آزادی ۶ زندانی در زندان شماره یک خارپت با ادعای  «در وضعیت مناسبی قرار ندارند» از سوی هیات اداری و نظارتی مسدود شد. آزادی فندی یگیت ۳ بار و هر بار به مدت ۶ ماه، اِمره کندمیر و سردار شیتیلای دو بار و هر بار ۶ ماه، صدیق اصلان یک بار به مدت ۶ ماه و سوفی گولر و امره آکیول یک بار به مدت ۳ ماه به تعویق افتاد.

صدیق اصلان که از سال ۲۰۰۶ در بازداشت به سر می‌برد و آزادی او در ماه می ۶ ماه به تعویق افتاد، قرار بود در ۱۴ نوامبر آزاد شود. اما در ۱۴ نوامبر، هیات مدیره و نظارت، آزادی اصلان را ۳ ماه دیگر به تعویق انداخت. هیئت مدیره در تصمیم خود اعلام کرده است که اصلان «در جلسه روانی-اجتماعی به سؤالات ارزیابی پاسخ نداده و فقط برای تکمیل فرم ارزیابی در جلسه شرکت کرده است».

در این تصمیم ادعا شده است که اصلان به سؤالات «اقرار مجدد به جرم و آمادگی برای همگرایی با جامعه» پاسخی نداده و استانداردهای امنیتی تعیین شده توسط زندان را رعایت نکرده است.

خانواده اصلان برای استقبال از او به زندان رفتند. یوکسل آجر خواهر اصلان گفت: «حکم او تمام شده اما هنوز مجازات می‌شود. قرار بود چهاردهم ماه آزاد شود، ما هم برای این کار به زندان رفتیم اما آزاد نشد. این وضعیت یک روش روانی تحمیل شده بر خانواده و زندانیان است. تصمیمی کاملا خودسرانه است.»