«فوتی بنلیسوی» محقق و نویسنده, مواضع ترکیه در قبال سوریه را به مواضع پاکشتان در سال 1980 در قبال افغانستان تشبیه کرد. بنلیسوی یادآور شد که «استراتژی» پاکستان چنان بود که می‌خواست در افغانستان هم به لحاظ سیاسی مؤثر واقع شود, اما خود پاکستان هم بحرانی شد. بنلیسوی افزود که حمایت‌های ترکیه از گروه‌های سوری می‌تواند امنیت خود ترکیه را برهم زند.

فوتی بنلیسوی, محقق و نویسنده در خصوص سیاست‌های ترکیه در قبال انقلاب غرب کردستان و سوریه با خبرگزاری فرات مصاحبه‌ای انجام داد.

بنلیسوی اذعان داشت که سیاست‌های خارجی ترکیه از همان اوایل چنان بوده که کردهای سوریه را دشمن خود تلقی نموده و تلاش کرده که حزب اتحاد دموکراتیک, پ.ی.د را در عرصه بین‌المللی منزوی سازد. این بود که برچسب تروریسم را به پ.ی.د زد. خواست این حزب را دنباله‌رو رژیم اسد نشان دهد تا اعراب و مخالفان مسلح سوری به کردها حمله کنند. بنلیسوی یادآور شد که ترکیه برای تضعیف نیروی ی.پ.گ راه را بر آغاز جنگی شدید گشود.

سیاست‌های ترکیه به بن‌بست رسید

بنلیسوی در ادامه تصریح کرد که دعوت صالح مسلم از روسای مشترک حزب پ.ی.د به ترکیه, در واقع اعتراف شرمسارانه ترکیه به شکست سیاست‌هایش است. وی افزود:«اینگونه , حزب پ.ی.د را بعنوان یک آکتور رسمی پذیرفت و پی برد که خط سیاسی منزوی سازی وتروریزه کردن پ.ی.د با حقیقت غرب کردستان نمی‌خواند زیرا این مسئله ترکیه را از کاروان تحولات منطقه عقب انداخت. در وضعیتی که در خود ترکیه روند چاره‌یابی و صلح در جریان است, دشمنی با کردها در خارج از مرزهایش, از سوی همگان بخوبی دیده شد. اثبات شد که سیاستی منسجم ندارد. سیاست خارجی ترکیه ناچار شد که «خط قرمز دیگری تعیین‌کند» که در پی آن موجودیت حزب پ.ی.د را رسما پذیرفت».

بنلیسوی بیان داشت که این امر بدان معنا نیست که ترکیه ناگهان از خط‌مشی «کرددوستی» برخوردار شد و از مقامات کردها در غرب کردستان جانبداری می‌کند. وی افزود:«اما تحولات منطقه و پشتیبانی نیرومند خلق‌کرد غرب کردستان از حزب پ.ی.د, ترکیه را ناچار ساخت که حزب پ.ی.د را مخاطب خود قرار دهد. این یک موفقیت بزرگ برای پ.ی.د است».

فوتی بنلیسوی اذعان داشت که امکان ندارد که ترکیه در آینده‌ای نزدیک بتواند حزب پ.ی.د را به شکست بکشاند. وی افزود:«ترکیه در این راستا می‌تواند از عامل بارزانی سوءاستفاده کند. همچنین می‌تواند برخی گروه‌های مسلح را که خود از آنها حمایت می‌کند برای ایجاد آشوب و جنگ در غرب کردستان بکار گیرد».

حمله ارتش آزاد سوری به حزب پ.ی.د بسیار دشوار است

بنلیسوی ضمن اشاره به وضعیت کنونی «ارتش آزاد سوری» اذعان داشت که هم‌اکنون در سوریه شمار زیادی از گروه‌های مسلح خود را سازماندهی کرده‌اند, لذا معلوم نیست که هرگروه وابسته به چه طرف و جریانی است. بنلیسوی یادآور شد که بسیار مشکل است که ارتش آزاد سوریه به حمله‌ای گسترده علیه حزب پ.ی.د دست زند.

بنلیسوی گفت که مخالفان سوری به لحاظ نژادپرستی عربی دست‌کمی از رژیم اسد ندارند و این امر هم موجب می‌شود که تنش‌ها میان ارتش آزاد و حزب پ.ی.د ـ کردهای غرب کردستان بندرت افزایش یابد. بنلیسوی بیان داشت که اظهارات شورای نظامی مخالفان سوری به نام «سلیم ادریس» که حزب پ.ی.د را به تجزیه‌طلبی متهم کرده بود, و بیانیه ارتش آزاد که گفته بود اجازه نخواهند داد هیچ نیرویی سوریه را تجزیه کند, در کفه یک ترازو قرار می‌گیرند.

بنلیسوی اظهار داشت که حمایت‌های ترکیه از گروه‌های مسلح سوری به لحاظ نظامی و لجستیکی , تنها در راستای افزایش اختلافات کردها ـ اعراب انجام می گیرد. وی افزود:«هرچند ترکیه خواهان جنگی اتنیکی طولانی مدت نیست, اما زمینه آن را هموار ساخته است. چه بسا ترکیه در افزایش درگیری‌های مذهبی و ملی در سوریه و دخالت‌ها در امور آن کشور سهم بسزایی دارد. بزرگترین مشکل انقلاب سوریه این است که قدرت‌های خارجی تلاش می‌کنند مطابق منافع ژئواستراتژیک خود از این قیام استفاده کنند. مثلا: قطر و پادشاهی عربستان تنها به گروه‌های وابسته به خود توجه کرده و مورد سوءاستفاده قرار می‌دهند. یکی از مشکلات عدیده سیستم مذهبی در منطقه هم همین است. این سیاست‌های پراگماتیکی در آینده‌ای نزدیک عواقبی منفی درپی خواهد داشت».

بنلیسوی افزود که این مواضع ترکیه می‌تواند نتایج بسیار خطرناکی در پی داشته باشد اما خود ترکیه به آن فکر نمی‌کند. وی مواضع ترکیه در قبال سوریه را به مواضع پاکشتان در سال 1980 در قبال افغانستان تشبیه کرد و گفت:

«پاکستان نخست, از گروه‌های اسلام‌گرا همچو «گروه حکمت‌یار» بر علیه اشغالگری روسیه حمایت کرد, در جریان جنگ داخلی افغانستان هم فعالانه از طالبان حمایت کرد و به آنها کمک‌های لجستیکی , دیپلماتیک و سیاسی ارایه داد. شکست افغانستان در این جنگ به جنگ‌های مذهبی و ملی در پاکستان ختم شد. خشونت مذهبی در پاکستان گسترش یافت و حمله اسلام‌گرایان علیه شیعیان افزایش یافت. این امر حاکمیت اسلام‌گرایان افرادی بویژه در مرزهای با افغانستان را بدنبال داشت. استراتژی خود پاکستان در ارتباط با افغانستان بلای جان خود پاکستان شد. پشتیبانی ترکیه از سازمان القاعده در سوریه هم به این مسئله شبیه است و می‌تواند امنیت ترکیه را برهم زند. اخیرا مسئله ربودن دو خلبان ترک در لبنان از جمله نتایج منفی این سیاست‌های خارجی غلط دولت ترکیه است».

فوتی بنلیسوی نویسنده  محقق مواضع مقامات حکومت اقلیم جنوب کردستان علیه غرب کردستان را هم مورد تحلیل قرار داد و یادآور شد که برخی احزاب کرد غرب کردستان تحت حمایت بارزانی قرار دارند. آنها با حزب پ.ی.د رقابت می‌کنند. بنلیسوی افزود که بارزانی برای مدتی مدید به بخشی از سیاست‌ها و توطئه‌های دولت ترکیه در راستای منزوی سازی حزب پ.ی.د مبدل شد و تلاش کرد که به عضویت «شورای عالی کرد» در نیاید. وی بیان داشت که پس از مدتی این سیاست‌های جنوب کردستان تا حدی نرم و تعدیل شد و بارزانی اینبار تلاش کرد میان حزب پ.ی.د و احزاب دیگر کرد میانجی‌گری کند. خواست قدرت را میان این احزاب تقسیم کند و پیمانی را میان آنها منعقد سازد.

بنلیسوی افزود که بدون‌شک بارزانی می‌خواهد حزب پ.ی.د را تضعیف نماید و با استفاده از قدرت احزاب دیگر, حزب پ.ی.د را از دور خارج سازد. وی ضمن اشاره به اختلافات بوجود آمده میان پ.ی.د و بارزانی بر سر وجود نیروی پ.ی.د و نیروهای مسلح, گفت:

«بارزانی حزب پ.ی.د را بخاطر داشتن ارتباط ایدئولوژیک و سیاسی با حزب کارگران کردستان, رقیب سرسخت خود می‌داند. قدرتمند شدن این رقیب در سوریه, موجب در تنگناقرارگرفتن بارزانی می‌شود. البته در میان نباید اختلافات میان حکومت اقلیم کردستان و دولت مرکزی بغداد را هم از یاد ببریم. از سوی دیگر یکی شدن اقتصادی جنوب کردستان با ترکیه به ذروه رسیده. این بدان معناست که هرگاه حکومت اقلیم جنوب کردستان بخواهد گامی بردارد, باید نخست درخواست‌های ترکیه را مدنظر داشته باشد. این دو مسئله , مواضع بارزانی علیه غرب کردستان را با مشکل مواجه می‌سازد. البته جنوب و غرب کردستان هرچند همدیگر را در تنگنا قرار دهند, اما بازهم به وجود یکدیگر نیاز دارند. نه حزب پ.ی.د می‌تواند بدون جنوب کردستان فعالیت کند و نه بارزانی می‌تواند بدون کمک غرب کردستان گامی به پیش برد. تازه نباید از یاد برد که در سطحی ملی, کنگره ملی کردها برگزار می‌شود».