۱۳ ژانویه، آنها نیروگاهها، میادین نفتی (منبع اصلی درآمد منطقه)، خانهها، انبارها، کارخانهها و دیگر ساختمانهای غیرنظامی را ویران کردهاند. بسیاری از این مکانها با تعمیرات اضطراری پس از حمله قبلی دوباره فعال شده بودند. دو میلیون نفر بدون برق ماندند. این به معنای نداشتن برق، نبود آب که از طریق پمپهای برقی پمپاژ میشود، کاهش مراقبتهای پزشکی، نداشتن نانوایی برای نان، کار نکردن مدارس یا دانشگاهها و خسارت اقتصادی هنگفت است. یگانه کارخانه بستهبندی گاز منطقه نیز تخریب شد. مردم به وضعیتی انداخته شد که قادر به گرم کردن خانه یا خرید گاز برای پخت و پز نیستند.
جنایت جنگی
هدف قرار دادن زیرساختهای حیاتی به خودی خود یک جنایت جنگی است و این حملات نیز یک اقدام اشغالگرانه بیدلیل است. این منطقه هرگز تهدیدی برای ترکیه نبوده است. در واقع، نیروهای سوریه دموکراتیک به همراه ائتلاف بینالمللی رهبری مبارزه با داعش را بر عهده داشتند. آنها متحدان حیاتی ائتلاف هستند که تشخیص میدهد نیروهای سوریه دموکراتیک جدا و مستقل از حزب کارگران کوردستان (پکک) است. با این حال، هر زمان که پکک اقدامی علیه نیروهای ترکیه در ترکیه یا عراق انجام دهد، ترکیه به اهداف غیرنظامی در سوریه حمله میکند. اگر این ادعا که این حملات در محدوده حق دفاع است مورد اعتراض قرار نگیرد، این امر در واقع یک سابقه بسیار خطرناک خواهد بود.
ساکت ماندن یک گزینه نیست
این حملات برای اروپا نیز خطر فیزیکی دارد. هدف این حملات از بین بردن ثبات منطقه و ایجاد شرایطی است که امکان احیای داعش را فراهم میکند. این حملات نگهداشتن هزاران تبهکار داعشی که مسئولیتش را به نیروهای سوریه دموکراتیک محول کردهاند را دشوار میکند و همین دیروز (۱۶ ژانویه) پس از حمله موشکی، تلاشی برای فرار از زندانی در شهر حسکه که تبهکاران داعش در آن نگهداری میشدند، صورت گرفت.
سکوت در برابر این جنایات و خطرات یک گزینه نیست.»