روز ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲ در منطقه شهید دلیل غرب زاپ حادثه ای رخ داد که نمونه آن در تاریخ کمتر دیده شده است. نیروهای گریلا، سربازان ارتش اشغالگر ترکیه را که تلاش می‌کردند به میادین مقاومتی بروند، محاصره کرده و ضربات سنگینی به آنها وارد کردند. در نتیجه تعداد زیادی از اشغالگران کشته شده و جنازه های آنها به دست نیروهای گریلا افتاد. گریلا جنازه این سربازها و سلاحهای آنها را به کنترل درآورد. در آن زمان در عرصه مقاومتی شهید شاهین، جنازه سرباز نوری ملیح بوزکورت، در عرصه مقاومتی تپه آمدیه، جنازه دو سرباز با نامهای ناجی کایگسز و نورالدین توکیئورک،  همچنین در منطقه مقاومتی تپه اف ام جنازه سرباز مصطفی بازنا به دست نیروهای گریلا افتاده بود.

 بر اساس اسناد و مدارک مرکز اطلاع رسانی و مطبوعاتی نیروهای مدافع خلق(ه پ گ) مشخص شده بود که دولت ترکیه و رسانه های جنگ ویژه اش حقایق را انکار میکنند. آنها هرگز کشته شدن تعدادی از سربازهای خود را اعلام نکرده و با اخبار دروغ و بیاساس افکار عمومی ترکیه را فریب میدهند. بروکراسی دولت ترکیه، وزرای حزب عدالت و توسعه و حرکت ملی، نمایندگان پارلمان و از همه مهمتر وزارت دفاع میهنی ترکیه گفته بود:" سربازهایمان به بیمارستان منتقل شدند، اما نتوانستند جان آنها را نجات دهند و شهید شدند". در حالی که حقیقت چیز دیگری بود و هیچ کدام از این سربازها به بیمارستان منتقل نشده بودند و مدارک نشان دادند که جنازه آنها در دست نیروهای گریلاست. این گونه بود که دیگر دروغهای جنگ ویژه و شکست ارتش ترکیه در زاپ قابل پنهان کردن نبود. با انتشار عکسها و صحنه های سربازان توسط نیروهای مدافع خلق دیگر آرامشی برای دولت ترکیه باقی نماند. در چنین شرایطی، روز ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲ در منطقه مقاومتی تپه جودی، ارتش ترکیه جنازه سربازانش را که موفق به انتقال آنها نشده بود، به صورت غیر اخلاقی سوزاند. میخواست آنها را بسوزاند و چیزی به جای نگذارد. اما چیزی وجود داشت که آن را در نظر نگرفته بود. آن هم گریلا بود که لحظه به لحظه فیلم رخداد را ضبط میکرد. آن تصاویری که بعدها برای افکار عمومی منتشر شد، مانند یک فیلم ترسناک و وحشیانه بود. اما متاسفانه این فیلم نبود، بلکه حقیقت بود.

بدون شک رسانه های جنگ ویژه ترکیه مانند همیشه حادثه را نادیده گرفتند و جنایات دولت مقدسشان در سوزاندن اجساد سربازان را انکار نمودند. به نظر آنها، پذیرش وحشیگری دولت نابودگر و ارتش اشغالگر، که آنها را "پاک" می دانستند، به معنای حفظ آبرو و حیثیت دولت است. پس چشم و گوش و وجدان خود را بستند و این واقعیت را نادیده گرفتند.

هرچند یک سال از این حادثه می‌گذرد؛ در میدان مقاومتی تپه جودی، به محل حادثه می‌رویم. آثار وحشیگری هنوز در آنجا باقی مانده است. ابتلا لباس سربازهای سوخته و برخی ابزار نظامی دیده می‌شود.

تلفن ها، تجهیزات ارتباطی سربازان سوخته و بقایای آنها قابل مشاهده است. صفحات ضد گلوله روی جلیقه ها و دوربین های روی سلاح های سربازان دیده می شود.

این احتمال وجود دارد که سربازان در اضطراب و سردرگمی سوزانده شده باشند. به همین دلیل همه چیز روی اجساد به طور کامل نسوخته است. به همین دلیل پس از مدتی مواد منفجره روی جنازه ها منفجر شده و آنها را تکه تکه کرده و در اطراف پخش کرده است. بخشی از جسم آنها سوخته است. برخی به دلیل انفجار به طور کامل از هم پاشیده اند. در کنار آن یک خشاب پلاستیکی دیده میشود.

در کنار مخزن نیمه سوخته، نشان های نظامی قرار دارد که نیمه سوخته است و ثابت می کند متعلق به چه لشکر و تیپی هستند.

 زمانی که لباس‌های نظامی را کنار زدیم، گلوله‌های روی خشاب‌ها پخش شدند. تعدادی از آنها شلیک شده و تعدادی نشدند.

آخرین چیزی که دیده می‌شود یک کپسول بمب دودزاست. سربازان برای اینکه مانع دید گریلا شوند، بمبهای دودزا را در منطقه منفجر کردند.

هرچند یک سال از این وحشیگری میگذرد، اما انکار و سکوت هنوز ادامه دارد. در محلی که این حادثه رخ داده است، هنوز آثار این وحشیگری مانند روز اول باقی مانده و دیده می‌شود.

*****************************