در اولین سالگرد کارزار جهانی که با شعار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راهحل سیاسی برای مسئله کورد» راهاندازی شد، راهپیمایی در استراسبورگ فرانسه به مناسبت «کمپین پرتوهای خورشید» که توسط جنبش زنان کورد-اروپا (تژک-اروپا) راهاندازی شده بود، برگزار شد.
راهپیمایی که توسط کمون زنان زین و مرکز جامعه دموکراتیک کوردها در استراسبورگ سازماندهی شده بود از محله جمهوری آغاز شد. در طول راهپیمایی، علاوه بر حمل بنری با مضمون «۲۵ سال انزوا یعنی ۲۵ سال شکنجه؛ شکنجه عبدالله اوجالان را متوقف کنید» که به زبان فرانسوی نوشته شد بود، پرچمهایی با تصویر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و پرچمهای پکک حمل شد.
در طول مسیر شعارهای «زنده باد رهبر آپو»، «آزادی برای اوجالان»، «زندگی بدون رهبری ممکن نیست»، «ژن ژیان آزادی» و «ما کیستیم؟ پککای هستیم» سر داده شد.
در متون قرائت شده در این راهپیمایی، سیستم شکنجه و نسلکشی امرالی که علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ایجاد شده است، تشریح شده و تاکید شده است که نهادهای اروپایی به مسئولیت خود عمل نکردهاند.
پس از راهپیمایی که تا میدان کلبیر ادامه یافت، هَلَن درسیم، عضو کمون زنان زین، جانیا کنشگر ضد فاشیست و سیاستمدار کورد جوما تاک سخنرانی کردند.
در متنی که به زبان فرانسه تهیه و توسط هلن درسیم و جانیا کنشگر ضد فاشیست خوانده شد، روند توسعه توطئه بینالمللی توضیح داده شد. در این سخنرانی تاکید شد که بعد از توطئه بینالمللی توسط قدرتهای امپریالیستی، امرالی به یک سیستم شکنجه و نسلکشی تبدیل شده است و به موارد زیر اشاره شد:
«پس از توطئه بینالمللی، هیچ یک از حقوق اساسی عبدالله اوجالان رعایت نشد. آقای اوجالان تحت انزوا و شکنجه بیسابقهای در جهان به سر میبرد و جنایات علیه بشریت همچنان ادامه دارد.
۳ سال است که به وکلای او یا خانوادهاش اجازه ملاقات داده نشده است. عبدالله اوجالان رهبری است که راه رهایی را به ستمدیدگان، به ویژه مردم کورد نشان میدهد.
حل نشدن سیاسی و دموکراتیک مسئله کورد عمدتاً ناشی از نگرش ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی است. عدم حل و فصل و وضعیت موجود منجر به جنگ جهانی سوم شد. این جنگ به مردم مظلوم جهان به ویژه خاورمیانه آسیب میرساند و آنها را دچار بحران اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی میکند.
دادگاه حقوق بشر اروپا پس از این که حکم حبس ابد تشدید شده برای عبدالله اوجالان را نقض حق امید به زندگی دانست، به دولت ترکیه هشدار داد.
اگرچه تصمیم بر این شد که روند نظارتی برای ترکیه ایجاد شود، اما کمیته وزرای شورای اروپا در این راستا عمل نکرد و در رژیم انزوای مطلق که بر عبدالله اوجالان تحمیل شده بود، شریک شد.
از زمان عهدنامه لوزان در ۲۴ جولای ۱۹۲۳، کوردستان به چهار بخش تقسیم شده است. زبان، فرهنگ، هویت، هنر و توسعه سیاسی مردم کورد که تعداد آنها به ۵۰ میلیون رسیده است، از زمانی که آنها بدون دولت و موقعیت زندگی میکنند مختل شده است.
رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان نزدیک به نیم قرن است که مبارزه برای حقوق اساسی مردم کورد را از طریق حزب کارگران کوردستان (پکک) رهبری میکند. جنبش آزادی کوردستان و کوردها در چهار بخش کوردستان برای آزادی خود و سایر مردم تحت ستم از راههای دموکراتیک و مسالمتآمیز مبارزه میکنند.
واکنش به همدستان
ما همدستی حزب دمکرات کوردستان (پدک) و خانواده بارزانی با نیروهای نظامی ترکیه را به شدت محکوم میکنیم. هدف توافق آنها تضعیف نیروهای گریلایی پکک است. قرارداد جنگی که با دولت عراق امضا شد، دستاوردهای مردم کورد را نیز به خطر میاندازد. دولت عراق باید این توافق را لغو کند.
در این منظر به شما یادآوری میکنیم که به تلاشهای دموکراتیک خود برای حل سیاسی مسئله کورد، موقعیت سیاسی کوردستان و آزادی رهبر عبدالله اوجالان ادامه خواهیم داد.
«همه را به مبارزه بینالمللی و همبستگی فرا میخوانیم»
ما از همه افرادی که از دموکراسی و آزادی دفاع میکنند میخواهیم که با این مبارزه بینالمللی همبستگی نشان دهند. ما از همه ستمدیدگان، همه کارگران و همه کسانی که آرزوی دموکراسی و آزادی دارند میخواهیم به مبارزه علیه استثمار سرمایهداری بپیوندند. ما برای همکاری با هزاران سازمان و حزب دموکراتیک اهمیت زیادی قائل هستیم.»
«افراد سازمانیافته میتوانند از این جنگ جان سالم به در ببرند»
جوما تاک، سیاستمدار کورد در سخنرانی خود اعلام کرد که سرمایهداری در حال گذراندن بحران است و برای برون رفت از این بحران دوباره دست به جنگ زد. تاک با بیان اینکه پایان جنگ جهانی سوم نزدیک است و این جنگ در خاورمیانه ادامه دارد، گفت: «افراد سازمانیافته میتوانند از این جنگ جان سالم به در ببرند، گفت: «امرالی جایی است که این جنگ شروع شد. بزرگترین نبرد ارادهها در حال حاضر در امرالی در حال انجام است که به کوردستان و از آنجا به خاورمیانه سرایت کرد. مردم ما با تأمین هم آزادی خود و هم آزادی رهبری، پیروز این جنگ به نام جنگ جهانی سوم خواهند بود. ما باید خط مقدم این جنگ باشیم. این یک واقعیت است که اگر کوردهای ساکن در اروپا خود را تعیینکننده این جنگ بدانند، این جنگ به پیروزی قطعی منجر خواهد شد. زیرا هر چه مردم بیشتر مبارزه کنند، بیشتر سزاوار پیروزی هستند.»