دکتر روژین موکریان پژوهشگر سیاسی و کنشگر حوزهی زنان در رابطه به آزادی رهبر آپو با خبرگزاری فرات (ANF) مصاحبهای انجام داد.
دکتر روژین موکریان با اشاره به انزوای مطلق تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان گفت: «او کاملا بصورت منزوی از سال ۱۹۹۹ در یک سلول انفرادی به سر میبرد. در شرایطی کاملا غیرقانونی و غیرانسانی نگهداری میشود که نه با قوانین ترکیه و نه با قوانین بینالمللی همخوانی ندارد. او بطور مداوم شکنجه روحی میشود. سلامت فیزیکی اوجالان اکنون بحرانی است.»
این پژوهشگر سیاسی بر گسترش فعالیتها برای آزادی اوجالان تاکید کرد و گفت: «بر ما کنشگران اجتماعی، فعالان سیاسی، فعالان فمینیسم و فعالان حقوق بشر و جنبشهای مدنی و انقلابیون و آزادیخواهان واجب است که در مقابل این بیعدالتی تحمیل شده بر اوجالان سکوت نکنیم و برای آزادی فیزیکی اوجالان زنجیرههایی از مقاومت برای اعمال فشار بر سازمانهای حقوق بشری و ترکیه، به راه اندازیم.»
وی در رابطه با اهمیت آزادی فیزیکی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان گفت: «آزادی اوجالان آزادی زندگی از زیر یوغ قدرت است. آزادی فیزیکی اوجالان برای یک صلح پایدار و برای کوردها و خاورمیانه و حتی جهان امری است کلیدی چراکه ایدههای اوجالان ایدههای رهاییبخش است.»
مشروح مصاحبهی دکتر روژین موکریان به شرح زیر است:
دکتر روژین موکریان: عبدالله اوجالان، رهبر جنبشهای آزادی کورد و همچنین نظریهپرداز سیاسی است که تاکنون ۴۰ کتاب در مورد مسائل کُوردها، زنان، خاورمیانه و نیز مسایل مربوط به بحرانهای محیطزیست، تمدن و بحرانهای مدرنیته سرمایهداری نوشته است. درواقع اوجالان کسی است که شعار ژن، ژیان، آزادی را فرموله کرده و کسی است که میگوید، زنان اولین مستعمره در تاریخ تمدن هستند، در نتیجه بدون آزادی زنان، آزادی جامعه امکانپذیر نیست. چراکه سلطه و استعمارگری بر زنان، زیربنای تمدنی بر اساس اشکال مختلف سلطه، هیرارشی و استعمارگری شده است. اوجالان آن فیلسوفی است که میگوید، تنها یک انقلاب زن میتواند ما را از این بحرانهای بزرگ تمدن که در آن به سر میبریم رهایی بخشد، چراکه زنان نمایندگی جامعه اُرگانیک را برعهده دارند که نه بر اساس سلطه و هیرارشی و استعمارگری، بلکه بر اساس هارمونی و همزیستی مسالمتآمیز بین انسانها و بین جامعه انسانی و طبیعت است.
اوجالان کسی است که کوردها را همچنین از محوشدن و آسمیلاسیون در ترکیه و سایر بخشهای کوردستان نجات داد. فراموش نکنیم وقتی که حزب کارگران کوردستان تأسیس شد، نه تنها دولت ترکیه، بلکه حتی خود کوردها در باکور(کوردستان در ترکیه) موجودیت خود را بعنوان یک کورد انکار میکردند. اوجالان کوردها را باردیگر به موجودیت خودشان بازگرداند.
عبدالله اوجالان این فیلسوف بزرگ در سال ۱۹۹۹ در یک توطئه بینالمللی توسط میت ترکیه و با همکاری موصاد اسراییل و همچنین هماهنگی ناتو از کنیا ربوده و به ترکیه بازگردانده شد و در یک دادگاه غیرقانونی در ابتدا به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم شد. از آن زمان تاکنون اوجالان در جزیرهای به اسم امرالی بصورت منزوی حبس شده است. وی در آن زندان، تسلیم نشد و مقاومت و مبارزهای را شروع کرد.
درواقع اوجالان از طریق نوشتههایش در زندان که منجر به فرمولهکردن تئوریهایی مانند تمدن دمکراتیک و کنفدرالیسم دمکراتیک شد، یک انقلاب ذهنیتی و فکری بر مبنای آزادی زن و طبیعت را آغاز کرد. ایدههایی که الهامبخش جنبشهای فمینیستی و ملتهای مستعمره در دنیا شده است. ایدههایی که یوتوپیا نیستند بلکه همین الان در روژاوا و شمال و شرق سوریه در حال اجراست.
اوجالان آن کسی است که میگوید، هر روز که از خواب برمیخیزد، یکبار مردانگی را در خود میکشد. او کسی است که مردانگی را هر روز در خود میکشد تا من زن، شمای زن و در نتیجه جامعه را از ذهنیت مردسالاری نجات دهد. ذهنیتی که جنگ قدرت، استثمار، سلطه و استعماررا هر روز تقویت میکنند.
الآن نزدیک به سه سال است که اوجالان حق تماس و دیدار با اعضای خانواده و حتی وکلایش را ندارد. او کاملا بصورت منزوی از ۱۹۹۹ در یک سلول انفرادی به سر میبرد. در شرایطی کاملا غیرقانونی و غیرانسانی نگهداری میشود که نه با قوانین ترکیه و نه با قوانین بینالمللی همخوانی ندارد. او بطور مداوم شکنجه روحی میشود. سلامت فیزیکی اوجالان الان بحرانی است. در نتیجه بر ما کنشگران اجتماعی، فعالان سیاسی، فعالان فمینیسم و فعالان حقوق بشر و جنبشهای مدنی و انقلابیون و آزادیخواهان امری است واجب که در مقابل این بیعدالتی بر اوجالان سکوت نکنند و برای آزادی فیزیکی اوجالان، زنجیرههایی از مقاومت برای اعمال فشار بر سازمانهای حقوق بشری و ترکیه، به راه بیندازیم.
آزادی اوجالان آزادی زندگی از زیر یوغ قدرت است. آزادی فیزیکی اوجالان برای یک صلح پایدار و برای کوردها و خاورمیانه و حتی جهان امری است کلیدی، چراکه ایدههای اوجالان ایدههای رهاییبخش است.