دانشجویان دانشگاه هنرهای زیبای معمار سینان (MSGSÜ) که می‌گویند «چشمانمان را در این فشارها باز کردیم، اما دیگر سکوت نمی‌کنیم»، تاکید می‌کنند که تحریم‌ها به همه دانشگاه‌ها گسترش یافته و علیرغم خشونت پلیس، از مقاومت دست نخواهند کشید.
پس از دستگیری ۵۱ نفر به همراه اکرم امام‌اوغلو، شهردار کلانشهر استانبول، اعتراضات خیابانی که در ۱۹ مارس آغاز شد، یک هفته را پشت سر گذاشت. نیروی محرکه اصلی اعتراضاتی که روزهاست ادامه دارد، جوانان دانشگاهی هستند. اگرچه مردم از همه اقشار جامعه در این اعتراضات شرکت می‌کنند، اما اعتراضاتی که به دانشگاه‌ها گسترش یافته است، به تحریم کلاس‌ها و حتی اعتصاب اساتید دانشگاه نیز کشیده شده است.
از دانشجویان دانشگاه هنرهای زیبای معمار سینان (MSGSÜ) که در این اعتراضات شرکت می‌کنند پرسیدیم که چرا در اعتراضات شرکت می‌کنند، خواسته‌هایشان چیست و اعتراضات در دانشگاه‌ها چگونه است.
«به تدریج قوی‌تر می‌شویم»
دانشجویی که نخواست نامش فاش شود، دلایل حضور خود در خیابان را صرفا محدود به تحقیقات شهرداری کلانشهر استانبول نمی‌داند و می‌گوید:
«اعتراضات و واکنش‌ها در واقع ابتدا با بازداشت اکرم امام‌اوغلو و مواردی مانند لغو دیپلم وی آغاز شد. البته این خواسته‌ها نیز وجود دارد. اما خواسته‌های اصلی دانشجویان معمار سینان، آزادی بازداشت‌شدگان و بهبود کیفیت زندگی دانشگاهی ما است. زیرا علاوه بر شهرداری‌ها، برای بسیاری از دانشگاه‌ها نیز رئیس منصوب (قیم) شده است. دانشگاه ما نیز رئیس منصوب دارد. یکی از خواسته‌های ما، رفتن قیم‌ها و انتخاب عادلانه مدیریت دانشگاه است.
ما خواستار آموزشی با کیفیت هستیم. علیرغم اینکه دانشجوی دانشگاه هنرهای زیبا هستیم، دانشکده ما کمبودهای زیادی دارد. از کمبود مواد گرفته تا بسیاری از موارد دیگر. این موارد باید توسط دانشگاه تامین شود. به عنوان مثال، خوابگاه دخترانه دانشجویی تحت عنوان 'مقاوم‌سازی در برابر زلزله' در پایان این ترم تعطیل خواهد شد. این کارها بدون ارائه تضمین به دانشجویان و بدون تعیین مکان دیگری انجام خواهد شد.
در واقع خواسته‌های اصلی ما، امکان حرکت آزادانه در دانشگاه خودمان، عدم اعمال محدودیت در فعالیت‌های کانون‌ها یا فعالیت‌هایی که به طور کلی انجام می‌دهیم و عدم آغاز تحقیقات است. ما می‌خواهیم دانشگاهی داشته باشیم که بتوانیم خواسته‌های خود را آزادانه بیان کنیم.
«مدت‌ها بود که در دانشگاه معمار سینان چنین مبارزه سازمان‌یافته‌ای وجود نداشت»
«مدت‌ها بود که در دانشگاه معمار سینان چنین مبارزه سازمان‌یافته‌ای وجود نداشت. چه تحریم‌ها، چه راهپیمایی‌هایی که به بشیکتاش انجام شد و چه راهپیمایی‌هایی که به ماچکا انجام شد، واقعا افراد زیادی صدای خود را بلند می‌کنند. دو نفر از دانشگاه ما نیز بازداشت شدند. امروز نیز در این رابطه بیانیه مطبوعاتی صادر کردیم. همچنین، آزادی بازداشت‌شدگان در دانشگاه خودمان یا سایر دانشگاه‌ها نیز یکی از خواسته‌های ماست. همه می‌دانند که این کار با هدف ایجاد ترس انجام می‌شود و هیچ کس عقب‌نشینی نمی‌کند. به تدریج قوی‌تر می‌شویم و صدایمان بیشتر شنیده می‌شود. بسیاری از اساتید ما از ما حمایت می‌کنند؛ به ویژه اساتید بخش جامعه‌شناسی. علاوه بر این، بسیاری از دانشجویان نیز می‌دانند که این وضعیت فقط محدود به دانشگاه ما نیست. بسیاری از دانشجویان بر این باورند که این اعتراضات باید با همبستگی با سایر دانشگاه‌ها انجام شود و تنها در این صورت خواسته‌های ما نتیجه خواهد داد.»
«حالا نوبت ماست»
دانشجوی دیگری نیز بیان می‌کند که در دوره حزب عدالت و توسعه (آک‌پ) بزرگ شده‌اند و در معرض تمام اقدامات ضد دموکراتیک قرار گرفته‌اند، اما اکنون علیه آن مبارزه می‌کنند و گفت:
«به ویژه نسل ما، چشمانمان را با دولت آک‌پ باز کردیم. در دوران ابتدایی شاهد (مقاومت) گَزی بودیم و اکنون نیز شاهد ادامه ساخت فاشیسم توسط همان دولت هستیم. حالا نوبت ماست. مهمترین وظیفه ما، پیشبرد تحریم خود در محوطه دانشگاه و سازماندهی همکلاسی‌های‌مان علیه این سیاست‌های سرکوبگرانه است.
ما دانشجویان بارها شاهد سرکوب‌های دولت بوده‌ایم، اما تفاوت این روند در این است که این بار مقاومت بسیار بزرگی آغاز شده است. علیرغم تمام اقدامات پلیس، ادامه مبارزه و حتی شنیده شدن صدایشان در تظاهرات، به مردم امید می‌بخشد. بازداشت‌ها و دستگیری‌ها نمی‌تواند دانشجویان را بترساند. ما به تحریم خود در محوطه دانشگاه ادامه خواهیم داد و همکلاسی‌های بازداشتی خود را نیز باز خواهیم گرداند.»
«اهمیت مبارزه مشترک را دیدیم»
دانشجویان معمار سینان به نام‌های ایرماک و غامزه نیز در مورد وقایع رخ داده می‌گویند:
«به عنوان نسلی که در شرایط بد طولانی مدت کشورمان متولد شده‌ایم، همه ما در روزهای اخیر با بی‌عدالتی‌های رخ داده، متوجه شدیم که وضعیت موجود غیرعادی است. در این روزها که بار دیگر اهمیت مبارزه مشترک آشکار شد، اهمیت اتحاد خود را دیدیم.
تحریم‌ها در واکنش به وقایع رخ داده در دانشگاه‌های سراسر کشور آغاز شد. حمایت دانشجویان و اساتید دانشگاه معمار سینان نیز روز به روز در حال افزایش است. روند تحریم، در فضایی جشن‌گونه می‌گذرد تا نشان دهد که دانشجویان نمی‌ترسند، در مقاومت شرکت می‌کنند و امید خود را از دست نداده‌اند.
برای از بین بردن احساس ناامیدی که در جوانان ایجاد شده است، به مقاومت‌های بیشتری از این دست نیاز داریم. تنها با گسترش مقاومت خود می‌توانیم این روزهای تاریک را به روشنایی برسانیم. همانطور که آن صدا از سراسر کشور می‌گوید: 'نجات به تنهایی ممکن نیست، یا همه با هم یا هیچ‌کدام!'»
