بخش دوم مصاحبه مصطفی قره‌سو بدین شیوه است:

جنگ ویژه با ه.د.پ در اساس دو بعد دارد. چیزهای متضادی که توسط تحلیل‌گران گفته می‌شود این است که چرا یک حزب ترکیه‌ای؟ و باید به گذشته برگردد و از طرف دیگر نقد این گرفته می‌شود که ه.د.پ بسیار محلی و محدود مانده است و مخاطبش تمام ترکیه نیست! پیش از همه چیز درباره تحلیل‌هایی که می‌گویند ه.د.پ از ناسیونالیسم کوردی دور مانده است، با نیروهای دموکراتیک ترکیه وارد ائتلاف شده و باید به سیاست‌های سابقش برگردد، هدف اینها چیست؟

از ه.پ تا ه.ا.د.پ و د.ت.پ در انتخابات همواره دموکراتهای انقلابی ترکیه نیز کاندید بوده‌اند. به‌دلیل اینکه جنبش آزادی کوردستان دارای نقشی نژادپرستانه نیست؛ چنین موضعی به‌میان آمده است. چپ دموکراتیک ترکیه همواره خود را کاندید کرده‌اند، بویژه در شهرهای بزرگ ترکیه. این نیز مانند سیاستهای جنبش و احزاب دموکراتیک کورد عملی بود. از این جهت، کاندیدشدن نامزدهای چپ و سوسیالیست از راه ه.د.پ آغاز نشد. اما فلسفه و اندیشه تاسیس ه.د.پ بر اساس استراتژی و سیاستی گسترده بود. این استراتژی تنها این نبود که یکسری دموکرات و سوسیالیست ترکیه در چارچوب یک حزب نماینده‌ی مجلس شوند. همچنان که در پاسخ‌های قبلی نیز گفتم؛ هدف این بود که جنبش و تجربه دموکراتیک کورد و همه آگاهی‌های دموکراتیک و چپگرای ترکیه در این حزب جمع شوند و مبارزه مشترک انجام دهند. ازاین لحاظ تنها به‌عنوان یک حزب کوردی نه؛ بلکه پیش از آن به‌عنوان یک حزب چپ و سوسیالیست و نماینده جوامع مختلف ملی و مذهبی؛ به‌عنوان حزب تمام نیروهای دموکراتیک به صحنه تئاتر تاریخ آمد. یک حزب کوردی، اما فقط متعلق به کوردها نیست؛ بلکه حزب همه ستمدیدگان و هواداران دموکراسی است. زیرا بر اساس دموکراتیک بودن ترکیه، این حزب، کوردها و علویان و بویژه همه‌ی محرومان و زحمتکشان را به زندگی آزاد و دموکراتیک می‌رساند.

زمانی این حزب تاسیس شد، برای نابودی ه.د.پ یک کمپین بدنامی و حذف گرایی بەراه افتاد و میگفتند چرا بەخودش نمیگوید که یک حزب کوردی است و یک حزب کوردی نمیشود. از این روی حرفهایی که می گویند حزبی کوردی نیست، چیز جدیدی نیست. از طرف دیگر دستگاه جنگ ویژەی دولت این کارها را میکرد، همزمان توسط هواداران نژادپرست ابتدایی مانند پ.د.ک تبلیغاتی این چنینی مطرح میشد و بەتندی خلاقیت این فکر و خط سیاسی که بر اساسش تاسیس گردیدەبود، هدف قرار میگرفت. آنهایی که از کوردبودن سودی نمی بردند، در راه کوردبودن اصلا قربانی ندادند و پ.د.ک که کوردبودن را حکمرانی بر دو کلانشهر میداند، حمله و تبلیغات منفی اینگونه میکرد. وقتی ه.د.پ در انتخابات نتوانست هدفی مطلوبش را بدست آورد، هم این دو طرف و هم جنگ ویژەی میت این سیاەبازی را تشدید کردەاند. با این کار نیز مخصوصا میخواهند ه.د.پ و جنبش آزادی کورد را تضعیف کنند. حرفهایی که میگویند گویا از مطالبات کوردها دفاع نشده است، نه برای تقویت ه.د.پ است، نه برای آنست تا ضعف و نواقص ه.د.پ را مرتفع نماید. اینها برای بدنامی و تبلیغاتی کاملا دروغین است.

ه.د.پ درحالت عادی مورد انتقاد است. نقد و خودانتقادی نیروی محرکەی پیشرفت است. اما حرفهایی که میگویند ه.د.پ در راه آزادی خلق کورد مبارزه نمیکند، حملەی جنگ ویژه است. تبلیغات حذف و سیاەبازی است. مانند اینکه انسان به فردی ۴٠ بار گوید که تو دیوانەای، او هم باورکند که دیوانه است، با این منطق چنین می گویند. در باکور کوردستان درمیان افراد قانونی هیچ جنبش سیاسی وجود ندارد که به‌اندازه ه.د.پ از مبارزات خلق کورد دفاع کرده باشد. به‌همین دلیل هزاران نفر از اعضای آن به زندان افتاده‌اند و هر روزه با فشار و سرکوب شدید روبرویند. به‌دلیل اینکه خلق دست از مبارزه و مقاومت برنمی‌دارد؛ این گونه برخورد می‌کنند. این مبارزات را سد می‌کنند. باوجود اینکه حقیقتی این چنین را داریم؛ وقتی می‌گویند از کوردها پشتیبانی نمی‌کند، یک بی‌وجدانی محض است. درواقع غیرمنطقی است و عقل آن را نمی‌پذیرد که انسان چنین چیزی را بیان کند. اینها می‌خواهند ه.د.پ را از دید خلق کورد بی‌تاثیر و ضعیف نشان دهند؛ ولی ماه همیشه پشت ابر نمی‌ماند. خلق کورد و نیروهای دموکراتیک کورد در داخل و خارج تسلیم نشده‌اند. بدون شک کرامت کورد، شکوه زندگی آزاد و دموکراتیک و همه حقوق انسانی را را حفظ کرده‌اند. وقتی این بحثها را پیش می‌کشند؛ مشخص است هدفشان چیست. برخی افراد میهن‌دوست و همراه نیز ممکن است تحت تاثیر این تبلیغات جنگ ویژه قرار بگیرند. آنها نیز پس از مدتی می‌بینند که آنگونه نیست. زیرا مشخص می‌شود که این بحثها بخشی از عملیات جنگ روانی ویژه است و برای خاک پاشیدن بر چشم مردم مطرح شده است.

دولت ترکیه با پ.د.ک تلاش دارد تا مبارزات ما را تضعیف کند

ه.د.پ یکی حزبی کوردی است اما تنها برای کوردها نیست. حزبی نژادپرست نیست. درواقع می‌خواهند ه.د.پ را از خط مبارزاتی ۵۰ ساله دور کنند و در مسیر نژادپرستی قرار دهند که کوردها در آن شکست می‌خورند. این محال است. در این‌صورت منابع قدرتش را ازدست می‌دهد. پیش از او، خلق کورد شکست می‌خورد. ۵۰ سال است خلق کورد با آگاهی و مبارزه وطن‌دوستانه‌ی دموکراتیک و دور از نژادپرستی درحال کسب پیروزی بوده است. اینگونه به صف خلقها و جوامع پرافتخار دنیا پیوست. از این راه قفس نسل‌کشی را تکه تکه کرد. دولت ترک جنایتکار و نیروهای جنگ ویژه‌اش با همکارشان پ.د.ک می‌خواهند مبارزه خلق کورد را نابود کنند.

رهبر آپو از کورد آزاد در آمد و کورد همکار و مزدور در هولیر پیش‌تر گفته بود. در راستای چیزی که توسط رهبری مطرح شده؛ می‌خواهند که کورد آزاد را که مرکزش در آمد است؛ از راه کوردبودن در خط پ.د.ک نابود کنند. به‌دلیل اینکه نتایج مطلوب ما در انتخابات بدست نیامد؛ نقدهای ما و خلقمان از ما را به فرصتی برای حمله به کوردبودن با مرکزیت آمد تبدیل کرده‌اند.

قطعا در هر انتخاباتی جریان تبلیغاتی که راه انداخته می‌شود؛ هست. در این انتخابات نابودسازی حاکمیت آ.ک.پ-م.ه.پ به‌عنوان هدف تعیین شده بود. این به‌معنی این نبود که خلق کورد مطالباتش برای آزادی و دموکراسی را کنار گذاشته است. از راه تجمعات عمومی و بیانیه‌ها این به اطلاع افکار عمومی رسید که دلایل سیاست نابودگرانه آ.ک.پ-م.ه.پ مشخص‌اند. چون این حاکمیت به هستی خلق کورد، به زبان، فرهنگ، هؤیت و دستاوردهای کوردها و نیز مطالبات زندگی آزاد و دموکراتیک و بویژه از سال ۲۰۱۵ با شدت بیشتری حمله می‌کند و سیاست نسل‌کشی را پیش می‌برد. آیا مگر غیر از نابودکردن این حاکمیت، راه دیگری برای خلق کورد هست؟ نه تنها دشمن کوردهاست بلکه میخواهد آنان را نابود کند. لذا هدف قراردادن آ.ک.پ-م.ه.پ در این انتخابات قابل درک است. این کجایش اشتباه است؟ برای حفظ زبان کوردی، هؤیت و فرهنگ کوردها و زندگی آزاد و دموکراتیک و داشتن یک کیان سیاسی و خودمدیریتی دموکراتیک این موضع انتخاب شد. نباید کسی انتقادی را مطرح کند که بر پایه‌ی درست قرار ندارند و اشتباهات خود را به‌عنوان نقد نشان دهند.

این هم که ائتلاف با نیروهای دموکراتیک ترکیه فایده نداشته؛ فریبکاری است. مسلما باید ائتلاف دموکراتیک بیشتر توسعه بیابد. در بخش اسلامی آن؛ کسانی که آگاهی دموکراتیک دارند، یعنی کسانی که درک دموکراتیک از اسلام دارند؛ باید در ائتلاف گنجانده شوند. ما هم این نقد را قبول داریم که در مشارکت چند طیف و جریان سیاسی محدود شود. پیش از انتخابات این را گفتیم. بازگشت به عقب چیست؟! اگر نقد اینگونه درباره نتیجه انتخابات مطرح می‌شود؛ خیلی اشتباه است. زیرا ه.د.پ پیش از رد مانع انتخابات از راه کاندید مستقل وارد کارزار می‌شد و نهایتا ۳۵ نماینده رای می‌آوردند. این رقم باوجود جریاناتی که با ه.د.پ متحد شدند؛ به بیش از ۱۳.۵ درصد رسید و ۸۰ نماینده رای آوردند. اما پس از انتخابات ۷ ژوئن و از راه حملات شدید و البته تخلف بزرگ در انتخابات ۱ نوامبر؛ ۱۰ درصد آراء و ۵۹ نماینده از آب درآمد. این حقیقت نشان می‌دهد که ه.د.پ حزبی فرا کوردی و چند ملیتی است و استفاده در تشکیل ائتلاف با سایر نیروهای سیاسی دموکراتیک است. پیش از ۷ ژوئن زمانی‌که ه.د.پ به‌عنوان یک حزب تصمیم به شرکت در انتخابات گرفت، آنهایی که او را به‌عنوان استراتژی نوین مبارزاتی نمی‌دیدند؛ با گفتن برای اینکه با بعضی افراد در ترکیه متحد شود و نماینده درست کند این خطر بر خود قبول می‌کند. درواقع از ترس اینکه در سد درصد مقرر گیر بیفتد و کورسی بدست نیاورند؛ علیه آن مخالفت می‌کردند که به‌عنوان حزب در پروسه شرکت کند. درواقع این تحلیلات متضاد با آنهایی که امروزه می‌گویند ائتلاف سودی نداشت، همان برخورد و رفتار را دارند. قبلا نیز از احزاب دموکراتیک ترکیه تعدادی نماینده مجلس می‌شدند و با ه.د.پ براساس دموکراتیک کردن ترکیه استراتژی جدیدی پیش کشیدند. احزاب سیاسی قبلی و مبارزاتشان در ه.د.پ در سطح داخلی ادامه خواهند یافت. یعنی به گفته افراد سابق، مخفی شده‌اند.

باید احزاب دموکراتیک در ترکیه، مبارزات مشترک را دنبال کنند

قطعا یک ائتلاف کوردستانی نیز هست. ائتلافاتی آن گونه نیستند که انسان آنها را درمقابل هم بگذارد یا به‌جای هم قرار دهد. اما برای هر ائتلاف درکی مشخص و مشترک لازم است. همان طور که در ترکیه با همه آنانی که به خودشان می‌گویند چپ، سوسیالیست و دموکرات، ائتلاف درست نمی‌شود؛ در کوردستان هم همین طور است. آیا چگونه می‌توان با کسانی که به مبارزات ۵۰ ساله یورش برده‌اند ائتلاف درست کرد؟! جریانات وابسته به پارت دموکرات کوردستان (پ.د.ک) طبیعتا خودشان وارد ائتلاف با ما نمی‌شوند. می‌دانیم که ه.د.پ درباره ائتلاف کوردی حساس است. آنچه مهم است این است که د.ب.پ ائتلاف کوردستانی تشکیل دهد و آنها نیز با ه.د.پ همکار شوند یا وارد ائتلاف گردند. ه.د.پ تنها یک حزب کوردی نیست؛ باید به ظرف و فضا برای ائتلاف کوردها مبدل شود. د.ب.پ ائتلاف کوردی درست می‌کند. این کار درست است. د.ب.پ بخشی از ه.د.پ است. کوردهای حاضر در ه.د.پ؛ کوردهایی اند که در خط د.ب.پ هستند.

برخورد و رویکردی که ائتلاف کوردی درست می‌کند و ائتلاف را در ترکیه کوچک و تضعیف می‌نماید، در خط د.ب.پ نیست. این برخوردی اشتباه است. یکی از وظایف اساسی جنبش کوردی؛ پیشبرد مبارزه مشترک با احزاب دموکراتیک ترکیه با هدف مقابله با ستمگری و نسل‌کشی علیه جنبش آزادی خلق کورد است. یکی از سطوح مهمی که خلق کورد به آن برسد؛ زندگی و آزاد و دموکراتیک از این راه است. همه می‌دانند که جنبش آزادی کورد در راه اتحاد خلقش زحمات بسیاری کشیده است. بویژه به‌دلیل اتخاذ سیاست درست در راه اتحاد خلق کورد؛ پیشرفت مهمی بدست آمده است. می‌دانیم که در باکور کوردستان یک اتحاد ۷۰ الی ۸۰ درصدی ایجاد شده است. باید این را بیشتر توسعه داد.

بیان اینکه ه.د.پ در حد لزوم از حقوق خلق کورد دفاع نکرده؛ درست نیست. قطعا درست است که مبارزه علیه دولت جنایتکار و ستمگر ترکیه ضعف داشته. اگر این مبارزه به‌شیوه‌ای موثر انجام نشود که خلق کورد حقوقش را بدست آورد؛ این موضوع بحث نخواهد شد که بگذار خلق کورد حقوقش را کسب کند و یک کیان سیاسی داشته باشد. لذا از این لحاظ هرچند هم انتقاد شود، به‌جاست. باید دلایل اینکه مبارزه به شیوه موثر جلو نمی‌رود؛ مرتفع شوند. خط ه.د.پ درست است؛ جامه‌ی عمل نمی‌پوشد، وقتی گفته شد که باید نواقص و کم کاریها مرتفع شوند؛ آن زمان انتقاد معنی و ارزش خواهد داشت. انتقاداتی که برای تقویت ه.د.پ مطرح می‌شوند؛ درستند. اما صحبت‌های که می‌گویند باید ه.د.پ دست از فلسفه تاسیس و اندیشه‌ی خودش بردارد، عامل دیگری از نقد را نشان می‌دهد. تلاش می‌کنند چنان نشان دهند که گویا این نقدها از درون جامعه مطرح می‌شوند. این نیز به‌جز عملیات جنگ ویژه‌ی میت و پ.د.ک چیز دیگری نیست. اینکه برخی افراد با نیت مثبت این را بگویند؛ این حقیقت را عوض نمی‌کند.

ارزیابی‌ها با چه چیزی روبرو هستند

ه.د.پ حزبی است که برای حل موضوعات اساسی ترکیه پیشنهاداتش را ارائه می‌دهد. از طرفی دیگر تمامی دمکراسی کوردستان و ترکیه را در خود برجسته کرده است. حزبی است که می‌خواهد مشکلات اساسی ترکیه را براساس دمکراتیزه کردن ترکیه حل کند. موضوع حل مسئله‌ی کورد و دمکراتیزه کردن ترکیه، به هم گره خورده‌اند. به دلیل واقعیت ترکیه نیز این دو موضوع همزمان باهم و طی یک پروسه به دست می‌آید. در واقع دمکراتیزه شدن ترکیه و حل مسئله‌ی کورد براساس آزادی و دمکراسی، موضوعی نیست که تنها به دست ه.د.پ به واقعیت بپیوندد. سطح‌ها و کاراکترهای مختلفی وجود دارد. اگر انسان فکر کند که تنها با ه.د.پ و‌مبارزه‌اش، این حل می‌شود، این خود فریبی‌ست. ه.د.پ حزبی است که برای تمام ترکیه فراخوان صادر می‌کند. از این رو به عنوان سازمانی ترکیه‌ای تبدیل شده است. با برنامه و سیاست خود این را ایجاد کرده است. در این راسته مشکلی وجود ندارد. قطعا در عمل مشکل وجود دارد. از طرفی دیگر بسته به شرایط سیاسی کنونی، برخی مسایل همچنان در حال ظهور هستند. نمی‌توان این موضوع را این‌گونه ارزیابی کرد که ه.د.پ از خط خود منحرف شده است. از این منظر مثلا مسئله‌ی کورد، مسئله‌ی علویان، مسئله‌ی زنان، مسئله‌ی زحمتکشان و برخی مسایل اساسی دیگر که کم کم مطرح می‌شوند. نمی‌توان این موضوع را این چنین ارزیابی کرد که منطقه‌ای باقی مانده است یا این‌که سیاست خاصی را پیرو می‌کند. آن‌چه که مهم است رویکرد کلی سیاست است و اگر در سیاست‌های آن‌ها محدود شدن و منطقه گرایی وجود داشته باشد، آن‌گاه می‌توان مورد انتقاد قرارش داد.

در رابطه با فراخوان دادن در ترکیه وظیفه‌ی بیشتری بر دوش نیروهای دمکراتیک دیگر ترکیه که در ساختار ه.د.پ قراردارند، هست. در مناطقی مانند آناتولی مرکزی و دریای سیاه، باید نیروهای دمکراتیک ترکیه، دمکرات و سوسیالیست‌ها بیشتر فعال باشند. آنانی که می‌گویند ترکیه‌ای نمی‌شود، محلی باقی می‌ماند، در اساس آنان مسئله‌ی کورد را به عنوان اساسی‌ترین مسئله‌ی ترکیه نمی‌بینند. کسانی که این مسئله کورد را به عنوان مسئله‌ی ترکیه قلمداد می‌کنند، آنانی که مسئله‌ی کورد را به آغاز اساسی‌ترین مسئله‌ی ترکیه قلمداد می‌کنند، می‌توانند چنین ارزیابی درباره‌ی ه.د.پ انجام دهند. این وضعیت قابل درک است. اما زمانی که انسان از فلسفه‌ و تفکر ه.د.پ باخبر باشد، این انتقاد را نه براساس خط ه.د.پ، بلکه براساس رویکردهای سیاسی ایدئولوژیک باید دید.

اکثریت سوسیالیست‌ها با کوردها بودند

دولت ترکیه‌ی فاشیست که نسل‌کشی بر خلق کورد اجرا می‌کند، سیاست جلوگیری از اتحاد و نشست نیروهای دمکراتیک ترکیه با کوردها را بسیار با اهمیت می‌داند‌. از این رو فشارهایش را بر این نیروها افزایش داده است که در مبارزه دوشاش کورد ایستادند. از این منظر باید چگونه ائتلاف کار و آزادی را باید دید.

دولت ترکیه از سیاست نسل‌کشی کوردها بدنبال دو سیاست است. آن نیز برای پایان دادن و به نتیجه رساندن نسل‌کشی کورد، منزوی کردن کوردستان از ترکیه، هم از جهان تا تنها باقی بماند. زمانی که علیه نسل‌کشی کوردها برای موجودیت و آزادی مبارزه شود، باید به این حقیقت خوب توجه کرد. تا انسان مبارزه‌ی آزادی کورد را با موفقیت پیش ببرد، باید این منزوی کردن و انزوا را دو طرفه شکست داد. تنها کافی نیست که انسان بگوید جهان من را ببیند؛ جبهه‌ی ترکیه من را ببیند. به عنوان نیروهای سیاسی کورد نیز باید در این زمینه سیاست ایجاد کرده و به نتیجه دست یابیم.

دولت ترکیه هم از موجودیت کورد در عرصه‌ی سیاسی با هویت خود جلوگیری می‌کند، هم از نشست و کار مشترک سوسیالیست و نیروهای دمکراتیک ترکیه و کورد جلوگیری می‌کند، این را نیز برای نسل‌کشی بسیار مهم می‌داند. هم با خشونت با مبارزه سازمان بافته‌ای کوردها رفتار می‌کند، هم با سوسیالیست‌ها پ تمامی نیروهای دمکراتیک که به صورت مثبت با مبارزه‌ی کوردها برخورد می‌کنند، به عنوان دشمن به آنان می‌نگرد. برای این‌که چنین خواسته‌ای نزد‌ نیروهای دمکراتیک ترکیه ایجاد نشود، هم اقدامات فشار و هم اقدامات جنگ ویژه را اجرایی می‌کند. زمانی که از دکتر حکمت کویلجمیلی می‌پرسند که چرا مسئله‌ی کوردها را در برنامه و دستور کار خود قرار نداده‌اند، پاسخ می‌دهد که باج چنین وضعیت بسیار بالاست و این مشکل ‘قانون نیست’. گفتن ‘این مشکل، مشکل قانون نیست’ قابل توجه است. تیپ به دلیل این‌که در کنگره در رابطه با مشکل کورد سختی گفته بود، پس از کودتای ۱۲ مارس ۱۹۷۱ توقیف شد.

من می‌دانم که سازمان سوسیالیست و دمکراتیک که جدا جدا در کنار ساختارهای ه.د.پ ایستاده‌اند، با چه حملات ستمکارانه‌ای روبرو خواهند شد. اکنون ه.د.پ و احزاب نزدیک به کوردها، زیر فشار شدیدی قرار دارند. تعدا زیادی از کادر و هوادارانشان در زندان قرار دارند. حمله‌ی ظالمانه علیه احزابی کە جز ساختار ه.د.پ هستند، ادامە دارد. می‌دانیم به همین بدلیل سوسیالیست گرامی آکن بیردال که همراه مبارزه‌ی آزادی کوردهاست را به قتل برسانند. اکنون نیز فشار زیادی وارد می‌آورند تا سوسیالیت‌ها و دمکرات‌ها‌ی ترکیه با مبارزه‌ی آزادی کوردها همراه نشوند. ما می‌دانیم که برخی احزاب چپ، سوسیالیست و آنانی که خود را به اصلاح دمکرات می‌نامند‌، برای این‌که مورد غضب دولت قرار نگیرند، خود را از مبارزه‌ی آزادی کورد فاصله گرفته‌اند.

در این راستا، کسانی که می‌خواهند به مبارزات آزادی کوردها بپیوندند، به صورت مشترک مبارزه کنند، آنان رفقای مبارزه‌ی کوردها هستند و مورد احترام آن‌چه که شایسته‌ی آن هستند، قرار می‌گیرند‌. آنانی که همراه کوردها هستند و بیشترین هزینه را می‌پردازند در حال حاضر سوسیالیست‌ها هستند. چه کسی خود را به مبارزه‌ی آزادی کوردها نزدیک کرده است و کورد با آن فاصله گرفته باشد! در روژآوا نیز صدا جوان سوسیالیست از اقصی نقاط جهان آمده‌اند؛ خود را به مبارزه‌ی آزادی و کورد و به شهادت رسیده‌اند. از طریق پروژه‌ی ه.د.پ، با ائتلاف کار و آزادی که ه.د.پ آن را رهبری می‌کند، یک شکاف بزرگ در سیاست دولت ترکیه برای جلوگیری از حمایت و همکاری نیروهای دموکراتیک و سوسیالیست با مبارزات آزادی کوردها، که بستر مشترکی برای مبارزه‌ی دموکراتیک ایجاد کرده است.

باید این را با ارزش ببیند؛ ه.د.پ حزبی است که از ساختار مجزا ایجاد شده است. ائتلاف کار و آزادی نیز، ائتلافی است که نیروهای سوسیالیست و چپ که عضو ه.د.پ هستند، آن را تاسیس کرده‌اند. طبیعی است که این ائتلاف در انتخابات باهم همکار باشند. زنده و پویا نگه داشتن نیروهای دمکراتیک در ترکیه، برای مبارزه‌ی آزادی و دمکراسی کوردها در ترکیه باارزش است. بنابراین کسانی که علیه این ائتلاف سخن می‌گویند و می‌خواهند آن را منحل کنند، اساسا در چارچوب دستور کار ترکیه قرار می‌گیرند. آنانی که عقلشان به مانند پ.د.ک است، علیه اقداماتی که با نیروهای دمکراتیک و سوسیالیست برداشته شده‌اند، برای هموار کردن تمایلات ناسیونالیستی و پنهان کردن خود که قادر به مبارزه نیستند، کمپین بدنام کردن را پیش می‌برند. بنابراین، حملات به این‌که نقش ائتلافات در انتخابات چیست، مرتبط نیست؛ حمله به صورت ایدئولوژیک و سیاسی صورت می‌گیرد. انتقادات واقع بینانه‌ای که درباره‌ی‌ کاستی‌های ائتلاف بیان می‌شود و کمپین بدنام کردن علیه دمکراسی ائتلاف، باید از هم سوا شوند. دولت ترکیه از طریق میت و ابزارهای جنگ ویژه، تلاش می‌کند بر احزاب دمکراتیک در ترکیه تاثیر بگذارد تا از جنبش آزادی کورد فاصله بگیرند. قسمت مهمی از طرف‌هایی که از جنبش و مبارزه‌ی آزادی کورد فاصله می‌گیرند، زیر چنین تاثیری هستند. آن‌هایی که زیر عنوان کورد بودن، در رابطه با ائتلاف، دیدگاهی منفی دارند، بخشی از همان سیاست هستند.

خلاصه‌وار، اگر کورد و نیروهای آزادی ‌بخواهند در دمکراتیزه کردن ترکیه و بدست آوردن آزادی کوردها به پیش بروند و چنین چیزی به دست بیاورند، باید به دمکراسی ائتلاف نیروهای دمکراسی در ترکیه اهمیت دهند. انسان می‌تواند سیاست و مبارزه‌ی آزادی درست کورد را چنین به پیش ببرد.

زمانی کە آزادی شاداب‌تر باشد آن زمان دمکراسی نیز شاداب خواهد شد

نصف پارلمانتاران ه.د.پ را زنان تشکیل می‌دهند. در این روند انتخابات دیده شد که زنان خیلی جلو هستند. هرگز درباره‌ی‌ این پیروزی ه.د.پ سخن گفته نمی‌شود، زیاد بودن نمایندگی زنان چه تاثیری بر مبارزه می‌گذارد؟

بله درست است، از پیروزی زنان در این انتخابات حرفی زده نمی‌شود. دایما درباره‌ی‌ آن نتیجه‌ای سخن گفته می‌شود که نتوانستند به آن برسند. به آن اهدافی که به آن دست بافته شده است، از آنان سخن گفته نمی‌شود. تنها سعی در برجسته کردن کاستی‌ها داده می‌شود، این‌گونه تلاش می‌شود تا فضایی منفی و ناامیدانه ایجاد کنند.

در انتخابات ریاست جمهوری موضع کوردها مشخص بود. موضع خود را علیه آ.ک.پ-م.ه.پ به واضحی بیان کردند. بخش زیادی که نرفتند پای صندوق‌های رای آنان نیز علیه آ.ک.پ-م.ه.پ بودند. ایجاد نمایندگی برابر حزب چپ سبز، نه این‌که تنها برای مبارزه‌ی آزادی کوردها، بلکه برای دمکراتیزه کردن ترکیه و توسعه نیز مهم است. نمایندگی برابر زنان، مسئله‌‌ی کمی نیست بلکه کیفی است. دمکراسی از اساس مسئله‌ای کیفی باشد، این نمایندگی برابر تحول بسیار مهمی در دمکراسی است. یک چالش برای عقب ماندگی فاشیست است.

بدیهی است اگر زنان در جامعه بی‌تاثیر و آزاد نباشند، دمکراسی واقعی ایجاد نخواهد شد. باید این معیار اساسی را نادیده نگرفت. به خودی خود در ترکیه اگر دمکراسی به طور واقعی توسعه پیدا نکند، مسئله‌ی کورد حل نخواهد شد. بین پیشرفت آزادی زنان، دمکراتیزه شدن ترکیه و حل مسئله‌ی کورد یک رابطه‌ی مستقیم وجود دارد.

مبارزه‌ی آزادی کوردها، نمایندگی یکسان و موثر در جامعه تا بیشتر توسعه پیدا کند، این‌گونه به حل مسئله‌ی کورد به صورت دمکراتیک نزدیک‌تر می‌شویم. راه زندگی آزاد و دمکراتیک این‌جاست، یا خود کلیدش در دست زنان قرار دارد. در این انتخابات نمایندگی برابر به دست آمد، اما آنانی که خود را دمکرات، روشن‌فکر و آزادی‌خواه می‌نامند، از این پیشرفت بزرگ سخن نمی‌گویند. نمایندگی برابر به تنهایی پیشرفت و انقلاب عظیمی است.

کسانی که می‌گویند شما موضوع را بزرگ می‌کنید، از راه آزادی زنان، آزادی زنان و تحولات و توسعه‌ی بزرگ - از درون حوزه‌ی سیاسی - که به دنبال خود می‌آورد را درک نمی‌کنند. نمی‌توانن خود را از کودهای هوش مردسالاری رها کنند.

هرزمان جامعه با انقلاب دمکراتیک به پا خواست، مبارزه‌ی آزادی افزایش می‌یابد، همراه با توسعه‌ی آزادی زن، جایگاه انقلاب عمیق‌تر می‌شود و دیگر شایسته‌ی شکستن نخواهد بود، باید هدف زن آزاد که در کوردستان در حال توسعه است، باید به عنوان اساسی و حمایتی خلق کورد آن را دید، آنانی که درباره‌ی‌ آزادی کورد سخن می‌گویند باید این واقعیت را ببینند و در توسعه و این مبارزه شرکت داشته باشند، آنانی که نکته‌ی منفی در انتخابات دیدند و آن را به موضوعی علیه ه.د.پ تغیر دادند، هیچ‌گاه درباره‌ی‌ این واقعیت سخن نمی‌گویند، بلکه آن را به فرانسوی می‌سپارند، زیرا می‌خواهند این پیروزی و تاثیرات آن را بر مبارزه‌ی دمکراسی و آزادی مخفی کنند.

زنان تنها نیروی کورد و مبارزه‌ی کوردستان نیستند، بلکه نیروی تمامی جهانند، این نیرو از همدلی و حمایت آزادی‌خواهان و نیروهای دمکراتیک سراسر جهان برخوردار است. کسانی که نمی‌خواهند این شکوه و نیرو را که زن کورد به خلق کورد تقدیم کرده است را ببینند، از حقیقت خلق کورد و مبارزه‌ی آزادی درک نمی‌کنند، تحت تاثیر ایدئولوژی مردسالاری و احزاب سیاسی هستند.

نمایندگی برابر از تعداد کرسی‌های پارلمان مهم‌تر است

دستیابی زنان به نمایندگی برابر، مهمتر از ۱۰-۵ کرسی پارلمان است، ندیدن این، به معنی ندیدن رویدادها از منظر آزادی و دمکراسی است. آنانی که این را نمی‌بینند، پدیده‌ها را براساس توصیف شخصیت ارزیابی نمی‌کنند. تحقق نمایندگی برابر خود یک انقلاب است. باید نتایج اجتماعی و سیاسی و فرهنگی این انقلاب را مهم تلقی کنیم. زمانی که سیستم جنگ ویژه علیه مبارزات آزادی زنان حمله می‌کند، قسمتی از کسانی که خود را روشن‌فکر و دمکراتیک می‌دانند، چشم خود را بر این واقعیت می‌بندند و شخصیت واقعی خود را نشان می‌دهند. بدون شک خلق باید به طور کلی به این بنگرند و آن را درک کنند و بە آن عمل کنند، اما کسانی که به صورت کلی به آن نگاه نمی‌کنند، فقط جنبه‌های منفی و کاستی‌ها را می‌بینند، آن‌ها نمی‌خواهند مسیر آزادی زنان در ه.د.پ توسعه یابد. در عوض می‌توانند آن را به یک ذهنیت مردسالارانه و نژاد پرستانه مانند ذهنیت پ.د.ک تغیر دهند.

نتایج نمایندگی زنان در پارلمان روز به روز مشخص می‌شوند، بە نوعی همە دور آنان جمع خواهند شد، حتی مخالفان را نیز دور آرمانشان جمع خواهد کرد. در حال حاضر، تنها تشکیل دهنده‌ی مثبت پارلمان ترکیه، حزب چپ‌سبز و نیروی زنان این حزب است.

ه.د.پ و اداره‌اش اطلاعیه‌ای در رابطه با نتایج انتخابات منتشر کردند، تصمیم گرفتند طی کنفرانسی به ارزیابی انتخابات بپردازند، این تصمیم را چگونه می‌بینید، می‌گویند باید تغییر ایجاد شود، به نظر شما این تغییر لازم است؟

این تصمیم ه.د.پ برای برگزاری کنفرانس براساس انقاد و خود انتقادی نسبت به کاستی‌هایی که منجر به عدم دستیابی به نتایج مطلوب و بازسازی، قطعا ه.د.پ را قوی می‌کند، هنوز مشخص نیست مقرهای ه.د.پ توقیف خواهند شد یا نە، اما این کنفرانس و ساختار جدید برای اجرای عملی فلسفه‌ی بنیادی و تفکر ه.د.پ فعال خواهند شد.

ه.د.پ تغیر بزرگی در ‌ذهنیت کوردستان و ترکیه ایجاد کرد، حزبی جدید و از نظر تفکر و آگاهی جوان است، فلسفه و اصول‌های ایدئولوژی‌اش در این زمینه قوی است، ‌ می‌تواند پاسخ‌گوی نیازهای خلق‌های کوردستان و ترکیه شود، تغییر رادیکالی کرد، بنابراین در انتخاباتش اولین خلق‌های کوردستان و ترکیه هدفش را دنبال کردند، با وجود تمامی فشارها هنوز مقاوم و پابرجاست. در واقع به سیمای شاخص انتخابات از نظرهای مختلف تبدیل شد، این ویژگی این حزب است. به تغییر در تفکر و فلسفه‌ی ساختاری نیاز ندارد. قطعا از زمان تاسیس تا کنون، دولت کولونیالیستی علیه آن حملات نابود کننده انجام می‌دهد، همراه با حملات ایدئولوژی تحت تاثیر پ.د.ک با عنوان ناسیونالیزم کوردی علیه ه.د.پ صورت می‌گیرد. علیه این موضع مبارزه و مقاومت وجود داشته است، بدون شک این موضع حفظ خواهد شد. اما مشکل وحشتناک در اجرای موثر این تفکر وجود دارد، برای ادغام جامعه‌ی ترکیه و کوردستان و رو به وسیع‌ترین بخش‌ها، لازم است به بنیاد و سازماندهی ه.د.ک و ت.د.ک تکیه کند. ه.د.ک و ت.د.ک نیز باید فعال‌تر شوند. باید ه.د.ک که به جامعه‌ی سازمان‌یافته متکی است، از دمکراسی رادیکال و اجتماعی نشات بگیرد. تشکیلات جوانان، زنان، و کارگران در محله و مجالس شهرها توسعه می‌یابند‌، ه.د.پ به سازمانی سیاسی پاسخ‌گو جوامع تشکل یافته‌تر تبدیل خواهد شد، یک سازمان غیر متمرکز که مبتنی بر جامعه‌ای دمکراتیک، به عنوان سازمانی از پایین به بالا، نه مانند آن‌چه در ه.د.پ وجود دارد، بلکه به عنوان سازمان زنان، جوانان، محیط زیست، جوامع مذهبی، اعتقادات متفاوت، سازمان دمکراتیک و آزادی و برابری و عدالت‌خواهی نیز سازمان داده می‌شوند. ه.د.پ به عنوان حزب سیاسی آنان خواهد بود، از بالا به پایین نخواهد بود، بلکه از پایین خود را سازمان می‌دهد و جامعه‌اش سازمان یافته و دمکراتیک خواهند بود. این راهی برای پیشنهاد ایده‌ها و فلسفه‌های سازنده است. قطعا حملات ترسناک هستند، اما در درجه‌ی اول، زنان و جوانان و خلق کورد و کارگران نیرویی پویا بخشیدند و فرصتی به بنیاد برای توسعه‌ی مبارزه‌یشان بر این اساس بخشیدند. به دلیل هدف و موضع منفی طبقه‌ی متوسط و تشکیلات حزبی، به عنوان یک سازمان نتوانستند از این طریق پیش بروند. تصور توانایی تقویت گام‌های بزرگ انقلابی در تمامی زمینه‌ها ذاتا عملی نبوده است، شاید آگاهی و فکرکردن و سیاستش درست باشند، اما اگر بنیاد سازمانی او این‌گونه نباشد، آن‌گاه قدرت و توان این هوشیاری و فکرکردن و سیاستش حرکت نخواهد کرد. لازم است انسان به شکلی اساسی به دنبال مشکل و تغییرات بگردد، کسی نمی‌تواند بگوید مشکل در فلسفه و فکر کردن تاسیس آن است، کسانی که این‌گونه می‌گویند، می‌خواهند، از ذات هدف دور گردانند و آن را تضعیف کنند، بنابراین می‌خواهند برای تفکر و سیاست پوچ خودشان زمینه سازی کنند، همچنین نمی‌توانند هیچ چیز به خلق کورد و خلق‌های ترکیه اضافه کنند.

ادامه دارد...