هرگز از مرگ نهراسیدم ،حتی اکنون که به من خیلی نزدیک است و گرمای آن را احساس می‌کنم ،بویش به مشامم می‌رسد و می‌شناسمش ،چون آشنای دیرین من می‌باشد. این قسمتی از آخرین نامه زندانی سیاسی کرد احسان فتاحیان بود که چهار سال پیش در زندان مرکزی شهر سنه در چنین روزی اعدام شد.

احسان در نامه اش نوشته بود من برای بقای يك ترانه ،يك سرود، جان می‌دهم ،ترانه زندگی سروده و عشق يا شايد برای شكفتن يك گل، گلخندی بر لبان خلق .

 امروز چهارمین سالگرد اعدام زندانی سیاسی کرد احسان فتاحیان است.

علیرغم مخالفتهای نهادهای حقوق بشر داخلی و بین‌المللی احسان فتاحیان صبح روز چهارشنبه 11 نوامبر 2009 در زندان شهر سنه بدون اطلاع قبلی وکیل و خانواده‌اش اعدام گردید.

احسان فتاحیان سال 2008 در شهر کامیاران دستگیر و به اتهام محاربه ‌از طرف دادگاه انقلاب شهر سنه به 10 سال زندان و تبعید به شهر رامهرمز محکوم گردید. اما قبل از اینکه وکیل احسان فتاحیان اعتراض خود را به این حکم برای دادگاه تجدید نظر بفرستد، به درخواست دادستان عمومی و انقلاب شهر کامیاران، حکم احسان فتاحیان به اعدام تغییر کرد و در 11 نوامبر سال 2009 در زندان مرکزی سنه بدار آویخته شد. این اقدام در حالی صورت گرفت که روند دادگاه حتی بر خلاف قوانین داخلی ایران بود.