ملت کرد به درازای تاریخ علیه ستم و ظلم به کوهستان‌ها پناه برده و کوهستان را به مأمن دفاع از خود و حیاتش مبدل ساخت. کوهستان هم ماندگاری آنان را سبب شد.

کوهستان‌ها به پرآرامش‌ترین و با امنیت‌ترین محل نیرومندی و دفاع از فرهنگ و زبان کردها شد.

کردهایی که از کوهستان‌ها دور شدند, با کشتار و از خودبیگانگی روبرو گشتند, اما علی‌رغم دورشدنشان, همچنان قلب‌شان برای کوهستان‌های سربه‌فلک‌کشیده می‌تپد.

آنها مدام و در طول تاریخ در حسرت بازگشت به کوهستان‌ها بودند. در این میان زنان کرد هم به کوهستان‌های عظیم تکیه کرده و به سمبل قیام مبدل گشتند.

به «بسه‌هاع ظریفه‌ها, بریتان‌ها, فیان‌ها, بریوان‌ها و مزگین‌ها مبدل شدند. در آن کوهستان‌ها صداری دلفریب آزادی صدها ساله شدند. هرزن با تأسی به این «شهدا» از جمله بریتان, بریوان و ویان , مجددا خود را بازآفرید. زنان بخوبی می‌دانستند که پیشبرد حیاتی آزاد در آن کوهستان‌ها به مبارزه‌ای عظیم نیاز دارد. این بود که هزاران زن به کوهستان‌ها رو کردند و جانشان را فدا نمودند.

تاریخ: 24 مارس 2012

محل: منطقه خزان بدلیس

زنان کرد گریلا با جنگی شدید روبرو شدند.

جرده‌وانان (مزدوران محلی) و سربازان ارتش ترک, گروهی از زنان گریلا را محاصره ساختند.

جنگ آغاز شد و یک روز کامل ادامه یافت.

بخاطر مقاومت گریلاهای زن و صعب‌العبور بودن کوهستان, ارتش ترکیه شکست خورد.

این ارتش در پی این شکست مفتضحانه, ناچار به استفاده از سلاح شیمیایی شد و منطقه درگیری‌ها را بمباران کرد.

بر اثر این بمباران شیمیایی «فرمانده منطقه گارزان«لیلا آلتان» همراه با 14 زن گریلای دیگر» جانباختند.

لیلا آلتان معروف به «آرژین گارزان» در سال 1974 در باتمان به دنیا آمده بود.

همانطور که از نامش برمی‌آید, رفیق صمیمی کوهستان‌های آزاد بود.

سالهای متمادی در عرصه‌های مختلف مبارزاتش را ادامه داد.

آخرین بار از اروپا به کوهستان‌های آزاد رفت.

آرژین, طبیعت, خلصت‌ها , ذات و شخصیت فداکار و از خودگذشته‌اش را حفظ کرده بود.

عاشق کوهستان‌ها, مبارزات آزادیخواهانه و یک انسان آزاد بود.

یکی دیگر از زنانی که جانباخت, «میه‌سر اوربای» معروف به «دلژین جیلو» بود.

«دلژین» اهل گه‌ور بود. با تعلقش به میهن و با جوش و خروش مبارزات آزادی‌خواهی شخصیتی عظیم داشت.

«مزگین آراته‌مور» با کد سازمانی «هیوی روژ» اهل باتمان بود. وی با مواضع اعتمادبخش و مقاومت‌هایش توجه همه را به شخصیت جالب خود جلب می‌کرد.

«سلما آوجی» با کد سازمانی «برفین روزا» او سمبل یک زن مقاومت‌گر بود.

غم میهن او را از شهر قونیه به کوهستان‌ها برد و به عاشق آزادی مبدل ساخت. او در کوهستان‌های صعب‌العبور زاگروس به پیشاهنگ و فرمانده مبدل گشت.

«پریهان پارلاک» با کد سازمانی «بریوان سمسور»؛ «یلدز جوما» با کدسازمانی«روژدا عفرین»؛ «عایشه محمد» با کد سازمانی «سلاو سوران»؛ «آسیه گوندوز» با کد  سازمانی «توپراک جانفدا»؛ «فاطمه کارایل» با کدسازمانی «گلبهار آمد», «آسومان موجل» با کد سازمانی «ویان دیروک»؛ «غربت آلتون» با کد سازمانی «روژوین آمد»؛ «ولات آرگش» با کد سازمانی «بریتان تیموک»؛ شهریبان آرگش با کد سازمانی «روکن آسلان»؛ «گلستان باستوچو» با کدسازمانی «یریوان باستوجو» و «آلیمه سزر» با کدسازمانی «ژیاندا» از جمله گریلاهای زنی بودند که در 24 مارس 2012 در منطقه «گارزان» شمال کردستان طی بمباران شیمیایی ارتش ترکیه جانباختند و در گارزان به سمبول زنان مقاومت‌گر مبدل گشتند.