حسن اوچماز یکی از شاهدان عینی مقاومت بزرگ روزه‌ی مرگ ۱۴ ژوئیه و همرزم کادرهای پیشاهنگ پ.ک.ک، درباره روحیه انقلابیگری و جان‌فدایی آن رفقا گفت: از آنان مقاومت و مبارزه و مشارکت در مرگ با عزت را یاد گرفتیم.
روزه مرگ بزرگ ۱۴ ژوئیه که یکی از نقاط عطف جنبش آزادی کوردستان است؛ با مشارکت کادرهای پیشاهنگ پ.ک.ک؛ کمال پیر، محمد خیری دورموش، علی چیچک و عاکیف یلماز آغاز شد. پس از کودتای فاشیستی ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰ در ترکیه؛ حدود ۵ هزار زندانی سیاسی به زندان بزرگ آمد انداخته شدند. زندانی که به یک قتلگاه مبدل شد و در آن ضدانسانی‌ترین و بدترین شکنجه‌های تاریخ بشر انجام شد.
روزه مرگ که علیه شکنجه و برای تحریک مردم در خارج از زندان‌ها آغاز شد؛ به گام نخست در اجتماعی‌شدن جنبش آزادی کوردستان مبدل شد و این جنبش را برای مردم مقبول گردانید.
حسن اوچماز شاهد عینی آن روزها؛ از خاطراتش با کادرهای پیشاهنگ پ.ک.ک در زندان می‌گوید که در جریان روزه مرگ جان‌باختند.
اوچماز در سن جوانی با جنبش آزادی کوردستان آشنا می‌شود و در منطقه سیورگی در استان روحا به‌سرعت خود را با مبارزه انقلابی هماهنگ می‌کند. اوچماز که همراه با خانواده‌اش در حزب سازمان یافته‌اند؛ در آن هنگام با کمال پیر، محمد خیری دورموش، علی چیچک و عاکیف یلماز و مظلوم دوغان و سایر انقلابیون جنبش کوردستان آشنا و همرزم می‌شود. او گفت: با همه کادرهای پیشاهنگ پ.ک.ک کار و مبارزه کرده است و در کودتای ۱۲ سپتامبر دستگیر شده و در زندان شماره ۵ آمد شکنجه شده است.
اوچماز که ۱۱ سال را در زندان گذرانده است؛ می‌گوید که روزی نبوده شکنجه نشده باشد و شاهد عینی روزه مرگ ۱۴ ژوئیه نیز بوده است.
اوچماز که در مدت زندانی‌بودنش دهها بار به زندان‌های دیگر منتقل شده، اعتصاب غذا کرده و در روزه مرگ شرکت نموده و هم‌اکنون نیز با چندین بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کند.
اوچماز تاکید کرد که لازم است ۱۴ ژوئیه به‌درستی فهمیده شود و نقش آن در جنبش آزادی کوردستان بسیار مهم است. خاطرنشان نمود که ۱۴ ژوئیه علیه سیاست حذف و انکار کوردها توسط دیکتاتوری فاشیستی ترکیه در زندان آمد؛ حماسه هویت ملی و عزت انسانی است.
